Ἡ μετάνοια ὡς προϋπόθεση γιά τήν Θεία Κοινωνία

Ἡ μετάνοια ὡς προϋπόθεση γιά τήν Θεία Κοινωνία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Εἶναι ἀνάγκη», διδάσκουν οἱ ἅγιοι Κάλλιστος καί Ἰγνάτιος, οἱ Ξανθόπουλοι, ἀναφερόμενοι στήν θεία Εὐχαριστία καί παραθέτοντας κείμενο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, «νά μάθομε τό θαῦμα τῶν Μυστηρίων· τί εἶναι, γιατί δόθηκαν καί ποιά εἶναι ἡ ὠφέλεια τοῦ πράγματος. Εἴμαστε ἕνα σῶμα[1] καί μέλη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τή σάρκα Του καί τά ὀστᾶ Του[2] ...Λοιπόν, γιά νά μή γίνομε ἕνα σῶμα μόνο κατά τήν ἀγάπη, ἀλλά καί στήν κυριολεξία νά ἀναμιχθοῦμε μέ τή σάρκα Του, μᾶς ἔδωσε νά γίνει τοῦτο μέ τήν τροφή πού μᾶς χάρισε, γιά νά δείξει τόν πόθο πού ἔχει γιά μᾶς. Γι' αὐτό ἀνέμειξε τόν ἑαυτό Του μ' ἐμᾶς καί ζύμωσε τό σῶμα Του μέ τό δικό μας, γιά νά γίνομε ἕνα, σάν σῶμα ἑνωμένο μέ τήν κεφαλή»[3], πρᾶγμα πού ἀποτελεῖ καί τήν σωτηρία μας.

Στήν  Ἐκκλησία, διά τῆς μετοχῆς στήν θεία Λειτουργία καί θεία Κοινωνία, γινόμαστε ἕνα σῶμα μεταξύ μας καί μέ τόν Χριστό πραγματώνοντας τήν σύνδεση διά τῆς τέλειας ἐν Χριστῷ ἀγάπης.

Ἡ σωτηρία ἐπιτυγχάνεται διά τῆς μυστηριακῆς ἕνωσης μέ τόν Χριστό ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί διά τῆς Ἐκκλησίας. Προϋπόθεση εἶναι ἡ μετάνοια πού ὁδηγεῖ στήν κάθαρση τοῦ νοός τοῦ ἀνθρώπου.

«Ἐκεῖνοι πού μετέχουν στό πανάγιο Σῶμα καί τό τίμιο Αἷμα», διδάσκουν οἱ ἅγιοι ἡσυχαστές Κάλλιστος καί Ἰγνάτιος, παραθέτοντας κείμενο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, «στέκονται μαζί μέ τούς Ἀγγέλους καί τούς Ἀρχαγγέλους καί τίς ἐπουράνιες δυνάμεις, φορώντας τήν ἴδια τή βασιλική στολή τοῦ Χριστοῦ καί κρατώντας τά πνευματικά ὅπλα. Καί δέν εἶπα ἀκόμη τίποτα, γιατί φοροῦν ἔνδυμά τους τόν ἴδιο τό Βασιλιά. Ἀλλά ἐπειδή εἶναι μέγα καί φρικτό καί θαυμαστό, ἔτσι ἄν προσέλθεις μέ καθαρότητα, προσῆλθες στή σωτηρία σου, ἐνῶ ἄν προσέλθεις μέ πονηρή συνείδηση, προσῆλθες σέ κόλαση καί τιμωρία. Γιατί ὅποιος τρώγει καί πίνει ἀναξίως τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, τρώγει καί πίνει τήν καταδίκη του»[4]»[5].

Ἄς φροντίζουμε νά ἔχουμε ἀληθινή καί γνήσια μετάνοια ὥστε νά μήν βλαπτόμαστε ὅταν κοινωνοῦμε ἀλλά νά γίνεται σ’ ἐμᾶς ἡ Θεία Μετάληψη «εἰς φωτισμόν καί ἁγιασμόν καί ἀπολύτρωσιν». Ὅπως μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἀπ. Παῦλος ἀρρωσταίνουμε ἤ καί πεθαίνουμε ὅταν κοινωνοῦμε ἀνάξια. Ἰδού τά σχετικά χωρία σέ κείμενο καί μετάφραση:

«Α΄ Κορ. 11,29   ὁ γὰρ ἐσθίων καὶ πίνων ἀναξίως κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καὶ πίνει, μὴ διακρίνων τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου.

Α΄ Κορ. 11,29     Διότι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος τρώγει καὶ πίνει ἀναξίως τὰ πάντιμα αὐτὰ δῶρα τρώγει καὶ πίνει κρῖμα καὶ καταδίκην διὰ τὸν ἑαυτόν του, ἐπειδὴ δὲν κάνει καμμίαν διάκρισιν τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τὰς συνήθεις, καὶ κοινάς τροφάς τοῦ σώματος.

Α΄ Κορ. 11,30     διὰ τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ ἄῤῥωστοι καὶ κοιμῶνται ἱκανοί.

Α΄ Κορ. 11,30     Ἀκριβῶς δέ, διότι ἀναξίως κοινωνεῖτε ἀπὸ τὰ τίμια δῶρα, ὑπάρχουν μεταξὺ σας πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ πολὺ βαρειὰ ἄρρωστοι· ἀρκετοὶ δὲ καὶ πεθαίνουν»[6]. 

Ποτέ ἑπομένως νά μήν κοινωνοῦμε ἄν προηγουμένως δέν ἔχουμε διορθώσει τήν ζωή μας μέ τήν ἀληθινή μετάνοια. Ἀπαραίτητη βέβαια εἶναι πρό τῆς Θείας Μεταλήψεως καί ἡ εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ μας πατρός στόν ὁποῖο ἔχουμε ἐξομολογηθεῖ μέ κάθε εἰλικρίνεια ὅλα μας τά ἁμαρτήματα.

24-12-2019 Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

---

[1] Ρωμ. 12, 5.

[2] Ἔφ. 5, 30.

[3] Ἅγ. Κάλλιστος καί Ἰγνάτιος οἱ Ξανθόπουλοι, Μέθοδος καί κανόνας ἀκριβής, Φιλοκαλία μετ. Γαλίτη, Τόμος  Ε΄, σελ. 116. Τό πρωτότυπο κείμενο βρίσκεται στό: Φιλοκαλία, ἐκδ. Ἀστέρος,  τόμος Δ΄,  σελ. 285-286.

[4] Α΄ Κορ. 11, 29.

[5] Ἅγ. Κάλλιστος καί Ἰγνάτιος οἱ Ξανθόπουλοι, Μέθοδος καί κανόνας ἀκριβής, Φιλοκαλία μετ. Γαλίτη, Τόμος  Ε΄, σελ. 115-116. Τό πρωτότυπο κείμενο βρίσκεται στό: Φιλοκαλία, ἐκδ. Ἀστέρος,  τόμος Δ΄,  σελ. 286.

[6] Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη ~ Μετάφρασις Ἰω. Κολιτσάρα, Ἡ Καινή Διαθήκη, Κείμενον-Ἑρμηνευτική ἀπόδοσις, Ἐκδόσεις Ζωῆς.