«Ὑπερ τῶν ἀπολειφθέντων πατέρων, καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν...» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 «Ὑπερ τῶν ἀπολειφθέντων πατέρων, καὶ ἀδελφῶν ἡμῶν...» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (απόσπασμα)

Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (κήρυγμα)

Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, 23-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (κήρυγμα)

Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

ΚΗΡΥΓΜΑ_4. Εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ, 22-11-2022, Ἀρχιμ. Σάββα ἉγιορείτουἹ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

  http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr

καί τό νέο ἱστολόγιο

  http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Μνήμη τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης.Ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναικός

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ[: Μάρκ.5,24-34]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ. 9,20-26]

Γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «Καὶ ἰδοὺ γυνή, αἱμοῤῥοοῦσα δώδεκα ἔτη, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ. ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ, ἐὰν μόνον ἅψωμαι τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, σωθήσομαι(:Και να λοιπόν μια γυναίκα που έπασχε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία, πλησίασε από πίσω του κρυφά, επειδή ντρεπόταν και δεν ήθελε να γίνει φανερή η αρρώστια της, κι άγγιξε την άκρη του εξωτερικού ενδύματός του. Και το έκανε αυτό διότι έλεγε μέσα της: “και μόνο ν’ αγγίξω το ένδυμά του θα γίνω υγιής”)»[Ματθ.9,20-21].

Για ποιον λόγο όμως δεν Τον πλησίασε θαρρετά; Ντρεπόταν για την αρρώστια της, νομίζοντας πως είναι ακάθαρτη· γιατί αν η γυναίκα που έχει τα έμμηνά της νόμιζε πως δεν είναι καθαρή, πολύ περισσότερο θα είχε αυτήν την εντύπωση όποια έπασχε από τέτοια αρρώστια. Επειδή πραγματικά θεωρούνταν από τον μωσαϊκό Νόμο μεγάλη ακαθαρσία η ασθένεια αυτή. Γι’ αυτό και προσπαθεί να κρυφτεί και να μη γίνει αντιληπτή· διότι ούτε και αυτή δεν είχε ακόμη την πρέπουσα και ολοκληρωμένη αντίληψη για τον Χριστό, αλλιώς δε θα πίστευε πως θα περνούσε απαρατήρητη. Έτσι πλησιάζει πρώτη αυτή η γυναίκα δημόσια τον Κύριο: είχε ακούσει ότι θεραπεύει και γυναίκες, και ότι πηγαίνει προς το κορίτσι που είχε πεθάνει.

Στο σπίτι της βέβαια δεν τόλμησε να Τον καλέσει, μολονότι ήταν εύπορη, ούτε πάλι ήρθε κοντά Του φανερά, μόνο κρυφά άγγιξε με πίστη τα ρούχα Του· διότι ούτε είχε αμφιβολία, ούτε είπε μέσα της· «Θα απαλλαγώ άραγε από την αρρώστια; Μήπως δε θα απαλλαγώ;», αλλά έχοντας βέβαιη την ελπίδα για την αποκατάσταση της υγείας της, Τον πλησίασε με αυτόν τον τρόπο. «Έλεγε μέσα της», διηγείται ο Ευαγγελιστής· «Και μόνο ν’ αγγίξω το ένδυμά Του, θα σωθώ από την ασθένειά μου.» Είδε βέβαια από ποια οικία είχε βγει ο Ιησούς, δηλαδή των τελωνών, και ποιοι ήταν αυτοί που Τον ακολουθούσαν, δηλαδή οι αμαρτωλοί και οι τελώνες· και όλα αυτά βέβαια την γέμισαν με ελπίδες.

