Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΕΙΛΗΤΑΡΙΟΝ

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΡΙΝΑ

ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΔΩ

Η αγία μάρτυς Μαρίνα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Κλαυδίου (περί το 270) [1]. Καταγόταν από την Αντιόχεια της Πισιδίας και ήταν θυγατέρα ενός ειδωλολάτρη ιερέα, του Αιδέσιμου. Καθώς η μητέρα της πέθανε όταν η Μαρίνα ήταν δώδεκα ετών, την εμπιστεύθηκαν σε μία τροφό που διέμενε στην εξοχή. Η συναναστροφή με τους χριστιανούς του τόπου εκείνου, σε συνδυασμό με τις φυσικές κλίσεις της κόρης προς το καλό, συνέργησαν ώστε να δώσει σύντομα τους καρπούς του ο σπόρος της αληθινής Πίστεως στην καρδιά της. Φθάνοντας σε ηλικία δεκαπέντε ετών, φλεγόταν σε τέτοιο βαθμό από την αγάπη του Χριστού, ώστε ένα πράγμα σκεπτόταν και ποθούσε μόνον: να προσφέρει κι εκείνη το αίμα της ως θυσία με τους αγίους μάρτυρες για την αγάπη του Θεού. Και όχι μόνο δεν κρατούσε μυστικές τις διαθέσεις της αυτές, αλλά χωρίς τον παραμικρό φόβο διακήρυττε μεγαλοφώνως ότι ήταν χριστιανή, ονειδίζοντας τα είδωλα, γεγονός που κίνησε το μίσος του πατέρα της, ο οποίος και την αποκλήρωσε.

Ο έπαρχος της Ασίας, Ολύμβριος, καθ’ οδόν προς την Αντιόχεια, συνάντησε την αγία να βόσκει τα ποίμνια μαζί με άλλες γυναίκες του χωριού. Σαγηνευμένος από το κάλλος της κόρης, διέταξε τους ανθρώπους του να την οδηγήσουν ενώπιόν του με σκοπό να τη νυμφευθεί. Φθάνοντας εκείνη στο παλάτι, παρουσιάστηκε στον δικαστή, ο οποίος της ζήτησε να πει το όνομά της.

Ἅγιος Παΐσιος: «Νὰ ζηλεύετε τὸν ζηλωτὴ Ἠλία καὶ ἐκεῖνος νὰ σᾶς διώξη τὴν ζήλεια»!

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Πάθη καὶ Ἀρετὲς», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄,

ἔκδοσις Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης

- Γέροντα, ζηλεύω μία ἀδελφή.

- Ξέρω ποιὰ ἀδελφὴ ζηλεύεις... Ἔμαθα ὅμως ὅτι κι ἐκείνη ζηλεύει ἐσένα! Ἐγὼ θὰ εὔχωμαι καὶ οἱ δυό σας νὰ ζηλεύετε τὸν ζηλωτὴ Ἠλία καὶ ἐκεῖνος νὰ σᾶς διώξη τὴν ζήλεια καὶ νὰ σᾶς δώση ἀπὸ τὸν δικό του θεῖο ζῆλο. Ἀμήν.

- Ὅταν, Γέροντα, ζηλεύω, προσπαθῶ νὰ τοποθετηθῶ λογικά.

- Ἂν ἐξ ἀρχῆς προσπαθήσης νὰ μὴ ζηλέψης, δὲν εἶναι πιὸ καλά; Ἡ ζήλεια εἶναι...γελοῖο πράγμα. Λίγη σκέψη χρειάζεται, γιὰ νὰ ξεπεράση τὴν ζήλεια κανείς· δὲν χρειάζεται νὰ κάνη μεγάλους ἀγῶνες καὶ πολλὴ ἄσκηση, γιατί εἶναι ψυχικὸ πάθος. Πρόσεξε, μὴν ἀφήσης ποτὲ τὸ πάθος τῆς ζήλειας νὰ σὲ κυριέψη, γιατί εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα πάθη. Ξέρεις ἀπὸ τὴν ζήλεια ποῦ μπορεῖ νὰ φθάση ὁ ἄνθρωπος; Στὸν φθόνο καὶ στὴν διαβολή. Καὶ οἱ διαβολὲς κάνουν πολὺ μεγαλύτερο κακὸ ἀπὸ τὸν φθόνο.

- Γέροντα, τί ἔχει μέσα ἡ ζήλεια;

- Καὶ τί δὲν ἔχει!... Ὑπερηφάνεια ἔχει, ἐγωισμὸ ἔχει, φιλαυτία ἔχει… Δὲν ἔχει ἀγάπη οὔτε φυσικὰ καὶ ταπείνωση.

- Δηλαδή, Γέροντα, ἂν κανεὶς ζηλεύη, ἀποκλείεται νὰ ἔχει ἀγάπη;

«Ἰδού ὠδίνησεν ἀδικίαν, συνέλαβε πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν»

Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική - Ἐπιμέλεια:

Σάββας Ἠλιάδης

Ἁγίου Νικοδήμου

«Ἰδού ὠδίνησεν ἀδικίαν, συνέλαβε πόνον καὶ ἔτεκεν ἀνομίαν» (Ψαλμός 7,15)

α). «ἰδοὺ ὠδίνησεν ἀδικίαν»:

Τόν ἀποστάτη τόν γιο μου Ἀβεσσαλώμ, τόν συνέλαβε ἡ ἀδικία, σάν τήν γυναῖκα πού συλλαμβάνει τό ἔμβρυο στήν ἐγκυμοσύνη καί γί΄ αὐτό σκέφτηκε μέ ἄδικο τρόπο, ὥστε νά ἀπομακρύνει ἀπό τήν βασιλεία, τήν ὁποία μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός.

Μεταχειρίστηκε δέ ὁ Δαβίδ τήν λέξη τῆς ωδίνος (ωδίς- ωδίνος = οἱ πόνοι τοῦ τοκετοῦ), δηλαδή τοῦ κοιλοπονήματος τῆς γυναίκας, γιά νά δείξει πόσον πόνο καί πόση στενοχώρια... δοκιμάζουν ὅσοι σκέφτονται νά ἀδικήσουν τόν ἀδελφό τους, διότι αὐτοί πνίγονται ἀπό τόν θυμό, σταματάει τό λογικό τούς ἀπό τήν ὀργή, βλάπτονται ἀπό τούς λογισμούς καί δοκιμάζονται ἀπό ἄλλα μύρια κακά.

Ἐπίσης τούς καταπλακώνει ὁ φόβος, ἔχουν ἀγωνία καί μέ δυό λόγια δέν μποροῦν νά εἰρηνεύσουν μέ ἄλλον τρόπο, παρά μόνο ὅταν ὁλοκληρώσουν καί κάνουν πράξη τούς λογισμούς αὐτούς, δηλαδή, ὅταν ἀδικήσουν. Ἀλλά καί μετά ἀπό τήν τέλεση τῆς ἀδικίας πάλι δέν ἐλευθερώνονται οἱ ἄθλιοι, διότι τούς ἐλέγχει καί τούς κατακρίνει ἡ συνείδησή τους.

Τό μυστικό τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ὑπακοή,Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 13.Τὀ μυστικό τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ὑπακοή,8-11-2018

(Λουκ. 10,16:21)

«Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καί ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ»[1]. Αὐτή τήν οὐράνια ἀρετή τῆς ὑπακοῆς, τήν ὁποία ἐξήσκησε πρῶτα ὁ Κύριος, καί στόν ὑπέρτατον καί τελειότατον βαθμό, «γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ»[2], αὐτή τήν ἐξασκοῦν καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι Ἀρχάγγελοι καί οἱ Ἄγγελοι, «πᾶσαι αἱ ἐπουράνιαι Ἀγγελικαί δυνάμεις», τῶν ὁποίων τήν Σύναξη ἐπιτελοῦμε σήμερα.

