Τό κτίσιμο καί ἀρμολόγημα τῶν ἀρετῶν τῆς ψυχῆς_α' , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Το κτίσιμο και αρμολόγημα των αρετών της ψυχής (α' μέρος), Ἀββᾶ Δωροθέου, ΙΔ' Διδασκαλία, 15-5-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Πῶς ἐξαλείφεται ἡ ἁμαρτωλή συνήθεια, Ἁγ. Μακαρίου Πατμίου, Λόγος εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Παραλύτου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Πώς εξαλείφεται η αμαρτωλή συνήθεια, Ἁγ. Μακαρίου Πατμίου, Λόγος εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Παραλύτου, 15-5-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Νά ὑπομένεις χωρίς μνησικακία τήν ἔχθρα γιά τό καλό πού ἔκανες, Ἀββᾶ Μᾶρκου-Φιλοκαλία. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΚΗΡΥΓΜΑ_343. Να υπομένεις χωρίς μνησικακία την έχθρα για το καλό που έκανες, Αββα Μαρκου-Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', 14-5-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ἀμετανόητος εἶναι ἑκούσια παράλυτος πνευματικά, Ἁγ. Μακαρίου Πατμίου. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ_Ὀ ἀμετανόητος εἶναι ἑκούσια παράλυτος πνευματικά, Ἁγ. Μακαρίου Πατμίου, Λόγος εἰς τήν Κυριακήν τοῦ Παραλύτου, 14-5-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

Ἀθανάσιον καὶ θανόντα ζῆν λέγω.

Οἱ γὰρ δίκαιοι ζῶσι καὶ τεθνηκότες.

Ο άγιος πατήρ ημών Αθανάσιος, στύλος της Ορθοδοξίας και φωστήρ της Οικουμένης, γεννήθηκε από ευσεβείς και ορθοδόξους γονείς το 295, λίγο πριν ξεσπάσει ο μεγάλος διωγμός του Διοκλητιανού (303-313), στην κοσμόπολη της Αλεξάνδρειας, όπου συμβίωναν οι πιο διαφορετικοί λαοί και συμπλέκονταν κάθε λογής λατρείες και θρησκεύματα. Από μικρός δεν αρεσκόταν παρά στα του Θεού και της Εκκλησίας. Μια ημέρα, καθώς έπαιζε στην παραλία με τους συντρόφους του, αναπαριστάνοντας με την μεγαλύτερη σοβαρότητα τις εκκλησιαστικές τελετές, ο Αθανάσιος ετέλεσε, εν είδει επισκόπου, το βάπτισμα παιδιών που ακόμη δεν είχαν δεχθεί του βαπτίσματος. Ο επίσκοπος Αλέξανδρος [29 Μαΐου] το παρατήρησε με θαυμασμό, διακήρυξε την εγκυρότητα του βαπτίσματος και πήρε το παιδί υπό την προστασία του.

Κατά την περίοδο των σπουδών του ο Αθανάσιος έδειξε μέτριο ενδιαφέρον για την θύραθεν γνώση. Προτιμούσε να υφαίνει εν σιωπή τον χιτώνα των αγίων αρετών μελετώντας την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη, και αποσύρθηκε για ένα διάστημα στην έρημο κοντά στον άγιο Αντώνιο, του οποίου υπήρξε σε όλη του την ζωή ένθερμος μαθητής. Κατόπιν, επιστρέφοντας στην Αλεξάνδρεια, χειροτονήθηκε διάκονος και ξεκίνησε το θεολογικό και ποιμαντικό του έργο. Τότε συνέταξε τα δύο πρώτα έργα του: «Κατά Ελλήνων» και «Περί Ενανθρωπήσεως του Λόγου». Αφού καταδίκασε το άτοπο των εθνικών φιλοσοφιών και δοξασιών, έδειξε ότι ο Λόγος του Πατρός δεν είναι μονάχα ο Δημιουργός του κόσμου, η Σοφία και η Πρόνοιά Του, αλλά ότι έγινε Σωτήρ των ανθρώπων που είχαν υποπέσει στην φθορά: «Αυτός έγινε άνθρωπος για να γίνουμε εμείς θεοί» . Κοινωνώντας με τον Χριστό γινόμαστε «θείας κοινωνοί φύσεως» (Β΄ Πέτρ. 1, 4), γιατί ο Χριστός δεν είναι απλό δημιούργημα, αλλά κατά φύσιν Λόγος του Πατρός, Μονογενής Υιός του Θεού και Θεός, που έγινε άνθρωπος για να μας κάνει θετούς υιούς του Πατρός. Αυτή η απόλυτη πεποίθηση έγινε για τον άγιο σκοπός της ζωής και των αγώνων του. Ακλόνητος υπερασπιστής του δόγματος της θεότητας του Λόγου και της πίστεως προς την Αγία Τριάδα, υπήρξε ο κήρυκας της εν Χριστώ αγιότητος και θεώσεως.

