Ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς τοῦ Ἱερέα

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ

Ο κόσμος της εκκένωσης ήρθε και μαζί του ήρθε η τρομερή ασθένεια, ο τύφος ή ο τυφοειδής πυρετός, που σκότωσε περισσότερους ανθρώπους από ό,τι ο πόλεμος. Υπήρχαν σπίτια που μόνο το κλειδί στην πόρτα έμενε ιδιοκτήτης, κανένας άλλος.

Η ασθένεια ήταν σκληρή και δεν ήθελε να φύγει μέχρι που ο θάνατος πήρε κάποιον από κάθε σπίτι. Εκτός από αυτή την ασθένεια, η φτώχεια ήταν ανεξέλεγκτη στο σπίτι και έξω και η ψώρα, συνοδευόμενη από πλήθος ψειρών, κυριάρχησε στα σώματα των ανθρώπων σαν τύραννος. Ήταν ένα απερίγραπτο μαρτύριο για τους φτωχούς ανθρώπους.

Σε ένα χωριό που λεγόταν Ιωνέα, υπήρχε ένας νεαρός ιερέας που ανάγκασε τον εαυτό του να έρθει από την εκκένωση πριν από τους άλλους ιερείς στο ποίμνιό του για να απαλύνει τα τρομερά βάσανά τους. Όλα πήγαν καλά μέχρι τα Χριστούγεννα. Η εξομολόγηση και η ταφή ήταν τα πιο συχνά ζητούμενα. Τότε, η τροφή των ανθρώπων και η τροφή των βοοειδών έλειπαν τελείως και πόσες άλλες κακουχίες υπήρχαν;!

Ήταν ένα θαύμα για όλους και όλοι αναρωτήθηκαν: πώς μπήκε αυτός ο παπάς σε κάθε σπίτι; Πώς μπορούσε να καθίσει στην καρέκλα και στο κρεβάτι του άρρωστου από τύφο χωρίς να φοβάται ότι θα αρρωστήσει κι αυτός; Πώς να βάλετε ρούχα στους ανθρώπους και να μην φοβάστε τις ψείρες; Αλλά ο Θεός τους φρόντισε. Στη Χριστουγεννιάτικη Σαρακοστή επέστρεψαν από την εκκένωση και οι ιερείς από τα γύρω χωριά και ο κόσμος φρόντιζε όλους. Όμως οι κηδείες γίνονταν καθημερινά. Ακόμη και την ημέρα των Χριστουγέννων, αυτός ο ιερέας έκανε λειτουργία και έθαψε δύο άτομα και μετά πήγε στο σπίτι.

Ὀ Ἑβραῖος Ἀθώνιος καί ἡ Παναγία

Στην κηδεία της Παναγία μας, όταν πήγαιναν οι Απόστολοι το νεκροκρέβατο της Παναγίας μας στην Γεσθημανή, παρουσία πολλού κόσμου, για να την θάψουν, ένας παπάς Εβραίος, ονόματι Αθώνιος, μπήκε ο Διάβολος μέσα του και πλησίασε το φέρετρο, δήθεν να ασπαστεί την Παναγία μας και αρπάζει με τα δύο του χέρια να ρίξει κάτω το νεκρό σώμα της Παναγίας μας. Και θα το έκανε…

Οι Απόστολοι έμειναν άφωνοι. Δεν τολμούσαν να διανοηθούν, που ήταν τόσο απλοί σαν χαρακτήρες, ότι αυτός ο Εβραίος, θα τολμούσε να κάνει κάτι τέτοιο.

Αλλά ο Αθώνιος, δεν είδε και δεν φαντάστηκε και δεν πίστευε, ότι ήταν και κάποιος άλλος αοράτως παρών, που ήταν όμως ορατός στα μάτια των Αποστόλων και αυτός ήταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ.

Μόλις άπλωσε τα χέρια του ο αναιδής Αθώνιος για να γκρεμίσει την Παναγία, ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με την πύρινη ρομφαία του, χραπ, του κόβει και τα δύο τα χέρια. Και έμειναν τα χέρια του κολλημένα πάνω στο φέρετρο.

Έμειναν όλοι άφωνοι. Σταμάτησε η κηδεία. Σταμάτησαν όλοι. Να τρέχουν τα αίματα και τα χέρια απλωμένα και ο Αθώνιος λίγο πιο πίσω (εμβρόντητος). Του είπαν μερικοί:

Ἱεροκανονικὴ Μήνυσις τῆς Π.Ο.Ε. κατὰ Σεβ. Ἀμερικῆς

Ἱεροκανονικὴ Μήνυσις τῆς Π.Ο.Ε. κατὰ Σεβ. Ἀμερικῆς

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

Κλῆρος εὐθύνης ἀμετάθετος ἔλαχεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος νὰ περιφρουρήση τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὴν ἀδιάπτωτον ἐκτροπὴν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, τὸ ὁποῖον δὲν ἐνωτίζεται τὴν προτροπὴν τοῦ Πρωτοκορυφαίου τῶν Ἀποστόλων Πέτρου «τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἔχοντες καλὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν ἔργων ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι τὸν Θεὸν» (Α΄ Πέτρ, 2,12) δικαιώνει μὲ κάθε εὐκαιρίαν τοὺς καταλαλοῦντας αὐτό.

Κατετέθη τὸ 2017 εἰς τὴν Ἱ. Σύνοδον «Κατάγνωσις Ἑτεροδιδασκαλιῶν» τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Ἡγουμένου τῆς περιωνύμου Ἱ. Μ. Λογγοβάρδας, Χρυσοστόμου. Ἐὰν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἐπελαμβάνετο τότε τοῦ προβλήματος, τοῦτο δὲν θὰ προέκοπτε τοσοῦτον, ὥστε σήμερον ἀνὰ τὰς ρύμας καὶ τὰς ἀγυιάς νὰ καταβαραθρώνεται τὸ Ἐπισκοπικὸν λειτούργημα μὲ χαρακτηρισμούς, τοὺς ὁποίους «αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν». Ὄχι πλέον λόγοι, ἀλλὰ συγκεκριμέναι πράξεις Φαναριωτῶν Ἱεραρχῶν -καὶ δὴ εἰς ἐπιφανεῖς θέσεις- ὠθοῦν ὑποδειγματικά τούς ἀνθρώπους εἰς περαιτέρω ἀμαύρωσιν τοῦ κατ’ εἰκόνα, καθιστῶντες τοὺς ἰδίους διαπρυσίους κήρυκας τῆς αἰωνίου ἀπωλείας.

Ἡ κατάστασις ὅμως ἔφθασε πλέον εἰς σημεῖον ἄνευ ἐπιστροφῆς, ἐφ’ ὅσον πρότριτα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρος μὴ φειδόμενος τοῦ ποιμνίου καὶ μὴ αἰδεσθείς τὰ τῆς Ὀρθοδοξίας θέσμια «διέβη τὸν Ρουβίκωνα», προκαλῶν εὐθέως τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος δι’ ἐνεργειῶν, αἱ ὁποῖαι συνετελέσθησαν ἐντός τῆς δικαιοδοσίας αὐτῆς καὶ ἐπισύρουν ἀνυπερθέτως ἀποσχηματισμὸν αὐτοῦ. Πρόκειται, ὡς γνωστόν, περὶ τῆς βαπτίσεως τέκνων «παρενθέτου» μητρός, τὰ ὁποῖα ἀνατρέφουν ὡς ἰδικά των δύο συμβιοῦντες ὁμόφυλοι, γενομένη αὕτη εἰς τὸν Ἱ. Ν. Παναγίας Φανερωμένης (Βουλιαγμένης), ὅπου ἄλλοτε, Ὑμεῖς Μακαριώτατε, ηὐλογήσατε τὰ κατὰ Θεὸν ἱερὰ δεσμὰ τῆς νομίμου συζυγίας στενῶν συνεργατῶν Σας.

Μόνον διὰ τὴν συγκεκριμένην βάπτισιν τὰ παραπτώματα τοῦ Ἀρχ. Ἀμερικῆς εἶναι ἀναρίθμητα: ὑπονόμευσις τῶν θέσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔναντι νομοθετημάτων διὰ τὴν ὁμοφυλοφιλίαν, ἐξαπάτησις οἰκείου Ποιμενάρχου, παραπλάνησις ἐφημερίων ἱ. ναοῦ, παράστασις διὰ μανδύα, ἐμπαιγμὸς ἱ. μυστηρίου, βεβήλωσις ἱ. ναοῦ, προσβολὴ εὐαγγελικῶν ἠθῶν, νομιμοποίησις τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἀποδοχὴ τοῦ πολιτικοῦ γάμου, ἔγκρισις τοῦ «γάμου» ὁμοφυλοφίλων, ἐπιβράβευσις τῆς υἱοθεσίας ἀπὸ ὁμοφυλοφίλους, ἐπικρότησις τῆς «παρενθέτου μητρότητος», ἐγκατάλειψις τῆς κατηχήσεως τῶν ἄρτι βαπτισμένων εἰς ἀντιστρατευομένους τὸ ἱ. Εὐαγγέλιον γονεῖς καὶ ἀναδόχους, σκανδαλισμὸς τῶν πιστῶν, ἑδραίωσις τῶν κοσμικῶν εἰς τὴν ἁμαρτίαν κ.ἄ.

