«Νῦν δέ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη..μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη»,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 «Νῦν δέ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη...μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη» (Α΄ Κορ. 13, 13- 14, 5), Ἑρμ. Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, 24-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com Κάνετε ἐγγραφή στό κανάλι μας "Κύριος Ἰησοῦς Χριστός Kyrios Ihsous Hristos" τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://www.youtube.com/channel/UCEtO...

Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή συγκροτεῖται διά τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τοῦ Βαπτίσματος, τοῦ Χρίσματος καί τῆς Θείας Κοινωνίας, Ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα, 24-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

https://youtu.be/PYUQ-aM80Ho Σύν Θεῷ ζωντανή μετάδοση σέ λίγο διαδικτυακῆς σύναξης μέ τίτλο: Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή συγκροτεῖται διά τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τοῦ Βαπτίσματος, τοῦ Χρίσματος καί τῆς Θείας Κοινωνίας, Ἁγ. Νικολάου Καβάσιλα-Περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, Λόγος Α΄-Ἱερ. Ἡσυχ. «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτῆς, 24-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

Ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι νομοθεσία τοῦ Θεοῦ, Νικηφ. Θεοτόκη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 Ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι νομοθεσία τοῦ Θεοῦ, Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφ. Θεοτόκη, Ἑρμ. ἀποστολικῆς περικοπῆς ιη΄ Κυριακῆς, (Β΄ Κορ. 9, 6-11), 23-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Τά τέσσερα εἴδη τῶν ζώντων ὄντων καί ἡ ψυχή,Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Κήρυγμα)

 Τα τέσσερα εἴδη των ζώντων ὄντων και η ψυχή, ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, Φιλοκαλία τόμος Α΄, 23-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἡ εὐεργεσία πρός τόν ἀδικοῦντα καθιστᾶ φίλον μας τόν Θεό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

. Ἡ εὐεργεσία πρός τόν ἀδικοῦντα καθιστᾶ φίλον μας τόν Θεό, ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, Φιλοκαλία τόμος Α΄, 22-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ-ΚΉΡΥΓΜΑ

https://youtu.be/c9BNXMnMvKo

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ-ΚΉΡΥΓΜΑ

«Ὠφελέειν ἤ μή βλάπτειν».Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη

Ἀπόσπασμα ἀπό τήν ὁμιλία τοῦ Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτη στίς 17-10-2021

«Ὠφελέειν ἤ μή βλάπτειν».

........Σήμερα πού ἑορτάζουμε αὐτόν τόν μέγιστο Εὐαγγελιστή, Ἀπόστολο, ἰατρό καί ἁγιογράφο, τόν Ἅγιο Λουκᾶ, εἶναι εὐκαιρία νά ποῦμε δύο λόγια γιά τήν ἰατρική τέχνη καί τούς ἰατρούς, μιά πού ὁ Ἅγιος αὐτός, ἐκτός τῶν ἄλλων ἰδιοτήτων του, εἶχε καί τήν ἰδιότητα τοῦ ἰατροῦ. Γιάτρευε, κατ' ἀρχάς, τά σώματα, ἀλλά στή συνέχεια καί τάς ψυχάς τῶν ἀνθρώπων πού τόν πλησίαζαν. Πρῶτα ἀπʹ ὅλα πρέπει νά ποῦμε, ὅτι ἡ ἰατρική τέχνη εἶναι ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, ὡς μία παρηγορία σʹ αὐτήν ἐδῶ τήν δύσκολη κατάσταση, πού περνᾶμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἰς τήν γῆ, ἑτοιμαζόμενοι γιά τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ὀνομάζουμε τή γῆ «κοιλάδα τοῦ Κλαυθμῶνος», γιατί ἡ ζωή ἐδῶ εἶναι συνδεδεμένη μέ πολλές ταλαιπωρίες, σωματικές καί ψυχικές, καί μέ πολλές ἀσθένειες. Κι ἔδωσε ὁ Κύριος τήν ἰατρική τέχνη ὡς μία παρηγορία. Ὄχι ὅμως γιά νά τήν θεοποιήσει ὁ ἄνθρωπος καί νά δώσει τίς ἐλπίδες του σ΄ ἀυτήν, ἀλλά διαμέσου αὐτῆς νά ἀνεβαίνει εἰς τόν «Παρηγορητή» καί τόν «Ἰατρό» τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας καί νά Τόν δοξάζει∙ εἰς τόν «Δωτήρα» αὐτῆς τῆς τέχνης. Λέει στή Σοφία Σειράχ: «Καί Αὐτός», ὁ Θεός δηλαδή, «ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ» (Σοφ. Σειρ. 38, 6). Ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔδωσε στούς ἀνθρώπους τήν ἰατρική ἐπιστήμη, ὥστε νά δοξάζεται μέ τά θαυμαστά Του ἔργα. Διότι δέν εἶναι τά φάρμακα ἀπό μόνα τους οὔτε ὁ ἰατρός ἀπό μόνος του πού προσφέρει τήν θεραπεία, ἀλλά εἶναι ὁ Θεός πού ἐνεργεῖ μέσῳ αὐτῶν, καί Αὐτόν πρέπει νά δοξάζουμε μετά ἀπό κάθε θεραπεία. «Καί ἰατρῷ δός τόπον», λέει στή συνέχεια στή Σοφία Σειράχ, «καί γάρ αὐτόν ἔκτισε Κύριος, καί μή ἀποστήτω σου, καί γάρ αὐτοῦ χρεία» (Σοφ. Σειρ. 38, 12). Νά προσφύγεις καί στόν ἰατρό, διότι ὁ Θεός τόν ἐδημιούργησε καί τόν ἀνέδειξε∙ μήν τόν ἀπομακρύνεις ἀπό κοντά σου, διότι ἔχεις τήν ἀνάγκη του∙ ἀλλά πάντοτε μέ τήν ἐλπίδα σου εἰς τόν Θεό καί ὄχι εἰς τόν ἰατρό.

Ἡ πιστή σύζυγος (Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης)

– Γέροντα, μιὰ γυναίκα τὴν ἐγκατέλειψε ὁ ἄνδρας της, πῆρε καὶ τὸ παιδὶ, καὶ ἔχει σχέσεις μὲ δὺο ἄλλες γυναὶκες. Μὲ ρώτησε τί νὰ κάνη.

– Νὰ τῆς πῆς, ὅσο μπορεῖ, νὰ κάνη ὑπομονή, προσευχή, καὶ νὰ φέρεται μὲ καλοσύνη. Νὰ περιμένη νὰ μὴ διαλύσει τὸν γάμο ἡ ἴδια. Κάποιος περιφρονοῦσε τὴν γυναίκα του, τὴν κακαμεταχειριζόταν, καὶ αὐτὴ τὰ ἀντιμετώπιζε ὅλα μὲ ὑπομονὴ καὶ καλοσύνη, μέχρι ποὺ πέθανε σχετικὰ νέα. Ὅταν ἔκαναν τὴν ἐκταφή της, βγῆκε ἀπὸ τὸν τάφο μία εὐωδία. Ἀπόρησαν ὅσοι βρίσκονταν ἐκεῖ.

Βλέπετε, αὐτὴ ἀντιμετώπιζε τὰ πάντα μὲ ὑπομονὴ σ’ αὐτὴν τὴν ζωή, γι’ αὐτὸ δικαιώθηκε στὴν ἄλλη ζωή. Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου καὶ μιὰ ἄλλη περίπτωση. Ἕνα κοσμικὸ παιδὶ εἶχε συμπαθήσει μιὰ κοπέλα ποὺ ζοῦσε πνευματικά. Γιὰ νὰ τὸν συμπαθήση καὶ ἡ κοπέλα, προσπαθοῦσε νὰ ζῆ κι αὐτὸς πνευματικά, ἐκκλησιαζόταν κ.λπ. Τελικὰ παντρεύτηκαν. Μετὰ ὅμως ἀπὸ χρόνια ἐκεῖνος ἄρχισε πάλι τὴν κοσμικὴ ζωή.

Ἐνῶ εἶχαν καὶ μεγάλα παιδιὰ -ἕνα ἀγόρι στὸ πανεπιστήμιο καὶ δύο κοπέλες, μία στὸ λύκειο καὶ μία στὸ γυμνάσιο- αὐτὸς συνέχιζε νὰ ζῆ ἄσωτα. Εἶχε μιὰ μεγάλη ἐπιχείρηση καὶ ἔβγαζε πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ τὰ περισσότερα τὰ ἐξόδευε μὲ τὴν ἄσωτη ζωή του.

Ἡ καημένη ἡ σύζυγός του κρατοῦσε τὸ σπίτι μὲ τὴν οἰκονομία ποὺ ἔκανε καὶ τὰ παιδιά της μὲ τὶς συμβουλές της. Δὲν κατηγοροῦσε τὸν πατέρα τους, γιὰ νὰ μὴν τὸν σιχαθοῦν καὶ τραυματισθοῦν, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴν παρασυρθοῦν.

