Ἁγίου
Ἰγνατίου
Μπριαντσανίγνωφ
Κάνοντας
τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, θά σᾶς ὁδηγήσω,
ἀδελφοί, σ᾿ ἕνα πνευματικό θέαμα.
Κάποτε
ὁ
μεγάλος
ὅσιος
τοῦ
Θεοῦ
Ἀντώνιος,
ὁ
ἐρημίτης
τῆς
Αἰγύπτου,
μέ
θεία
ἀποκάλυψη
εἶδε
τίς
παγίδες
τοῦ
διαβόλου
ἁπλωμένες
σάν
δίχτυα
πάνω
σ᾿
ὅλη
τῆ
γῆ,
γιά
τήν
παγίδευση
καί
τήν
ψυχική
καταστροφή
τῶν
ἀνθρώπων.
Στέναξε
τότε
μέ
πόνο
ὁ
Ὅσιος
καί
ρώτησε
τόν
Κύριο:
«Ποιός
τάχα,
Κύριε,
θά
μπορέσει
νά
ξεφύγει
ἀπ᾿
αὐτά
τά
δίχτυα
καί
νά
σωθεῖ;»1.
Βυθίζομαι
μέ τή σκέψη στήν παρατήρηση τῶν διχτυῶν
τοῦ διαβόλου. Εἶναι ἁπλωμένα ὄχι μόνο
ἔξω ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί μέσα
του. Τό ἕνα δίχτυ εἶναι σφιχτοδεμένο
μέ τό ἄλλο. Κάποια δίχτυα εἶναι στημένα
σέ σειρές. Ἄλλα ἀφήνουν μεγάλα ἀνοίγματα,
αὐτά ὅμως ὁδηγοῦν σέ ἀναρίθμητες
πτυχώσεις ἀπό τίς ὁποῖες εἶναι ἀδύνατο
νά ξεφύγει κανείς. Θρηνῶ πικρά, βλέποντας
τά πολύπλοκα σατανικά δίχτυα! Αὐθόρμητα
ρωτάω κι ἐγώ, ὅπως ὁ ἐρημίτης Ὅσιος:
“Κύριε, ποιός μπορεῖ νά γλιτώσει ἀπ᾿
αὐτά;”.
Ἁπλωμένα
δίχτυα εἶναι γιά τόν νοῦ μου τά διάφορα
βιβλία πού μεταδίδουν δῆθεν τό φῶς τῆς
γνώσεως, ἀλλά στήν πραγματικότητα
βυθίζουν στό σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας.