Νηστεία των Χριστουγέννων: Πότε, γιατί και πώς;

 Νηστεία των Χριστουγέννων: Πότε, γιατί και πώς;: H νηστεία των Χριστουγέννων 1. Δεύτερη μακρά περίοδος νηστείας μετά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η νηστεία των Χριστουγέννων, γνωστή...

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τετάρτης 14-11-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Κορινθίους Α΄ κεφ. δ΄ 9 - 16

δ΄ 9 - 16

Ευαγγέλιον: Κατά Ιωάννην κεφ. Α΄ 44 -  52

Α΄ 44 - 52

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Oἱ μάγοι ὑστεροῦνται τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καὶ ρίπτονται εἰς τὴν κόλασιν. Oἱ μάγοι χειρότερα ἔχουν νὰ κολασθοῦν ἀπὸ τοὺς ἀπίστους. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ὅτι αἱ μάγοι ὑστεροῦνται τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καὶ ρίπτονται εἰς τὴν κόλασιν.

 Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Ἵνα δὲ μὴ γίνῃ ὁ λόγος οὗτος ἐκτεταμένος, συντέμνω τὰ πολλὰ λόγια εἰς ὀλίγα, καὶ λέγω· Χριστιανοὶ ἀδελφοί, κάμετε ἀποχὴν τῶν δαιμονικῶν καὶ μαγικῶν ἔργων, διότι ὅποιος μεταχειρίζεται φαρμακείας καὶ μαγείας, αὐτός, ὄχι μόνον εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν λαμβάνει τὰς φοβερὰς παιδείας τοῦ Θεοῦ, τοὺς φρικτοὺς ἀφορισμοὺς τῶν Ἁγίων Συνόδων, καὶ τὰς σκληρὰς τιμωρίας τῶν Βασιλικῶν νόμων, ὡς ἀνωτέρω εἴπομεν, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ εἰς τὴν ἄλλην ζωὴ διώκεται ἀπὸ τὰ οὐράνια καὶ αἰώνια ἀγαθά, καὶ μέρος δὲν ἔχει τελείως εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν· ποῖος τὸ βεβαιώνει;

Τό θεραπευτικό κατά τοῦ καρκίνου χάρισμα.

  Ο ΠΑΤΗΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

 

«Τῆς διάβασε τήν εὐχή, ἡ ὁποία διήρκεσε πολλή ὥρα, ἐνῶ συγχρόνως σταύρωνε τόν κακοήθη ὄγκο μέ δύναμη μεγάλη! Τόση μεγάλη, πού, ὅπου ἀκουμποῦσε ὁ Σταυρός, ἄφηνε ἔντονο τό ἀποτύπωμά του! Τόση πίστη εἶχε γι’αὐτό πού ἐδέετο, ὥστε δέν χωροῦσε καμμία ἀμφιβολία, ὅτι τό ἀποτέλεσμα θά ἦταν τό ἀναμενόμενο.

Ὅταν τελείωσε ἡ εὐχή, ὁ Παππούλης εἶχε λάβει τό μήνυμα. Γι’ αὐτό, τό ἅγιο πρόσωπό του, ἔλαμπε ἀπό χαρά! Τό ἅγιο αἴτημά του, εἶχε, ἤδη, ἱκανοποιηθεῖ! Ὁ Μεγάλος Θεός, πού τόσο πολύ πίστευε λάτρευε, προσκυνοῦσε καί μέ τόση ἀφοσίωση ὑπηρετοῦσε δεκαετίες ὁλόκληρες, εἰσάκουσε τήν θερμή προσευχή του καί ἔκανε τό μεγάλο θαῦμα. Ὁ καρκίνος νικήθηκε!