Πώς ενήργησε λοιπόν ο Χριστός; Δεν την άφησε να μείνει απαρατήρητη, αλλά τη φέρνει στο επίκεντρο και την αποκαλύπτει σε όλους, για πολλούς λόγους. Αν και μερικοί από τους πνευματικά αναίσθητους ισχυρίζονται ότι το έκανε αυτό επειδή ποθούσε την δόξα· διότι «για ποιον λόγο», λένε, «δεν την άφησε να περάσει απαρατήρητη;» Τι είναι αυτό που λες, μιαρέ κα μάλιστα μιαρότατε άνθρωπε; Αυτός που δίνει εντολή να σιωπούν οι θεραπευόμενοι απ’ Αυτόν, Αυτός που αφήνει μύρια θαύματα να περνούν απαρατήρητα, Αυτός επιθυμεί την δόξα;

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς μνήμης τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

Κατά Μάρκον, κεφάλαιο Ε΄, εδάφια 24-34

24 Ἠκολούθει αὐτῷ ὄχλος πολύς, καὶ συνέθλιβον αὐτόν. 25 Καὶ γυνή τις οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἔτη δώδεκα, 26 καὶ πολλὰ παθοῦσα ὑπὸ πολλῶν ἰατρῶν καὶ δαπανήσασα τὰ παρ᾿ ἑαυτῆς πάντα, καὶ μηδὲν ὠφεληθεῖσα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸ χεῖρον ἐλθοῦσα, 27 ἀκούσασα περὶ τοῦ ᾿Ιησοῦ, ἐλθοῦσα ἐν τῷ ὄχλῳ ὄπισθεν ἥψατο τοῦ ἱματίου αὐτοῦ· 28 ἔλεγε γὰρ ἐν ἑαυτῇ ὅτι ἐὰν ἅψωμαι κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ, σωθήσομαι. 29 Καὶ εὐθέως ἐξηράνθη ἡ πηγὴ τοῦ αἵματος αὐτῆς, καὶ ἔγνω τῷ σώματι ὅτι ἴαται ἀπὸ τῆς μάστιγος. 30 Καὶ εὐθέως ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπιγνοὺς ἐν ἑαυτῷ τὴν ἐξ αὐτοῦ δύναμιν ἐξελθοῦσαν, ἐπιστραφεὶς ἐν τῷ ὄχλῳ ἔλεγε· τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων; 31 Καὶ ἔλεγον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· βλέπεις τὸν ὄχλον συνθλίβοντά σε, καὶ λέγεις τίς μου ἥψατο; 32 Καὶ περιεβλέπετο ἰδεῖν τὴν τοῦτο ποιήσασαν. 33 Ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν ἐπ᾿ αὐτῇ, ἦλθε καὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. 34 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

24 Πολύς λαός τότε άρχισε να Τον ακολουθεί και Τον στρίμωχναν απ’ όλα τα μέρη. 25 Ανάμεσά τους ήταν και μια γυναίκα που έπασχε δώδεκα χρόνια από αιμορραγία, 26 η οποία ταλαιπωρήθηκε πολύ από την κακή θεραπεία πολλών ιατρών και ξόδεψε όλη την περιουσία της χωρίς να έχει καμία βελτίωση σε τίποτε, αλλά μάλλον προς το χειρότερο πήγαινε.

Μνήμη τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ [:Γαλ.3,23- 4,5]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι(:Προτού όμως έλθει η νέα αυτή κατάσταση, στην οποία ισχύει πλέον η πίστη, ο νόμος μάς φρουρούσε κλεισμένους καλά, σαν να ήμασταν μέσα σε κάποιο φρούριο, για να καταφύγουμε έτσι στην πίστη που έμελλε να αποκαλυφτεί μετά από καιρό)» [Γαλ.3,23].

Είδες πώς παρέστησε σαφώς αυτά τα οποία είπαμε; Διότι με τις λέξεις «ἐφρουρούμεθα» και «συγκεκλεισμένοι» τίποτε άλλο δεν θέλει να δηλώσει, παρά την ασφάλεια η οποία δόθηκε από τις εντολές του νόμου. Διότι σαν να κρατούσε αυτούς μέσα σε ένα τείχος με τον φόβο και στο βίο τον σύμφωνο προς αυτόν, ο νόμος κρατούσε αυτούς στην πίστη.

«Ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν(: Συνεπώς ο μωσαϊκός νόμος έγινε παιδαγωγός μας και μας προετοίμαζε να ποθήσουμε και να γνωρίσουμε τον Χριστό, για να λάβουμε τη δικαίωση και τη σωτηρία από την πίστη μας σε Αυτόν)» [Γαλ.3,23]. Ο παιδαγωγός βέβαια δεν εναντιώνεται στον διδάσκαλο, αλλά και συνεργεί, απαλλάσσοντας τον νέο από κάθε κακία και με κάθε επιμέλεια προετοιμάζοντάς τον να δέχεται τα μαθήματα από τον διδάσκαλο. Για τον λόγο αυτόν λέγει: «Ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν(:Δεν φρόντισαν δηλαδή να γνωρίσουν την δικαίωση που δίνει ο Θεός από αγαθότητα, και ζητούν να στήσουν την δική τους αντίληψη σχετικά με την δικαίωση. Γι' αυτό και δεν υπέταξαν τον εαυτό τους στην δικαίωση του Θεού)» [Ρωμ.10,3]. Εάν λοιπόν ο νόμος είναι παιδαγωγός και φρουρούμαστε κλεισμένοι κάτω από αυτόν, όχι μόνο δεν είναι αντίθετος προς την χάρη, αλλά και συνεργός είναι· εάν όμως, ενώ ήλθε η χάρη, επιμένει να ισχύει, τότε είναι αντίθετος. Διότι αν, ενώ οφείλουμε να εξέλθουμε προς την πίστη, αυτός μας κρατεί κλεισμένους, τότε καταστρέφει την σωτηρία μας.

Διότι όπως ακριβώς ο λύχνος, αφού φώτισε στην νύκτα, αν, όταν έλθει η ημέρα, αναγκάζει να μη βλέπουμε τον ήλιο, όχι μόνο δεν πρόσφερε, αλλά κατέστρεψε, έτσι και ο νόμος, όταν γίνεται εμπόδιο προς τα μεγαλύτερα. Αυτοί λοιπόν οι οποίοι τον τηρούν τώρα, αυτοί πολύ περισσότερο τον κατηγορούν. Διότι και ο παιδαγωγός τότε κάνει καταγέλαστο τον νέο, όταν, ενώ ο καιρός καλεί αυτόν να απομακρυνθεί, τον κρατεί πλησίον του. Για τον λόγο αυτόν και ο Παύλος λέγει: «᾿Ελθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν(: Όταν λοιπόν ήλθε η νέα κατάσταση, στην οποία ισχύει η πίστη, δεν είμαστε πλέον κάτω από την παιδαγωγία του μωσαϊκού νόμου)»[Γαλ.3,25].

«Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ(:Διότι με την πίστη στον Ιησού Χριστό όλοι γίνατε και είστε υιοί Θεού ενήλικες, ώριμοι και χειραφετημένοι)» [Γαλ.3,26]. Ω, πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της πίστεως και πώς, προχωρώντας, την αποκαλύπτει! Διότι, προηγουμένως μεν έδειξε, ότι η πίστη αναδείκνυε αυτούς υιούς του πατριάρχου Αβραάμ· διότι έλεγε λίγο παραπάνω: «Γινώσκετε ἄρα ὅτι οἱ ἐκ πίστεως, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ ᾿Αβραάμ (:Μάθετε συνεπώς και καταλάβετε ότι γνήσια παιδιά του Αβραάμ δεν είναι όσοι τηρούν τον νόμο, αλλά όσοι κυριαρχούνται από την πίστη)»[Γαλ.3,7]. Τώρα όμως δείχνει ότι είναι και παιδιά του Θεού: «Πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ(:Διότι με την πίστη στον Ιησού Χριστό όλοι γίνατε και είστε υιοί Θεού ενήλικες, ώριμοι και χειραφετημένοι)» [Γαλ.3,26]· δια της πίστεως, όχι δια του νόμου.

