Γράφει ὁ Ἡρακλῆς Ρεράκης, Καθηγητὴς ΑΠΘ,
Πρόεδρος τῆς Πανελλήνιας Ἑνώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ)
Σὲ ὅλες τὶς ἐποχὲς ὑπῆρχαν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι, ἐπηρεαζόμενοι ἀπὸ ἐπιστημονικὰ κριτήρια ἢ ἀπὸ ἰδεοληψίες ἢ ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἀδιαφορία, ἀποδέχονται τὸν ἄνθρωπο, ἀποκλειστικά, ὡς σῶμα.
Ὁ ὑλισμός, γενικά, ὡς τρόπος σκέψης καὶ ζωῆς, ἐπιδιώκει νὰ ἀποβάλει τὴν ψυχὴ ἢ τὸ πνεῦμα ἀπὸ τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου καὶ νὰ ἐξαφανίσει ὅ,τι περιλαμβάνει ἡ ἀποδοχὴ τῆς ὕπαρξης τῆς ψυχῆς στὴν ὀντολογικὴ λειτουργία του.
Τί πρεσβεύουν, συνεπῶς, οἱ ὑλιστές; Περιορίζουν ὅλες τὶς δραστηριότητες τοῦ ἀνθρώπου στὸ πλαίσιο τῆς οἰκονομίας, τῆς βιολογικῆς ἐπιβίωσης τοῦ σώματος, στὴν εὐμάρεια, στὴν εὐημερία καὶ σὲ ὅ,τι ἔχει σχέση μὲ τὶς αἰσθήσεις καὶ τὴ σωματικὴ διαβίωση ἢ ἐπιβίωση.
Οὐσιαστικά, μιὰ κοινωνία κοσμικὴ καὶ ὑλιστικὴ ἀρνεῖται τὴν πίστη στὸν Θεὸ καί, ταυτόχρονα, τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς καὶ θεωρεῖ τὴν πνευματικὴ... δράση τοῦ ἀνθρώπου ὡς μιὰ δράση φονταμενταλιστικὴ καὶ ἀπαρχαιωμένη καὶ ἡ ἄρνηση αὐτή, πιστεύοντας πὼς ἀποτελεῖ μιὰ ἔκφραση μοντερνισμοῦ καὶ προοδευτισμοῦ τόσο στὸν χῶρο τῆς πολιτικῆς, ὅσο καὶ στὸν χῶρο τῶν ΜΜΕ καὶ τοῦ διαδικτύου.
Ἔτσι, ὁ ἄνθρωπος ἀποξηλώνεται ἀπὸ τὴν ψυχὴ καὶ μένει μόνον ὡς μιὰ χοϊκή - ὑλικὴ ὕπαρξη, μὲ ὅ,τι μπορεῖ νὰ σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὶς πολιτικὲς κοινωνικῆς μέριμνας καὶ ἀντιμετώπισης.
Ἔκτοτε, στὸ πλαίσιο αὐτῶν τῶν ἐπιλογῶν καὶ ὅσον ἀφορᾶ στὰ καθ' ἡμᾶς, ψηφίζονται νόμοι, ποὺ ἀποτελοῦν, κυρίως, αἰτήματα νεωτεριστικῶν καὶ ριζοσπαστικῶν τάσεων, ποὺ καταρρακώνουν τὸ διαχρονικὸ ἦθος τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ἑτοιμάζουν ἕναν ἄνθρωπο ἄψυχο, πονηρό, γεμᾶτο πάθη καὶ κακίες, μὲ προσανατολισμὸ τὸν βιολογισμὸ καὶ τὴ σκοπιμότητα τοῦ «φάγωμεν πίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν».