«Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Πρωτ. Στεφάνου Ἀναγνωστόπουλου

Ρώτησαν κάποτε ἕναν ἁγιασμένο Γέροντα, νά πῆ μέ δύο ἤ τρεῖς σύντομες προτάσεις, τρεῖς κανόνες πνευματικῆς ἀσκητικῆς Ὀρθοδόξου ζωῆς, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Κανόνες σωτηρίας καί βαθμίδες, πού θά μπορέσουν μέ ἀσφάλεια νά βάλουν τήν ψυχή στά χέρια τοῦ Παναγίου Θεοῦ.

Κι ἐκεῖνος εἶπε:

• Πρῶτος κανόνας: Προσευχή!!!

• Δεύτερος κανόνας: Προσευχή!!!

• Τρίτος κανόνας: Προσευχή!!!

Ἐάν αὐτούς τούς κανόνες τούς θεωρήσουμε ὑπό μορφή βαθμίδων, θά ποῦμε ὅτι:

• Ὁ πρῶτος κανόνας ἀναφέρεται στήν προφορική Εὐχή.
• Ὁ δεύτερος κανόνας συνδέεται μέ τήν προσοχή τοῦ νοῦ πρός τόν

ἐνδιάθετο λόγο πού λέγει τήν Εὐχή καί πού στήν συνέχεια ὁ ἴδιος ὁ νοῦς τήν παίρνει καί τήν κλείνει μέσα σου. Ἄν φανταστοῦμε ἕνα χταπόδι, πού ἁρπάζει τό θῦμα του καί τό κρατᾶ στά πλοκάμια του, ἔτσι, μέ τέτοια πνευματικά πλοκάμια ὁ νοῦς, φράπ!... ἁρπάζει τό Ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τό ἐγκλωβίζει μέσα του καί τότε πλέον λέγεται ἡ Εὐχή ἀπό τόν νοῦ ἀβίαστα. Ἄλλοτε ἀργά, καθαρά, ἥσυχα, ἤρεμα, χωρίς βία καί πίεση. Καί ἄλλοτε γρήγορα, μέ πολλή βία καί μέ συγκεντρωμένη τήν προσοχή στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, ὥστε νά προκαλῆται ἀκόμη καί πονοκέφαλος.

«Ξέρετε τί ἀπέγιναν οἱ τεχνίτες πού ἔφτιαξαν τήν Κιβωτό τοῦ Νῶε;»

Ένας άγιος ιερέας κηρύττοντας μια Κυριακή σε ένα κύκλο ευσεβών Ενοριτών, που τον βοηθούσαν στο πνευματικό έργο, ρώτησε:

-Ξέρετε τι απέγιναν οι τεχνίτες που έφτιαξαν την Κιβωτό του Νώε;

-Όχι, αποκρίθηκαν μερικοί!

-Κι όμως το ξέρετε, είπε ο Πνευματικός τους Πατέρας. Δεν μπήκαν στο σωτήριο αυτό σκάφος, όταν έγινε ο κατακλυσμός, αλλά πνίγηκαν με τους άλλους αμαρτωλούς.

Και πρόσθεσε:

- Προσοχή παιδιά μου, ώστε βοηθώντας να γίνη η Εκκλησία όπως το θέλη ο Κύριος, να μη παραμελήσουμε την ατομική μας σωτηρία!

=============

Κάποτε ένας νέος πήγε σένα σεβάσμιο Γέροντα και του λέει με αγανάκτησι ,ότι θα απαιτούσε,αμέσως, δημόσια, συγγνώμη από κάποιον γνωστό του που τον είχε εξυβρίσει!

Γιατί οἱ δίκαιοι καί εὐσεβεῖς ἄνθρωποι εἶναι φτωχοί καί δυστυχοῦν καί ἀδικοῦνται;

Aπό το Γεροντικό

Κάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί και δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.

Ο Θεός θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να κατεβεί στον κόσμο. Περπατώντας λοιπόν ο Γέροντας, βρέθηκε σ’ ένα δρόμο πλατύ, όπου περνούσαν πολλοί. Εκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό.

Ο αββάς, κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δένδρου και σε λίγο, να που περνά ένας άνθρωπος πλούσιος, που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει. Εκεί που αναπαυόταν, βγάζει ένα πουγκί με εκατό φλουριά, για να τα μετρήσει.. Αφού τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι μέσα στο ρούχο του, εκείνα όμως έπεσαν κάτω στη γη. Σηκώθηκε λοιπόν και καβαλίκεψε το άλογο του, αφήνοντας εκεί τα φλουριά.

