Ποτέ ἀπόγνωση! Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ πάντοτε ἄπειρα.

     

   ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

20^στ) Ποτέ ἀπόγνωση! Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ πάντοτε ἄπειρα.

Ὁ Θεός δέν ἀλλάζει ποτέ διαθέσεις ἀπέναντί μας. Ἐμεῖς ἀλλάζουμε. Ἐκεῖνος δέν παύει ποτέ νά μᾶς ἀγαπάει ὅ,τι καί ἄν Τοῦ κάνουμε. Εἶναι αἱρετική ἡ θεολογία πού θέλει τόν Θεό καλό ὅταν ἐμεῖς εἴμαστε καλοί καί κακό ὅταν ἐμεῖς ἁμαρτάνουμε. Ὁ Χριστός ὅμως εἶναι πάντα ἀναλλοίωτος καί «ἀποκαλεῖται», παρατηρεῖ ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, «ἐπανειλημμένως μέσα στὶς εὐχὲς καὶ στὰ τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας ὡς ὁ «ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν»¹. Ὁ Χριστός εἶναι πάντοτε ἀγαθός καί προσπαθεῖ ὡς ἰατρός νά θεραπεύσει τόν ἄνθρωπο, ὄχι νά τόν τιμωρήσει ἤ νά τόν τρομοκρατήσει. Ἡ κακή ἀντίληψη γιά ἕναν Θεό πού ἀλλάζει μᾶς ἦρθε ἀπό τήν Δύση καί ἐμπνέει ἕναν ἄκαρπο φόβο στόν ἄνθρωπο.

«Ἂν ψάξετε στὴν Παπικὴ ἢ στὴν Προτεσταντικὴ παράδοσι», διδάσκει ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, «αὐτὴ ἡ ἐπωνυμία γιὰ τὸν Χριστό, ὡς ἰατρό, δὲν ὑπάρχει πουθενά!

Μέ ποιά τάξι πρέπει νά πολεμοῦμε ἑναντίον τῶν παθῶν μας

Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ΄. Μέ ποιά τάξι πρέπει νά πολεμοῦμε ἑναντίον τῶν παθῶν μας

Πολύ σε συμφέρει, αδελφέ, να γνωρίζης και την τάξι, που πρέπει να κρατάς, για να πολεμάς όπως πρέπει και όχι απλά και όπως έτυχε, καθώς κάνουν πολλοί και βλάπτονται. Η τάξι του πολέμου κατά των εχθρών και των κακών σου επιθυμιών, είναι αυτή· να μπής μέσα στη καρδιά σου και να ερευνήσης με επιμέλεια, από ποιούς λογισμούς και από ποιές επιθυμίες και προσπάθειες είναι αυτή περικυκλωμένη και από ποιό πάθος περισσότερο κυριεύεται και βασανίζεται·

Ὧρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τοῦ μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη

Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου

Ώρες της Μεγάλης Εβδομάδος 

Δόξα τω Θεώ φθάσαμε στην αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Το αισθανόμεθα; Γιατί άραγε η εβδομάδα αυτή ονομάζεται Μεγάλη; 168 ώρες έχει κάθε εβδομάδα του έτους, 168 ώρες έχει και η εβδομάδα αυτή. Γιατί τότε την ονομάζουμε Μεγάλη; Για να το καταλάβουμε, ας σκεφτούμε τα εξής:

Ο χρόνος, αδελφοί μου, αυτός καθεαυτόν δεν έχει αξία. Αν π.χ. κάποιος βρεθή μέσα στη Σαχάρα, και χίλια χρόνια αν ζούσε εκεί, δεν θα είχε τίποτα αξιόλογο να θυμηθή. Ο χρόνος μοιάζει μ’ ένα λευκό άγραφο χαρτί, που αποκτά αξία όταν γράψης κάτι σ’ αυτό, όταν γεμίση με κείμενο. Έτσι και ο χρόνος· αποκτά αξία από τα γεγονότα που θα γίνουν στο διάστημά του.