Τό μυστικό τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἔλεγε καί ὁ Ἅγιος Πορφύριος, εἶναι ἡ ὑπακοή. Ὑπακοή στόν Οὐρανό, ὑπακοή καί στή γῆ∙ ὑπακοή ἀπό τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, ὑπακοή ἀπό τούς Ἁγίους Ἀρχαγγέλους καί Ἀγγέλους, ὑπακοή ἀπό ὅλους τούς Ἁγίους καί ὑπακοή ἀπό ὅλους τούς Χριστιανούς τούς στρατευομένους εἰς τήν οὐράνιον στρατίαν, εἰς τήν Ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία. Ἡ ὑπακοή, εἰς ὅλους ὅσους θέλουν νά σωθοῦν, αὐτό εἶναι τό μυστικό τῆς ζωῆς τῶν πνευμάτων. Τά πνεύματα τά καθαρά καί ἄμωμα, οἱ Ἅγιοι Ἀρχάγγελοι καί Ἄγγελοι, ζοῦν τόν Θεόν, ζώντας μέσα εἰς τήν ὑπακοή, καί ἔτσι παραμένουν στήν ζωήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἰς τήν ζωήν τοῦ φωτός. Ἐνῶ ὅσα ἀπό τά πνεύματα δέν παρέμειναν στήν ὑπακοή, ἐσκοτίστησαν καί κατέπεσαν καί ἔγιναν οἱ φοβεροί καί οἱ ὀλεθροτόκοι δαίμονες.

«Πολλοί στό Ἅγιον Ὄρος ζήσανε μυστικά», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Πεθάνανε χωρίς κανείς νά τούς γνωρίζει. Καί ἐγώ ἤθελα νά ζήσω ἔτσι, μυστικά. Οὔτε ἱεροκήρυκας ἤθελα νά γίνω, οὔτε τίποτε ἄλλο». Ἀξιώθηκε ὅμως δια τῆς τελείας χαρούμενης ὑπακοῆς, τῆς πρόθυμης ὑπακοῆς, νά γίνει ἐπίγειος ἄγγελος καί οὐράνιος ἄνθρωπος. «Οὔτε εἶχα σκεφτεῖ, ποτέ, -λέει- νά βγῶ ἔξω ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος. Παιδάκι μικρό, μέσα σέ τέλεια ἐρημιά. Γιά νά καταλάβω τό ἔρημο καί τό ἀβοήθητο, ἀνέβαινα στό βουνό, ἔμενα ὧρες ἐκεῖ καί ἤθελα νά ζήσω σάν ἐρημίτης.

Σύληση τῆς Λογικῆς

Σύληση της Λογικής

Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Η λυσσώδης ατζέντα της τεκνοθεσίας από τα ομόφυλα ζευγάρια αναδύεται ραγδαίως και δια της συνεργείας της Ελλαδικής Εκκλησίας, η οποία δια της εκκωφαντικής της σιωπής επέτρεψε την βάπτιση τέκνων υπό ομοφυλόφιλα ζευγάρια, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου.

Η μανία επιβολής της σεξουαλικής τάσεως της κοινότητας των Λοάτκι παντί προσφόρω τρόπω και η συνακόλουθος επιβολή ως δεσπόζον κατά φύση κοινωνικό πρώτυπο, προκαλεί ιδιαίτερα ερωτηματικά δια τους αρχιτέκτονες της παγκοσμιοποιήσεως αλλά και δια τους σκοτεινούς σχεδιασμούς της μείζονος επανεκκινήσεως.