Τὰ βράδια ποὺ γύριζε ἀργά, εὔκολα τὸν δικαιολογοῦσε, λέγοντας στὰ παιδιὰ ὅτι ἔχει δουλειὲς, ἀλλὰ τὸ μεσημέρι ποὺ πήγαινε στὸ σπίτι μὲ κάποια φιλενάδα του, τί νὰ ἔλεγε; Γιατί, τί ἔκανε ὁ ἀθεόφοβος αὐτὸς ἄνθρωπος; -ἄν καὶ δὲν ἀξίζει νὰ τὸν λέη κανείς ἄνθρωπο, ἐπειδὴ δὲν εἶχε καθόλου ἀνθρωπιά.

Ἡ Χριστιανική στάση ἀπέναντι στό θάνατο (π. Σεραφείμ Ρόουζ)

Η αποκρυφιστική διδασκαλία για τη μετά θάνατον ζωή, παρότι καταλήγει να απέχει πολύ από την αλήθεια των πραγμάτων, εντούτοις έχει πράγματι ως αφετηρία μία αναμφισβήτητη Χριστιανική αλήθεια: ότι ο θάνατος του σώματος δεν αποτελεί το τέλος της ανθρώπινης ζωής, αλλά μόνον την αρχή μίας νέας κατάστασης για την ανθρώπινη προσωπικότητα, η οποία συνεχίζει την ύπαρξή της ανεξάρτητα από το σώμα. Ο θάνατος, που δε δημιουργήθηκε από το Θεό αλλά επήλθε στη δημιουργία εξαιτίας της αμαρτίας του Αδάμ στον παράδεισο, είναι η πιο εντυπωσιακή μορφή με την οποία εκδηλώνεται η πεπτωκυία φύση του ανθρώπου. Η πορεία του ανθρώπου προς την αιωνιότητα εξαρτάται κυρίως από το πώς αντιμετωπίζει το δικό του θάνατο και το πώς προετοιμάζεται γι’ αυτόν.

Η αληθινή Χριστιανική στάση απέναντι στο θάνατο εμπεριέχει στοιχεία τόσο φόβου όσο και αβεβαιότητας, ακριβώς αυτά τα αισθήματα που ο αποκρυφισμός επιδιώκει να ακυρώσει. Ωστόσο, στη Χριστιανική στάση απουσιάζει παντελώς ο απελπισμένος φόβος που μπορεί να αισθάνονται αυτοί που πεθαίνουν χωρίς να ελπίζουν καθόλου σε μία αιώνια ζωή· ο χριστιανός, έχοντας αναπαυμένη τη συνείδησή του πλησιάζει το θάνατο χωρίς ταραχή και, ανάλογα με το πόση χάρη έχει δεχθεί από το Θεό, ακόμα και με μία ορισμένη αίσθηση βεβαιότητας. Ας δούμε τώρα τα παραδείγματα χριστιανικού θανάτου από δύο άγιους γέροντες που έζησαν στην έρημο της Αιγύπτου τον 5ο αιώνα:

24 Ὀκτωβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ' (ς’ ΛΟΥΚΑ). Ἀρέθα μεγαλομάρτυρος (β' αἰ.), Σεβαστιανῆς μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. ιη´ ἐπιστ. (Β´ Κορ θ´ 6-11).

Β Κορ. 9,6          Τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει.

Β Κορ. 9,6                Ας γνωρίζετε δε τούτο· ότι εκείνος που στο χωράφι του σπέρνει με τσιγκουνιά λιγοστό σπόρο, θα θερίση και λίγο σιτάρι. Και εκείνος που σπέρνει απλόχερα, θα θερίση πολύν καρπόν. (Ο καθένας δηλαδή θα αμειφθή από τον Θεόν ανάλογα με όσα δίνει, κατά την δύναμίν του πάντοτε).

Κυριακή Στ Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιά τή θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου τῶν Γαδαρηνῶν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΛΟΥΚΑ[:Λουκ.8,27-39]

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ

«Ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει (:Εκείνος που κατάγεται από τον Θεό και απέκτησε με την άσκηση της αρετής πραγματική συγγένεια με τον Θεό, ακούει με προσοχή και ενδιαφέρον τους λόγους του Θεού και τους εγκολπώνεται)»[Ιω.8,47], λέγει ο Κύριος. Δηλαδή υπακούει στις εντολές του Θεού και μετατρέπει τους λόγους σε έργα, ζει και πολιτεύεται κατά Χριστόν, εκτελεί το θέλημα του ουρανίου Πατρός, και γίνεται « κληρονόμος μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμος δὲ Χριστοῦ»[βλ. Ρωμ.8,17: «Εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν(:αφού λοιπόν είμαστε παιδιά, είναι φυσικό να είμαστε και κληρονόμοι του Θεού ως πατέρα μας και συγκληρονόμοι του Χριστού ως αδελφού μα. Και γινόμαστε συγκληρονόμοι του Χριστού εάν βεβαίως πάσχουμε μαζί με Αυτόν, έτσι ώστε και να δοξαστούμε μαζί Του)»].

