83. Ἡ ζωή τοῦ μοναχοῦ-ὑποτακτικοῦ εἶναι πρόγευση τοῦ Παραδείσου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

83. Ἡ ζωή τοῦ μοναχοῦ-ὑποτακτικοῦ εἶναι πρόγευση τοῦ Παραδείσου, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 13-3-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

82. Ἡ μοναχική ζωή εἶναι ἡ σύμφωνη μέ τήν Ἁγία Γραφή ζωή, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 12-3-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

82. Ἡ μοναχική ζωή εἶναι ἡ σύμφωνη μέ τήν Ἁγία Γραφή ζωή, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 12-3-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

How should we pray to God? by St. Nicholai Velimirovic

 How should we pray to God? by St. Nicholai Velimirovic

Many do not know.

Many people ask about it.

It is necessary to know, but if you do not know, it is appropriate to ask anyone about it.

The question, meanwhile, is simple and absolutely clearly defined in the Church of Christ throughout its two thousand-year history.

Any prayer, the shortest and the longest, must contain three things:

- thanks to God,

- a plea for help in this particular case,

- praise God.

Church Slavonic definitions of this threefold content of prayer are much more expressive than the words of the Serbians and they sound like this:

- thanks ,

- petition ,

- praise .

Thanksgiving. 

Parable about the nobleman and the plowman

A certain nobleman lived in his palace in luxury and bliss. Nobody in the world could match him either in wealth, strength or health. However, having been fed up with everything in the world, the nobleman felt with all his heart how empty and meaningless his life was, and he was bewildered by his heavy blues.

And then one morning he gathered in a long way to find solace and the joy of life. He jumped on a horse and, accompanied by a retinue, set off on the road. The path was long, but the rich man did not meet anything that would have pleased his soul and warmed him.

Παρασκευή ψωμιοῦ χωρίς ζύμη

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΨΩΜΙΟΥ ΧΩΡΙΣ ΖΥΜΗ!

  

 +Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

 

(1940-2009)

 

    Η δεύτερη πέτρα με την οποία θα χτυπήσουμε τον Γο­λιάθ της απιστίας σχετίζεται με το χημικό φαινόμενο που λέγεται ζύμωσις. Θα χρειασθή λοιπόν να πούμε πρώ­τα δυο λόγια για τη ζύμη και τα βακτήρια.

 

Τα βακτήρια που ονομάζονται και βάκιλλοι αποτελούν φυτικούς μονοκύτταρους οργανισμούς, μικρόβια. (Έχει επικρατήσει να ονομάζωνται μικρόβια όλοι ανεξαιρέτως οι μικροοργανισμοί, ζωικοί και φυτικοί). Η λέξις βα­κτήρια είναι μόνο για τους φυτικούς. Στην αρχαία ελλη­νική το μπαστούνι ωνομαζόταν «βακτηρία». Επειδή τα πρώτα που παρατηρήθηκαν έμοιαζαν με μικρά ραβδάκια, γι' αυτό βαπτίσθηκαν έτσι. Τα συναντούμε στον αέρα, στο νερό, στο έδαφος, στο σώμα των ζώων, στα φυτά και σε ουσίες προερχόμενες από φυτά. Είναι τόσο μικρά που μερικές φορές δεν φαίνονται ούτε με μικροσκόπιο. Σε χώρο ίσο με μια τελεία μπορούν να χωρέσουν 250.000!

 

 Μερικά είναι επιβλαβή για τον άνθρωπο—«παθο­γόνα»—, διότι παράγουν τοξίνες που δηλητηριάζουν τον ανθρώπινο οργανισμό, προκαλώντας διάφορες ασθένειες, όπως την πανούκλα, τον τύφο, την δυσεντερία, την δι­φθερίτιδα κλπ. Άλλα είναι ωφέλιμα και χρησιμώτατα. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν αυτά που μετατρέπουν την νεκρή οργανική ουσία σε ανόργανα συστατικά δια­λυτά, τα οποία αποτελούν την τροφή των χλωροφυλλούχων φυτών, και μέσω αυτών των φυτών και των άλλων ετεροτρόφων οργανισμών. Η σημασία τους, σπουδαιό­τατη στην οικονομία της φύσεως.

