Ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπευθυνόμενος στίς γυναῖκες συζύγους, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπευθυνόμενος στίς γυναῖκες συζύγους, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης. Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-05-2010 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης) 

http://hristospanagia3.blogspot.gr

Ἡ ἀγάπη στόν ἄνθρωπο χωρίς τήν ἀγάπη στόν Θεό ἀπολήγει σέ ὑποκρισία.

Η αγάπη στον άνθρωπο χωρίς την αγάπη στον Θεό απολήγει σε υποκρισία.

α.Ὁ Χριστὸς στὴν Παλαιά καὶ στὴν Καινή Διαθήκη, β.Περὶ τῆς ἉγίαςΤριάδος,,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

α.Ὁ Χριστὸς στὴν Παλαιά καὶ στὴν Καινή Διαθήκη, β.Περὶ τῆς ἉγίαςΤριάδος,16-11-2014,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Κυριακή Η Λουκᾶ. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου :«Ὁμιλία εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς»(παραβολή του καλού Σαμαρείτη)

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ.10,25-37] 

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, 

«Ὁμιλία εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς»(παραβολή του καλού Σαμαρείτη) 

Ακούσαμε, αδελφοί μου, στο Ευαγγέλιο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό να λέει: «Κατέβαινε κάποιος άνθρωπος από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ κι έπεσε στα χέρια ληστών· αυτοί αφού τον έγδυσαν από τα ρούχα του, τον χτύπησαν γεμίζοντάς τον με πληγές και τον παράτησαν μισοπεθαμένο. Ένας ιερέας κι ένας Λευίτης, περνώντας από εκείνο τον δρόμο, αν και τον είδαν, τον προσπέρασαν και συνέχισαν τον δρόμο τους. Ένας Σαμαρείτης όμως που ήρθε στον τόπο αυτό, όταν τον είδε τον σπλαχνίστηκε, και αφού έβαλε λάδι και κρασί και τα ανακάτεψε, τα έβαλε στις πληγές του, έδεσε προσεκτικά τα τραύματά του, κι αφού τον έβαλε πάνω στο δικό του ζώο, τον οδήγησε σε ένα πανδοχείο και έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια και του είπε: ‘’Φρόντισε τον άνθρωπο αυτόν και αν ξοδέψεις περισσότερα, εγώ όταν θα επανέλθω, θα σου τα αποδώσω’’». Ας δούμε λοιπόν το νόημα της παραβολής και με συνετή καρδιά κατανοώντας το σε βάθος, ας γνωρίσουμε τα μυστήρια του Θεού. 

«Άνθρωπος» είναι ο Αδάμ· «Ιερουσαλήμ» είναι η επουράνια πολιτεία και η σύνεση· «Ιεριχώ» δε ο κόσμος. Όσο λοιπόν ο Αδάμ, πριν από την παρακοή, είχε το επουράνιο φρόνημα και τον ισάγγελο τρόπο συμπεριφοράς, ανεμπόδιστη είχε την είσοδο και την κατοικία και τη ζωή στην επουράνια πόλη Ιερουσαλήμ, εφαρμόζοντας τις εντολές του Θεού, και κανείς δεν τον νικούσε, ούτε τον τραυμάτιζε. Όταν όμως παράκουσε τον Θεό και δε φύλαξε την εντολή Του, αλλά παρασύρθηκε από το φίδι, τότε κατέβηκε στην «Ιεριχώ», δηλαδή στη γη, και απασχολούνταν με τις εργασίες της γης· γιατί η Ιερουσαλήμ ερμηνεύεται ως ανάβαση, ενώ η Ιεριχώ ως κατακλυσμός. Κατέβηκε λοιπόν από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ, από τη ζωή δηλαδή των ουρανών, στη ζωή όπου επικρατεί η απάτη του διαβόλου. 

«Ν’ ἀσχοληθεῖς μέ τήν γῆ γιά νά ζήσεις τά παιδιά σου. Γιατί, θά κοιμηθοῦμε ἕνα βράδυ καί θά τά ἔχουμε ὅλα καί τό πρωΐ θά…» (π. Σεραφείμ Δημόπουλος)

Ο σεπτός Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Λαρίσης π. Σεραφείμ Δημόπουλος, ήταν πραγματικά «ένας ασκητής στον σύγχρονο κόσμο» με πολλά θαυμαστά σημεία της Χάριτος του Θεού στην οσιακή του ζωή και στην φιλάνθρωπη δράση του,με έκδηλο το θεόσδοτο χάρισμα των ιάσεων, της προόρασης, καθώς και της προφητείας. Μια από τις συγκλονιστικότερες προφητείες του, η οποία επιβεβαιώθηκε στις μερες μας καταγράεται στο βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», Τομ. β΄, Βιογραφία κδ΄, σελ. 350, 368, 370 και 371–372.