Όποιος όμως παρακούει τον Θεό, διαπράττει την αμαρτία, και επιδίδεται σε αυτήν αμετανόητα. Είναι δούλος της αμαρτίας και δεν είναι από τον Θεό αλλά από τον Πονηρό, αφού με την κακή προαίρεση μεταπλάσσει την φύση την οποίαν έλαβε από τον Θεό, και την εξομοιώνει με τον πατέρα της απωλείας. Γι’ αυτό και ο Κύριος έλεγε στους Ιουδαίους: «Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστέ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐχ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ(:Εσείς, που καυχιέστε ότι είστε παιδιά του Θεού, έχετε πατέρα τον διάβολο. Απ’ αυτόν κατάγεστε και τον δικό του χαρακτήρα και τα ιδιώματα κληρονομήσατε. Κι όσα αμαρτωλά και φονικά επιθυμεί ο πατέρας σας αυτός, αυτά και σεις θέλετε και είστε αποφασισμένοι να κάνετε. Εκείνος που από την αρχή της δημιουργίας του ανθρώπου ήταν φονιάς του ανθρώπου˙ και με το ψέμα του παρέσυρε τον άνθρωπο στην αμαρτία και το θάνατο. Και δεν μπορεί να σταθεί στην αλήθεια, διότι δεν υπάρχει μέσα του κανένας πόθος για την αλήθεια και καμία διάθεση να πει κάποτε την αλήθεια. Όταν λέει το ψέμα, το βγάζει από μέσα του. Λέει ψέματα, διότι είναι ψεύτης και πατέρας του ψεύδους, ο πρώτος επινοητής και ο κύριος υποβολέας του)»[Ιω.8,44].

67. «Νῦν δέ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη...μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη» (Α΄ Κορ. 13, 13- 14, 5), Ἑρμ. Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, 24-10-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

https://youtu.be/xICY7G3yFYw

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 24-10-2021

Κυριακή Στ Λουκᾶ. Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τή θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου τῶν Γαδαρηνῶν

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8,26-39]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ

«Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας(:Και έφτασαν με το πλοίο στη χώρα των Γαδαρηνών, η οποία βρίσκεται απέναντι από τη Γαλιλαία)»[Λουκ. 8, 26].

Κατέβηκε ο Σωτήρας στη χώρα των Γαδαρηνών μαζί με τους άγιους μαθητές. Έπειτα τους συνάντησε κάποιος άνδρας, ο οποίος ήταν κατοικία πολλών και ακαθάρτων πνευμάτων, χωρίς νου και μυαλό, και δεν ξεχώριζε καθόλου από εκείνους που είχαν πεθάνει και βρίσκονταν στη γη και μάλλον ήταν ίσως ακόμα χειρότερος γιατί τριγυρνώντας γυμνός στα μνήματα των πεθαμένων, ήταν απόδειξη της απανθρωπιάς των δαιμόνων. Επιτρέπει βέβαια ο Θεός των όλων κατ’ οικονομίαν κάποιοι να υποταχτούν σε αυτούς, όχι για να υποφέρουν, αλλά μάλλον για να μάθουμε εμείς μέσω αυτών πόσο μισάνθρωποι και μισόκαλοι είναι οι δαίμονες απέναντι εμάς, και έτσι να πάψουμε να θέλουμε να υποτασσόμαστε σε αυτούς, γιατί όταν πάσχει ένας, οικοδομούνται πολλοί…

