Τό Φῶς τοῦ Θεοῦ_Α΄_mp3

Π. Σάββας 2009-06-26_ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ_1_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-06-2009 (Συνάξεις Καλοκαιριοῦ 2009).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Γέροντας Τύχων. Επίσκεψη του Πατρός Αγαθαγγέλου του Ιβηρίτη

Κάποτε τον είχε επισκεφθεί ο Πατήρ Άγαθάγγελος ο Ίβηρίτης, ως Διάκος. Όταν έφευγε, ήταν σκοτάδι, δεν είχε φωτίσει ακόμη.
Ό Παπα - Τυχών προεΐδε τον κίνδυνο, πού θα διέτρεχε ο Διάκος, και ανέβηκε αυτή την φορά στο τοιχάκι της μάνδρας και ευλογούσε συνέχεια.
Όταν έφθασε ο Διάκος στη ράχη και είδε τον Γέροντα να εύλογη ακόμη, τον λυπήθηκε και του φώναξε να μη κουράζεται, να μπή στο κελλί του. Αυτός όμως ατάραχος με υψωμένα τα χέρια, σαν τον Μωυσή, προσευχόταν και ευλογούσε.
Ενώ λοιπόν βάδιζεξένοιαστος ο Διάκος, ξαφνικά, πέφτει πάνω σε καρτέρι κυνηγών, πού περίμεναν αγριόχοιρους. Ένας κυνηγός τράβηξε να ρίξη, αλλά οι ευχές του Γέροντα έσωσαν τον Διάκο από τον θάνατο και τον κυνηγό από την φυλακή.
Γι' αυτό μου έλεγε πάντα ο Γέροντας: - Παιδί μου, να μην έρχεσαι ποτέ την νύχτα, γιατί την νύχτα τα θηρία περπατούν, και οι κυνηγοί τα περιμένουν κρυμμένοι...
Ακόμη και για την Θεία Λειτουργία έλεγε στον Μοναχό, πού θα τον βοηθούσε και θα έκανε τον ψάλτη, να έρχεται το πρωΐ με το φώτισμα. Την ώρα δε της Θείας Λειτουργίας του έλεγε να μένη στον μικρό διάδρομο, έξω από τον Ναό, και από εκεί να λέη το Κύριε, ελέησαν, για να νιώθη τελείως μόνος του και να κινήται άνετα στην προσευχή του.
Ό ταν έφθανε στο Χερουβικό, ο Παπα -Τυχών ηρπάζετο είκοσι έως τριάντα λεπτά, και ο ψάλτης θα έπρεπε να επαναλάβη πολλές φορές το Χερουβικό, μέχρι να ακούση τις περπατησιές του στην Μεγάλη Είσοδο.

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. 1) Ἐγκυμοσύνη καὶ θηλασμὸς 2) Ἡ ἐργαζόμενη μητέρα

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ 
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 2ον

Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

Ἐγκυμοσύνη καὶ θηλασμὸς

Ἡ ἀνατροφὴ τοῦ παιδιοῦ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἐγκυμοσύνη. Ἄν ἡ μητέρα ποὺ κυοφορεῖ συγχύζεται καὶ στενοχωριέται, τὸ ἔβρυο μέσα στὴν κοιλιὰ της ταράζεται. Ἐνῶ, ὅταν ἡ μάνα προσεύχεται καὶ ζῆ πνευματικά, τὸ παιδάκι στὴν κοιλιὰ τῆς μάνας ἁγιάζεται.
Γι’ αὐτὸ ἡ γυναίκα, ὅταν εἶναι ἔγκυος, πρέπει νὰ λέη τὴν εὐχὴ, νὰ μελετάη λίγο ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, νὰ ψάλλη, νὰ μὴν ἔχη ἄγχος, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι νὰ προσέχουν νὰ μὴν τὴν στενοχωροῦν.  Τότε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννηθῆ θὰ εἶναι ἁγιασμένο καὶ οἱ γονεῖς δὲν θὰ ἔχουν πρόβλημα μαζί του, οὔτε ὅταν εἶναι μιρό, οὔτε ὅταν μεγαλώση.
Ὕστερα, ὅταν γεννηθῆ τὸ παιδὶ, πρέπει νὰ τὸ θηλάση, ὅσο πιὸ πολὺ μπορεῖ.  Τὸ μητρικὸ γάλα δίνει ὑγεία στὰ παιδιά.  Μὲ τὸν θηλασμὸ τὰ παιδιὰ δὲν θηλάζουν μόνο γάλα· θηλάζουν καὶ ἀγάπη, στοργή, παρηγοριά, ἀσφάλεια, καὶ ἀποκτοῦν ἔτσι δυνατὸ χαρακτήρα. Ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τὴν μητέρα τὴν βοηθάει ὁ θηλασμὸς. Ὅταν οἱ μητέρες δὲν θηλάζουν τὰ παιδιά, δημιουργοῦνται ἀνωμαλίες στὸν ὀργανισμό τους ποὺ μπορεῖ νὰ ὁδηγήσουν σὲ μαστεκτομές.

Πού παραδινόμαστε; (Αγ. Ιωάννης της Κρονστάνδης)

Την ζωή μας την έχουμε κάνει παιδικό παιχνίδι· όχι όμως αθώο, αλλά αμαρτωλό. Γιατί, ενώ γνωρίζουμε τον σκοπό της ζωής μας, τον παραμελούμε και ασχολούμαστε με μάταια και άσκοπα ζητήματα.

