Πῶς μία μητέρα γίνεται ἀγία μητέρα, Γ΄ μέρος. ,Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

 Πῶς μία μητέρα γίνεται ἀγία μητέρα, Γ΄ μέρος. , 4-6-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

46. Κενοδοξία-Ὑπερηφάνεια: ἡ θεραπευτική τους Β΄, Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, τομ. Α΄, Jean Claude Larchet, Ἡ ταπείνωση, Ἁγ. Παϊσίου-Πάθη καί ἀρετές, 9-6-2021, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

https://youtu.be/m-ZTsfX4-7s

Συν Θεω Διαδικτυακή σύναξη απόψε Τετάρτη 9-6-2021 στις 9.30 με θέμα: 46. Κενοδοξία-Ὑπερηφάνεια: ἡ θεραπευτική τους Β΄,  Ἡ θεραπευτική τῶν πνευματικῶν νοσημάτων, τομ. Α΄, Jean Claude Larchet, Ἡ ταπείνωση, Ἁγ. Παϊσίου-Πάθη καί ἀρετές, 9-6-2021, Αρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν στό ὀρθόδοξο χριστιανικό πνεῦμα, Β΄ μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

 Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν στό ὀρθόδοξο χριστιανικό πνεῦμα, Β΄ μέρος, 6-5-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν στό ὀρθόδοξο χριστιανικό πνεῦμα, Α΄ μέρος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

 Ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν στό ὀρθόδοξο χριστιανικό πνεῦμα, Α΄ μέρος, 21-3-2021, Ἀρχιμ. Σάββα Ἀγιορείτου

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΊΟΥ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ

https://youtu.be/AVS5H0qVXZY

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΊΟΥ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 

Ἡ Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου. Ὑπομνηματισμός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ[:Λουκ. 24,36-53]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων αὐτὸς ὁ ᾿Ιησοῦς ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν (:Και ενώ μιλούσαν γι’ αυτά, ξαφνικά ο ίδιος ο Ιησούς στάθηκε ανάμεσά τους και τους λέει: ‘’Να είναι μαζί σας ειρήνη’’)»[Λουκά 24,36].

Συνεχίζοντας εδώ λέμε ότι επειδή ο λόγος για την Ανάσταση του Κυρίου έφθανε από πολλά μέρη στους αποστόλους και διεγειρόταν ο πόθος τους να δουν τον Αναστημένο Κύριο, επειδή Τον ποθούσαν, ερχόταν, και επειδή ζητούσαν να Τον δουν και Τον περίμεναν, εμφανιζόταν και αποκαλυπτόταν σε αυτούς. Αλλά όμως δεν εμφανιζόταν πλέον σε αυτούς έχοντας τα μάτια τους κρατημένα, ούτε και μιλούσε σαν για κάποιον άλλο, αλλά παρουσίαζε τον εαυτό Του φανερά, και τους παρακινούσε να έχουν θάρρος. Εκείνοι όμως και έτσι είχαν αμφιβολία και φοβούνταν. Γιατί νόμιζαν ότι δεν έβλεπαν αυτόν, αλλά κάποιο φάντασμα και σκιά. Έπειτα καθησυχάζει και την ανησυχία τους από τις σκέψεις αυτές, λέγοντας τη γνωστή και όχι ασυνήθιστη σε αυτούς φράση. Γιατί τους είπε: «Ειρήνη σε σας».

«Πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐδόκουν πνεῦμα θεωρεῖν. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τί τεταραγμένοι ἐστέ, καὶ διατί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; (:Η αιφνιδιαστική όμως εμφάνιση του Κυρίου τούς κατατρόμαξε. Και επειδή κυριεύθηκαν από φόβο, νόμιζαν ότι έβλεπαν φάντασμα, δηλαδή ψυχή πεθαμένου που ήλθε από τον Άδη χωρίς να έχει σώμα. Ο Κύριος όμως τους είπε: ‘’Γιατί είστε ταραγμένοι; Και γιατί γεννιούνται στις σκέψεις σας λογισμοί αμφιβολίας για το αν πράγματι είμαι ο αναστημένος Διδάσκαλός σας;’’)»[Λουκά 24,37-38].

