Ειρήνη, το γλυκύ πράγμα και όνομα

Ειρήνη, το γλυκύ πράγμα και όνομα

Ω αγαπητή ειρήνη, είσαι η διαρκής μελέτη μου, η φροντίδα και το καύχημά μου. Και πραγματικά όπως ακούμε, η ειρήνη ανήκει στο Θεό και ο Θεός ανήκει σ’ αυτήν. «Η ειρήνη του Θεού» (Φιλιπ. 4, 7) και. «Ο Θεός της ειρήνης» (Β’ Κορινθ. 13, 11) και. «Αυτός εστιν η ειρήνη ημών» (Εφεσ. 2, 14). Και όμως, μολονότι η τελειότητά της ξεπερνάει κάθε νου είτε ανθρώπινο είτε αγγελικό, ξεπερνάει κάθε σκέψη, παρ’ όλα αυτά δεν την σεβόμαστε. Ειρήνη αγαπητή, εσύ είσαι το αγαθό που επαινείται από όλους, αλλά διαφυλάσσεται μόνο από τους λίγους. Πού μας άφησες και έχει περάσει ήδη τόσος χρόνος από τότε;

Tό μήνυμα τῆς ἡμέρας (20-1-11).

Ἀπὸ τὴν Φιλοκαλία

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος – 100 παρηγορητικὰ κεφάλαια:


53. Ἄν ὁ Χριστὸς ἔγινε σ’ ἐμᾶς δικαιοσύνη καὶ σοφία σταλμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ (A’ Κορ. 1,30) κ.λπ., εἶναι φανερὸ ὅτι ἔγινε καὶ ἀνάπαυσή μας. Γιατὶ λέει: «Ἐλᾶτε σὲ μὲνα ὅλοι ὅσοι κοπιάζετε καὶ εἶστε βαρυφορτωμένοι, κι ἐγώ θὰ σᾶς ἀναπαύσω» (Ματθ. 11,28). Καλὰ λοιπὸν ἔχει λεχθεῖ ὅτι τὸ Σάββατο, δηλαδὴ ἡ ἀνάπαυση, ἔγινε γιὰ τὸν ἄνθρωπο (Μάρκ. 2,27)· γιατὶ μόνο στὸν Χριστὸ θὰ βρεῖ ἀνάπαυση τὸ ἀνθρώπινο γένος.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας (20-1-11).

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.




Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Γ΄ . Μέρος δέυτερο. Κεφάλαιο 1ον. 1) «Το κέρδος από τήν αδικία » 2) «Αποταμίευση στον Ουρανό»

Λόγοι Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

Αποδοχή της αδικίας 

«Το κέρδος από τήν αδικία »

 Γέροντα, όταν ενοχοποιούμαι από κάτι πού θά πή γιά μένα μία αδελφή, ενώ δέν φταίω, δέν το σηκώνω καί ψυχραίνομαι μαζί της.
- Γιά στάσου λίγο! Τί λέει το Τυπικό της Εκκλησίας γι' αυτό; Σέ ποια περίπτωση υπάγεται; Εσύ πώς βοηθιέσαι περισσότερο; Πές ότι συμβαίνει έτσι όπως το λές, ότι δέν φταις.
Ε, άν σέ αδίκησαν, κέρδος έχεις. Και ή άλλη, άν είπε κάτι εις βάρος σου, γιά νά δικαιολογηθή, μετά τήν πειράζει, τήν ελέγχει ή συνείδηση, μετανοεί καί σέ βλέπει μέ περισσότερη αγάπη.
Δυό- τρία καλά μαζί. Έτσι σού δίνεται ή ευκαιρία νά πλουτίσης καί νά γίνης αρχοντοπούλα, νά μήν είσαι τσιγγανάκι. Αφού ό Θεός σού δίνει τήν δυνατότητα νά γίνης αρχοντοπούλα καί να μπορής νά δίνης και σέ κανέναν άλλο, γιατί θέλεις νά μένης τσιγγανάκι;
- Επιμένει ό λογισμός νά ρωτήσω τήν αδελφή πώς κατάλαβε τήν συμπεριφορά μου και μέ ενοχοποίησε.
- Βέβαια, αντέχει το ταγκαλάκι νά δη νά εχης κάτι στην άκρη; Σέ πιέζει νά ζήτησης νά βρής το δίκιο σου, γιά νά δίωξης άπό μέσα σου τόν Χριστό.
- Γέροντα, θά ήθελα κάποτε-κάποτε νά μου χαρίζωνται οί άλλοι, όταν κάνω ένα σφάλμα.
- Τί, θέλεις νά σέ δικαιολογούν; Ας πούμε ότι σέ δικαιολογούν. Εσύ κερδίζεις πνευματικά ή ζημιώνεσαι μέ αυτό;
- Ζημιώνομαι.

Tα ενδύματα των μοναχών- το αγγελικό σχήμα

Φως μοναχοίς άγγελοι. Φως δε πάντων ανθρώπων μοναδική Πολιτεία, είναι η ζωή κατά μίμηση των Αγγέλων, αυτή στήριξε και στηρίζει την Οικουμένη και ο άνθρωπος, ο χριστιανός που ενδύεται το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα είναι άξιος πολλών επαίνων και μακαρισμών.

Όταν κάποιος, λοιπόν, προσέρχεται για να αφιερώσει τη ζωή του εξ όλης της ψυχής και της διανοίας του στο Νυμφίο Χριστό τότε χαίρεται και αγάλλεται ο ουρανός και πανηγυρίζει ο κόσμος των Αγγέλων γιατί ένας ακόμα άνθρωπος τάχθηκε να μιμηθεί τη ζωή τους. Ο μοναχός και η μοναχή κινούνται μέσα στην ιερή προσμονή του Ουράνιου Νυμφίου τους. Ζουν και κινούνται σε μια πνευματική όαση με το νοσταλγικό λόγο "ελθέτω χάρις και παρελθέτω ο κόσμος ούτος". Και μαζί με τον κόσμο παρέρχεται το όνομα το παλαιό και λαμβάνει νέο όνομα, διότι αφού εγκαταλείπει τον παλαιό άνθρωπο και ενδύεται το νέο άνθρωπο.
      Την ώρα της μοναχικής κουράς προσέρχεται ο δόκιμος μοναχός ή μοναχή ανυπόδητος, ασκεπής, φορώντας μόνο έναν απλό λευκό χιτώνα και δηλώνοντας έτσι ότι όλα τα περιττά και κοσμικά τα απέρριψε και είναι έτοιμος να ενδυθεί το τιμημένο ράσο και τα άγια ρούχα του μοναχού.
Κατά τη μοναχική κουρά ο δόκιμος μοναχός ή μοναχή, ενδύεται το λέντιον (ή ζωστικό ή αντερί) το οποίο είναι μαύρου χρώματος, που συμβολίζει το χιτώνα της ευφροσύνης και της αγαλλιάσεως αντί της γυμνώσεως και της καταισχύνης, την οποία φορέσαμε με την παρακοή μας και αντί της φθοράς και του θανάτου που μας προξένησε αυτή η παρακοή και την οποία φθορά αναιρεί το μοναχικό σχήμα με την υπακοή και τον ενάρετο βίο.

Άγιος Μάρκος Ευγενικός - Εγκύκλιος «Τοις απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένοις ορθοδόξοις Χριστιανοίς» (1440-1)

Η εγκύκλιος αυτή εγράφη, λίγα χρόνια προ της Αλώσεως, από τη νήσο Λήμνο. Εκεί είχε εξορισθεί ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο τη απαιτήσει των λατινοφρόνων Ρωμιών. 