Πνευματικοί Διάλογοι μέ τόν Ρουμάνο ἡσυχαστή π. Ἡλίε Κλεόπα. Ἕνατη συνομιλία (ἐρωτ. 274 -275)

 Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Ένατη συνομιλία (ερωτ. 274 -275)

274. Τι πρέπει να κάνη ή Ορθόδοξος Εκκλησία, οί ποιμένες καί οί πιστοί μας, δηλ. πώς θα αντιμετωπίσουν καλλίτερα τον προσηλυτισμό εκ των αιρέσεων στις πόλεις καί στα χωριά μας;

Για να εμποδίσουν την φθορά της αληθινής καί αποστολικής πίστεως εκ μέρους των αιρέσεων, τόσον οί ποιμένες, Ιεράρχαι, ιερείς καί μοναχοί Όσο καί οί ορθόδοξοι χριστιανοί μας πρέπει να ενεργήσουν με τρεις τρόπους:
α) Πρώτον να διαβάζουν συχνότερα καί με πολλή ευλάβεια καί προσοχή την Αγία Γραφή καί τίς διδασκαλίες περί πίστεως της Ορθόδοξου Εκκλησίας μας, για να γνωρίζουν όσο γίνεται καλλίτερα την αποστολική μας πίστη.
β) Να σπουδάζει καθένας, τόσο οί ποιμένες όσο καί οί πιστοί τα δόγματα της Ορθόδοξου Εκκλησίας μας για να διδάξουν με την σειρά των κατόπιν τους πιστούς των ενοριών,
γ) Οί ποιμένες καί οί πιστοί μας χριστιανοί να αγωνίζονται να ζουν σύμφωνα με τίς εντολές του Ευαγγελίου του Χριστού για να γίνουν σ' όλους παράδειγμα προς μίμηση με τα έργα των.

Τό παράλυτο παιδάκι περπάτησε. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τό παράλυτο παιδάκι περπάτησε

Θαύματα Ἁγίων καί ἐμπειρίες Ὀρθοδόξων Ἀφρικανῶν στήν Ἱεραποστολή τῆς Ἀφρικῆς

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τόν Δεκέμβριο τοῦ 2005 ἔφυγε ὁ παπᾶ Λάζαρος μ᾿ ἐντολή τοῦ Προϊσταμένου τῆς Ἱεραποστολῆς π. Μελετίου νά κάνει τίς γιορτές τοῦ Δωδεκαημέρου στήν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ χωριοῦ Μουτσάτσα, μακριά 200 χιλιόμετρα.
Ὁ π. Λάζαρος εἶναι ἕνας ἀγαθός λευΐτης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁμοιάζει στήν ἀρετή, στήν ὑπομονή, στήν ἀγάπη γιά τόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ μέ τόν Ἅγιο τῆς Ἀθήνας τόν παπᾶ Νικόλαο Πλανᾶ.
Ἡ ἁπλότητά του εἶναι παροιμιώδης. Ἡ βαθειά του ταπείνωσις καί ἡ πίστις ἀνοίγουν τόν θόλο τοῦ οὐρανοῦ καί φθάνουν στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ ὅλα τά μηνύματά του καί οἱ θερμές προσευχές του. Τόν ἀγαπᾶ λοιπόν ὁ Θεός καί τόν ἀκούει, διότι καί ὁ παπᾶ Λάζαρος Τόν ἀγαπᾶ καί τόν ὑπηρετεῖ μέ ἄκρα αὐταπάρνησι καί αὐτοθυσία.

Αἱ ψυχικαί ἰδιότηται τῶν κατωτέρων τοῦ ἀνθρώπου ἐμψύχων ὄντων καί ἡ ἀνθρώπινη ψυχή. Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ.

Θ. Αἵ ψυχικαί ἰδιότηται τῶν κατωτέρων τοῦ ἀνθρώπου ἐμψύχων ὄντων καί ἡ ἀνθρώπινη ψυχή

  Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ
 

Ἑτέρα ἀπόδειξις τῆς δημιουργίας τοῦ  κόσμου ὑπό τοῦ Θεοῦ εἶναι αἱ πολυποίκιλαι ψυχικαί ἰδιότητες καί δυνάμεις (ἔνστικτα- ὁρμέμφυτα κ.ἄ.), αἱ ἐμφανιζόμεναι εἰς τά κατώτερα τοῦ ἀνθρώπου ἔμψυχα ὄντα. 

