Στήν πάνσεπτο Κοίμηση τῆς Θεοτόκου-Β' μέρος, Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Στην πάνσεπτο Κοίμηση της Πανυπερευλογημενης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου -Β' μερος, Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, 15-8-2022, Αρχ. Σάββα Αγιορειτου

http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Στήν πάνσεπτο Κοίμηση τῆς Θεοτόκου-Α' μέρος, Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Στην πάνσεπτο Κοίμηση της Πανυπερευλογημενης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου -Α' μερος, Αγ. Γρηγορίου Παλαμά, 15-8-2022, Αρχ. Σάββα Αγιορειτου

http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Ὁ Ἀποκρυφισμός στήν Εύρώπη. Διόδωρος Ράμμος

O ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Ιστορία της καμπαλιστικής και ερμητικής μαγείας

Διόδωρος Ράμμος

Ιστορικός – Αρχαιολόγος

Περιεχόμενα

1. Η προϊστορία του αποκρυφισμού………………....….3

2. Αρχαία Αίγυπτος και μαγεία…………………..……..6

3. Ιουδαϊσμός εναντίον αποκρυφισμού………………....7

4. Η εμφάνιση του Γνωστικισμού………………………9

5. Νεοπυθαγόρειοι και Νεοπλατωνικοί μάγοι………....10

6. Ερμητισμός και αστρολογία………………………...12

7. Ισλάμ, ο αραβικός Γνωστικισμός………………..….13

8. Από τον Γνωστικισμό στον καμπαλισμό………...…15

9. Η Αναγέννηση της μαγείας………………………....16

10. Ροδόσταυροι και Σιωνισμός…………………...……18

11. 1740, η αρχή του τέλους…………………………….21

12. Μασονία και Θεοσοφία……………………………..22

13. Ανδρόγυνος ή αρρενόθηλυς…………………………24

1. Η προϊστορία του αποκρυφισμού

Η λέξη αποκρυφισμός ή occultism, στην αγγλική ορολογία, δηλώνει την αναζήτηση μιας κρυμμένης γνώσης, κάποιας γνώσης που είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό και είναι γνωστή μόνο σε πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Συναντάται και η ορολογία απόκρυφη τέχνη ή και απόκρυφη επιστήμη.

Στην ελληνική γλώσσα, η έννοια του αποκρυφισμού είναι συνώνυμη με την έννοια της μαγείας. Η λέξη μάγος, όπως αναφέρουν αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, δήλωνε τον ιερέα της Περσίας και αυτό μας είναι γνωστό και από τους τρεις μάγους με τα δώρα, όπως θυμόμαστε από την εορτή των Χριστουγέννων.

Θαύματα τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τῆς Βίριτσα!

Ο Όσιος Σεραφείμ (κοσμικό όνομα: Βασίλι Νικολάεβιτς Μουραβιόβ, 1866–1949) ήταν ομολογητής της πίστεως -εκάρη μοναχός στα χρόνια των διωγμών εναντίον της Εκκλησίας- μεγάλος γέροντας, που απέκτησε πλήθος χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, προσευχητής για όλους τους θλιβομένους και ταλαιπωρημένους.

Μαρτυρίες για τη θαυμαστή βοήθεια του * ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΗΣ ΒΙΡΙΤΣΑ *

Στο τέλος του 1927 ο Αρχιεπίσκοπος Αλέξιος (Σιμάνσκι) πήγε στον πνευματικό της Λαύρας του Αγίου Σεργίου για μια συμβουλή και παράκληση για προσευχή. Υπήρχε ο φόβος να συλληφθεί ξανά, λόγω του ότι καταγόταν από οικογένεια ευγενών και γι’ αυτό ήθελε να συμβουλευθεί μήπως έπρεπε να φύγει στο εξωτερικό, για να μην τον τουφεκίσουν.

Ο πατήρ Σεραφείμ τού απάντησε προφητικά: «Δέσποτα! Και σε ποιον θ' αναθέσετε τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία; Εσείς είσαστε ο ποιμένας της! Μη φοβάστε, θα σας βοηθήσει η ίδια η Μητέρα του Θεού. Πρόκειται να περάσετε πολλούς δύσκολους πειρασμούς, αλλά όλα θα τακτοποιηθούν με τη βοήθεια του Θεού». Και από τότε ο δεσπότης Αλέξιος έπαψε να σκέφτεται τη φυγή του στο εξωτερικό. Ο πατήρ Σεραφείμ, 18 χρόνια πριν την εκλογή του δεσπότη Αλεξίου στον πατριαρχικό θρόνο, προέβλεψε το μέλλον του και όρισε τη διάρκεια της θητείας του στα 25 χρόνια.

~ Γιατρός-καθηγητής Μιχαήλ Φαβόρσκι: «Λόγω της αμέλειάς μου “απέτυχα” στις εισαγωγικές εξετάσεις για το Ιατρικό Ινστιτούτο και αμέσως πήγα στον γέροντα. Θύμαμαι τα λόγια του σαν να τα είπε τώρα: «Μη στεναχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά. Του χρόνου θα μπεις στο Πανεπιστήμιο και θα γίνεις καθηγητής κιόλας».

~Κλάβντια Πετσκόβσκαγια: «Αμέσως μετά τον πόλεμο, μια φίλη μου απευθύνθηκε στον γέροντα: «Ο άντρας μου έχει εξαφανιστεί. Πώς να προσεύχομαι γι' αυτόν;». «Να προσεύχεσαι υπέρ υγείας του, θα επιστρέψει σύντομα από την αιχμαλωσία», της απάντησε ο γέροντας.

Και όντως, μετά από λίγο καιρό, ο άντρας της επέστρεψε από την Αυστρία, όπου ήταν αιχμάλωτος.

Δεκαπεντάγουστος. Π. Ἀθανάσιος Μηνᾶς

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Συνηθίζουν, ὅσοι ἀγαποῦν κάτι ὑπερβολικά νά ὁμιλοῦν πάντοτε γι’ αὐτό. Καί νύκτα καί ἡμέρα νά κοινωνοῦν σέ προσωπικό ἐπίπεδο, νά δέχονται τήν ἀγάπη καί νά τήν ἀντιπροσφέρουν ἐν Χριστῷ. Λέμε ἐν Χριστῷ, γιατί ὁ Θεάνθρωπος εἶναι Ἡ Αὐτο-ἀγάπη, ὁ σταυρωθείς Λόγος τοῦ Θεοῦ καί Πατρός. Ἑπομένως ἡ ὑπόθεσίς μας εἶναι ὁ ἁγιασμός μας καί τίποτα ἄλλο.

Ἔχοντες τροφή, στέγη καί ἔνδυμα, ἀρκεσθησόμεθα σ’ αὐτά[1]. Συνεπῶς θά ἔλεγε κανείς, δίκαια καί ἀληθινά: Ἄν κάποιος δέν ἐνδιαφέρεται νά σωθεῖ, ἐμεῖς δέν ἔχουμε νά τοῦ ποῦμε τίποτα. Ἀντίθετα, ἄν μεριμνᾶ γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του, αὐτός ἀς γνωρίζει, ὅτι ἡ μόνη ἀληθινή μεσίτρια πρός τόν Σωτῆρα Χριστόν εἶναι ἡ Αειπάρθενος Θεοτόκος καί Δέσποινα Παναγία πού κατέχει τά δευτερεῖα τῆς Ἁγίας Τριάδος ὡς γεννήσασα Θεόν σεσαρκωμένον, τόν αἰώνιον Νυμφίον, πάντων ἀνθρώπων.

Ὁ Κύριος λέει: « ἐγώ εἶμαι ἡ ἄμπελος καί ἐσεῖς τά κλήματα. Ὁ Πατέρας μου, εἶναι ὁ γεωργός καί καθαρίζει κάθε κλῆμα πού δίνει καρπό, γιά νά δώσει περισσότερο ».[2] Αὐτήν λοιπόν τήν ἐπιμέλειαν γιά πνευματικήν καρποφορίαν, τήν ἐμπιστευόμαστε στήν Ἀειπάρθενον Θεοτόκον Μαρία, θεωρώντας τήν ἁγνότητα καί καθαρότητα καί παρθενία της, καθώς ἐπίσης τήν ὑπακοή της καί ταπείνωση πού τήν κατέστησαν Ἁγιοτέρα πάντων τῶν κτισμάτων, Ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν καί Καθαροτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν καί αὐτῶν τῶν ἐπουρανίων Ταξιαρχιῶν Ἀσωμάτων καί Δυνάμεων.Θά λέγαμε ἀδελφοί μου, ὅτι: Ἐφ’ ὅσον ἀναισχυντήσαμε καί ἐγίναμε ἀπειθεῖς καί ἀγενεῖς, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὀφείλουμε, ἀφοῦ ἦλθε ὁ Θεός στή γῆ διά τῆς Θεοτόκου, νά γίνουμε ἅγιοι καί τέλειοι. Μέ πρότυπο τήν Παναγία , καί νά φύγουμε μακριά ἀπ’ ὅλα ὅσα μᾶς ἐμποδίζουν νά φτάσουμε στό ἕνα. «Ἑνός ἐστι χρεία».

Ἡ πλατυτέρα Δέσποινά μας, ἡ φοβερά προστασία, προσφέρει σέ ὅλους τήν γλυκιά ἀγκαλιά της. Χαιρόμαστε λοιπόν καί φιλοτιμούμεθα ἀντιπροσφέροντας σήμερα τήν εὐπείθειά μας στόν Υἱόν της καί Θεόν μας Ἰησοῦν, εὐχαριστοῦντες πάντοτε καί παντοῦ τήν μητέρα Του καί μητέρα μας καί φοβερά προστάτιδά μας.

Σήμερα, σεβαστή γερόντισσα, ἡ ἔμψυχος νοητή κλίμακα ἀπό τήν ὁποία, κατέβηκε ὁὝψιστος καί φανερώθηκε στή γῆ καί ἔζησε ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, ἀνέβηκε ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό, χρησιμοποιώντας ὡς κλίμακα, τόν θάνατον. Σήμερα , ἡ ἐπίγεια τράπεζα πού βάσταζε τόν οὐράνιο ἄρτο τῆς ζωῆς, τόν ἄνθρακα τῆς Θεότητος, ὑψώθηκε ἀπό τήν γῆ, πρός τούς οὐρανούς καί ἄνοιξαν οἱ πύλες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ γιά τήν Παναγία, πού ὑπῆρξε ἡ πύλη τοῦ Θεοῦ, στήν Ἀνατολή.

Τριαντατρία χρόνια σάν μία μέρα, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

24. Τριαντατρία χρόνια σάν μία μέρα, Ἁγ. Πορφυρίου-Βίος καί Λόγοι, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Καί ἔζησα ἐκεῖ τριάντα τρία χρόνια, σάν νά εἶχε περάσει μιά ἡμέρα», λέγει ὁ Ἅγιος Πορφύριος διηγούμενος μέ μιά φράση τήν ζωή του εἰς τό κέντρο τῆς Ἀθήνας, εἰς τήν Πολυκλινική τῶν Ἀθηνῶν. «Ἦλθα -λέγει- μέ τήν κήρυξη τοῦ πολέμου στήν Ἀθήνα», δηλαδή τό 1940. «Διορίσθηκα ἐφημέριος τοῦ Ἁγίου Γερασίμου, παρεκκλησίου τῆς Πολυκλινικῆς Ἀθηνῶν, ἀκριβῶς μέ τήν κήρυξη τοῦ πολέμου. Εἶχα μέσα μου μεγάλη ἐπιθυμία νά ἐργασθῶ σέ ἵδρυμα. Καί ὁ Θεός», λέγει ὁ Ἅγιος, «μοῦ ἐκπλήρωσε αὐτό τόν πόθο καί διορίσθηκα στό ναΐδριο αὐτό πρός μεγάλη μου χαρά.

Μιά φορά, πού ἤμουν στή Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων, ἄκουσα στό Κυριακό νά διαβάζεται ἡ ἑρμηνεία τοῦ Νικηφόρου Θεοτόκη ἐπάνω στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς. Καί ἐκεῖ ἔλεγε, ποσό μεγάλο καλό μπορεῖ νά κάνει ἕνας ἄνθρωπος, ὅταν παρηγορήσει πονεμένες ψυχές, ἀνθρώπους πού πάσχουν ἀπό καρκίνο, λέπρα, φυματίωση. Ἐγώ, ὅταν τ' ἄκουσα, συγκινήθηκα καί μοῦ ἦλθε ἕνας ζῆλος, ὅπως τά ἔλεγε πολύ ζωηρά ὁ διαβαστής κι ὅπως ἐμπνεόμουνα πάντοτε ἀπ' τό καθετί. Καί ἄρχισα τά ὄνειρα»[1].

