Ἡ Θεία Λειτουργία ἀποτελεῖ τήν κορυφαία πράξη τῆς Ὀρθόδοξης Λατρείας. Εἶναι πάρα πολύ δύσκολο νά δώσουμε ἕνα συγκεκριμένο ὁρισμό, γιά τή Θεία Λειτουργία καί τοῦτο διότι εἶναι «μυστήριον μέγα». Εἶναι ἡ προσφορά τῆς ἀναιμάκτου θυσίας τοῦ Κυρίου ἀπό ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία. Εἶναι ἡ ἀνάμνηση τῆς Σταυρικῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ, πού δέν ἀναπαριστάνει ἁπλῶς τήν θυσία τοῦ Σταυροῦ, ἀλλά κατά ἕνα τρόπο ὑπερφυσικό κάνει παρόντα ὅλα τά μεγάλα καί θαυμαστά γεγονότα, πού πραγματοποίησε ὁ Κύριος γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου.
Κέντρο τῆς Θείας Λειτουργίας εἶναι τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. «Τά Σά ἐκ τῶν Σῶν Σοί προσφέρομεν ...» Αὐτή εἶναι ἡ Εὐχαριστία τῆς Ἐκκλησίας ἄλλα καί ἡ δική μας προσωπική Εὐχαριστία στόν Θεό.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φθάσει στό σημεῖο νά ζεῖ ἔτσι, νά προσφέρει δηλαδή τά πάντα ὡς μία Εὐχαριστία στόν Θεό, τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔχει φθάσει στήν κατάσταση τοῦ τέλειου ἀνθρώπου, γιατί ἡ Εὐχαριστία εἶναι ἡ μόνη ὀρθή ἀνταπόκριση τοῦ ἄνθρωπου στίς μεγάλες δωρεές τοῦ Θεοῦ.