Έπειτα πέρασε από εκεί άλλος οδοιπόρος, για να πιεί νερό. Βρίσκει τα φλουριά, τα παίρνει και φεύγει γρήγορα.

Κατόπιν ήλθε άλλος φτωχός πεζοδρόμος, φορτωμένος και κουρασμένος, και κάθισε κι αυτός να αναπαυτεί.

Ἀρχιμ. Σωφρόνιος Σαχάρωφ καί Οἰκουμενισμός

Ἐν Πειραιεῖ 19-09-2016   

       

Πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς

Ὅσοι ἔχουν ἀσχοληθεῖ μέχρι σήμερα μέ τόν Ἀρχιμανδρίτη κυρό Σωφρόνιο Σαχάρωφ καί ἔχουν γράψει ἄρθρα, κείμενα ἤ βιβλία σχετικά μ’αὐτόν, ἐπισημαίνουν συνήθως ὅτι ὑπῆρξε βαθυστόχαστος θεολόγος τοῦ ἀκτίστου φωτός, μεγάλος ἀσκητής καί σωστός Ἁγιορείτης.

Ἀναμφίβολα τά ἀνωτέρω ἰσχύουν. Ὅμως, δέν ἔχει τονιστεῖ ἐμφαντικά οὔτε ὑπογραμμιστεῖ μέχρι τώρα ἡ θέση καί ἡ στάση τοῦ Γέροντος Σωφρονίου ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπεπειράθη νά προσλάβει ἐκκλησιαστική καί συνοδική κατοχύρωση καί νομιμοποίηση στήν λεγομένη «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» τοῦ Κολυμπαρίου τῶν Χανίων τῆς Κρήτης τόν Ἰούνιο τοῦ 2016, πού στήν πραγματικότητα εἶναι μία μικρή ἀρθιμητικῶς καί μεταπατερική «Σύνοδος». Αὐτό θά προσπαθήσουμε νά κάνουμε, μέ τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί ὅση ἡμῖν δύναμις, ἔχοντας ὡς βασικές πηγές τά τρία βιβλία τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ μέ τίτλο : «Οἰκοδομώντας τόν Ναό τοῦ Θεοῦ μέσα μας καί στούς ἀδελφούς μας», τόμοι Α΄, Β΄ καί Γ΄, ἐκδ. Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 2014. Τό παρόν κείμενο μπορεῖ νά ἀποτελέσει μία ἀκόμη ἀπάντηση στούς διοργανωτές, συμμετέχοντες, ὑπογράψαντες καί ὑποστηρικτές τῆς Κολυμπαρίου Συνάξεως καί τῶν ἀπαραδέκτων ἐξ ὀρθοδόξου ἐπόψεως ἀποφάσεών της, ἰδιαιτέρως δέ στό κείμενο μέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»[1].

Ὁ Ἀββᾶς Κασσιανός ταξιδεύει στήν ἔρημο τῆς Αἰγύπτου καί συνομιλεῖ μέ τούς πατέρες τῆς ἐρήμου. Ρωτᾶ τόν Ἀββᾶ Σέρηνο γιά τήν τιμωρία τοῦ ἀπατεώνα διαβόλου καί ἐκείνων πού αὐτός ἐξαπατᾶ

  Η τιμωρία τού απατεώνα διαβόλου καί εκείνων πού αυτός εξαπατά.

 

Η μια πλευρά αυτής της διήγησης πρώτα μάς διδάσκει ότι πρέπει να αποφεύγουμε να δεχόμαστε τις κακές συμβουλές. Ο δράστης της απάτης, χωρίς αμφιβολία, καταδικάζεται καί τιμωρείται, όπως του αξίζει. Κι αυτός όμως που έπεσε θύμα της απάτης του, δεν διαφεύγει την ποινή, παρόλο πού δεν είναι τόσο αυστηρή όσο εκείνη του δράστη. Το δίδαγμα μέσα στην ιστορία είναι ολοφάνερο. Ο Αδάμ πού εξαπατήθηκε -ή μάλλον για να μιλήσουμε μέ τη γλώσσα του αποστόλου Παύλου, «αυτός πού εξαπατήθηκε δεν ήταν ο Αδάμ» (Α' Τιμ. 2, 14), αλλά αυτός δυστυχώς συγκατένευσε σ’ εκείνη πού πραγματικά εξαπατήθηκε, δηλαδή στην Εύα- καταδικάσθηκε, άλλ’ όμως μονάχα σε κοπιαστική εργασία, πού θα γέμιζε μέ ιδρώτα τό μέτωπό του. Αυτές οι τιμωρίες εξάλλου δεν είναι αποτέλεσμα της κατάρας του Θεού, η οποία πέφτει προσωπικά στον Αδάμ. Είναι κατάρα πού βαρύνει τη γη καί την κάνει άκαρπη. Καί αυτή η τιμωρία έχει επιπτώσεις καί στη ζωή του Αδάμ.

Τό πρότυπο τοῦ Ἱερέα κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο

Προχωρώντας στο δεύτερο λόγο του, ξεκινάει με το Ευαγγελικό χωρίο από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, το οποίο αναφέρει ότι Ιερέας είναι ο Επιστάτης της περιουσίας του Θεού, ο οποίος ποιμαίνει με επιμέλεια τα πρόβατα του Κυρίου και θα λάβει μεγάλο μισθό στη Βασιλεία των Ουρανών. 

Δεν κρίνεται καθόλου τυχαία η αναφορά στο Ευαγγέλιο, άλλωστε υπήρξε άριστος γνώστης και ερμηνευτής του, καθώς θέλει να στηρίξει ευαγγελικά ότι στη διακυβέρνηση της Εκκλησίας και των πιστών θα πρέπει να βρίσκονται οι άριστοι, οι οποίοι θα έχουν τόση διαφορά με του ποιμαινόμενους όσοι τα έλλογα από τα άλογα ζώα. 

Είναι τόσο δε σημαντική η προσωπικότητα του ιερέα που αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ακόμη και μία ψυχή του ποιμνίου του να χάσει ζημιώνει τη δική του ψυχή.

Ἐάν δέν βοηθήσει ὁ Θεός - Μηνύματα ἀπό τούς Ψαλμούς τῶν Ἀναβαθμῶν

Ὑπέροχα καὶ δυνατὰ μηνύματα γιὰ τὴ ζωή μας προβάλλουν οἱ Ψαλμοί. Στὸν 1ο στίχο τοῦ 126ου Ψαλμοῦ, ἑνὸς ἀπὸ τοὺς Ψαλμοὺς τῶν Ἀναβαθμῶν, ὁ ἱερὸς Ψαλμωδὸς ἀναφέρει: «Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ 

Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων». Ἐὰν ὁ Κύριος δὲν εὐλογήσει τὸ χτίσιμο μιᾶς κατοικίας, μάταια κοπιάζουν οἱ χτίστες· ἐὰν ὁ Κύριος δὲν προστατεύσει μιὰ πόλη, μάταια ἀγρυπνοῦν οἱ φύλακες καὶ φρουροί της.

Ψαλμοὶ τῶν Ἀναβαθμῶν εἶναι οἱ Ψαλμοὶ 119-133. Ὀνομάζονται ἔτσι, διότι ψάλλον­ταν στοὺς «ἀναβαθμούς», στὰ σκαλοπάτια δηλαδὴ ποὺ ὁδηγοῦσαν στὸ Ναὸ τοῦ Σολομώντα. Τὰ νοήματά τους καὶ τὰ ἴδια τὰ λόγια τους πέρασαν καὶ στὴν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, στὶς γνωστὲς Ὠδὲς τῶν Ἀναβαθμῶν, ποὺ ψάλλονται στὴν ἀρχὴ τοῦ Ὄρθρου τῶν Κυριακῶν σὲ ὅλους τοὺς ἤχους. 

Ἔτσι ἀκοῦμε καὶ τὸν στίχο ποὺ παραθέσαμε:

«Χριστέ, τό φῶς τό ἀληθινόν»

«Χριστέ, το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμου, σημειωθήτω εφ’ ημάς το φως του προσώπου σου, ίνα εν αυτώ οψώμεθα φως το απρόσιτον και κατεύθυνον τα διαβήματα ημών προς εργασίαν των εντολών σου, πρεβείαις της παναχράντου σου Μητρός και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.»

https://paraklisi.blogspot.gr/2016/09/blog-post_730.html