Έλεγε κάποτε ο, γεμάτος φωτισμό και Χάρη Θεού, ο Γέροντας: «Ήρθε εδώ μία παρέα Προτεστάντες. Εξωτερικά, έδειχναν πολύ φιλικοί και μου έλεγαν για τους αγαθούς σκοπούς και τα σχέδιά τους. Έκανα προσευχή και “μπήκα” μέσα στην σκέψη τους. Απ’ έξω φαινόντουσαν σαν αρνιά. Και μέσα τους ήταν λύκοι! Παμπόνηροι άνθρωποι!».

*****

….Το 2007, σε μία συζήτηση αποκάλυψε τα εξής σε πνευματικό του τέκνο (τον π. Παύλο Τσουκνίδα): «Έρχεται, όπου νά ’ναι, μεγάλη κρίση στην Ελλάδα. Θα κλείσουν μαγαζιά, θα απολυθούν υπάλληλοι, θα κλείσουν μαγαζιά και επιχειρήσεις. Μη ρωτάς τι πείνα έρχεται! Πάνε αυτά που ήξεραν (εξαλλοσύνες, σπατάλες, καλοπέραση…)!

Δέν ἔχετε ἔλεος ἀναμεταξύ σας...Δέν ἔχετε ἔλεος...Ἀλοίμονο τί σᾶς περιμένει, μετανοεῖτε ὅσο ὑπάρχει καιρός....

Ο γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης που ασκήτεψε και στην Αριζόνα, εμφανίστηκε σε μία γυναίκα που βρισκόταν μαζί με τη νύφη της, όχι στον ύπνο της γυναίκας αλλά σε κατάσταση εγρήγορσης.

Κάποια στιγμή η γυναίκα χάθηκε και αυτό διήρκεσε 10 λεπτά περίπου , όπως είπε η νύφη της που την παρακολουθούσε. Γιατί η ίδια δεν κατάλαβε πόσο χρόνο ήτανε η οπτασία.

Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την ίδια (το περιεχόμενο της συνομιλίας γιατι τον γέροντα τον εχει ξαναδεί μετα την κοίμησή του κ καθ' ύπνον κ ξύπνια) και για αυτό φυσικά πήρε το πνευματικό της συγκλονισμένη, για να ρωτήσει αν αυτό που είδε ήταν πλάνη ή αν ήτανε πραγματικότητα. 

Είδε το γέροντα Εφραίμ ο οποίος ήταν πολύ λυπημένος και προσπαθούσε να μεταπείσει το Χριστό για τα γενόμενα (αυτά βέβαια συμβαδίζουν και με όσα έλεγε ο γέροντας όσο ήταν εν ζωή).

Και της είπε:

Παλαιά Διαθήκη.Περικοπές πού προβληματίζουν:«Ἐγώ θά σκληρύνω τήν καρδιά του Φαραώ». Ὁ Θεός προκάλεσε τήν κακία τοῦ Φαραώ; Τἰ σημαίνει ἡ φράση;

Α) Αποσπάσματα από Υπόμνημα π. Ιωήλ Γιαννακοπούλου

Έξοδος στίχος 4,21

«Φανέρωσε ο Θεός εκείνο το οποίο θα συμβεί» (Θεοδώρητος), για να έχει γνώση ο Μωϋσής και να μην απογοητευτεί. Θα επιτρέψω, ώστε να σκληρυνθεί, να βαρυνθεί η καρδιά Φαραώ κατά των Ισραηλιτών.

Στη σημερινή Θεολογία ορίζονται δύο θελήματα στο Θεό: Το προηγούμενο, το θείο θέλημα κατά το οποίο θέλει ο Θεός το αγαθό και το επόμενον, η παραχώρηση, κατά την οποία παραχωρεί το κακό σεβόμενος την ελευθερία μας. Στην εβραϊκή όμως σκέψη δε ήταν δυνατόν να γίνουν οι λεπτές αυτές διακρίσεις των θείων θελημάτων, διότι οι Εβραίοι δεν ήταν διανοητικώς προηγμένοι. Η Γραφή λοιπόν φοβουμένη μήπως οδηγήσει τους Ιουδαίους με τα δύο αυτά θελήματα στο Θεό στην δυαρχία, τους δύο Θεούς, Θεό του αγαθού και Θεό του κακού και για τονισμό της μοναδικότητας του Θεού προτιμά να αποδώσει στο Θεό καλό και κακό και συγκεκριμένα εδώ την σκλήρυνση του Φαραώ.

Στην πραγματικότητα λοιπόν πρόκειται περί παραχωρήσεως του Θεού, ώστε να σκληρυνθεί ο Φαραώ. Αυτό φαίνεται από την πρόγνωση του Θεού που σημειώνεται. «εγώ όμως γνωρίζω ότι δεν θα σας αφήσει ο Φαραώ να φύγετε»(Εξ. 3,19). Και από τη μεταβαλλόμενη γνώμη του Φαραώ, ώστε άλλοτε να σκληρύνεται και άλλοτε να μαλακώνει η καρδιά του. 8,15. 32. 9,34 «διότι αυτός που τώρα μεν ρέπει προς αυτό, μετά όμως προς το άλλο, δείχνει την ελευθερία της γνώμης. Ο ήλιος με την ενέργεια της θερμότητας το μεν κερί το κάνει υγρό, ενώ τον πηλό τον ξεραίνει, το μεν μαλακώνει τον δε σκληραίνει. Έτσι από τη μακροθυμία του Θεού οι μεν καρπώνονται ωφέλεια οι δε βλάβη, οι μεν μαλακώνουν, οι δε σκληραίνονται» (Θεοδώρητος) (σελ.29-30)

Κυριακή H Λουκᾶ. Ἑρμηνεία Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή

ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΛΟΥΚΑ[: Εφεσ.2,4-10] 

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ 

«Ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ(:Ο Θεός όμως που είναι πλούσιος σε έλεος, εξαιτίας της πολλής αγάπης Του, με την οποία μας αγάπησε, και ενώ ακόμη ήμασταν πνευματικά νεκροί εξαιτίας των παραβάσεών μας, μας ζωοποίησε πνευματικά μαζί με τον Χριστό)»[Εφ.2,4-5]. 

«Ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει»: όχι απλώς εύσπλαχνος, αλλά πλούσιος σε ευσπλαχνία, όπως λέγει και αλλού: «εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ὅτι χρηστὸν τὸ ἔλεός σου· κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμέ(:Άκουσε, Κύριε, και κάμε δεκτή την προσευχή μου, διότι είναι αγαθό και ευεργετικό το έλεός Σου προς όλους. Σύμφωνα με την άπειρη ευσπλαχνία Σου ρίξε ένα στοργικό βλέμμα προς εμένα)»[Ψαλμ.68,17]· και πάλι: «Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου(:Ελέησέ με, Θεέ μου, σύμφωνα προς το άπειρο έλεός Σου· και σύμφωνα με το απέραντο πλήθος των οικτιρμών Σου σβήσε εντελώς την παρανομία μου)»[Ψαλμ.50,1]. 

«Διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς(:εξαιτίας της πολλής αγάπης Του, με την οποία μας αγάπησε)». Από πού μας αγάπησε; Διότι αυτά που κάναμε δεν ήσαν άξια αγάπης, αλλά οργής και μεγίστης τιμωρίας. Και αυτό λοιπόν από πολλή ευσπλαχνία.

Τοῦ ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου.

Γεννήθηκε τὸ 759 στὴν Κωνσταντινούπολι. Ὁ πατέρας του λεγόταν Φωτεινὸς καὶ ἦταν ταμίας τοῦ κράτους. Ἡ μητέρα του λεγόταν Θεοκτίστη καὶ ἦταν σπάνια γυναίκα. Στὸν τάφο της ὁ ἅγιος Θεόδωρος ἔκλαψε καὶ ἐξεφώνησε λόγο, ὅπου τὴν χαρακτηρίζει μὲ τὴ λέξι «διμήτηρ», δηλαδὴ δυὸ φορὲς μητέρα. Σὰν νὰ τῆς ἔλεγε• Μιὰ φορὰ μὲ γέννησες μὲ τὸ φυσικὸ τρόπο καὶ μία μὲ τρόπο πνευματικό, ἀφοῦ μαζὶ μὲ τὸ γάλα ποὺ μὲ πότισες μοῦ ἔδωσες καὶ τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.

Ἀπὸ τέτοια μάνα βγῆκε. 

Ἀπὸ μικρὸς ἀκολούθησε τὴν ἐνάρετη ζωὴ καὶ δέχθηκε τὴν ἑλληνικὴ παιδεία. Μελέτησε τοὺς κλασικοὺς συγγραφεῖς καὶ πρὸ παντὸς τοὺς πατέρας τῆς Ἐκκλησίας. Ἔγινε σπουδαῖος θεολόγος. Ἀγάπησε τὸ Χριστὸ καὶ ἀφιερώθηκε σ᾿ αὐτόν.