Πάσχα μέ τούς λεπρούς τῆς Καμτσάτκας

ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΕΠΡΟΥΣ

ΤΗΣ ΚΑΜΤΣΑΤΚΑΣ

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, το Πάσχα, που έκανα ανάμεσα στους λεπρούς, το 1908.

Η μικρή παροικία των λεπρών που οργάνωσα στις αρχές του 20ου αιώνα στην Καμτσάτκα, ήταν το πιο αγαπητό μου δημιούργημα. Ο Θεός με αξίωσε να το ολοκληρώσω πολύ σύντομα και με λίγο κόπο. Τα χρόνια εκείνα η λέπρα αποτελούσε μια τρομερή μάστιγα της ανθρωπότητας, γιατί δεν είχε ακόμα τεθεί κάτω από τον έλεγχο της ιατρικής επιστήμης. Για το λόγο αυτό οι λεπροί, αποδιωγμένοι από τις οικογένειες, τα χωριά και τις πατρίδες τους, ζούσαν απομονωμένοι σε μέρη έρημα και ακατοίκητα.

Η παροικία οργανώθηκε στα βόρεια παράλια της χερσονήσου, σ’ ένα ερημικό μέρος, ανάμεσα στα βουνά. Απαρτιζόταν από τρία οικήματα. Στο ένα έμεναν οι λεπρές γυναίκες και τα παιδιά. Στο άλλο οι άντρες. Και στο τρίτο, μικρότερο και κάπως απομονωμένο, η αδελφή νοσοκόμα Α. Μ. Ουρούσοβα. Αυτή η αγία ψυχή είχε ανταποκριθεί σε σχετική έκκλησή μου και ήρθε σ’ εκείνη την ερημιά, θυσιάζοντας κυριολεκτικά τη ζωή της, για να υπηρετήσει τους δυστυχισμένους ασθενείς. Η θεάρεστη εργασία της ήταν εθελοντική. Καμιά αμοιβή δεν έπαιρνε. Είχε μόνο την ελπίδα της ουράνιας αμοιβής στη βασιλεία του Θεού.

Διακονούσε με συγκινητική αυτοθυσία τους λεπρούς. Δεν ήξερε τι θα πει ωράριο εργασίας, ανάπαυση, ύπνος, ψυχαγωγία. Είχε εκμηδενίσει τις προσωπικές της ανάγκες.

Να βλέπατε, με τι εγκαρδιότητα συνομιλούσε με «τα παιδιά της», όπως αποκαλούσε τους ασθενείς· με τι τρυφερότητα τους παρηγορούσε· με τι υπομονή έπλενε και καθάριζε τις πληγές τους· με τι γλυκύτητα τους έκανε να ηρεμούν, όταν πάθαιναν υστερικές κρίσεις απελπισίας· και με τι ικανότητα κατόρθωνε να εμψυχώνει όσους, σε στιγμές απογνώσεως, έφταναν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας! Ήταν γι’ αυτούς όχι νοσοκόμα, αλλά μητέρα και αδελφή και φύλακας άγγελος. Την αποκαλούσαν τρυφερά «αδελφή της ευσπλαχνίας».

Στην παροικία πήγαινα κατά διαστήματα, με τα έλκηθρα φορτωμένα τρόφιμα και δώρα. Στον καθένα έφερνα και κάτι, ανάλογα με την ηλικία και το φύλο του: υλικά και εργαλεία για χειροτεχνία, βιβλία, περιοδικά, γλυκά και παιγνίδια για τα παιδιά. Όλ’ αυτά τους έκαναν να ξεχνούν για λίγο τα βάσανα και την κατάθλιψή τους. Γι’ αυτό με περίμεναν κάθε φορά με ανυπομονησία.