Πάρτε για παράδειγμα έναν άνθρωπο άνω των 60 ετών, που έχει δει πολλά στη ζωή του. Αν τον ρωτήσετε, ποιες είναι οι σπουδαιότερες ώρες της ζωής του, τι θα πη;

Τὸ θεμέλιο τῆς νέας ζωῆς

^{Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς}

«Πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν, οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ.» ^{(Φιλιππησίους 3, 18)}
Ἀντίθετα στὴ ζωὴ ἐν Χριστῷ στέκει ἡ ζωὴ χωρὶς τὸ Χριστὸ καὶ ἐνάντια στὸ Χριστό. Αὐτὴ ζοῦν οἱ ἀντίπαλοι τοῦ Χριστοῦ, «οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». Μποροῦν καὶ ὑπάρχουν τέτοιοι; Μὰ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸ θάνατο, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση. Ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ «δύναμη τοῦ Θεοῦ» καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ εἶναι καὶ ἀνθρώπινη δύναμη καὶ ἀνθρώπινη δόξα. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεμέλιο τῆς νέας ζωῆς, τῆς αἰώνιας ζωῆς, θεμέλιο τῶν Ἀποστόλων, θεμέλιο τῶν Μαρτύρων, θεμέλιο τῶν Ὁμολογητῶν, θεμέλιο τοῦ ἀσκητισμοῦ, θεμέλιο τῆς ἁγιοσύνης, μὲ μία λέξη, θεμέλιο ὅλου τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας καὶ τῆς πραότητας καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς ἀπάθειας καὶ τῆς θεοποίησης. Ναί, εἶναι «ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ», μὲ τὴν ὁποία οἱ ἄνθρωποι νικοῦν ὅλους τοὺς θανάτους, ὅλες τὶς ἁμαρτίες, ὅλα τὰ κακά.

Ὁ Σταυρός ὡς μέσον ἁγιασμοῦ καί μεταμόρφωσης τοῦ κόσμου

π. Δημητρίου Στανιλοάε

Διά τοῦ σταυροῦ ὁ Χριστός ἁγίασε τό σῶμα του-κρίκο σύνδεσης μέ τόν κόσμο. ᾿Απέκρουσε τούς πειρασμούς πού τοῦ ἔστελνε ὁ κόσμος, νά γευθεῖ δηλαδή τίς ἡδονές, ἱκανοποιώντας ὑπέρμετρα τίς ἀνάγκες του ἤ ἀποφεύγοντας τόν πόνο καί τό θάνατο.

῎Αν, κατά τόν ἴδιο τρόπο, ἀπωθήσουμε τούς πειρασμούς τῆς ἁμαρτίας καί ὑπομείνουμε καρτερικά τίς ὀδύνες τοῦ θανάτου, ἡ ἁγιότητα μπορεῖ νά ἁπλωθεῖ ἀπό τό σῶμα Του σέ ὅλα τά σώματα καί σέ ὅλο τόν κόσμο.

῾Η Ὀρθόδοξη ᾿Εκκλησία δέν λέει πώς διά τοῦ σταυροῦ ὁ Χριστός ἐξῆλθε τῆς δημιουργίας, ἀλλά ὅτι τήν ἀποκατέστησε σέ παράδεισο· παράδεισο ἀρετῆς γι᾿ αὐτούς πού, ἀπό ἀγάπη σέ Ἐκεῖνον, ἀποδέχονται τό σταυρό Του. Συνεπῶς ὁ σταυρός εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ, πού, ἄν τήν προσλάβουμε, μπορεῖ νά ὁδηγήσει τόν κόσμο στόν παράδεισο.