 

Πολύ ωφέλιμα είναι και τα βακτήρια που εκκρίνουν την ζύμη. Με αυτήν προκαλείται το εξαιρετικά πολύπλοκο χημικό φαινόμενο που λέγεται ζ ύ μ ω σ ι ς.

Ἡ ἐσφαλμένη θρησκευτική ἰδεολογία τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ (ἐξ ἀπόψεως Ὀρθοδόξου πίστεως)

του Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου

Πρόκειται για τους πιστούς μιας θρησκευτικό-οικονομικής εταιρείας με παλαιοδιαθηκικές αντιλήψεις, που ονομάζεται ‘Σκοπιά’, η οποία αποδεχόμενη αιρετικές για την Ορθόδοξη Εκκλησία απόψεις που παρουσιάστηκαν σε όλη την ιστορία, οργανώθηκε χρησιμοποιώντας αμερικανικές εμπορικές μεθόδους στην προσέλκυση οπαδών. Είναι περισσότερο γνωστοί: (α) από το πόρτα-πόρτα κήρυγμα στα διάφορα σπίτια αλλά και στους δρόμους, (β) επειδή απορρίπτουν τη μετάγγιση αίματος, (γ) από την άρνησή τους να πάρουν όπλο στο στρατό, και (δ) από την συνεχή ενασχόλησή τους και την εξαγγελία χρονολογιών σχετικά με τον ερχομό του τέλους του κόσμου, που οδήγησε σε απομάκρυνση πολλών χιλιάδων οπαδών τους, όταν διαπίστωναν λανθασμένα και ανεκπλήρωτα προφητικά όνειρα των ηγετών τους. Βασική πεποίθησή τους είναι πάντως η χιλιετής βασιλεία του Χριστού πάνω στη γη, που την βασίζουν σε εσφαλμένη ερμηνεία της Βίβλου, όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω.

Επειδή το ιερό όνομα του Θεού στην Εβραϊκή είναι Γιαχβέ, οι πιστοί στην ιδεολογία της Σκοπιάς αυτό-ονομάστηκαν ‘Μάρτυρες του Ιεχωβά’, αν και: (α) οι Εβραίοι από σεβασμό δεν χρησιμοποιούσαν ποτέ το όνομα αυτό του Θεού και στη θέση του αποκαλούσαν το Θεό με τα ονόματα Αδωνάι, Ελωχίμ, Ελ Σαδάι κ.λπ., (β) ο Χριστός καλεί τους πιστούς να είναι πλέον δικοί Του μάρτυρες στα πέρατα του κόσμου, γι’ αυτό και οι πραγματικοί ακόλουθοί Του ονομάζονται, ήδη από τα χρόνια των Πράξεων των Αποστόλων, «χριστιανοί» (Πράξ. 1,8), και (γ) ο Ιησούς Χριστός και οι Απόστολοί Του ονομάζουν τον Θεό Πατέρα και Κύριο, όχι Ιεχωβά. Αναφορικά με τον Ιησού Χριστό, αν και 200 φορές αποκαλείται ‘Κύριος’ στην Καινή Διαθήκη, δηλαδή Θεός, η εταιρεία Σκοπιά δεν αποδέχεται την θεϊκή ιδιότητά Του.

ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ «ΣΚΟΠΙΑ»

Ο Κάρολος Ρώσσελ, ο πρώτος πρόεδρος και ιδρυτής της Εταιρείας, υπήρξε ένας σπουδαίος έμπορος και επιχειρηματίας. Από την πώληση των εμπορικών του επιχειρήσεων συγκέντρωσε το τεράστιο για την εποχή του ποσό των 350.000 δολαρίων, το οποίο τον βοήθησε να αποκτήσει το 57,3% των μετοχών της Εταιρείας "Σκοπιά". Η φιλοδοξία και ο εγωισμός του τον οδήγησαν στο σημείο να διακηρύξει πως η πνευματική του πείρα ήταν ανώτερη από όλους και πως, χωρίς την καθοδήγησή του και τα βιβλία του, θα έμεναν όλοι στο ψέμα.

Ἀββάς Μᾶρκος:Ποιά ἡ ἀνάγκη τῆς νηστείας;

Αν θελήσουμε να χορτάσουμε τρώγοντας, θα βαρεθούμε γρήγορα και θα επιθυμήσουμε κάτι άλλο· και όταν και τούτο το φάμε και το χορτάσουμε, και αυτό παρόμοια θα το αποδοκιμάσουμε, όπως το προηγούμενο, και θα το παρατήσουμε. 

Δεν γίνεται δηλαδή, ενόσω χορταίνουμε, να μείνουμε στις ίδιες επιθυμίες που επινοούμε για την ευχαρίστησή μας. Ποιο φαγητό ήταν πιο γλυκό ή πιο εκλεκτό από το μάννα; 

Όταν όμως οι Ισραηλίτες το έφαγαν και το χόρτασαν, καθώς δεν είχαν κάτι καλύτερο να επιθυμήσουν, επιθύμησαν το κατώτερο, τα σκόρδα και τα κρεμμύδια (Αριθ. 11:5-7). 

Επομένως ο χορτασμός έχει έμφυτη την επιθυμία κάποιου άλλου. Αν λοιπόν, καθώς χορταίνουμε το ψωμί, επιθυμούμε και άλλες τροφές, ας το τρώμε χωρίς να χορταίνουμε. 

Έτσι, μη χορταίνοντας το ψωμί, πάντοτε θα επιθυμούμε να το χορτάσουμε, οπότε και τη βλάβη από την επιθυμία άλλων θα αποφύγουμε, και την αρετή της εγκράτειας θα αποκτήσουμε.

Ίσως όμως θα πει κάποιος από εκείνους που είναι κάπως απρόθυμοι για τη νηστεία: «Μήπως είναι αμαρτία να φάει ο άνθρωπος;» 

Μα ούτε και εμείς συμβουλεύουμε να φυλάγεται ο άνθρωπος από το φαγητό σαν να είναι αμαρτία, αλλά επειδή το ακολουθεί η αμαρτία. Οι Ισραηλίτες δεν αμάρτησαν, επειδή επιθύμησαν, αλλά διέπραξαν ασέβεια, επειδή εξαιτίας της επιθυμίας κακολόγησαν τον Θεό. 

Είπαν δηλαδή: «Μήπως θα μπορέσει ο Θεός να μας ετοιμάσει τραπέζι στην έρημο;» (Ψαλμ. 77:19) Και αφού τους το ετοίμασε ο Θεός, ξέσπασε σε αυτούς η οργή του σαν φωτιά και έριξε νεκρούς τους ισχυρούς ανάμεσά τους (Ψαλμ. 77:31), για να μην επιθυμήσουν, μένοντας ζωντανοί, και άλλη τροφή και πουν λόγια εναντίον του Υψίστου και έτσι εξοντωθούν και οι υπόλοιποι.

Ὁ Σταυρός, σημάδι εἶναι τῶν πιστῶν καί φόβος τῶν δαιμόνων!

Του Παναγιώτη Τσαγκάρη

Θεολόγου

• Ο Σταυρός ως σύμβολο αγάπης και θυσίας θα έπρεπε να υπάρχει παντού και όχι με μίσος να γκρεμίζεται.

• Ο Σταυρός ως σύμβολο κρίσης των ανθρώπων και «Σημείον αντιλεγόμενον», θα έχει ως αποτέλεσμα είτε την «πτώση» είτε την «ανάσταση πολλών».