Πᾶσαι αἱ ἰδιότητες αὗται καί δυνάμεις, μή προϋπάρχουσαι, ὡς ἀνεπτύξαμεν, εἰς τήν ἀνόργανον ὕλην, ἐξ ᾖς οἱ ὀργανισμοὶ τῶν ὄντων, ἀψύχων τε καί ἐμψύχων, σχηματίζονται, ὡσαύτως δέ εἰς τά ἔμψυχα μόνον ὄντα ἐκδηλούμεναι τό πρῶτον, καίτοι ταῦτα ἐμφανίζονται εἰς τό εἶναι πολὺ μετά τά φυτά καί τά δένδρα, ἐδόθησαν προδήλως ἔξωθεν - ὑπό τοῦ Θεοῦ καί πάλιν- εἰς τά ἔμψυχα ὄντα κατά τήν δημιουργίαν αὐτῶν.   

Τί εἴδους ἀγάπη;

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Σουρόζ Αντωνίου Μπλουμ

«Μα εγώ τους  αγαπώ τους ανθρώπους», λέμε συχνά. Δεν ωφελεί καθόλου να κρυβόμαστε πίσω από τέτοιες υπεκφυγές. Όλους τους ανθρώπους όταν βρίσκονται μακριά, τους αγαπάμε! Ένας συγγραφέας απεικονίζει τον χαρακτήρα ενός ήρωά του ως εξής: «Αγαπούσε την ανθρωπότητα σε τέτοιο βαθμό, που έφτανε στο σημείο να μισεί κάθε μεμονωμένο πρόσωπο, επειδή αυτό παραμόρφωνε στα μάτια του την τέλεια εικόνα της ανθρωπότητας». [ Πρόκειται για τον Ντοστογιέφσκι και τον ήρωά του Ιβάν Καραμάζωφ].  Αγαπούσε αληθινά την αφηρημένη έννοια , μη πραγματική (εξιδανικευμένη) ανθρωπότητα∙ ό,τι όμως αφορούσε σε συγκεκριμένο άνθρωπο ή σε ομάδα ανθρώπων δεν μπορούσε να το ανεχτεί , να το αντέξει.

Ἀγνώστου συγγραφέως:Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ_19ο_mp3

Π. Σάββας 2012-10-04_ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ_ΙΘ΄ ΜΕΡΟΣ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-10-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Οἱ πενθοῦντες πρέπει νά παραμένουν στό σπίτι τους καί νά μήν ἐξέρχονται παρά μόνον γιά τό κοιμητήριο;

Έχει επικρατήσει σε μερικά μέρη εξ αιτίας κάποιων αντιλήψεων η άποψη ότι όσοι πενθούν δεν πρέπει να εξέρχονται από το σπίτι τους, για να πάνε πουθενά αλλού εκτός από το κοιμητήριο. Η άποψη αυτή είναι πέρα για πέρα αντίθετη με το πνεύμα της Εκκλησίας μας. Πουθενά στη διδασκαλία της Εκκλησίας μας δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Το πένθος δεν ξεπερνιέται με την απομόνωση. Η ίδια ως κατάσταση είναι δαιμονική. Ο άνθρωπος καθήμενος μόνος του χωρίς τη βοήθεια των συνανθρώπων του και χωρίς εκκλησιασμό αισθάνεται τον απότομο εγκλεισμό του ως τιμωρία. Αυτή φυσικά η κατάσταση προκαλείται από το διάβολο ο όποιος επιδιώκει να απομονώσει τον άνθρωπο και να τον απομακρύνει από την θεία παρηγοριά πού προσφέρει ο Θεός διά της Εκκλησίας και διά της επαφής μετά των συνανθρώπων των οποίων η συναναστροφή μπορεί να φανεί φάρμακο στον πόνο του πένθους.

Θέλεις νά δεῖς κάποιο ὄνειρο ἤ ἀκόμη καί ὅραμα;

«Και ου θαυμαστόν‡ αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός»(Β΄ Κορ. ια΄ 13-15)

Η Ιερά Μονή Οσίου Νικοδήμου η οποία βρίσκεται στον Πεντάλοφο Γουμενίσσης εξέδωσε ένα πολύ ωραίο και χρήσιμο βιβλίο που εξηγεί τι μπορεί να κρύβεται -και καλό αλλά και κακό- πίσω από κάποιο όνειρο ή και όραμα. Επειδή πολλοί αναγνώστες μας, μάς ζητούν και ενδιαφέρονται να μάθουν κάποια πράγματα για τα όνειρα‡ έτσι θα αναρτήσουμε στο ιστολόγιό μας, κάποια πολύ ενδιαφέροντα αποσπάσματα και ταπεινά ευχαριστούμε το Γέροντα και τους πατέρες της Μονής που μας παραχώρησαν την ευλογία να χρησιμοποιήσουμε τα κείμενα αυτά.

Με παραστατικό τρόπο φανερώνεται εδώ μία τραγική πραγματικότητα στο χώρο της Εκκλησίας, η πλάνη των ονείρων και των οραμάτων.

Τά αἰτήματά μας (Ἐμπειρίες)

Ένας ιερεύς παρατηρούσε κάποτε τον ουρανό με έκπληξι και θαυμασμό.

-- Γιατί τόσο συνεπαρμένος; Τον ρώτησαν οι δικοί του.

--Βλέπω, είπε, διάφορες ομάδες Αγγέλων, που ανεβάζουν συνεχώς τα αιτήματα των χριστιανών στο θρόνο του Σωτήρος Χριστού.

Τα περισσότερα αιτήματα για να λυθούν τα πολλά βάσανα των ανθρώπων, όπως είναι οι αρρώστιες, οι αναπηρίες, η δυστυχία, η πείνα, η ανεργία κλπ. Άλλα για να σταματήσουν οι πόλεμοι, οι αιματοχυσίες, η εγκληματικότητα και ότι ηθικό κακό βασιλεύει στον κόσμο. Άλλα πάλι είναι γεμάτα ευχαριστίες στον Θεό της αγάπης και άλλα απο ουράνιες δοξολογίες για τα πλούσια πνευματικά αγαθά, που παρέχονται στις ψυχές τους.

13 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Ιωάννου Χρυσοστόμου, Δαμασκηνού του νέου Οσιομάρτυρα, Ιλαρίωνος οσίου.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

Ὁ μεγάλος αὐτὸς πατέρας καὶ διδάσκαλος τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τὸ 347 μ.Χ. Πατέρας του ἦταν ὁ στρατηγὸς Σεκοῦνδος καὶ μητέρα του ἡ Ἀνθοῦσα. Γρήγορα ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα, καὶ ἡ μητέρα του – χήρα τότε 20 ἐτῶν – τὸν ἀνέθρεψε καὶ τὸν μόρφωσε κατὰ τὸν καλύτερο χριστιανικὸ τρόπο.
Ἦταν εὐφυέστατο μυαλὸ καὶ σπούδασε πολλὲς ἐπιστῆμες στὴν Ἀντιόχεια – κοντὰ στὸν τότε διάσημο ρήτορα Λιβάνια – ἀλλὰ καὶ στὴν Ἀθήνα, μαζὶ μὲ τὸν ἀγαπημένο του φίλο Μ. Βασίλειο. Ὅταν ἀποπεράτωσε τὶς σπουδές του, ἐπανῆλθε στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο γιὰ πέντε χρόνια, ὅπου ἀσκήτευε προσευχόμενος καὶ μελετώντας τὶς Ἅγιες Γραφές.
Ἀσθένησε ὅμως καὶ ἐπέστρεψε στὴν Ἀντιόχεια, ὅπου χειροτονήθηκε διάκονος – τὸ 381, σὲ ἡλικία 34 ἐτῶν – ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀντιοχείας Μελέτιο. Ἀργότερα δὲ, ἀπὸ τὸν διάδοχο τοῦ Μελετίου Φλαβιανό, πρεσβύτερος σὲ ἡλικία 40 ἐτῶν.
Κατὰ τὴν ἱερατική του διακονία ἀνέπτυξε ὅλα τὰ ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θεῖο ζῆλο καὶ πρωτοφανὴ εὐγλωττία στὰ κηρύγματά του. Ἔσειε καὶ συγκλόνιζε τὰ πλήθη τῆς Ἀντιόχειας καὶ συγκινοῦσε τὶς ψυχές τους βαθύτατα. Ἡ φήμη του αὐτὴ ἔφτασε μέχρι τὴν βασιλεύουσα καὶ ἔτσι, τὴν 15η Δεκεμβρίου 397, μὲ κοινὴ ψῆφο βασιλιὰ Ἀρκαδίου καὶ Κλήρου, ἔγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κάτι ποὺ ὁ ἴδιος δὲν ἐπεδίωξε ποτέ.