Ένα δωμάτιο του οικήματος των ανδρών το είχα διαμορφώσει σε παρεκκλήσι. Ήταν μικρό και ταπεινό, αφιερωμένο στον άγιο πολύαθλο Ιώβ. Όσο καιρό έμενα στην παροικία, τελούσα εκεί καθημερινά τις ακολουθίες. Και τον υπόλοιπο χρόνο τον αφιέρωνα στην επικοινωνία με τους ασθενείς. Μοιραζόμουν μαζί τους όλα τα θέματα που τους απασχολούσαν. Από τα πιο απλά και καθημερινά, μέχρι τα πιο σοβαρά πνευματικά. Δημιουργήθηκαν έτσι μεταξύ μας αμοιβαίες σχέσεις βαθιάς αγάπης και κατανοήσεως.

«Ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

«Ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»

Ἀρχιμανδρίτου Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀπόσπασμα 8/5/22

Σήμερα ποὺ γιορτάζουμε τὶς Ἅγιες Μυροφόρες, τὶς Ἅγιες αὐτὲς γυναῖκες ποὺ ἦταν δίπλα στὸν Κύριο τὰ χρόνια τῆς δημόσιας δράσης Του καὶ τὸν διακονοῦσαν, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ἁγίους ποὺ διακόνησαν στὴν Ταφὴ τοῦ Κυρίου, τὸν Ἅγιο Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ἀριμαθαίας καὶ τὸν Ἅγιο Νικόδημο, θυμόμαστε καὶ ἐμεῖς σήμερα ποὺ γιορτάζουμε αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους ὅπως εἴπαμε ἄνδρες καὶ γυναῖκες Μυροφόρους, θυμόμαστε τὸν Κύριό μας ὁ ὁποῖος εἶναι «Μῦρον ἐκκενωθέν» (Ἆσμα Ἀσμ. 1,3), ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι τὸ ἀληθινὸ μύρο. Καὶ βέβαια, οἱ γυναῖκες καὶ οἱ ἄνδρες ποὺ ἔβαλαν μύρα ἐπάνω εἰς τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου, ὅπως λέμε σὲ κάποια σημεῖα στὴ Λατρεία μας, ξέχασαν ὅτι Αὐτὸς εἶναι τὸ μύρο τὸ ἀληθινό. Καὶ ἐμεῖς πολλὲς φορὲς τὸ ξεχνᾶμε αὐτό· ὅτι τὸ μῦρο τὸ ἀληθινὸ καὶ ἡ ἀληθινὴ εὐωδία εἶναι ὁ Κύριος καὶ δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὰ δικά μας μύρα. Θέλει ὅμως ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ γίνουμε καὶ ἐμεῖς πηγὴ μύρου καὶ εὐωδίας, ὅπως λέγει καὶ ὁ Κύριος καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Καλούμαστε λοιπὸν νὰ εὐωδιάζουμε· καὶ τὸ σῶμα μας νὰ εὐωδιάζει καὶ ἡ ψυχή μας. Καὶ βλέπουμε Ἁγίους ποὺ τὸ εἶχαν αὐτὸ τὸ χάρισμα· εὐωδίαζαν γιατὶ ἀκριβῶς εἶχαν ἔντονη τὴν Θεία Χάρη. Κάποτε εἶχαν πάει κάποιοι ἐπισκέπτες εἰς τὸν Γέροντα - Ἅγιο πλέον ἐπισήμως- τὸν Ἅγιο Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη καὶ τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς ἐξηγήσει αὐτὸ τὸ πράγμα· τί σημαίνει αὐτὴ ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ὁ Ἅγιος ἀντὶ νὰ τοὺς ἐξηγήσει μὲ λόγια, συγκεντρώθηκε στὸν ἑαυτό του καὶ ἄρχισε νὰ εὐωδιάζει ὁλόκληρος, καὶ τότε κατάλαβαν τὶ σημαίνει εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀπέπνεε εὐωδία πνευματικὴ καὶ εὐωδία ἡ ὁποία ἦταν ὅμως καὶ αἰσθητή.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τό μυστήριο τοῦ θανάτου καί τή μέγιστη ὠφέλεια τῶν κεκοιμημένων ἀπό τίς ἀγαθοεργίες

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΚΑΙ ΤΗ ΜΕΓΙΣΤΗ ΩΦΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΕΣ

Πες μου, σε παρακαλώ, εάν, ενώ καθόμαστε, έστελνε ο βασιλιάς κάποιον και μας καλούσε στα ανάκτορα, έπρεπε να κλαίμε και να θρηνούμε; Άγγελοι εμφανίζονται απεσταλμένοι από τον ουρανό και από εκεί ερχόμενοι, άγγελοι σταλμένοι από αυτόν τον βασιλέα για να καλέσουν τον συνδούλο τους, και εσύ κλαίς; Δεν γνωρίζεις πόσο σπουδαίο μυστήριο είναι εκείνο που γίνεται, πόσο φρικτό και φοβερό, και που αξίζει πράγματι ύμνους και χαρές;