Ἁπλότητα, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

27. Ἁπλότητα, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 3-12-2018

«Ἤθελα νά τά μαθαίνω ὅλα μέχρι τό βάθος καί τό πλάτος», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Πολλά ἔζησα ἐκεῖνα τά χρόνια -διηγεῖται- πού ἤμουνα στήν Πολυκλινική. Ἦταν ἡ περίοδος τοῦ πολέμου καί τότε ἡ Ἑλλάδα, καί κυρίως ἡ Ἀθήνα, ὑπέφερε ἀπό τίς ταλαιπωρίες τοῦ πολέμου, τῆς κατοχῆς, τῆς πείνας καί τοῦ θανάτου πού θέριζε καθημερινά τούς ἀνθρώπους. Μοιραζόμουνα μαζί τους τά πρόσφορα κι ὅ,τι ἄλλο μοῦ φέρνανε. Ἀλλά κι ὁ ψυχικός πόνος μέ ἔκανε νά συμπάσχω βλέποντας τά βάθη τῶν ψυχῶν τους μέ τό χάρισμα τῆς διοράσεως. Ὅποιος ἐρχόταν καί μοῦ ἔλεγε γιά ἕνα σωματικό πόνο, τό ἔκανα θέμα προσευχῆς. Αὐτό πάλι τό γεγονός μέ παρακινοῦσε σέ μελέτη. «Βλέποντας» ἕνα ἄρρωστο μέλος τοῦ σώματος, ἤθελα νά γνωρίσω τήν ἐπιστημονική του ὀνομασία ἀλλά καί τή θέση πού ἔχουν ὅλα τά ὄργανα τοῦ σώματος: ἡ χολή, τό πάγκρεας κ.λπ. Γι' αὐτό ἀγόρασα βιβλία ἰατρικῆς, ἀνατομίας, φυσιολογίας κ.ἅ. ὥστε νά μελετήσω καί νά κατατοπισθῶ. Γιά ἕνα μάλιστα διάστημα παρακολούθησα καί παραδόσεις στήν Ἰατρική Σχολή γιά μεγαλύτερη κατάρτιση». Ὁ Ἅγιος μέ τό διορατικό χάρισμα ἔβλεπε τά ἐσωτερικά ὄργανα καί θέλησε, γιά νά βοηθάει τούς ἀνθρώπους, νά μάθει τίς ἐπιστημονικές τους ὀνομασίες. Τή φιλομάθεια αὐτή τήν εἶχε, ὁ Ἅγιος, συνεχῶς. «Ἤθελα», λέει, «νά μαθαίνω ὅλα μέχρι τό βάθος καί τό πλάτος. Πήγαινα σ' ἕνα ἐργοστάσιο; Ἤθελα, νά μάθω πῶς λειτουργεῖ. Ἐπισκεπτόμουνα ἕνα μουσεῖο; Ἐπί ὧρες περιεργαζόμουν τά γλυπτά»[1].

Καί κάποια φορά -ἀναφέρει ἕνα περιστατικό- πού εἶχε πάει στό μουσεῖο τό ἀρχαιολογικό καί ἐκεῖ ἡ ξεναγός τοῦ εἶπε νά μιλήσει καί αὐτός μίλησε πάρα πολύ ἐπιτυχημένα, σχολιάζοντας τό ἄγαλμα τοῦ Διός τό ὁποῖο, ἐνῶ ρίχνει κεραυνό, τό πρόσωπο εἶναι γαλήνιο. Καί ὁ Ἅγιος τό ἀνήγαγε στήν ὀρθόδοξη πίστη καί εἶπε ὅτι, ὅταν ὁ Θεός τιμωρεῖ, ἀκόμα καί τότε εἶναι ἀπαθής. Δέν ἔχει ἐμπάθεια καί δέν τιμωρεῖ τόν ἄνθρωπο ἀπό ἐκδίκηση, ἀλλά τόν παιδαγωγεῖ μέ ἀγάπη. Κάποτε ἄλλοτε εἶχε πάει σέ μιά αἴθουσα τοῦ Πανεπιστημίου ὅπου δίδασκαν μελισσοκομία καί ἐκεῖ ὁ καθηγητής τόν ἐπαίνεσε καί τόν παρακίνησε νά γίνει μελισσοκόμος, γιατί ὅπως τοῦ εἶπε θά γινόταν πολύ ἐπιτυχημένος! Καί ό Ἅγιος εἶπε, ἄν ἀσχοληθῶ μέ αὐτά, θά χάσω καί τό καλυμμαύχι!

18 Αὐγούστου. Φλώρου καὶ Λαύρου μαρτύρων. Λέοντος καὶ Ἑρμοῦ· ἀνακομιδὴ λειψάνων Ἀρσενίου ὁσίου τοῦ ἐν Πάρῳ (†1877). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμ. ι΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. α΄ 1-7).

Β Κορ. 1,1          Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός, τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ σὺν τοῖς ἁγίοις πᾶσι τοῖς οὖσιν ἐν ὅλῃ τῇ Ἀχαΐᾳ·

Β Κορ. 1,1                  Εγώ ο Παύλος, που είμαι απόστολος του Ιησού Χριστού δια του θελήματος του Θεού και ο Τιμόθεος ο αδελφός, προς την Εκκλησίαν του Θεού που είναι εις την Κορινθον και προς πάντας τους Χριστιανούς, οι οποίοι ευρίσκονται εις όλην την Αχαΐαν,

Σεβασμὸς εἰς τὴν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας

Σεβασμὸς εἰς τὴν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πολύτιμος θησαυρός, τὸν ὁποῖο ὅλοι οἱ πιστοὶ πρέπει νὰ σέβονται καὶ νὰ ἀκολουθοῦν. Δὲν πρόκειται γιὰ κάποιες συνήθειες, ἀλλὰ γιὰ ἐμπειρία τῆς κατὰ Χριστὸν ζωῆς, ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἔχει μεγάλη πνευματικὴ ἀξία καὶ δὲν ἀντικαθίσταται μὲ τίποτα ἄλλο, νεώτερο ἢ σύγχρονο.

Τὴν πραγματικότητα αὐτὴ δὲν γνωρίζουν πολλοὶ χριστιανοί, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ κληρικοί, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν δείχνουν τὸν ἀνάλογο σεβασμό. Ἐνεργοῦν αὐθαίρετα καὶ παρακινοῦν καὶ ἄλλους νὰ κάνουν τὸ ἴδιο, γιὰ νὰ ἐλευθερωθοῦν, ὅπως ἐπιπόλαια ὑποστηρίζουν, ἀπὸ τὸ σκοτεινὸ παρελθὸν καὶ νὰ δοῦν τὸ φῶς τοῦ παρόντος!

Οἱ ἀντιπαραδοσιακοὶ διακρίνονται γιὰ τὴν πνευματική τους χαλαρότητα καὶ τὸ κοσμικὸ φρόνημα. Δὲν θέλουν νὰ συγκρίνονται μὲ τοὺς παραδοσιακούς, γιατί ξέρουν ὅτι ὑστεροῦν στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν, κάτι ποὺ τὸ καλύπτουν μὲ τὴν ὑποκρισία.

Οἱ γέροντες τῆς Ὀρθοδοξίας ἦταν προσηλωμένοι στὴν παράδοση. Καὶ οἱ σύγχρονοι τὸ ἴδιο. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔδινε ἰδιαίτερη ἀξία στὰ λόγια τους καὶ ἐνέπνεε ἐμπιστοσύνη. Δὲν δίδασκαν, γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὠφελήσουν πνευματικά.

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου (Ἀριζόνας): "Πρέπει νὰ προσέχη κανείς, νὰ μὴν ἀφήνη τὸν πειρασμὸν νὰ σχηματίζη φαντασίαν..."

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι νεώτερος, ἀδύνατον νὰ μὴ πολεμῆται ἀπὸ αἰσχροὺς λογισμοὺς καὶ φαντασίας, πρέπει νὰ τοὺς διώκη ἀμέσως καὶ νὰ λέγη τὴν εὐχὴν τοῦ Ἰησοῦ καὶ αὐτοὶ φεύγουν, ἀλλὰ πάλιν θὰ ἔλθουν, πάλιν ὁ ἄνθρωπος τοὺς διώκει μὲ τὴν εὐχὴν καὶ μὲ τὴν νήψιν, δηλαδὴ μὲ τὴν προσοχὴν καὶ τὴν ἐπαγρύπνησιν τοῦ νοός.

Πρέπει νὰ προσέχη κανείς, νὰ μὴν ἀφήνη τὸν πειρασμὸν νὰ σχηματίζη φαντασίαν, διότι πρῶτον ἡ φαντασία γίνεται καὶ μετὰ ὁ λογισμὸς καὶ μετὰ ἡ αἰσχρὰ ἡδονή.

Ὅπως τά σύννεφα ἀποκρύπτουν τόν ἥλιο, ἔτσι καί οἱ πονηρές σκέψεις σκοτίζουν καί καταστρέφουν τόν νοῦ.

Πονηριά έχει η ψυχή του ανθρώπου που ειρωνεύεται. Πονηρός είναι αυτός που εξαπατά τον άλλον με την ψευδολογία και που φαντάζεται ότι αντιλαμβάνεται τους λογισμούς των άλλων από τα λόγια τους και τα μυστικά των καρδιών τους από τις εξωτερικές κινήσεις (συμπεριφορά).Όπως τα σύννεφα αποκρύπτουν τον ήλιο, έτσι και οι πονηρές σκέψεις σκοτίζουν και καταστρέφουν τον νου.

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

https://proskynitis.blogspot.com/2022/08/blog-post_26.html