*  Παραδινόμαστε στην απόλαυση των ενδυμάτων, αντί να σκεπάζουμε άνετα και ευπρεπώς το σώμα μας και έτσι να το προστατεύουμε από επιβλαβείς επιδράσεις.

*   Παραδινόμαστε στην απόλαυση του χρυσού και του αργύρου, θαυμάζοντάς τα στα θησαυροφυλάκια. Αντί να το χρησιμοποιούμε μόνον για τις πραγματικές μας ανάγκες και να δίνουμε τα τυχόν περισσεύματα σε όσους έχουν ανάγκη.

*    Παραδινόμαστε στην απόλαυση των κατοικιών μας. Αντί να έχουμε απλώς ασφαλή, άνετη και ευπρεπή στέγη για την προστασία μας από τα στοιχεία της φύσης.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας. «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος». Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος.

Ἡ Ὀρθοδοξία μας 

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος  

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

θ) «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος» (Ἰω. α΄ Ι) (σελ.188-189)

Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης δηλώνει πολύ χαρακτηριστικά τή Θεότητα τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τή σχέση Του πρός τόν Πατέρα: «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος. Οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρός τόν Θεόν» (Ἰω. α΄ 1-2).

Ἐδῶ ἡ σημασία τῆς «ἀρχῆς» εἶναι ἀπόλυτος, δέν ἀναφέρεται σέ σχέση μέ κάτι ἄλλο καί σημαίνει τήν ὕψιστη φύση (Μ.Βασιλ.). Μέ αὐτή τήν ἔννοια ὁ Λόγος εἶναι ἑνωμένος μετά τοῦ Πατρός· «ἐν αὐτῷ» ὑπῆρχε προαιωνίως, ἀνάρχως.

Ὁ ἄνρθωπος μέ τή σκέψη του δέν μπορεῖ νά ξεπεράσει τό «ἦν» νά ἐννοήσει κάτι ἀρχαιότερο τῆς «Ἀρχῆς». Ἔτσι πρέπει νά συνδέσει μέ τόν Πατέρα αὐτόν πού ἐγεννήθη ἀπό τόν Πατέρα· εἶναι «ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ ἐρχόμενος, ὁ παντοκράτωρ» (Ἀποκ. α΄ 8. Πρβλ. στιχ. 4, ια΄17).

Ἐδῶ χρησιμοποιεῖται ὁ ὅρος Λόγος, ὄχι Υἱός, γιά νά γίνει κατανοητό πώς ἡ γέννησή Του ἀπό τόν Πατέρα εἶναι ἀπαθής, ὅπως ἡ γέννηση τοῦ ἀνθρωπίνου λόγου. Ἡ φράση λοιπόν «ἐν ἀρχῇ ἦν ὀ Λόγος» σημαίνει ταυτόχρονα τήν ἀΐδιο ὕπαρξη, τήν ἀπαθή γέννηση καί τήν συνύπαρξη μέ τόν Πατέρα.

20 Αυγούστου Συναξαριστής. Σαμουήλ Προφήτου, των Αγίων 37 Μαρτύρων, Σεβήρου και Μέμνωνος, Φωτεινής, Λουκίου Βουλευτού, Ηλιοδώρου και Δοσά, Ρηγίνου και Ορέστη, Θεοχάρη Νεαπολίτου, Αβραμίου Αρχιμανδρίτου, Ιεροθέου Επισκόπου, Στεφάνου Βασιλέα, Στεφάνου Επισκόπου.

Ὁ Προφήτης Σαμουὴλ

Γεννήθηκε στὴν Ἀρμαθαὶμ Σιφὰ στὸ ὄρος Ἐφραίμ, ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Λευΐ. Ἦταν γιὸς τοῦ Ἐλκανᾶ καὶ τῆς Ἄννας, ἡ ὁποία ἦταν στεῖρα καὶ διὰ τῆς προσευχῆς ὁ Θεὸς τῆς χάρισε παιδί, τὸν Σαμουήλ, ποὺ τὸν ἀφιέρωσε στὸ Θεὸ γιὰ νὰ ἐκφράσει τὴν εὐγνωμοσύνη της.
Ὁ Σαμουὴλ ὅταν μεγάλωσε, ὑπηρέτησε τὸν Κύριο καὶ ἔγινε μέγας προφήτης καὶ κριτὴς τοῦ λαοῦ δικαιότατος. Αὐτὸς ἔχρισε βασιλεῖς , τὸ Σαοὺλ καὶ τὸ Δαυΐδ, προφήτευσε 40 χρόνια καὶ πέθανε σὲ βαθιὰ γεράματα.
Ἃς ἀναφέρουμε, ὅμως, μερικοὺς οἰκοδομητικοὺς λόγους του, ποὺ ξεφώνησε στὸ λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλὰ ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς λαοὺς κάθε ἐποχῆς. Λέει λοιπόν:
«Ἐὰν φοβηθεῖτε τὸν Κύριον καὶ δουλεύσητε αὐτῷ καὶ ἀκούσητε τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ μὴ ἐρίσητε τῷ στόματι Κυρίου καὶ ἦτε καὶ ὑμεῖς καὶ ὁ βασιλεὺς ὁ βασιλεύων ἐφ’ ὑμῶν ὀπίσω Κυρίου πορευόμενοι ἐὰν δὲ μὴ ἀκούσητε τῆς φωνῆς Κυρίου... ἔσται χεὶρ Κυρίου ἐφ’ ὑμᾶς καὶ ἐπὶ τὸν βασιλέα ὑμῶν».