Τὸ 781, μὲ προτροπὴ τῆς μητέρας του Θεοκτίστης, ὅλη ἡ οἰκογένεια ἀσπάζεται τὴ μοναχικὴ ζωή. Σὲ ἕνα μικρὸ πατρικό τους κτῆμα κοντὰ στὸ χωριὸ Σακκουδίωνος τῆς Προύσης ἱδρύεται μοναστήρι. Ἐκεῖ ὁ ἅγιος Θεόδωρος γίνεται μοναχὸς μὲ ἡγούμενο καὶ διδάσκαλο τὸ θεῖο του Πλάτωνα. Τὸ 789 χειροτονεῖται ἱερεὺς ἀπὸ τὸν πατριάρχη Ταράσιο. Καὶ ὅταν τὸ 794 ὁ θεῖος του παραιτήθηκε ἀπὸ ἡγούμενος, τὸν διαδέχεται αὐτὸς στὴν ἡγουμενία.

Δὲν κράτησε ὅμως πολὺ ὁ καιρὸς τῆς ἡσυχίας. Μετὰ ἀπὸ δύο χρόνια, τὸ 796, συνέβη ἕνα θλιβερὸ γεγονός. Ὁ τότε αὐτοκράτορας, ὁ Κωνσταντῖνος ὁ ΣΤ΄ (780-797 μ.Χ.), εἶχε μία ἐκλεκτὴ γυναῖκα, τὴ Μαρία, ποὺ οἱ ἱστορικοὶ μαρτυροῦν, ὅτι ἦταν ὑπόδειγμα συζύγου. Ἐν τούτοις ξαφνικὰ ὁ αὐτοκράτορας τὴ διώχνει ἀπὸ τὰ ἀνάκτορα, τὴν στέλνει συνοδείᾳ στρατιω τῶν σὲ μοναστήρι, κ᾿ ἐκεῖ χωρὶς τὴ θέλησί της τὴν κάνει καλόγρια, πρᾶγμα ποὺ ἀπαγορεύουν οἱ κανόνες. Καὶ μόνο αὐτό; Ἀφοῦ ἔδιωξε τὴ νόμιμη γυναῖκα του, παίρνει ὡς σύζυγο μία νέα, τὴ Θεοδότη. Ὁ γάμος ἔγινε νύχτα.

Οἱ ἄνθρωποι χωρίζονται σέ δύο μεγάλες κατηγορίες:

Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: 

α) Στους ζωντανούς και 

β) τους ζωντανούς-νεκρούς ανθρώπους.

Οι ζωντανοί άνθρωποι είναι ζωντανοί για την σωτηρία της ψυχής τους και νεκροί για την αμαρτία, ενώ οι ζωντανοί-νεκροί είναι εκείνοι, που είναι ζωντανοί για την αμαρτία και νεκροί για την σωτηρία τους.

Καλύτερα νά μήν πᾶτε πουθενά, παρά σ΄ αὐτούς.

'Νά πηγαίνετε στούς ναούς ὅπου λειτουργοῦν ἄξιοι ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι δέν ὑποτάχθηκαν στίς ἐντολές τῆς σχισματικῆς αὐτῆς ὀργάνωσης. Ἀκόμη καί ἐάν ὅλοι οἱ ναοί πέσουν στά χέρια τους καί δέν ἔχετε ποῦ νά πᾶτε, καλύτερα νά μήν πᾶτε πουθενά, παρά σ΄ αὐτούς. Νά μήν ἔχετε καμιάν ἐπικοινωνία μέ τούς σχισματικούς, οὐτε νά ἐπιχειρήσετε διαλόγους μαζί τους.''

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας

Βιβλίο: Αρχ. Νεκτάριου Αντωνόπουλου - Ἀρχιεπίσκοπος Λουκᾶς Βόϊνο-Γιασενέτσκι Ἕνας ἅγιος Ποιμένας καί γιατρός χειρουργός 1877-1961) απόσπασμα απο την Διαθήκη του σελ, 116.

14 Νοεμβρίου. ♰ Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου καί πανευφήμου Ἀποστόλου Φιλίππου, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Γρηγορίου, Ἀρχιεπισκόπου Θεσ­σαλονίκης, τοῦ Παλαμᾶ. Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου τοῦ Ὑδραίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τοῦ ἀποστόλου. Κυρ. ι΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16).

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Δ´ 9 - 16

⁹ δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. ¹⁰ ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. ¹¹ ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν ¹² καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, ¹³ βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι. ¹⁴ Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ’ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ· ¹⁵ ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ’ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. ¹⁶ παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.