Οι ενωτικοί αυτοί, όταν είδαν ότι απέτυχαν να επιβάλουν την ψευδή ένωση της Φεράρας-Φλωρεντίας, κατέφυγαν σε ενέργειες καταχθόνιες και σε σοφιστείες θεολογικές, για να παραπλανήσουν τους αφελέστερους. 

Αργότερα, τον 16ο αιώνα, αυτά θα συστηματοποιηθούν από τους λατίνους και θα δημιουργηθεί έτσι η ουνία. 

 

Συνεπώς, οι λατινόφρονες ενωτικοί Ρωμιοί είναι οι πρόδρομοι και προπαρασκευαστές της ουνίας, μαζί με τον πάπα Ιννοκέντιο τον Δ΄(1243-1254), ο οποίος το 1254 εξέδωκε εγκύκλιο και επέτρεψε να γίνονται ανεκτά τα ήθη και έθιμα των Ανατολικών, με απώτερο σκοπό τη βαθμιαία κατάργηση αυτών και τον πλήρη εκλατινισμό των ενουμένων, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ορθοδόξων μετά της Ρώμης.
    Την εγκύκλιο αυτή του αγίου Μάρκου, με την οποία αντιμετωπίζει τους λατινόφρονες Ρωμιούς και τις δογματικές αποκλίσεις των παπικών από την Ορθοδοξία, θα παραθέσουμε σε περιληπτική διασκευή. 

 

    1. Οι παπικοί είναι αιρετικοί και όχι σχισματικοί, όπως διετείνοντο οι λατινόφρονες.

 

Άγιος Μάρκος Ευγενικός - ο υπέρμαχος της Ορθοδοξίας

Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ   Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

 

Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥ

       Εφέτος κλείνουν 560 έτη από την κοίμηση του εν αγίοις πατρός ημών και ομολογητού Μάρκου αρχιεπισκόπου Εφέσου του Ευγενικού .
       Ο άγιος Μάρκος (κατά κόσμο Εμμανουήλ), εγεννήθη από ευσεβείς γονείς το 1392 εις την βασιλίδα των πόλεων, Κωνσταντινούπολιν. Ο πατέρας του ωνομάζετο Γεώργιος και ήτο αρχιδικαστής, σακελλίων και διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας, η μητέρα του ωνομάζετο Μαρία και ήτο θυγατέρα του ευσεβούς ιατρού Λουκά.
       Αμφότεροι οι γονείς προσπάθησαν και επέτυχαν να αναθρέψουν τον μικρό Εμμανουήλ εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Αλλά ο θάνατος του πατρός του άφησε αυτόν και τον μικρότερό του αδελφό Ιωάννη ορφανούς εις νεαρά ηλικία.
       Τα πρώτα γράμματα ο άγιός μας τα εδιδάχθη από τον πατέρα του Γεώργιο, ο οποίος είχε μία ονομαστή ιδιωτική σχολή. Μετά τον θάνατον του πατρός του η μητέρα του τον έστειλε να μαθητεύεση εις τους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη   Χορτασμένο (κατόπιν Ιγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυμβρίας) και τον μαθηματικόν και φιλόσοφον Γεώργιον Γεμιστόν Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήτο και ο μετ έπειτα άσπονδος εχθρός του Βησσαρίων ο καρδινάλιος. 
 

ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΣ

       
Όταν ο νεαρός Εμμανουήλ τελείωσε τας σπουδάς του, ανέλαβε την διεύθυνση της πατρικής σχολής και εις σύντομο χρονικό διάστημα ανεγνωρίσθει ως ένας από τους πλέον λαμπρούς διδασκάλους της ψυχορραγούσης πόλεως. Μεταξύ των μαθητών του, που διέπρεψαν αργότερον, ήσαν ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος,-ο πρώτος μετά την πτώσιν της Πόλεως Πατριάρχης-, ο Θεόδωρος Αγαλλιανός, ο Θεοφάνης Μητροπολίτης Μηδείας και ο αδελφός του Ιωάννης ο Ευγενικός.