Ὁ Σταυρὸς καὶ ἡ χαρὰ στὴ ζωὴ τῶν μοναχῶν

π. Δημήτριος Στανιλοάε,

Ἐγὼ πάντοτε εἶχα μεγάλο σεβασμὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τοὺς μοναχούς. Αἰσθάνομαι πάντοτε πολὺ καλὰ ὅταν βρίσκομαι μεταξύ τους. Στὴν ἀρχὴ μάλιστα τῆς ζωῆς μου δυσκολεύθηκα ποιὸ δρόμο νὰ ἀκολουθήσω. Κατέληξα καὶ ἀπεφάσισα νὰ ζήσω τὸ δρόμο ποὺ βρίσκεται πολὺ κοντὰ στοὺς μοναχούς. Μπορῶ νὰ πῶ ὅτι αἰσθάνθηκα τὴ χαρὰ καὶ τὸν πόνο τους. Ἐπεδίωξα πάντοτε νὰ ἀκούσω καὶ νὰ νοιώσω τοὺς μοναχοὺς καὶ προσπάθησα νὰ ἐκφράσω τὰ ἰδανικὰ τοῦ μοναχισμοῦ, ποὺ εἶναι συγχρόνως καὶ ἡ κορυφὴ τῆς πνευματικότητος.

Καθὼς λέγει ἕνας μεγάλος στοχαστὴς, κάθε χριστιανὸς εἶναι, κατὰ κάποιον τρόπο, ὡς πρὸς τὶς ἀναζητήσεις του, μοναχός. Δὲν ὑπάρχουν δύο πνευματικότητες στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ πνευματικότης εἶναι μία, ἀλλὰ πραγματοποιεῖται σὲ διαφορετικὰ ἐπίπεδα.

Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς μιλήσω λίγο γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς μοναχικῆς ζωῆς.

1. Ἕνας φιλόσοφος κάποιας χώρας ἔγραψε στὸ γιό του πού ἔγινε μοναχός:

Πασχάλιο Μήνυμα 2013 Μητροπολίτου Γλυφάδας Παύλου

ΙΕΡΑ    ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ   ΓΛΥΦΑΔΑΣ, ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, ΒΟΥΛΑΣ, ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΚΑΙ  ΒΑΡΗΣ

Ἐν Βούλᾳ τῇ  29ῃ  Ἀπριλίου  2013

ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ   ΜΗΝΥΜΑ   2013

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
«Ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε», Ἀναστήθηκε, δέν εἶναι πλέον ἐδῶ τό νεκρό σῶμα, ἀκούστηκε νά λέει ἡ φωνή τοῦ  Ἀγγέλου.
Τό σῶμα δέν ἦταν ἐκεῖ, ἀλλά ὁ χῶρος δέν ἦταν κενός. Δέν ὑπάρχει  τίποτε κενό σέ ὅλη τήν κτίση.
«Ὁ πανταχοῦ Παρών καί τά πάντα Πληρῶν» δέν ἀφήνει  κενά.
Τά πάντα γεμίζουν ἀπό φῶς. Ὅπου ὑπάρχει φῶς, δέν ὑπάρχει κενό, κι ἐπειδή ὁ Χριστός, εἶναι
«Φῶς ἐκ Φωτός», ὅλο τό σύμπαν, καί πέρα ἀπό τό σύμπαν, εἶναι πλῆρες φωτός.
«Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».
«Ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε»,  λένε οἱ  Ἄγγελοι καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, συγγραφέας τοῦ Κανόνος τῆς ἑορτῆς τονίζει:

Μητροπολίτης Αἰτωλίας Κοσμᾶς: «Ὀφείλουμε νά εὐγνωμονοῦμε τούς συνανθρώπους μας»

Εν Ιερά Πόλει Μεσολογγίου, τη 29η Απριλίου 2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μητροπολίτης Αιτωλίας Κοσμάς: «Οφείλουμε να ευγνωμονούμε τους συνανθρώπους μας»

Εγκάρδια και συγκινητική είναι η συμπαράσταση των χριστιανών στο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, τόσο στα συσσίτια, όσο και στα κοινωνικά παντοπωλεία, που έχουν ως σκοπό να ανακουφίσουν τις καθημερινές ανάγκες των ανθρώπων.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, μπροστά σε αυτή την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στην τοπική μας Εκκλησία θέλησε να επικοινωνήσει με τους πιστούς και να εκφράσει τις ευχαριστίες του και την ευγνωμοσύνη του για την ανταπόκρισή τους.
Με το εγκύκλιο σημείωμα που απέστειλε και θα αναγνωσθεί στους Ιερούς Ναούς το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης εκφράζει τις ευχαριστίες του και τονίζει ότι η τοπική μας Εκκλησία θα παραμείνει κοντά στον πονεμένο άνθρωπο και θα τον στηρίζει στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει.