• Ο Σταυρός ως σύμβολο ελευθερίας και αγώνα των χριστιανών έναντι ορατών και αοράτων εχθρών είναι η δύναμη, η ελπίδα και η σημαία τους.

• Οι της «αριστεράς και της προόδου» καλύτερα να αφήσουν ήσυχο το πιστεύω των χριστιανών και να ασχοληθούν με την προβληματική πολιτική της «πρώτης φοράς αριστεράς» κυβέρνησης.

Αναλυτικότερα:

Η άφιξη τόσων πολλών ανθρώπων-μεταναστών στη Λέσβο, που έφτασε να μην τους χωράει το νησί, δημιούργησε αρκετά προβλήματα(πχ αύξηση εγκληματικότητας, βίαιες συγκρούσεις, κλπ), τα οποία ούτε είχε την εμπειρία ούτε  και μπορούσε, όμως, αντικειμενικά, να διαχειριστεί εύκολα ο λαός και οι αρχές της Μυτιλήνης.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα παρατηρεί κανείς, από τη μια πλευρά, να τονίζεται η προσφορά, η φιλοξενία και η αδιάκριτη χριστιανική αγάπη των Λεσβίων προς τους εισερχόμενους μετανάστες και, από την άλλη, να υπάρχει σχεδιασμένη προσπάθεια έτσι ώστε, όποτε υπάρχουν κάποια προβλήματα και εκφράζονται διάφορες προτάσεις ή απόψεις για την επίλυσή τους να στιγματίζεται αμέσως ως ακροδεξιός και να φιμώνεται, όποιος τολμήσει να έχει διαφορετική θέση, γνώμη ή πρόταση από εκείνη που κάποιοι άλλοι ήθελαν ή θέλουν να επιβάλουν για το χειρισμό κάποιων ζητημάτων.

Το πρόβλημα εμφανίστηκε και πρόσφατα, μάλιστα δε σε ακόμη πιο έντονη μορφή,  με την τοποθέτηση από ομάδα συμπολιτών μας, ενός Σταυρού στη θέση Απελή δίπλα από τη δημοτική πλαζ Τσαμάκια και παραδίπλα από το άγαλμα της ελευθερίας που κοσμεί την είσοδο του λιμανιού της Μυτιλήνης.

«Ὅταν παρακαλοῦμε τόν Θεό γιά τόν διπλανό μας, γινόμαστε παγκόσμιοι».

  Έγραφε,κάποτε,ο πατήρ Αντώνιος Αλεβιζόπουλος:

 «Η αληθινή αγάπη δεν κομματιάζεται. Δεν μπορεί κανείς να πει: αγαπώ αυτόν, αλλά δεν μπορώ να αγαπήσω τον άλλον, αγαπώ την ανθρωπότητα αλλά δεν μπορώ να αγαπήσω τον διπλανό μου, αγαπώ τον Θεό αλλά δεν αγαπώ τον άνθρωπο, αγαπώ τους ανθρώπους αλλά δεν αγαπώ τον Θεό!». 1

  Εύστοχος ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος σε αυτό που πολύ διακριτικά υπονοούσε, ότι, δηλαδή, εγώ κι εσύ ως άνθρωποι,ισχυριζόμαστε ότι θέλουμε να σώσουμε την ανθρωπότητα, τον πλανήτη ολόκληρο αν γίνεται, αλλά την ίδια στιγμή δεν έχουμε τη διάθεση να αγαπήσουμε και να βοηθήσουμε τον διπλανό μας, τον πλησίον μας, τον γείτονα μας.

Ἄς ἐξομολογούμεθα συχνά μέ εὐλάβεια καί καθαρή συνείδησι

   Ας εξομολογούμεθα συχνά με ευλάβειαν και καθαράν συνείδησιν. Να τηρώμεν τας εντολάς του πνευματικού.

 Να προσευχώμεθα αδειαλείπτως.