Για να πιστέψουν σταθερά και χωρίς αμφιβολία ότι αυτός ο Ίδιος είναι εκείνος που είχε υποστεί τα Πάθη, δείχνει καθαρά αμέσως ότι επειδή είναι Θεός κατά φύση, γνωρίζει αυτό που είναι κρυμμένο μέσα τους και δεν αγνόησε τον θόρυβο που τους προκαλούν αυτού του είδους οι λογισμοί τους. Γιατί είπε: «Τί τεταραγμένοι ἐστέ;(:Γιατί είστε ταραγμένοι;)». Απόδειξη και αυτή, και πολύ σαφής μάλιστα, ότι Αυτός που βλεπόταν δεν ήταν κάποιος άλλος, αλλά Εκείνος ο Ίδιος, τον οποίο είχαν δει να υπομένει τον θάνατο επάνω στον Σταυρό και να τοποθετείται σε μνήμα, Αυτός που βλέπει και τους νεφρούς και την καρδιά, και δεν μπορεί να του διαφύγει τίποτε από αυτά που έχουμε μέσα μας. Άρα λοιπόν επιστρατεύει ως απόδειξη το πράγμα, ότι δηλαδή γνωρίζει τη σύγχυση των σκέψεών τους.

Δέν σώζεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τά καλά του ἔργα...

Το θέμα είναι ποιά σχέση ἐχει ο άνθρωπος, όχι με το καλό και τα καλά έργα, αλλά με τον Χριστό. Η Βασιλεία των Ουρανών κληρονομείται (Ματθ. 5,5 Ματθ. 25,34 και Α' Κορ. 6,10). Δεν είναι αξιομισθία η Βασιλεία των Ουρανών, δεν είναι αποτέλεσμα αγαθών έργων η Βασιλεία των Ουρανών. Ούτε κόπων και ιδρώτων του ανθρώπου.

Είναι χάρισμα η Βασιλεία των Ουρανών, είναι δώρο η Βασιλεία των Ουρανών. Δωρίζεται.

Εργάσου όσα χρόνια θέλεις στην Εκκλησία. Κάνε όλα τα καλά έργα από Άβελ του δικαίου, μέχρι του τελευταίου δικαίου της συντελείας του αιώνος, θα πας στη κόλαση, εάν δεν έχεις σχέση με τον ΧΡΙΣΤΟ!

Δεν σώζεται ο άνθρωπος από τα καλά του έργα. Τα καλά έργα είναι αποσκευές, είναι βαλίτσες. Για να πάει όμως στη Βασιλεία των Ουρανών χρειάζεται εισιτήριο. Ταξιδεύει κανείς, επειδή έχει πολλές βαλίτσες, δεν έχει όμως εισιτήριο; Δεν ταξιδεύει.. Το εισιτήριο είναι ο Χριστός, είναι η Θεία Κοινωνία.

Αν έχουμε έναν εργάτη που δουλεύει σε ένα αμπέλι 50 - 60 χρόνια και πεθάνει ο αμπελουργός, ο ιδιοκτήτης του αμπελιού. Το αμπέλι ποιός θα το πάρει; Ο εργάτης που το δούλευε; Όχι! Θα έρθουν οι γιοί του αμπελουργού και θα κληρονομήσουν το αμπέλι. Κατά συνέπεια η Βασιλεία των Ουρανών που κληρονομείται, τι θα μας ζητήσει ο Χριστός αύριο; Ποιός την έχει τη Βασιλεία; Ο Χριστός ή ο Θεός Πατήρ; Ο Θεός Πατέρας την έχει... «δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» (Ματθ. 25,34).

«Σήμερα ἔκαμες τό θέλημα τοῦ Θεοῦ!»