2 Μαΐου Συναξαριστής. Μεγάλη Πέμπτη, Ἀνακομιδὴ ἱερῶν λειψάνων Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἑσπέρου, Ζωῆς καὶ τῶν τέκνων αὐτῶν Κυριακοῦ καὶ Θεοδούλου, Ἰορδάνου τοῦ Θαυματουργοῦ, Σάββα Ἐπισκόπου Δαφνουσίας, Βόριδος-Μιχαὴλ τοῦ πρίγκιπα, Ἀθανασίου Πατελλαρίου, Ἀθανασίου ἐκ Ρωσίας, Βασιλείου διὰ Χριστὸν σαλοῦ, Ματρώνας Ὁσίας, Σύναξη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Πουτίβλ Ρωσίας.

Μεγάλη Πέμπτη

Κατά τη Μ. Πέμπτη επιτελούμε ανάμνηση: (α) Της νίψεως των ποδών των Αποστόλων υπό του Κυρίου. (β) Του Μυστικού Δείπνου, δηλαδή της παραδόσεως σ' εμάς υπό του Κυρίου του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. (γ) Της θαυμαστής προσευχής του Κυρίου προς τον Πατέρα Του. Και (δ) Της προδοσίας του Κυρίου υπό του Ιούδα.
Εκείνο το βράδυ της Πέμπτης, πριν ν' αρχίσει το δείπνο ο Ιησούς σηκώνεται από το τραπέζι, αφήνει κάτω τα ιμάτιά του, βάζει νερό στο νιπτήρα και τα κάνει όλα μόνος Του, πλένοντας τα πόδια των Μαθητών Του. Με τον τρόπο αυτό θέλει να δείξει σ' όλους ότι δεν πρέπει να επιζητούμε τα πρωτεία. Μετά τη νίψη των ποδιών λέγει: «όποιος θέλει να είναι πρώτος, να είναι τελευταίος απ' όλους».
Πρώτα πήγε στον Ιούδα και μετά στo Πέτρο, ο οποίος ήταν ο πιο ορμητικός απ' όλους και στην αρχή σταματάει το Διδάσκαλο, αλλά ύστερα όταν τον έλεγξε, υποχωρεί με τη καρδιά του. Αφού έπλυνε τα πόδια όλων, πήρε τα ιμάτιά Του και ξανά κάθισε. 
Άρχισε κατόπιν να τους νουθετεί να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να μη επιζητούν το ποιος θα είναι πρώτος. Στη συνέχεια τους μίλησε για την προδοσία και επειδή θορυβήθηκαν, στρέφεται με ήρεμο τρόπο στον Ιωάννη και τον υπέδειξε.

MIERCOLES SANTO POR LA NOCHE (MAITINES DEL JUEVES SANTO).ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΣΠΕΡΑΣ (ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΠΕΜΠΤΗΣ)

 

El Jueves Santo nuestros Santos Padres nos entregado a rememorar cuatro cosas: la santa Cuenca, la Cena Mística, la oración sobrenatural e incluso la traición de Judas. Pero el tropario (himno) que resume y conecta más con todo esto y que se extiende también en nuestra vida, es principalmente el contakio (tipo de canto) de los maitines del día: “Todos acercando en la cena mística, recibimos el pan y esperamos al soberano para ver lavar los pies a sus discípulos y secarlos con la toalla; y nosotros también debemos comportarnos así entre nosotros. “Acercándonos todos con temor a la cena mística con las psiques limpias, recibiendo el pan, compareciendo junto al Soberano, para ver como lava los pies a los discípulos y secándolos con la toalla, comportémonos nosotros también de la misma manera. Porque el mismo Cristo escogió los discípulos como había dicho. Pero el falso y miserable Judas no le ha escuchado”.