Τὸ παραπλανητικὸ ἐπιχείρημα γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν παιδιῶν ποὺ μεγαλώνουν μὲ ὁμοφυλόφιλους

Τὸ παραπλανητικὸ ἐπιχείρημα γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν παιδιῶν ποὺ μεγαλώνουν μὲ ὁμοφυλόφιλους

Χαράλαμπος Ἄνδραλης, Δικηγόρος

«Καὶ γιατί δὲν ἔχουν ἴσα δικαιώματα; ...Μία μητέρα ἡ ὁποία συζεῖ μὲ τὴ σύντροφό της, ἔχει καρκίνο καὶ μπορεῖ νὰ πεθάνει. Ἐὰν συμβεῖ αὐτό, ἡ σύντροφός της δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα στὸ παιδί. Κανένα δικαίωμα. Τὸ παιδὶ αὐτὸ θὰ πάει σὲ ἵδρυμα» Κ. Μητσοτάκης

Ἡ γονικὴ μέριμνα ἀποδίδεται στοὺς φυσικοὺς γονεῖς αὐτοδικαίως ἢ σὲ θετοὺς μὲ δικαστικὴ ἀπόφαση.

Ἡ υἱοθεσία πρέπει νὰ ἀποβλέπει στὸ συμφέρον τοῦ υἱοθετημένου, κατὰ τὸ ἄρθρο 1542 τοῦ ΑΚ καὶ ὄχι στὶς ἐπιθυμίες του αἰτοῦντος. Ὅταν ἕνα παιδὶ υἱοθετεῖται ἀπὸ ἕναν μόνο ἄνθρωπο (γεγονὸς νόμιμο, ἀλλὰ ἠθικὰ ἀπαράδεκτο κατὰ τὴν ἄποψη τοῦ γράφοντος) καὶ ὄχι ἀπὸ ζεῦγος, ἐξετάζεται μόνο ἐκεῖνος στὸν ὁποῖο ἀποδίδεται ἡ τεκνοθεσία καὶ ὄχι ὁ σύντροφός του ἢ οἱ μελλοντικοὶ σύντροφοί του. Ὁ αἰτῶν τὴν υἱοθεσία, περνάει ἀπὸ διαδικασία ἔγκρισης καὶ ἔκτοτε μὲ δικαστικὴ ἀπόφαση εἶναι κατὰ πλάσμα δικαίου γονέας. Μὲ τὸ ἰσχῦον νομοθετικὸ πλαίσιο, ὁ ὁμόφυλος σύντροφός του, παρανόμως καὶ καταχρηστικῶς παριστάνει τὸν γονέα καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα στὸ παιδί, γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει οὔτε φυσική, οὔτε τεχνητὴ γονικὴ μέριμνα.

Ἑπομένως, εἶναι παραπλανητικὸ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι τὰ παιδιὰ ποὺ μεγαλώνουν μὲ ὁμόφυλα ζευγάρια στεροῦνται τὸ δικαίωμά τους νὰ ἔχουν καὶ τοὺς δύο «γονεῖς» τους. Ἡ δικαστικὴ ἀπόφαση τῆς υἱοθεσίας ἀνέθεσε τὴ γονικὴ μέριμνα σὲ ἕναν γονέα καὶ ὄχι σὲ δύο.

Ἀλλὰ καὶ ἡ τεχνητὴ γονιμοποίηση μὲ σπέρμα δότη, καθιστᾶ γονέα αὐτοδικαίως μόνο τὴ φυσικὴ μητέρα καὶ ὄχι τὴ σύντροφό της, ἀφοῦ ἡ τελευταία δὲν ἔχει οὔτε φυσική, οὔτε τεχνητὴ (μὲ δικαστικὴ ἀπόφαση) γονεϊκότητα.

Ἐπιπλέον, δὲν εἶναι εὔκολο ἕνα παιδὶ νὰ πάει σὲ ἵδρυμα, ἀφοῦ ὑπάρχει ὁ θεσμὸς τῆς ἐπιτροπείας ἀνηλίκου. Ἡ ἐπίκληση στὸ συναίσθημα γίνεται προδήλως γιὰ παραπλανητικοὺς λόγους.

Ἂν πραγματικὰ ἐνδιαφέρονταν οἱ προωθητὲς τῶν νέων ἠθῶν, γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν παιδιῶν, θὰ προστάτευαν μὲ νόμο τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴ συμβίωση σὲ περιβάλλον κακῆς ἀπομίμησης τῆς φυσικῆς οἰκογένειας.

Εἶναι ἀπαράδεκτο γιὰ ἕνα τεχνητὸ δικαίωμα νὰ καταπατάται τὸ φυσικὸ δικαίωμα τοῦ παιδιοῦ νὰ ἀνατραφεῖ ἐντὸς πλαισίου φυσιολογικῆς οἰκογένειας, μὲ πατέρα καὶ μητέρα.

Εἶναι ἐλεύθερος ὁ καθένας νὰ ἐπιλέξει τὴν πορεία του. Κάθε ἄνθρωπος γνωρίζει ὅτι ἡ ἐπιλογή του νὰ συμβιώσει ὡς ζευγάρι μὲ ἄνθρωπο τοῦ ἴδιου φύλου, τὸν καθιστᾶ ἀνίκανο νὰ τεκνοποιήσει μαζί του. Αὐτό, ὅσος «ἐκσυγχρονισμὸς» καὶ νὰ γίνει, δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξει.

Δὲν εἶναι, ὅμως, ὑποχρεωμένοι οἱ ὑπόλοιποι νὰ προσαρμόζονται στὶς δικές του ἐπιλογὲς καὶ ἡ πολιτεία νὰ θεσμοθετεῖ κάθε ἀφύσικη συμπεριφορά, τὴν ὁποία ἐν προκειμένῳ θὰ ὑποστοῦν καὶ ἀνήλικα παιδιά, παριστάνοντας τὰ τέκνα μίας μὴ φυσιολογικῆς συμβίωσης. Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, τοῦ θεμελίου τοῦ Ἔθνους κατὰ τὸ Σύνταγμα, δὲν ἀφορᾶ μόνο τοὺς ὁμοερωτικοὺς συντρόφους, ἀλλὰ ὅλη τὴν κοινωνία, ἡ ὁποία ὀφείλει νὰ προστατεύει τὰ παιδιὰ καὶ μάλιστα τὰ ὀρφανά. Ἡ κοινωνία, λοιπόν, ἔχει λόγο καὶ δὲν συμφωνεῖ μὲ τέτοιες ἀλλαγές, παρὰ τὴν πολυετῆ μονοφωνικὴ «κατήχηση» καὶ δόλια παραπλάνηση ἀπὸ ὅλα τὰ τηλεοπτικὰ κανάλια, ὑπὲρ αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς, συνοδευόμενη – ὄχι τυχαῖα κατὰ τὴν ἄποψή μου – μὲ τὴν ἄδικη δαιμονοποίηση τῶν ἱδρυμάτων ἀνηλίκων.

https://aktines.blogspot.com/2024/01/blog-post_22.html#more