Θέλεις να μάθεις για να γνωρίζεις ότι δεν είναι καιρός για δάκρυα; Ο θάνατος είναι μέγιστο μυστήριο της σοφίας του Θεού· διότι σαν να αφήνει κάποια κατοικία, προχωράει η ψυχή βιαστική προς τον Κύριό της, κι εσύ πενθείς; Λοιπόν έπρεπε αυτό να κάνει κανένας και όταν γεννιέται το παιδί· καθόσον και ο θάνατος είναι γέννηση ανώτερη από εκείνο· διότι η ψυχή προχωρεί σε άλλο φως, απολύεται σαν από φυλακή, εξέρχεται σαν από αγώνα.

«Ναι», απαντάει ίσως κάποιος, «για μεν τους αγαθούς καλά τα λέγεις αυτά». Και ποια σημασία έχει αυτό για σένα, άνθρωπε; Διότι εσύ ούτε για τους αγαθούς το κάνεις αυτό. Πες μου, λοιπόν, για ποιο πράγμα θα μπορούσες να κατακρίνεις τον νεοφώτιστο; Διότι και εκείνος σε αυτή την κατάσταση βρίσκεται. Γιατί λοιπόν πενθείς τον νεκρό; Δεν γνωρίζεις ότι όπως ο καθαρός ήλιος ανέρχεται, έτσι και η ψυχή αφού εγκαταλείψει το σώμα με καθαρή συνείδηση λάμπει με φαιδρότητα; Δεν είναι δυνατό να δεις βασιλιά με τόση σιγή να εισέρχεται στην πόλη, με όση ψυχή να εγκαταλείπει το σώμα και να απέρχεται με τους αγγέλους.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Κατά Ιωάννην, κεφάλαιο Ε΄, εδάφια 1-15

1 Μετά ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν ᾿Ιουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. 2 ἔστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ, ἡ ἐπιλεγομένη ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. 3 ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. 4 ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 5 ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ.

6 Τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. 8 λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 9 καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 10 ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 11 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 12 ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14 μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται.15 ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς ᾿Ιουδαίοις ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

1 Ύστερα απ’ αυτά ήταν η εορτή των Ιουδαίων, πιθανότατα η εορτή των Πουρίμ, που έπεφτε περίπου ένα μήνα πριν το Πάσχα. Κατά την εορτή αυτή ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα.

Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ξεκινάει ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί ὄχι ἀπό τήν καλή συμπεριφορά.

Για να σωθεί ο άνθρωπος, δεν είναι αρκετό να είναι καλός άνθρωπος και να μην πατάει ούτε τα μυρμήγκια. Η σωτηρία του ανθρώπου ξεκινάει από την ορθή πίστη και όχι από την καλή συμπεριφορά.

Η σωτηρία του ανθρώπου συνίσταται στο τρίπτυχο:

α) Βάπτισμα

β) Μετάνοια και Εξομολόγηση και

γ) Θεία Κοινωνία.

Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί τον άνθρωπο στον Παράδεισο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος!

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ, 15-5-2022

 ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ, 15-5-2022

Ποτέ ἕνας παπάς δέν λειτουργεῖ μόνος του. Ἔχει Οὐράνιο ἐπισκέπτη!

Ο παπάς όταν λειτουργεί δεν πρέπει να βλέπει άνθρωπο, πρέπει να βλέπει τον εαυτό του και την ψυχή του, πόσους Αγγέλους έχει γύρω του. Ποτέ ένας παπάς δεν λειτουργεί μόνος του. Έχει Ουράνιο επισκέπτη!

Οσιος Γεώργιος Καρσλίδης

https://proskynitis.blogspot.com/2022/05/blog-post_20.html

15 Μαΐου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ́ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Μνεία τῆς τοῦ παραλύτου θεραπείας». Παχωμίου ὁσίου τοῦ μεγάλου (†358). Ἀχιλλείου ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης (δ ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυρ. Παραλύτου (Πρξ. θ΄ 32-42).

Πραξ. 9,32         Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν.

Πραξ. 9,32               Συνέβη δε, όταν ο Πετρος περιώδευε όλα αυτά τα μέρη, να κατεβή στους πιστούς, οι οποίοι κατοικούσαν εις την Λυδδαν.