Ο Γέροντας Παΐσιος (1924–1994) ζήτησε ευλογία από τους Πατέρες της Μονής του Σινά όπου μόναζε, να προσχωρήσει και να μείνει μόνος στην εκεί πιο πέρα Έρημο.
Έτσι, εγκαταστάθηκε στο Ασκητήριο των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, το οποίο, αποτελείται από το Εκκλησάκι και ένα πολύ μικρό συνεχόμενο κελλάκι. Βρίσκεται σε ωραία θέση σε ύψωμα, απέναντι ακριβώς από την Αγία Κορυφή και απέχει λιγότερο από μία ώρα από το Μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης.
Κάποια μέρα, ο Γέροντας, αισθανόταν μία πολύ ιδιαίτερη παράκληση, μία ανεξήγητη παρηγορία και μία μεγάλη αγάπη προς την Παναγία. Απορούσε τί να είναι αυτό και γιατί να του συμβαίνει. Σημείωσε μάλιστα και την ημερομηνία: Ήταν 6 Οκτωβρίου του 1963. Αργότερα, έμαθε ότι αυτήν την συγκεκριμένη ημέρα εκοιμήθη η μητέρα του, η Ευλογία Εζνεπίδου, το γένος Φραγκοπούλου (ή, όπως την φώναζαν στην Κόνιτσα· «Ευλαμπία»), που είχε και συγγένεια με τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη.
Αυτήν την μάννα, ο Γέροντας, την υπεραγαπούσε κυριολεκτικά. Αλλά για την αγάπη του Χριστού και της Παναγίας, την εγκατέλειψε. Ήταν σαν να του έλεγε, πλέον, η Ίδια η Παναγία: «Μη στεναχωριέσαι, Εγώ είμαι η Μητέρα σου!». Αυτή, τρόπον τινά, τον υιοθέτησε από την στιγμή που έγινε Μοναχός. Αξιώθηκε, μάλιστα, να δει την Παναγία επανειλημμένα, να μιλήσει μαζί Της, ακόμη και να λάβει τροφή από τα άχραντα χέρια Της…
Ιερομονάχου Ισαάκ: «Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου», μέρος 1ο, κεφ. η΄, §γ΄, §ι΄, σελ. 37, 165, 177, Άγιον Όρος 2008.
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_316.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου