Ἡ ἀγαπημένη μου εἶναι ἡ Ἑλλάς

2 Νοεμβρίου 2024

Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ

Ἱεροκήρυκος

«Ἡ ἀγαπημένη μου εἶναι ἡ Ἑλλάς»

Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς, ὡς ἐπιτελικός ἀξιωματικός, βρέθηκε στήν Κοζάνη τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1912. Στὸ σπίτι ποὺ ἔμενε, ὅλη τή νύχτα στό γραφεῖο τῆς ἐκστρατείας, εἶχε πολλά χαρτιά καί ὅλο ἔγραφε καί ὅλο σχεδίαζε. Ἡ σπιτονοικοκυρά του, μιά ἀθώα καί γνήσια Ἑλληνίδα, μέ κάτασπρα μαλλιά, νικήθηκε ἀπό τόν πειρασμό και τον ρώτησε: «Πουλύ κουράζεσι πιδίμ οὕλ τή νύχτα. Οὕλον γράφς. Μήπ’ς στέλν’ς γράμματα στό κουρίτσι σ’»;

«Ναί, γιαγιά, κουράζομαι καί ἀγρυπνῶ γιά τήν ἀγαπημένη μου. Γι’ αὐτήν εὑρίσκομαι ἐδῶ ἐπάνω. Καί ἡ γιαγιά προχώρησε ἀκόμη περισσότερο»: «εἶν’ πιδίμ ὄμορφ’ ἡ τσούπρασ’; Τήν ἀγαπᾶς πουλύ;».

«Μέ ὅλη μου τήν καρδιά, μέ τήν πιό ἄδολη καί φλογερή ἀγάπη». Καί ἡ γιαγιά συνέχισε κάμνοντας τήν τελευταία της ἐρώτησι γιά νά ὁλοκληρώση τό δελτίο της. «Καί πῶς τή λέν, πιδίμ, τήν ἀγαπημένησ’;». Καί ὁ Μεταξᾶς μέ ἱκανοποίησι ἀνεφώνησε: «Τό ὄνομα τῆς ἀγαπημένης μου εἶναι Ἑλλάς». Ἡ γιαγιά στάθηκε ἐμβρόντητη. Τό κορμί της ρίγησε. Πόσα δάκρυα αὐλάκωσαν τό ζαρωμένο πρόσωπό της καί τά χείλη της ψέλλισαν. «Ἅμ πιδίμ, ἅμα ἡ Ἑλλάδα ἔχ’ τέτοια πιδιά, ἡ πατρίδα αὐτή πουτέ δέν πεθαίν’».

Καί ὁ διάλογος ἔκλεισε μέ τά λόγια τοῦ ἐπιτελικοῦ ἀξιωματικοῦ. «Ναί, γιαγιά, ἡ Ἑλλάς ποτέ μά ποτέ δέν πεθαίνει…». Ἔσκυψε, φίλησε τό χέρι της καί ἐκείνη τό μέτωπό του. «Καληνύχτα πιδίμ, κι ὅλο μέ τή νίκ’ νάσαι συντροφιά».

ΣΧΟΛΙΟ

Ὁ Πρωθυπουργός Ἰωάννης Μεταξᾶς μέ τό στεντόρειο ΟΧΙ πού εἶπε, ἔδειξε τή μεγάλη του ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα μας, τήν Ἑλλάδα.

Τί κάνουν οἱ σημερινοί κυβερνῶντες ἀπέναντι στά ἐθνικά ἐγκλήματα πού ἔχουν διαπράξει καί διαπράττουν αὐτόν τόν καιρό; Ἀγαποῦν τήν Πατρίδα μας ἤ μέ τή δουλοπρέπειά τους στίς Η.Π.Α., στήν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, στήν Μασσωνία καί στή Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ὑποχωροῦν στά ἐθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα;

Γιατί βιάζεται τόσο πολύ ὁ Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης καί ὁ δουλοπρεπής κ. Γεώργιος Γεραπετρίτης, πού ὑποκλίθηκε μπροστά στόν Ἐρντογάν ὅταν ἦρθε στήν Ἑλλάδα; Ποιοί εἶναι οἱ λόγοι; Τί θά γίνει μέ τήν Κύπρο μας, γιά την ὁποία μετά ἀπό 50 ὁλόκληρα χρόνια κατοχῆς, ἀκόμη δέν ἔχει δοθεῖ τέτοια λύση, ὥστε νά ἀποχωρήσουν τά κατοχικά στρατεύματα καί νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τόν τουρκικό ζυγό;

Μετά τίς «Πρέσπες» ὅπου προδόθηκε ἡ Μακεδονία μας, ἑτοιμάζονται καί «οἱ Πρέσπες τοῦ Αἰγαίου». Ὅπως, ἐπίσης, ἔχει γίνει ὑποχώρηση γιά τήν Εὐρωπαϊκή ἐξέλιξη τῶν Δυτικῶν Βαλκανίων καί τήν εἴσοδο τῆς Ἀλβανίας στήν Ε.Ε., παρά τήν κρίση τῶν τελευταίων 18 μηνῶν. Ὁ κ. Γεώργιος Γεραπετρίτης, ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, ἐπιλέγει νά λησμονήσει τίς συνεχιζόμενες προκλήσεις τοῦ Ἔντι Ράμα κατά τῆς Χώρας μας, ἀλλά καί τά σοβαρά καί θεμελιώδη δικαιώματα τῆς Ἑλληνικῆς μειονότητας, ίδίως σέ σχέση μέ τά περιουσιακά δικαιώματα. Ἀπό τή μεριά του ὁ Ἔντι Ράμα περιχαρής χαρακτηρίζει «ἱστορικῆς σημασίας» τό γεγονός ἔνταξης στήν Ε.Ε.γιά τόν Ἀλβανικό λαό.

Ἀλλά καί ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία, δυστυχῶς, δέν ὀρθώνει τό ἀνάστημά της:

Πρῶτον. Στά θέματα τῆς Πίστεως. Βλέπουμε νά ἑτοιμάζεται ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Παπικῶν, νά γίνονται συμπροσευχές, συλλείτουργα, βαπτίσεις παιδιῶν ὁμοφυλοφίλων, νά θεσπίζεται ὁ σοδομικός νόμος γιά τόν γάμο μεταξύ ὁμοφυλοφίλων, να διδάσκονται στά νηπιαγωγεῖα καί τά δημοτικά τά παιδιά μας στό πῶς θά μολύνουν τό σῶμα τους ποὺ εἶναι ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Δεύτερον. Γιατί ἄραγε δέν ὁμιλοῦν οἱ Ἀρχιερεῖς μας γιὰ τίς ἐθνικές προδοσίες; Αὐτή τή στιγμή στή Θράκη βλέπουμε τήν Μουσουλμανική μειονότητα μέ τούς πολλούς Μιναρέδες να ἐπισκιάζει τό Ἑλληνικό στοιχεῖο, ὅπως ἐπίσης ἔχουμε ἀφήσει τούς Πομάκους στά χέρια τῶν αἱμοσταγῶν Τούρκων, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν καλή διάθεση καί θά μπορούσαμε νά τούς βοηθήσουμε νά γνωρίσουν τήν Ὀρθοδοξη πίστη καί πολλοί ἀπό αὐτούς ἔχουν καί Ἑλληνορθόδοξο φρόνημα. Ἄξιο μνείας εἶναι τό γεγονός ὅτι οἱ Πομάκοι ὑποδέχθηκαν μέ ἀγάπη καί πολύ σεβασμό τόν Ἅγιο Παΐσιο ὅταν ἐπισκέφθηκε τή Θράκη.

Ἐμεῖς πῶς θά ἀντιδράσουμε;

Δύο Συλλαλητήρια θά πρέπει νά γίνουν, ἀγαπητοί, ἕνα γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καί ἕνα γιά τά Ἐθνικά Θέματα. Γι’ αὐτά τά δύο μεγαλειώδη ἰδανικά ἔδωσαν τή ζωή τους οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ἀγωνιστὲς τοῦ ἔθνους μας, ὁ κλῆρος καὶ ὁ λαὸς ποὺ δὲν ὑπολόγισαν τίποτε στὴ ζωή τους. Οἱ ἡμέρες εἶναι δύσκολες. Ἄς ξυπνήσουμε πρίν εἶναι ἀργά!

Ὁ ποιητής Σπύρος Σουρτζῆς γράφει γιά τούς ἥρωες τοῦ 1940 τούς στίχους:

Ἕλληνες ἥρωες τοῦ ’40,

γιά τήν πατρίδα τά πάντα

στήσατε τρόπαιο λαμπρό,

νικήσατε τόν δόλιο ἐχθρό,

μέ σύμμαχο τόν δυνατό Θεό,

καί τήν Ὑπεραγία Στρατηγό.

Ὅλοι σᾶς εὐγνωμονοῦμε,

τόν Θεό δοξολογοῦμε.

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, συνθέσαμε τό παρακάτω Μεγαλυνάριο, ἀφιερωμένο στήν Παναγία μας, ἡ ὁποία μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τήν καταδυναστεία τῆς ἁμαρτίας, τοῦ διαβόλου, τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν.

Μεγαλυνάριο. Ἦχος γ΄.

Μακαρίζομέν σε Μόνην Ἁγνήν, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ, Θεοτόκε διά παντός,

ῥῦσαι τούς ἱκέτας, ἐχθροῦ τοῦ ἀοράτου, καί πάσης ἀπειλῆς τε, Ἐλευθερώτρια.

https://aktines.blogspot.com/2024/11/blog-post_74.html