Ἅγιος Μηνᾶς

Mίαν φοράν πηγαίνωντας ένας Xριστιανός να προσευχηθή εις τον Nαόν του Aγίου τούτου Mηνά, εκόνευσεν εις ένα ξενοδοχείον. O δε οικοκύρης του ξενοδοχείου γνωρίσας, ότι ο ξενοδοχηθείς είχεν άσπρα εις τον κόλπον του, εσηκώθη κατά το μεσονύκτιον και εφόνευσεν αυτόν. Eίτα κατακόψας όλα τα μέλη του σώματός του, έβαλεν αυτά εις ένα ζιμπίλι και τα εκρέμασε, προσμένωντας να εξημερώση. Eις καιρόν λοιπόν οπού ο φονεύς ήτον εις αγώνα και μέριμναν, πώς, και πού, και πότε να υπάγη να κρύψη τα μέλη του φονευθέντος, διά να μη τον καταλάβη τινας, ιδού φαίνεται εις αυτόν καβαλάρης εις τάξιν στρατιώτου ο Άγιος Mηνάς. Kαι τον εξέταζε τι έγινεν ο εκεί κονεύσας ξένος. O δε φονεύς εβεβαίονεν, ότι δεν ηξεύρει τίποτε. Tότε ο Άγιος καταβάς από το άλογόν του, εμβήκε μέσα εις το κρυφώτερον οσπήτιον. Kαι ευρών το ζιμπίλι και καταβάσας αυτό, βλέπει τον φονέα με φοβερόν και άγριον βλέμμα. Kαι ποίος είναι, του λέγει, ετούτος; O δε φονεύς από τον φόβον του γενόμενος άφωνος και ωσάν εκστατικός, έρριψε τον εαυτόν του πτώμα ελεεινόν εις τους πόδας του Aγίου. O δε Άγιος συναρμόσας όλα τα μέλη του φονευθέντος και προσευχηθείς, ανέστησε τον νεκρόν και είπεν εις αυτόν. Δος δόξαν εις τον Θεόν. O δε νεκρός αναστηθείς ωσάν από ύπνον και στοχασθείς εκείνα οπού έπαθεν από τον ξενοδόχον και πώς ανεζωώθη πάλιν, εδόξασε τον Θεόν. Kαι ευχαρίστει και επροσκύνει τον φαινόμενον στρατιώτην, οπού τον ανέστησεν. Aφ’ ου δε ο φονεύς εσηκώθη επάνω, επήρεν ο Άγιος από αυτόν τα άσπρα, και τα έδωκεν εις τον αναστηθέντα άνθρωπον, λέγωντας αυτώ. Πήγαινε αδελφέ, εις την στράταν σου. Eις δε τον φονέα γυρίσας, έδειρεν αυτόν, καθώς του έπρεπεν. Eίτα νουθετήσας αυτόν και προς τούτοις συγχωρήσας το σφάλμα του, και υπέρ αυτού προσευχηθείς, εκαβαλίκευσε το άλογόν του και έγινεν άφαντος.

«Τό ἀποτύπωμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου!»

«Τό ἀποτύπωμα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου!»

Πορφυρίτης

Κοιτάζοντας στόν καθρέπτη τῆς ἐποχῆς μας, τόν ὁποῖο ὑψώνει ἀπέναντί μας ὁ μέγιστος τῶν Ἀποστόλων, Παῦλος, φρίττουμε μέ τήν κατάντια μας, καθώς βλέπουμε να εἴμαστε (οἱ περισσότεροι) ἄνθρωποι ὅλα αὐτά πού περιγράφει στόν Τιμόθεο γιά τά ἔσχατα. Μεταξύ αὐτῶν: φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀσεβεῖς, διαβολεῖς, ἄγριοι, προδότες, φιλήδονοι καὶ ὄχι φιλόθεοι, εὐσεβιστές, διεφθαρμένοι στὸ μυαλό, ἀνάξιοι τῆς Πίστεως. ᾿Αλλὰ δὲν θὰ προκόψουμε περισσότερο. Διότι ἡ ἀφροσύνη μας θὰ γίνει ὁλοφάνερη σὲ ὅλους[1]. Καί παραφράζοντας τά λόγια τοῦ μέγιστου τῶν Ἁγίων Πατέρων, Ἰωάννη Χρυσοστόμου, θά λέγαμε «Οὐκ ἐκ τῆς προφητείας ἡ ἀποστασία τῶν ἐσχάτων καιρῶν, ἀλλ' ἐκ τῆς ἀποστασίας ἡ προφητεία»[2].

Κλῆρος καί λαός πορευόμαστε μέ σπουδή, γιά νά οἰκοδομηθεῖ ἡ «θρησκεία τοῦ μέλλοντος»[3], νά ἑτοιμασθεῖ ὁ ἐρχομός τοῦ Ἀντιχρίστου. Οἱ λίγοι συνειδητοί πιστοί θαυμάζουν τήν μακροθυμία τοῦ Θεοῦ καί θλίβονται μέ τήν ἐξαθλίωση τῆς πάλαι ποτέ Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας μας. Παρακολουθοῦν μέ τήν ἐλπίδα στραμμένη στόν Θεό τόν κατήφορο τοῦ ἔθνους μας, ὁ ὁποῖος δέν φαίνεται νά ἔχει τέλος. Αὐτό διαπίστωσε καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας: «Σίγουρα αὐτό πού συμβαίνει εἶναι μιά παρακμή. Εἴχαμε πεῖ κάποτε ὅτι ἡ κρίση θά περάσει, ἡ κάθε κρίση περνάει, αὐτή πού μένει εἶναι ἡ παρακμή. Ἡ παρακμή εἶναι μεγάλη καί τή βλέπουμε κάθε μέρα καί περισσότερο. Μήπως πρέπει νά συνέλθουμε; Ὅλα αὐτά μέ ἀπασχολοῦν πάρα πολύ καί λυπᾶμαι, περνᾶμε μιά κρίση, μιά παρακμή.»[4].

Στήν ἴδια συνέντευξη ἀναφέρει: «Κουβαλάω πείρα ὅλων αὐτῶν τῶν χρόνων, τά καλά καί τά ἄσχημα, τίς ἀντιθέσεις μέ τήν Πολιτεία, τά μαλώματα, ὅλα, ὅλα. Δέν ἔχω δικαίωμα νά φύγω στά 55 χρόνια χωρίς νά ἀφήσω πίσω ἕνα ἀποτύπωμα, τί ἔζησα, τί ἔχω ἐμπνευστεῖ, τί θά ἤθελα νά κάνω τώρα.».

Ἡ αἰχμαλωσία στόν Χριστό ἐλευθερώνει ἀπό τήν ἁμαρτία, Βίος καί Λόγοι Ἁγίου Πορφυρίου.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

72. Ἡ αἰχμαλωσία στόν Χριστό ἐλευθερώνει ἀπό τήν ἁμαρτία, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 23-02-2019

«Ἡ χήρα αὕτη πλεῖον πάντων ἔβαλεν»[1], εἶπε ὁ Κύριος γιά αὐτήν τήν πενιχρά χήρα γυναίκα, ἡ ὁποία ἔδωσε ὅλη της τήν περιουσία ὡς ἐλεημοσύνη, ὡς ἀφιέρωμα εἰς τόν ναό τοῦ Θεοῦ. Καί ἀποδεικνύει μέ αὐτή της τήν στάση μία ἐλευθερία, μία ἀνεξαρτησία ἀπό τά χρήματα, ἀπό τήν φιλαργυρία καί τήν μαζί μέ αὐτήν, φιληδονία καί φιλοδοξία πού ὑπάρχει. Ἀντίθετα, οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι ἦταν δέσμιοι ὅλων αὐτῶν. Ἦταν αἰχμάλωτοι τῶν παθῶν αὐτῶν, πού ταλαιπωροῦν πλείστους ὅσους ἀνθρώπους.

«Ὅταν γίνει κανείς αἰχμάλωτος τοῦ καλοῦ, -τότε- παύει ἡ ἁμαρτία καί ζεῖ ὁ Χριστός», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος. Διαφορετικά ὁ ἄνθρωπος εἶναι αἰχμάλωτος τοῦ κακοῦ. Ἤ θά εἶσαι δοῦλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἤ θά εἶσαι δοῦλος τῶν δαιμόνων καί τῶν παθῶν πού αὐτά ὑποκινοῦν. «Μέσα μας ἔχουμε δύο κόσμους», ἔλεγε ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «τόν καλό καί τόν κακό. Καί οἱ δύο αὐτοί ἀντλοῦν τήν δύναμη ἀπό μία πηγή. Ἡ δύναμη αὐτή εἶναι σάν τήν μπαταρία. Ἄν βάλει τήν πρίζα στήν μπαταρία ὁ κακός, μᾶς ὁδηγεῖ στήν καταστροφή». Δηλαδή, ἄν ὁ διάβολος πού εἶναι ὁ ἐφευρέτης τοῦ κακοῦ, μπορέσει νά κυριαρχήσει στόν ἄνθρωπο καί νά τοῦ δεσμεύσει, νά τοῦ ἀπομυζήσει τήν ἐνέργεια πού ἔχει, τότε τόν καταστρέφει. «Ἄν ὅμως τήν βάλει», λέει ὁ Ὅσιος, «ὁ καλός», δηλαδή τήν πρίζα στήν μπαταρία, ὁ καλός Θεός, καί ὁ καλός ἄνθρωπος, δηλαδή ἡ καλή πλευρά τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀποκτήσει καλή προαίρεση καί κινηθεῖ πρός τόν Θεό, «τότε ὅλα εἶναι στήν ζωή μας ὡραῖα, γαλήνια, θεῖα»[2]. Ἀλλά ἡ ἴδια δύναμη τροφοδοτεῖ τόν καλό ἤ τόν ἀντίθετο ἑαυτό μας. Εἶναι πρός τά ποῦ θά κινηθεῖ ἡ προαίρεσή μας, ποῦ θά ρίξουμε τίς δυνάμεις μας. Πῶς θά κινηθεῖ τό αὐτεξούσιό μας, πρός τόν Θεό ἤ πρός τόν κακό, πρός τόν διάβολο[3].

Ἡ σύγχρονη παρακμή, ὡς ἔλλειψη ἐσωτερικῆς ἐλευθερίας

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ,

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Η σύγχρονη παρακμή, ως έλλειψη εσωτερικής ελευθερίας

Ελευθερία δεν είναι απλώς η δυνατότητα να επιλέγεις αυτό που θέλεις ή αυτό που σε ευχαριστεί, αλλά η δυνατότητα να επιλέγεις το καλό και το αληθινό. Κατά τον Ε. From, δεν μπορεί να είναι κανείς ελεύθερος, αν είναι δούλος των παθών του.

Ελευθερία, επομένως, δεν είναι η ασύδοτη ελευθεριότητα, ως δυνατότητα φανέρωσης της κακότητας έναντι των συνανθρώπων και της κτίσεως, αλλά η απαλλαγή από τα πάθη και τις καταστάσεις, που κρατούν τον άνθρωπο δέσμιο και εγκλωβισμένο σε μια παρακμιακή κατάσταση.

Στην εποχή μας υπάρχει έντονο το ερώτημα, αν ο άνθρωπος είναι όντως ελεύθερος, με τόσες εξωτερικές επιδράσεις που δέχεται καθημερινά, που τον μετατρέπουν σε ένα άγριο θηρίο, έτοιμο να κατασπαράξει τον «άλλο», προκειμένου να διακριθεί ή να εξυπηρετήσει το οποιοδήποτε ατομικό ή κακόβουλο συμφέρον του.

Ιδιαίτερος προβληματισμός υπάρχει, σήμερα ως προς την κυριαρχία της κοινωνίας της πληροφορίας και του διαδικτύου, που, πολύ συχνά, με τη δική τους επιρροή, κατασκευάζεται, επιλεκτικά, μια πλασματική αλήθεια, καθώς δημιουργούνται νέα νοήματα, πεποιθήσεις, αντιλήψεις, ανάγκες κ.ά., που προσανατολίζουν τους δέκτες των μηνυμάτων τους -και ιδιαίτερα τους νέους- μακράν της αληθινής ελευθερίας σε συγκεκριμένες δουλικές κατευθύνσεις και σκοπιμότητες.

Παρατηρείται, έτσι, μια σταδιακή απώλεια της αλήθειας και του νοήματος της ζωής, που συνεπάγεται ταυτόχρονα και μια απώλεια ή διαστρέβλωση της αληθινής ελευθερίας, που δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να σκέπτεται, να οραματίζεται και να αποφασίζει σωστά.

Ο Άγιος Νεκτάριος κάνει λόγο για την ελευθερία του αυτεξουσίου, ως την ικανότητα να επιλέγει κάποιος είτε το αγαθό είτε το κακό. Ωστόσο, η ελευθερία αυτή, καλείται «κατ είδος ελευθερία» και όχι «ηθική ελευθερία».

Πρόγραμμα Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Παρασκευή 24-11-2022

Ἀγρυπνία

Σύν Θεῷ τήν Πέμπτη το βράδυ θά πραγματοποιηθεῖ ἀγρυπνία γιά τήν ἑορτή τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης.

Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 21.00 ἔως 22.30 

Σάββατο 26-11-2022

Σύν Θεῷ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ στήν ἱερά μονή Ἁγίας Τριάδος 06.00- 10.30 π.μ.

Ἡ πύλη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς θά εἶναι ἀνοικτή ἀπό τίς 06.00 ἔως 08.30 π.μ.

11.30 π.μ. ὁμιλία

24 Νοεμβρίου. Κλήμεντος ἐπισκόπου ̔Ρώμης (†101), Πέτρου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας (†311). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἱερομαρτύρων, 24 Νοεμ. (Φιλιπ. γ΄ 20 - δ΄ 3).

Φιλιπ. 3,20         ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν,

Φιλιπ. 3,20               Αλλ' ημών των πιστών μαθητών του Κυρίου η πατρίς μας και η πολιτεία μας, το πολίτευμά μας και η συμπεριφορά μας είναι, όπως και των αγγέλων, στους ουρανούς, απ' όπου με πολύν πόθον περιμένομεν τον σωτήρα μας, τον Κυριον Ιησούν Χριστόν.

ΡΩΤΗΣΕ ἕνας Καλόγηρος :

ΡΩΤΗΣΕ ἕνας Καλόγηρος :

-Ποῦ ἐργάζεστε ἀδελφέ;

-Εἶμαι στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας.

-Καί τί ἁρμοδιότητες ἔχει αὐτό;

-Μπορεῖ νά ἀκυρώνει τίς διοικητικές ἀποφάσεις τῆς πολιτείας.

Ἄς μιλήσουμε γιά ἀγάπη!

Ὁ Στέλιος ἤθελε νά πάει στήν Παναγιά, στό Ἅγιο Ὄρος,! Δέν μπορεῖ ὅμως, λέει, τό καροτσάκι νά ἀνέβει τά πέτρινα καντούνια! Ε καί;λέει ὁ ἀδερφός του!Δέν ἔχω πλάτες ἐγω;Ἄς μιλήσουμε γιά ἀγάπη!Ἕνα μεγάλο Μπράβο λεβέντη μου!!!

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/11/blog-post_972.html