Ο ΘΕΟΤΟΚΟΦΙΛΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΑΓΙΟΦΙΛΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ!..

 ΘΕΟΤΟΚΟΦΙΛΟΣ

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΑΓΙΟΦΙΛΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ!..

-Χρόνια πάμπολλα, Φίλες καί Φίλοι μου, τρισευλογημένα, Παναγιοσκέπαστα!

Πέραν τῶν λοιπῶν ταπεινῶν σκέψεών μου γιά τήν κορυφαία Θεομητορικήν Ἑορτή -τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ- πού χάριτι τοῦ Πατρός τῶν Φώτων ἀπηύθυνα χθές καί σήμερα στούς δύο Ναούς ὅπου διηκόνησα (φυσικά καί καθ᾿ ὅλη τήν διάρκεια τοῦ 15Αὐγούστου) κι ἐπίσης ἀνήρτησα στό διαδίκτυο, παραθέττω στήν ἀγάπη σας κείμενο ἀπό τό βιβλίο μου «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ». Πιστεύω ὅτι θά σᾶς συγκινήση καί θ᾿ ἀποτελέση ἄλλο ἕνα ἔναυσμα νά δοξολογήσουμε τήν Κυρία Θεοτόκον, ἡ Ὁποία θαυματούργησε γιά... «τρισεκατομμυριοστή» φορά καί ὡς Μάνα ἔκανε τώρα στήν Γιορτή Της, τό μέγιστο δῶρο στίς μητέρες τῶν δύο παλληκαριῶν!.. Μάλιστα σᾶς ἐξομολογοῦμαι δημοσίως τήν ἀπερίγραπτη συγκίνηση πού ἔνιωσα μόλις ὁλοκλήρωσα τό χθεσινό καί σημερινό κήρυγμά μου, ὅταν κατόπιν παρακλήσεως-προτροπῆς μου, μετά τό «Δι εὐχῶν…» ἔψαλε τό ἐκκλησίασμα ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ μέ δάκρυα καί παλμό τόν Ἐθνικόν Ὕμνον μας!..

Μοῦ ἀφηγεῖται, λοιπόν, 

ὁ πολύκλαυστος Γέροντας Νεκτάριος μίαν ἀκόμη συγκλονιστικήν ἐμπειρία του, ὅπως εἶναι ὅλες πού φιλοξενοῦνται στό προσωπικόν ὁμότιτλο βιβλίο του, πού μέ ἀξίωσε ὁ Θεός καί συνέταξα. 

Τό συγκλονιστικό κείμενο ξεκινάει ἀπό τήν σελίδα 29 καί τιτλοφορεῖται:

«Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟ… ΚΟΥΡΕΙΟ!

Ένα μεσημέρι –λίγες ἡμέρες μετά την εύρεση της εικόνος- βρισκόμουν, ως συνήθως, εις το κουρείο του Γιάννη Γιαννόπουλου, Βασιλέως Κωνσταντίνου 93 στον Πειραιά, όπου εργαζόμουν. Είχαμε κλείσει το μαγαζί, για την μεσημεριανή ανάπαυση. Το αφεντικό είχε πάει στο σπίτι του και εγώ –αφού γευμάτισα- ανέβηκα στο πατάρι να ξεκουραστώ. Μάλιστα άρχισα να ψέλνω, κάνοντας τις συνηθισμένες «Λειτουργίες» μου!

Κάποια στιγμή, ακούω από το ισόγειο μια γυναικεία φωνή:

- Είναι κανείς εδώ;

- Μάλιστα. Κατεβαίνω· φώναξα.

Έτρεξα κάτω και έκπληκτος είδα μια γυναίκα, μέσα στο μαγαζί, ενώ η πόρτα ήταν από μέσα κλειδωμένη! Εγώ με τα χέρια μου την είχα κλειδώσει... Ήταν μια ψηλόλιγνη γυναίκα, μέσα στα μαύρα, σαν καλογριά. Μάλιστα, μου έκανε μεγάλη εντύπωση που το μακρύ φόρεμά της ήτο σκονισμένο –κυρίως προς τα κάτω- και τα φτωχοπάπουτσά της ήσαν δεμένα γύρω-γύρω με σχοινί. Ζήτησε χρήματα. Εγώ την πέρασα για γύφτισσα και της λέω:

-Δεν έχω χρήματα να σου δώσω. Αλλά, για στάσου, πῶς μπήκες εδώ μέσα?

Απάντηση δεν πήρα. Συλλογίσθηκα ότι ζήτησε χρήματα, για να δει από ποῦ θα τα πάρω, ώστε να πάρει ό,τι προλάβει -χρήματα, μηχανές κ.λ.π.- όταν θα γύριζα την πλάτη. Τα χρειάσθηκα!

- Δεν θέλω ελεημοσύνη, παιδί μου είπε με γλυκιά φωνή. Θέλω μόνο να καθήσω να ξεκουραστώ.

Εγώ, στενοχωρημένος εκείνο το διάστημα για το ότι είχαν κρατήσει στον ναό την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου που βρήκα στην Αγία Βαρβάρα, μέσα στην θλίψη μου, αυτό βρήκα να της πω:

- Μήπως ξέρετε ένα παιδί, που τις προάλλες βρήκε την εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου και της Αγίας Ελένης στο Αιγάλεω;

- Το ξέρω παιδί μου, εκεί ήμουν!

- Εγώ είμαι αυτό το παιδί και όμως δεν μου την έδωσαν, αφού εγώ την βρήκα. Την κράτησαν στον ναόν, εκεί.

Εγώ –το διάστημα εκείνο- είχα τάξει και έκανα σαράντα Παρακλήσεις εις την Παναγίαν.

Η γυναίκα μου είπε:

- Σ’ ευχαριστώ, παιδί μου, για τις σαράντα Παρακλήσεις που… μου έκανες!!!

Εγώ γούρλωσα τα μάτια, καθώς αστραπιαίως εσκέφθηκα ποῦ και πῶς το γνώριζε…

Εκείνη ανοίγει τα χέρια Της και μου λέει:

- Παιδί μου, να λες στον κόσμο να μετανοεί, γιατί αλλιώς θα πέσει φοβερή αρρώστια, θανατηφόρα.

Μόλις μου είπε έτσι, τότε κατάλαβα καλά. Διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί μου και Της φωνάζω:

- Παναγία μου!..

Πετιέμαι μ’ ένα σάλτο κοντά Της, πέφτω στα πόδια Της, τ’ αγκαλιάζω με λαχτάρα και… λιποθυμώ!

Σε λίγη ώρα ήλθε το αφεντικό μου και χτυπούσε την πόρτα, που ήταν ξύλινη. Δεν μπορούσε όμως να μπει, λόγω του ότι είχα το κλειδί από μέσα. Ασφαλώς δεν τον άκουγα, διότι ήμουν λιπόθυμος.

Ανησύχησε και φώναξε τον σκοπό του Α’ αστυνομικού τμήματος, από τους επάνω ορόφους:

- Μήπως είδες τον «παπά»;

- Ναι, κυρ-Γιάννη. Έψελνε μεσημεριάτικα και ενοχλούσε τους κρατουμένους που ήθελαν να κοιμηθούν. Μέσα είναι, σίγουρα.

Τότε –όταν βεβαιώθηκε ότι ήμουν κλειδωμένος μέσα και δεν απαντούσα- ανησύχησαν όλοι. Φώναξαν την πυροσβεστική, ανέβηκαν στον φεγγίτη, μπήκαν και κατέβηκαν στον χώρο όπου βρισκόμουνα λιπόθυμος. Μου έριξαν νερό στο πρόσωπο και συνήλθα.

-Αγαπητέ μου Μανώλη,

Όπως άριστα γνωρίζεις –ως αριστοβάθμιος θεολόγος που είσαι- καθημερινά στήν ζωή μας, αναρίθμητα θαύματα μικρά και μεγάλα συμβαίνουν και μας ενισχύουν στην πίστη μας! Ο καλός Θεός με πολλούς και ποικίλους τρόπους μας στηρίζει, μας χειραγωγεί στο αγώνα της σωτηρίας μας, μας παιδαγωγεί, μας σκεπάζει.. Δοξασμένο το υπερύμνητον Όνομά Του, πάντων ένεκεν.

Μεγάλη η χάρη της Παναγίας μας. Αμήν.

Ακολουθεί Δέηση στην Κυρία Θεοτόκο, που βγαίνει από την καρδιά του Γέροντος καί δημοσιεύεται στό βιβλίον Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, ἀμέσως μετά τήν συγκλονιστικήν ἀφήγηση πού μόλις διαβάσαμε:

ΚΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Παρθένε καύχημα πιστών, ω Κεχαριτωμένη, απ’ του Θεού τα πλάσματα, εσύ ‘σαι η διαλεγμένη. Εγέννησες τον Ποιητή και Πλάστη όλου του κόσμου· Άκουσε τις δεήσεις μου και για καλό μου, δως μου! Μεσίτευσε στον Ύψιστο, Μάνα των πονεμένων και φώτισε τον γυρισμόν όλων των πλανεμένων. Πόσοι στα δυστυχήματα χαμένοι, σκοτωμένοι, πόσοι είναι παράλυτοι, ακρωτηριασμένοι… Λυπήσου Μάνα του Θεού τα ορφανά, τις χήρες σε σένα όλοι απλώνουνε ικέτιδες τις χείρες. Δώσ’ μας, προς το συμφέρον μας, Κυρία των Αγγέλων, ειρήνη στην πατρίδα μας και τώρα και στο μέλλον. Ελάτε όλοι οι πιστοί να συμπροσευχηθούμε με δάκρυα, με συντριβή, «αμάρτησα» να πούμε καί η Μητέρα του Χριστού -ὡς Μάνα- θα ζητήσει και ο Δεσπότης και Υιός γι’ αυτήν, θα ευλογήσει!».

-Φίλες καί Φίλοι,

Γνωρίζετε, ὅλες καί ὅλοι, τήν πνευματική σχέση μου μαζί του ἐπί 33 χρόνια καί εἶμαι βαθύτατα εὐγνώμων εἰς τόν Θεόν πού μέ ἀξίωσε νά βρίσκωμαι δίπλα του καί νά τόν βιογραφήσω, στό κατ᾿ οὐσίαν αὐτοβιογραφικό βιβλίο του Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ!..

Ἀναξίως δέομαι νά τόν ἀξιώνῃ ὁ Θεός νά συνεχίσῃ νά δέεται ὑπέρ ἡμῶν!..

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ, παρακαλῶ καί πάλιν ὅσες καί ὅσους ἀκόμη δέν μοῦ ἔχουν στείλει τίς ἀναμνήσεις των ἀπό τόν Γέροντα -ἔχω ἤδη ἀρκετές καταθέσεις εὐγνωμονούσης καρδίας- νά τό πράξουν συντόμως, καθώς ὁλοκληρώνεται σύν Θεῷ ἡ συλλογή τῆς ὕλης τοῦ νέου ὑπεσχημένου βιβλίου μου, γιά τόν ἀλήστου μνήμης Γέροντα.

Στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες, ολοψύχως καί πάλιν εύχομαι χρόνια πάμπολλα Παναγιοσκέπαστα!

M α ν ώ λ η ς M ε λ ι ν ό ς

Θεολόγος συγγραφεύς

Διευθυντής Bιβλιοθήκης

τῆς ῾Iερᾶς Συνόδου 

τῆς ᾿Eκκλησίας τῆς ῾Eλλάδος

E-mail: ManolisMelinos@gmail.com 

Http//: www.manolismelinos.com

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/08/blog-post_591.html