Ο Γαδαρηνός αυτός, δηλαδή η αγέλη των δαιμονίων που κρυβόταν μέσα του, έτρεχε πίσω από τον Χριστό και φώναζε τα εξής: «Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς(:Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε μένα και σένα και τι ζητάς από μένα, Ιησού, Υιέ του Θεού του υψίστου; Σε παρακαλώ, μη με βασανίσεις και μη μου επιβάλεις την τιμωρία να κλειστώ από τώρα μέσα στο σκοτάδι του Άδη)»[Λουκ.8,28]. Πρόσεξε, σε παρακαλώ, εδώ, δειλία περιπλεγμένη με πολύ θράσος και απόγνωση. Δείγμα βέβαια της διαβολικής απόγνωσης είναι το ότι τολμά να λέγει: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε μένα και σε σένα, Ιησού, Υιέ του Θεού;», ενώ δείγμα δειλίας το ότι παρακαλεί να μη βασανιστεί. Αλλά όμως, εάν γνωρίζεις ότι Αυτός είναι οπωσδήποτε Υιός του Υψίστου Θεού, ομολογείς ότι είναι Θεός του ουρανού και της γης, και όλων όσα υπάρχουν σε αυτά, τότε γιατί αρπάζεις αυτά που δεν είναι δικά σου ή μάλλον αυτά που είναι δικά Του; Έπειτα λέγεις: «Τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε εμένα και σε εσένα;». Και ποιος από τους βασιλείς της γης θα ανεχθεί μέχρι τέλους να είναι υποταγμένοι στους βαρβάρους αυτοί που είναι κάτω από τα σκήπτρα του; Βγάζε από το στόμα σου τις κραυγές που σου πρέπουν. Και αυτές είναι αυτό που λες: «σε παρακαλώ, μη με βασανίσεις».

Ἀπό τό Συναξάρι – Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Λουκᾶς

Ο απόστολος Λουκάς καταγόταν από την πόλη της Αντιόχειας και, κατά πάσα πιθανότητα, ήταν γόνος οικογενείας εθνικών. Από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στην αναζήτηση της σοφίας, στη μελέτη των επιστημών και των τεχνών. Αυτή η δίψα του για γνώση τον έκανε να ταξιδεύσει ανά τον κόσμο και να διαπρέψει στην ιατρική επιστήμη και την τέχνη της ζωγραφικής. Εκτός από την ελληνική γλώσσα, την οποία χειριζόταν θαυμάσια, όπως μαρτυρεί το Ευαγγέλιό του, γνώριζε επίσης την εβραϊκή και την αραμαϊκή.

Σύμφωνα με μια εκκλησιαστική παράδοση, συγκαταλεγόταν μεταξύ των Εβδομήκοντα Αποστόλους, τους οποίους απέστειλε ανά δύο ο Κύριος να κηρύξουν τον λόγο της σωτηρίας στις πόλεις και στα χωριά της Παλαιστίνης [1]. Κατά τη διάρκεια του ζωηφόρου θείου Πάθους, ο άγιος Λουκάς βρισκόταν στα Ιεροσόλυμα· και το πρωί του Πάσχα περπατούσε μαζί με τον Κλεόπα [30 Οκτ.] προς το χωριό Εμμαούς, θλιμμένος και εξουθενωμένος για την απώλεια του Διδασκάλου. Η θλίψη του όμως μετατράπηκε σε άφατη χαρά, όταν ο Χριστός, ο Οποίος τους παρουσιάσθηκε «κατά το κομμάτιασμα του άρτου», μαρτυρώντας έτσι την εκ νεκρών τριήμερη έγερσή Του (Λουκ. 24, 35). Εν συνεχεία, μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, ο Λουκάς έμεινε για κάποιο διάστημα στα Ιεροσόλυμα μαζί με τους άλλους Αποστόλους και κατόπιν επέστρεψε στην Αντιόχεια, όπου βρισκόταν ήδη κάποιοι από τους μαθητές. Ορισμένοι όμως αναφέρουν ότι ο άγιος Απόστολος έμεινε στη Σεβάστεια της Σαμαρείας για λίγο, για να κηρύξει τον λόγο του Θεού, και εκεί απέκτησε το λείψανο της δεξιάς χειρός του Τιμίου Προδρόμου, το οποίο μετέφερε στην πατρίδα του ως πολύτιμο τρόπαιο. Επιστρέφοντας στην Αντιόχεια, πρέπει να συνάντησε τον Απόστολο Παύλο, κατά τη διάρκεια της δεύτερης αποστολικής περιοδείας του (περί το 50), και από εκεί να ξεκίνησε μαζί του, συνοδεύοντάς τον στην Ελλάδα, με σκοπό να κηρύξει το Ευαγγέλιο της σωτηρίας.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 24-10-2021

https://youtu.be/xICY7G3yFYw

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 24-10-2021

Εἶπε γέρων

Είπε γέρων .Εάν δεν έχεις πρώτον τη Σκέπη του Γέροντός σου και δεύτερον Υπομονή, δεν θα μπορείς να σηκώσεις ούτε τον ελάχιστο πειρασμό..

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/10/blog-post_318.html