Η ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ
Ὑπάρχει ἀλληλεπίδραση ψυχῆς καί σώματος.
Ἡ προσευχή ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος ἐξουδετερώνει τόν σωματικό κόπο.
Ὁ σωματικός κόπος γιά τόν Χριστό (ἀγρυπνία, μετάνοιες, νηστεία κ.λ.π.) φέρνει τήν χάρη στήν ψυχή, διότι ταπεινώνει τόν ἄνθρωπο. Πρέπει κανείς -δίδασκε μιλώντας ἀπό τήν ἀσκητική ἐμπειρία του ὁ Γέροντας- νά προλαβαίνει καί νά ἐξουδετερώνει τήν «γκρίνια» τοῦ κουρασμένου σώματος, ἀνεβάζοντας τήν ἔνταση τῆς προσευχῆς.
Ἔλεγε: «Αὐτός πού ἀγρυπνεῖ τή νύκτα στήν προσευχή τήν ἄλλη μέρα μπορεῖ νά ἐργασθεῖ πιό καλά, διότι τόν χαριτώνει ὁ Θεός κι ἀνανεώνεται ψυχικά. Ἀντίθετα, ὅποιος δέν ἔχει διάθεση νά κάνει θυσίες γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὁ ἴδιος ἀποκλείει τόν ἑαυτό του ἀπ’ τήν χάρι. Ὁ σωματικός κόπος κάνει τό σῶμα νά παραπονιέται καί νά γκρινιάζει καί ν’ ἀντιδρᾶ, δέν μπορεῖ ὅμως νά κάνει ράθυμη τήν ψυχή στήν προσευχή.
Ἁπλᾶ βάζεις τό ραδιόφωνο πιό δυνατά, ἀκούεις τή μουσική, τήν ἀπολαμβάνεις καί δέν ἀκούεις πιά τίς γκρίνιες. Ἐννοῶ ὅτι δυναμώνοντας ἡ προσευχή ἐξουδετερώνει τόν κόπο.