Βλέπουμε πῶς ὁ Θεός τόν καλοῦσε σέ αὐτή τή ζωή ἀπό τόν καιρό ἀκόμα πού ἦταν εἰς τό Ἅγιον Ὄρος καί ἔκανε διάφορα ὄνειρα, πῶς θά ἦταν σέ κάποιο ἵδρυμα λεπρῶν, σέ ἕνα σανατόριο πού νά ἔχει φυματικούς, καί ὅλα αὐτά λέγει «ἦταν ματαιοπονία. Αἰσθανόμουν πώς βρισκόμουν ἐπάνω ἐκεῖ», ὅπως ἔκανε ὄνειρα καί γιά τήν ἡσυχαστική ζωή καί ἔλεγε, ὅτι «νόμιζα ὅτι βρισκόμουν ἐπάνω στό Καρμήλιον, πάνω ἀπό τήν Κερασιά, πού εἶναι τό ἡσυχαστικότερο μέρος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στόν Ἅγιο Βασίλειο καί αἰσθανόμουνα ὅτι ἤμουνα ἐρημίτης κι ἔλεγα: «Ἔτσι θά διαβάζω, θά ἀνάβω τό λυχνάρι μου, ἔτσι τή νύχτα θά λέω το «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» τόσες μετάνοιες θά κάνω κ.λπ.»[2]. Κι αὐτό λέει ἦταν ματαιοπονία.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Ι΄, εδάφια 38-42 και κεφάλαιο ΙΑ΄, εδάφια 27-28

Κεφ.Ι΄ 38᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. Γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.

Κεφ.ΙΑ΄ 27 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 Αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

Κεφ. Ι΄ 38 Και ενώ ο Ιησούς μαζί με τους μαθητές Του και όσους Τον ακολουθούσαν προχωρούσαν με κατεύθυνση την Ιερουσαλήμ, μπήκε Αυτός σε ένα χωριό. Και κάποια γυναίκα που ονομαζόταν Μάρθα Τον υποδέχθηκε στο σπίτι της.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Προς Φιλιππησίους, κεφάλαιο Β΄, εδάφια 5-11

5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

5 Εφόσον δηλαδή είστε μαθητές και δούλοι του Ιησού Χριστού, πρέπει να μιμηθείτε την ταπείνωση και την αυταπάρνησή Του. Ας υπάρχει λοιπόν μέσα σας αυτό το φρόνημα της ταπεινώσεως και αυταπαρνήσεως που είχε κι ο Ιησούς Χριστός.

Σύ εἶ, πάναγνε νύμφη, ἡ αὐγή τῆς μυστικῆς ἡμέρας Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

«Σύ εἶ Ἀνύμφευτε νύμφη, τό χωρίον τό εὑρύχωρον τοῦ ἀχωρήτου.

Σύ εἶ ἡ μεγαλότοκος, ἡ τόν Θεόν ἀφράστως γεννήσασα. Σύ εἶ ἡ ἀπειρολεχής νύμφη, ὁ ναός τοῦ Θεοῦ ὁ ἔμψυχος.

Σύ εἶ, Πάνσεμνε Κόρη, οὐρανοῦ καί γῆς ἰσόρροπον οἴκημα.

Σύ εἶ, ἀμίαντος Κόρη, ὁ φαεινός ὄρθρος ὁ τόν ἥλιον φέρων τῆς δικαιοσύνης.

Σύ εἶ, εὐλογημένη Παρθένε, τοῦ φωτός τό οἰκητήριον, ἐξ οὗ το φῶς τῷ κόσμῳ ἐξανέτειλεν.

Σύ εἶ, πάναγνε νύμφη, ἡ αὐγή τῆς μυστικῆς ἡμέρας.

Σύ εἶ, Πανάχραντε Δέσποινα, ἡ τῶν τροφέα τῶν ὅλων ὡς μήτηρ θηλάσασα.

Σύ εἶ, τό σεπτόν κειμήλιον τῆς Οἰκουμένης ἁπάσης.

Σέ τήν Ἀειπάρθενον Θεοτόκον ἡ τοῦ Θεοῦ ἀγαθότης προώρισε γενέσθαι μητέρα τῆς σωτηρίας.

15 Αὐγούστου. † Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἑορτῆς, 15 Αὐγ. ή 8 Σεπτ. (Φιλιπ. β΄ 5-11).

Φιλιπ. 2,5           τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Φιλιπ. 2,5                 Διότι πρέπει στούτον να μιμηθήτε τον Κυριον· να καλλιεργήσετε δηλαδή το φρόνημα της ταπεινοφροσύνης απέναντι των άλλων και της αγάπης προς τους άλλους, το οποίον υπήρχε και στον Ιησούν Χριστόν.