Είπε ο Αββάς Αγάθων ότι σήμερα θα κάνω το θέλημα του Θεού. Και σηκώθηκε και παρεκάλεσε τον Θεό: «Κύριε, αξίωσέ με σήμερα να κάνω το θέλημά Σου! Να πω κι εγώ ότι μια μέρα της ζωής μου έκαμα το θέλημα του Θεού! Αφού όλες τις άλλες παραβαίνω το θέλημα του Θεού, έστω και μια μέρα ας το κάμω! Να έχω στη συνείδησή μου μέσα ότι έκαμα το θέλημα του Θεού».

Τι έκαμε; Εγώ θα έλεγα, μες το φτωχό μου το μυαλό, ότι θα έκανε προσευχή όλη μέρα, ή θα κλεινόταν στο κελί του ή θα διάβαζε όλη μέρα. Δεν έκαμε τίποτα απ’ όλ’ αυτά! Έκαμε τη δουλειά του. Τι δουλειά είχε να κάμει εκείνη τη μέρα; Ήθελε ν’ αλέσει το σιτάρι του, για να το κάμει αλεύρι και να το πάρει πίσω στην έρημο να έχει το αλεύρι της χρονιάς. Το φορτώθηκε και το πήγε στο χωριό, στην κώμη. Κι εκεί, λέει, ν’ αλέσω το σιτάρι μου και να το πάρω πίσω με τα πόδια.

Πήγε πρώτος. Μόλις ετοιμάστηκε να βάλει το σιτάρι στον μύλο πήγε κάποιος άνθρωπος και του λέει: «Αββά, δεν μ’ αφήνεις ν’ αλέσω εγώ που βιάζομαι κι εσύ αλέθεις ύστερα;» Λέει, «ευχαρίστως, αδελφέ μου». Και τον άφησε.

Ἑρμηνεία τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς ἀπό τόν Ἅγιο Κύριλλο Ἀλεξανδρείας

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

«Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον, ὡς ἐπαύσατο, εἶπέ τις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς αὐτόν· Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ(:κάποτε ο Ιησούς προσευχόταν σ’ ένα τόπο, κι όταν τελείωσε, κάποιος από τους μαθητές Του Τού είπε: “Κύριε, δίδαξέ μας και μάθε μας να προσευχόμαστε σωστά και θεάρεστα, όπως κι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δίδαξε τους μαθητές του”)»[Λουκ. 11,1].

Προσευχόταν[«εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμενον»], αν και είναι Θεός αληθινός και Υιός του Θεού των όλων και διανέμει ο Ίδιος στην κτίση τα πάντα, με τα οποία βρίσκεται σε καλή κατάσταση και διατηρείται στη ζωή, ενώ Αυτός δεν έχει ανάγκη από τίποτα απολύτως, γιατί λέει: «Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει Κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι (: ο Κύριος λέγει· “Τι να το κάνω εγώ το πλήθος των θυσιών σας; Είμαι γεμάτος και χόρτασα από θυσίες ολοκαυτωμάτων κριών, που μου προσφέρετε. Δεν θέλω πλέον ούτε το λίπος των αμνών, ούτε το αίμα των ταύρων και των τράγων)»[Ησ. 1,11].

Ποιου δηλαδή πράγματος θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έχει ανάγκη Αυτός, αφού έχει από την φύση Του όλα όσα έχει ο Πατέρας; Γιατί είπε καθαρά: «Πάντα ὅσα ἔχει ὁ πατὴρ ἐμά ἐστι· διὰ τοῦτο εἶπον ὅτι ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν (:προηγουμένως σας είπα ότι ο Παράκλητος θα σας πει όσα θα ακούσει από τον Πατέρα μου. Όλα όμως όσα έχει ο Πατέρας μου είναι δικά μου. Γι’ αυτό σας είπα στη συνέχεια ότι ο Παράκλητος θα πάρει από τη δική μου γνώση και σοφία και θα την αποκαλύψει σε σας)»[Ιω. 16,15] και ο Πατέρας έχει το να είναι γεμάτος από κάθε αγαθό και αξιώματα που ταιριάζουν στον Θεό. Και αυτό είναι και του Υιού.

Ἡ Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου. Ὑπομνηματισμός τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [:Πράξ. 1, 1-12]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων,ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη(:το πρώτο βιβλίο, που ονομάζεται Ευαγγέλιο, το έγραψα, Θεόφιλε, για να εξιστορήσω σε αυτό περιληπτικά όλα όσα έκανε και δίδαξε ο Ιησούς από την αρχή της δημόσιας δράσεώς Του μέχρι την ημέρα που αναλήφθηκε στους ουρανούς, αφού προηγουμένως με συνεργό και το Άγιο Πνεύμα έδωσε εντολές στους αποστόλους που είχε διαλέξει ο Ίδιος)»[Πράξ. 1,1-2]

Σε πολλούς αυτό εδώ το βιβλίο δεν είναι αρκετά γνωστό, ούτε αυτό το ίδιο ούτε ο συγγραφέας του. Γι’ αυτό και προτίμησα προπάντων να ασχοληθώ με το έργο αυτό, ώστε και αυτούς που το αγνοούν να διδάξω και έναν τόσο μεγάλο θησαυρό να μην αφήσω να αγνοείται και να μένει αποκρυμμένος· διότι θα μπορέσει να μας ωφελήσει όχι λιγότερο από τα ίδια τα ευαγγέλια· είναι γεμάτο από τόση πολλή φιλοσοφία και ορθότητα διδασκαλίας πίστεως και επίδειξη θαυμάτων που έχουν γίνει μάλιστα από το άγιο Πνεύμα.

Ας μην το εξετάζουμε λοιπόν επιπόλαια, αλλά προσεκτικά. Διότι και τις προφητείες που προλέγει ο Χριστός στα ευαγγέλια είναι δυνατόν να τις δεις να πραγματοποιούνται εδώ, και από τα ίδια τα γεγονότα να διαλάμπει η αλήθεια, και μεγάλη μεταβολή των μαθητών προς το καλύτερο να έχει γίνει σε αυτούς από την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Διότι και εκείνα που άκουσαν να λέει ο Χριστός, ότι δηλαδή: «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει(:αληθινά, αληθινά σας λέω ότι εκείνος που πιστεύει σε μένα, τα υπερφυσικά έργα που εγώ ενεργώ θα τα κάνει και εκείνος, αλλά και μεγαλύτερα απ’ αυτά θα κάνει˙ διότι θα θεραπεύει και θα ανασταίνει ψυχές και θα συντελεί θαυμαστές αλλοιώσεις στην εσωτερική ζωή των ανθρώπων. Και θα τα πραγματοποιεί όλα αυτά με τη δική Μου επενέργεια)» [Ιω. 14,12], και να προλέγει στους μαθητές ότι θα οδηγηθούν σε ηγεμόνες και βασιλείς και ότι θα τους μαστιγώσουν στις συναγωγές τους[βλ. Ματθ. 10,17-18: «Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς·καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν (:έχοντας ως μόνο όπλο τη φρόνηση και την ακακία αυτή να προφυλάγεστε απ’ τους ανθρώπους· διότι θα σας παραδώσουν σε συνέδρια για να καταδικαστείτε απ’ αυτά και στις συναγωγές τους, και θα σας μαστιγώσουν μπροστά στον λαό.

Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ ἅγιος νεομάρτυς Ἰωάννης, ὁ ἐπονομαζόμενος Νάννος

29 Μαΐου

Ο άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη από φτωχούς γονείς, τον Ιωάννη και την Θωμαή. Για να θρέψει την οικογένειά του, ο πατέρας του πήγε στην Σμύρνη να εργασθεί ως παπουτσής και μόλις οι δύο γιοι του έφθασαν σε ηλικία που να μπορούν να εργαστούν, τους πήρε κοντά του.

Αν και αγράμματος, ο Ιωάννης επιδείκνυε εξαιρετική θεοσέβεια και μεγάλο ζήλο να ακούει τον αδελφό του Θεόδωρο να του διαβάζει την Αγία Γραφή και τους Βίους των αγίων, τα κατορθώματα των οποίων χαράχθηκαν βαθιά στην παιδική του μνήμη.

Στις 3 Μαΐου 1802, ο πατέρας του τον έστειλε να παραδώσει υποδήματα στον τελάλη της αγοράς. Βλέποντας πως αργούσε να επιστρέψει, έστειλε τον άλλο γιο του και τα ανήψια του να μάθουν τι απέγινε. Προς μεγάλη τους κατάπληξη έμαθαν τότε ότι ο Ιωάννης είχε αποστατήσει την ίδια εκείνη ημέρα και είχε ασπασθεί την μουσουλμανική θρησκεία.

Αδυνατώντας να πιστέψουν μια τόσο μεγάλη και απότομη μεταβολή σε αυτόν που όλα έδειχναν επάνω του μεγάλη ευσέβεια και αποστροφή για τους εχθρούς της Πίστεως, πήγαν να τον αναζητήσουν και τελικά ανακάλυψαν ότι ήταν στην υπηρεσία ενός Τούρκου προκρίτου και είχε λάβει το όνομα Μεχμέτ. Οι υπηρέτες όμως του σπιτιού δεν τους άφησαν να πλησιάσουν και τους έδιωξαν ξυλοκοπώντας τους.

Λίγες ημέρες αργότερα, ένας εξάδελφός του, ονόματι Χαριζάνης, συναντώντας τον Ιωάννη γύρισε επιδεικτικά αλλού το κεφάλι και του είπε ότι αρνιόταν να χαιρετήσει έναν αποστάτη. Ο Ιωάννης αποκρίθηκε:

Γέροντα, τί εἴπατε στοὺς μαθητὲς ποὺ ἦρθαν σήμερα καὶ σᾶς εἶπαν ὅτι κάλεσαν τὸ πνεῦμα;

– Γέροντα, τί εἴπατε στοὺς μαθητὲς ποὺ ἦρθαν σήμερα καὶ σᾶς εἶπαν ὅτι κάλεσαν τὸ πνεῦμα;

– Τί νὰ τοὺς πῶ; Τοὺς ἔδωσα πρῶτα ἕνα καλὸ ξεσκόνισμα! Εἶναι ἄρνηση πίστεως αὐτὸ ποὺ ἔκαναν. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ καλοῦν τὸν διάβολο καὶ τὸν δέχονται, ἀρνοῦνται τὸν Θεό. Γι᾿ αὐτὸ τοὺς εἶπα κατ᾿ ἀρχὰς νὰ μετανοήσουν, νὰ ἐξομολογηθοῦν εἰλικρινά, καὶ στὸ ἑξῆς νὰ προσέχουν·

Ἕνας Ἅγιος ἄνθρωπος ὅταν εἶδε κάποιον νὰ ἁμαρτάνει, δάκρυσε καὶ εἶπε...

Ἕνας Ἅγιος ἄνθρωπος ὅταν εἶδε κάποιον νὰ ἁμαρτάνει, δάκρυσε καὶ εἶπε: «Αὐτὸς σήμερα, καὶ ἐγὼ ὁπωσδήποτε αὔριο»

ἀπὸ τὸ Γεροντικὸ

9 Ἰουνίου. Τετάρτη. ♰ «Ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα». Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας (+444). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας. Τετ. ς΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. ιη΄ 22-28).

Πραξ. 18,22       καὶ κατελθὼν εἰς Καισάρειαν, ἀναβὰς καὶ ἀσπασάμενος τὴν ἐκκλησίαν κατέβη εἰς Ἀντιόχειαν,

Πραξ. 18,22             Απεβιβάσθη εις την Καισάρειαν και αφού ανέβηκε εις τα Ιεροσόλυμα και εχαιρέτησε την εκεί Εκκλησίαν των πιστών, κατέβηκε εις την Αντιόχειαν.