Αφενός μεν ο θόρυβος περί της δεδηλωμένης υπερηφάνειας των ομοφυλοφίλων δια μέσου των εκκωφαντικών παρελάσεων εξ ετέρου η έμμεση θέση κερκόπορτας δια μέσω της νομοθεσίας, δυνάμει του άρθρου 1511 παρ. 3 εδάφ.γ του Α.Κ όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του Ν. 4800/2021 περί της έμμεσης νομιμοποίησης της τεκνοθεσίας ή της ιδίας ταύτης υπό ομοφύλων, εν συνδυασμώ δια της ως άνω συμβολής βαπτίσεως παρουσία της Ορθοδόξου Εκκλησιάς, συγκροτεί τους σχεδιασμούς της υπονομεύσεως πάσης ανθρώπινης ηθικής αξίας και διασαλεύει πάσα Συνταγματική νομική και ουσιαστική παρακαταθήκη.

ΟΙ ως άνω ενέργειες, και η υπερπροβολή αυτών των καίριων κοινωνικά ζητημάτων, ουδόλως γίνεται τυχαία, καθότι η επελαύνουσα Νέα ανθρωπολογικά εκμαυλιστική Τάξη πραγμάτων κατατείνει εις την δημιουργία κοινωνικών προτύπων και εις την επιβολή αυτών υποσκάπτοντας την παράδοση και τις αξίες τις οικογένειας συμφώνως και προς το άρθρο 21 παρα. 3 του Συντάγματος.

Η ηθική έκπτωση και ο ύπουλος τρόπος επιβολής, δια μέσω του εξωνημένων και αργυρώνητων μέσων μαζικής εξαπατήσεως, αποδεικνύει την πνευματική ένδεια και το ηθικό έρμα το οποίο λίαν σκοπίμως καλλιεργείται εις τον πυρήνα της σύγχρονης κοινωνίας καλλιεργώντας αντεστραμμένα πρότυπα ενός μη κατά φύση κόσμου.

Προφήτης Ἡλίας ὁ Θεσβίτης (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Ο θαυμαστὸς προφήτης

(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Εὐχαριστῶ, ἀγαπητοί μου, τὸν Κύριο ποὺ μὲ ἀξιώνει νὰ κηρύξω ἐδῶ στὴ μνήμη τοῦ προφήτου Ἠλιού. Λίγοι ἅγιοι τιμῶνται στὴν πατρίδα μας ὅσο αὐτός. Ἀλλὰ ἡ τιμὴ στὸ πρόσωπό του ἐπιβάλλει νὰ γνωρίσουμε ποιός ἦταν καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ τὸν μιμηθοῦμε.

Θὰ προσπαθήσω νὰ δώσω μία σκιαγραφία του. Ὁ προφήτης Ἠλίας, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἅγιος τῆς παλαιᾶς διαθήκης, μεγάλη προσωπικότητα, «ψυχὴ οὐρανομήκης», ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἕνα πνευματικὸ φῶς (βλ. Ματθ. 5,14), ἕνας φάρος ποὺ ἄναψε ὁ Θεὸς νὰ φωτίζῃ τοὺς ἀνθρώπους μέσα στὸ πέλαγος τῆς ζωῆς.

Ὁ Θεός πλέον ἔβγαλε τούς καθρέφτες...

Ο Θεός πλέον έβγαλε τους καθρέφτες... και θα δείξουμε όλοι το πραγματικό μας πρόσωπο χωρίς να μπορούμε να κρυφτούμε.

~ Γέρ. Γαβριήλ ο Αγιορείτης

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/07/blog-post_737.html

27 Ἰουλίου. † Παντελεήμονος μεγαλομάρτυρος τοῦ ἰαματικοῦ (†305). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἁγίου, 26 Ὀκτωβρίου (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10).

Β Τιμ. 2,1           Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Β Τιμ. 2,1                  Συ λοιπόν, τέκνον μου, να ενδυναμώνεσαι με την χάριν, που δίδει ο Ιησούς Χριστός (δια να μένης πιστός εις αυτόν και εις εμέ, χωρίς να επηρεάζεσαι από το παράδειγμα εκείνων, που με εγκατέλειψαν).