Father Savvas Agioritis, What is to Come for Those Who are Inoculated [English Audio]

 

Κατ' ἐξοχήν μέ τήν προσευχή ἔρχεται ὁ Θεῖος ἔρωτας, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 

Τό εἴδωλο τῆς γνώσης, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

 Τό εἴδωλο τῆς γνώσης, Ἀρχιμ. Σάββα ἁγιορείτου (ἀπόσπασμα)

Ἅγιον Ὄρος - Ἡ ἄρρητη εὐωδία τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα!

Στα τέλη του19ου αιώνα ιδρύθηκε από τους Ρώσους, στις Καρυές του Αγίου Όρους, η Ιερά Σκήτη του Αγίου Ανδρέα, του Πρωτοκλήτου! Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έδωσε ως δώρο στην νεοϊδρυθείσα Σκήτη το άγιο μέτωπο του αγίου Ανδρέα, πολύτιμο θησαύρισμα της Ορθοδοξίας! Το δέρμα του Αγίου υπάρχει επάνω στο άγιο λείψανο σαν να είναι μέτωπο ζωντανού ανθρώπου! Αξιώθηκα να το προσκυνήσω δεκάδες φορές και η ευωδία του ήταν άρρητη! Τα παλαιότερα χρόνια ζούσε στην Σκήτη ο μακαριστός π. Ανδρέας, ένας πρώην βιομήχανος, που ενώ ήταν μοναχός μόνο πέντε ετών, είχε πολύ μεγάλη χάρη! Μάλιστα κάποτε με είχε ρωτήσει αν είμαι εκπαιδευτικός και όταν τον ρώτησα πώς το γνωρίζει μου είπε:

" Πρόσεξε παιδί μου γιατί αν χάσεις το ένα από τα εκατό πρόβατα, θα δώσεις μεγάλη απολογία στον Θεό "!

Ο π. Ανδρέας λοιπόν είχε πάει στην Σκήτη ως λαϊκός για να δει τα δύο παιδιά του που ήταν εκεί μοναχοί. Συγκλονισμένος από την ευωδία του αγίου λειψάνου, εγκατέλειψε τα εγκόσμια και έγινε μοναχός της Σκήτης! Σε μία συζήτηση που είχαμε για την χάρη του αγίου λειψάνου, μας είπε ότι ίσως ο Χριστός είχε ακουμπήσει με την παλάμη του τον άγιο Απόστολο, σε κάποια στιγμή αδιαθεσίας και έμεινε επάνω στο άγιο λείψανο του μετώπου του αυτή η διπλή χάρη!

Ὁ π. Ἀγαθάγγελος Μιχαηλίδης ἐξομολογοῦσε μέ πυρετό 40 βαθμούς σώζοντας μία γυναῖκα ἀπό τήν αὐτοκτονία

Ο π. Αγαθάγγελος Μιχαηλίδης εξομολογούσε με πυρετό 40 βαθμούς σώζοντας μία γυναίκα από την αυτοκτονία

«Κάποτε ὁ π. Ἀγαθάγγελος Μιχαηλίδης (1908-1991) ἦταν στό κρεββάτι. Μέ πυρετό 39-40 βαθμούς. Καί ἐξομολογοῦσε. Ἕνας κληρικός φίλος του μάταια προσπαθοῦσε νά πείση τόν π. Ἀγαθάγγελο νά σταματήση· καί τόν κόσμο, πού περίμενε τή σειρά του, νά φύγη.

—Γιά τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ! Καίγεται στόν πυρετό!

Πολλοί ἔφυγαν. Μιά γυναῖκα ἐπέμενε. Καί παρότι ὁ φίλος κληρικός εἶχε πιά πεισμώσει καί τοῦ ζητοῦσε ἐπιτακτικά νά μήν τή δεχθῆ, ὁ π. Ἀγαθάγγελος τή δέχθηκε. Καί ὅταν τελείωσε, τοῦ εἶπε:

Ἑρμηνεία τοῦ πεζοῦ Κανόνος της Χριστοῦ Γεννήσεως - Ὠδή γ'.

Του Οσίου Πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Ερμηνεία του πεζού Κανόνος της Χριστο Γεννήσεως

Ωδή γ'. Ο Ειρμός.

Τω πρό των αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιω, και επ' εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστω τω Θεω βοήσωμεν ο ανυψώσας το κέρας ημών, αγιος ει Κύριε.

Ερμηνεία.

Από την προφήτιν Άνναν την Μητέρα Σαμουήλ του Προφή­του και Ποιήτριαν της τρίτης Ωδής, ερανίσθη ο Μελωδός τον πα­ρόντα Ειρμόν εκείνη γάρ είπε τα λόγια ταύτα προς τον Θεόν ευχα­ριστούσα, διότι στείρα ούσα πρότερον, εγέννησεν ύστερον: ήτοι το «Υψώθη κέρας μου εν Θεω μου»· και το «Ουκ έστιν άγιος πλην σου» (α' Βασιλ. β' 12). "Οθεν τα λόγια ταύτα από εκείνην λαβών ο Ιεράρχης Κοσμάς επιστρέφει εις τον λαόν των Χριστιανών, και με παρακινητικόν σχήμα λέγει προς αυτόν. Τω λαέ των Χριστιανών, έλατε νά φωνάξωμεν προς Χριστόν τόν Θεόν ήμων, ο όποιος εγεννήθη μέν αρρεύστως και απαθώς εκ του αγεννήτου Πατρός πρό πάντων των αιώνων[1], χωρίς κανέν αίτιον τελικόν προς τα έξω κτίσματα καθώς ειπεν ο Θεολόγος Γρηγόριος «Τό μέν ών (ό Υιός) και φεί ών έκ του φεί όντος (ήτοι του Πατρός) υπέρ αιτίαν και λόγον ουδέ γάρ ήν του Λόγου λόγος ανώτερος» (Λόγ. εις την Χριστού Γέννησιν)· εσαρκώθη δε ο αυτός έκ της Παρθένου χωρίς σποράν ανδρός, δια την Ιδικήν μας σωτηρίαν. Τι δε να φωνάξωμεν προς τον Χριστόν; εκείνα τα ευχαριστήρια λόγια, όπου προτύτερα από ήμας εφώναξεν η στείρα και Προφήτις Αννα: ήγουν εσύ, Κύριε, είσαι άγιος, ο οποιος ύψωσας και εμεγάλυνας το κέρας ημών των ανθρώ­πων: ήτοι την ιδικήν μας δόξαν και δύναμιν, δια της ιδικής σου ενανθρωπήσεως.

Τροπάριον

Ό της επιπνοίας, μετάσχων της αμείνω Αδάμ χοϊκός, και προς φθοράν κατολισθήσας, γυναικεία απάτη, Χριστόν γυναικός βοά εξορών ο δι εμέ κατ' εμέ γεγονώς, Αγιος ει Κύριε.

Ερμηνεία

Από τον εις την Χριστού Γέννησιν λόγον Γρηγορίου του Θεολό­γου ερανίζεται ο Μελωδός το παρόν Τροπάριον λέγει γάρ εκείνος ταύτα περί Χριστού «Δευτέραν κοινωνεί (ο Υιός), δηλαδή πολύ της προτέρας παραδοξοτέραν. Οσω τότε μέν του κρείττονος μετέδωκεν (εις τον Αδάμ δηλ.), νυν δε μεταλαμβάνει του χείρονος»[2]. Ταυτα λοιπόν και ο Ιεράρχης Κοσμάς μελουργών εδώ λέγει, ότι ο Προπάτωρ Αδάμ ο χοϊκός πλασθείς: ήτοι εκ του χοός, ο οποίος ήτον το πλέον λεπτότερον και καθαρώτερον και ευγενέστερον χώμα της γης, καθώς ο Ζωναράς ερμηνεύων το Τροπάριον «Ο χερσίν αχράντοις εκ χοός» λέγει «Το μέν σώμα του ανθρώπου χερσί διαπλάττει και ουδέ από της γης απλώς ως τα θηρία, αλλ' από χοός του λεπτό­τατου δηλονότι και καθαρωτάτου της γης». Ούτος ο Αδάμ, λέγω, ος τις έλαβε την καλυτέραν έμπνευσιν του Θεού, διά μέσου της ο­ποίας εδημιουργήθη η ψυχή αυτού ζώσα, λογική και αθάνατος ού γάρ το εμφύσημα του Θεού εγένετο ψυχή, καθώς φλυαρούν τινές, αλλ' εκείνο ψυχήν εδημιούργησε κατά τον μέγαν Αθανάσιον [3] «Ενεφύσησε γάρ, φησίν, ο Θεός εις το πρόσωπον του Αδάμ, και εγένε­το ο ανθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. β' 7)· και ύστερον ο θεόθεν τοιαύτην ψυχήν αθάνατον λαβών έπεσε, φευ εις την φθοράν και τον θάνατον με απάτην της γυναικός του Ευας, βλέπων τώρα τον Χριστόν να γεννάται εκ γυναικός (ίνα γυνή λύση πάλιν την απάτην και το έγκλημα της γυναικός) φωνάζει προς αυτόν «Ω Κύριε, ος τις διά την ιδικήν μου σωτηρίαν έγινες άνθρωπος τέλειος, καθώς εγώ, και το όργανον της απωλείας την γυναίκα απέδειξας εκ του εναν­τίου όργανον σωτηρίας, σύ είσαι, Κύριε, Αγιος».

Οἱ ἀκολουθίες πρέπει νά γίνονται μέ ἀγάπη πρός τόν Θεό, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

85. Οἱ ἀκολουθίες πρέπει νά γίνονται μέ ἀγάπη πρός τόν Θεό, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 15-3-2019

«Ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή, κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου»[1]. Πότε ἡ προσευχή μας ἀνεβαίνει ὡς θυμίαμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Ὅταν πηγάζει ἀπό μία ψυχή καί μία καρδιά ἡ ὁποία ἀγαπᾶ τόν Θεό, καί ὅταν βγαίνει καί ἀπό ἕνα στόμα καθαρό καί ἀπό ἕνα σῶμα καθαρό καί μία ψυχή καθαρά ἀπό κάθε ρύπο καί ἁμαρτία∙ ὅταν ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι σύμφωνη μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ὁ ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τόν Θεό. Τότε ἐπιτελεῖ σωστά καί τήν προσευχή του καί τήν λατρεία του πρός τόν Θεό. Οἱ ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ προσευχές ὅλες θά πρέπει νά γίνονται μέ αὐτή τήν προϋπόθεση, μέ τήν ἀγάπη στόν Θεό καί μέ τήν σωστή ζωή.

«Οἱ ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας», ἔλεγε ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «εἶναι λόγια πού συζητᾶμε, πού μιλᾶμε στόν Θεό μέ τή λατρεία μας, μέ τήν ἀγάπη μας. Μέσα στήν Ἐκκλησία μέ ὅλους τούς ἀδελφούς πού παρακολουθοῦμε τήν Θεία μυσταγωγία, πού ψάλλομε, πού μεταλαμβάνομε - αὐτές εἶναι οἱ πιό παραδεισιακές μας ὧρες. Ὅταν ὅλοι μαζί παρακολουθοῦμε τίς ἱερές ἀκολουθίες, τά λόγια τοῦ Κυρίου, μέ τά Εὐαγγέλια, τόν Ἀπόστολο, τούς κανόνες καί τά τροπάρια τῆς Παρακλητικῆς, τοῦ Τριωδίου, τῶν Μηναίων ἐπιτυγχάνουμε τήν ἕνωσή μας μέ τόν Χριστό»[2]. Ὁ Ὅσιος ἐδῶ παρουσιάζει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο γινόμαστε ὅλοι ἕνα ἐν Χριστῷ καί ὁ τρόπος αὐτός εἶναι ἡ ἐν πνεύματι λατρεία τοῦ Θεοῦ, ὅταν ὅλοι μαζί ἑνωμένοι στό ἕνα πνεῦμα, τό Πνεῦμα τό Ἅγιο καί μέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο λατρεύουμε τόν Τριαδικό Θεό, παρακολουθοῦντες καί συμμετέχοντες στά ψαλλόμενα, στά λεγόμενα, στά τελούμενα.

«Ἀλλά οἱ παγίδες τοῦ σατανᾶ», λέει ὁ Ὅσιος, «εἶναι πολλές γιά τούς ἀνθρώπους πού λατρεύουν τόν Θεό. Ὁ πειρασμός μᾶς κανονίζει σ' αὐτό τό σημεῖο νά μήν δίνομε καθόλου προσοχή. Πᾶμε στήν ἐκκλησία συχνά, γιά νά συνεχίσουμε τόν ὕπνο μας. Καί μόλις, ἀκούσουμε τά λόγια, τά ψάλματα, κλείνουν τά μάτια μας. Ἐρχόμαστε σέ μία κατάσταση χαυνότητας καί δέν μποροῦμε νά παρακολουθήσουμε τά γράμματα, τά τροπάρια, τούς ὕμνους.. ἕνα σατανικό πράγμα! Τό βλέπει κανείς ὁλοφάνερο μ' αὐτή τήν ὑπνηλία»[3]. Εἶναι ὅπως, λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος δέν θέλει τόν ἄνθρωπο νά εἶναι σέ νήψη, σέ ἐγρήγορση, γι' αὐτό καί φέρνει αὐτή τήν ὑπνηλία. Καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μάλιστα εἶδαν πολλές φορές τούς δαίμονες νά κάθονται στά βλέφαρα τῶν ἀνθρώπων καί νά φέρνουν πολλές φορές αὐτή τήν κατάπτωση, τήν ὑπνηλία.

Κάποιος χωρεπίσκοπος ἐρώτησε ἄν πρέπει νά φύγει ἀπό τήν χωρεπισκοπή καί ν' ἀναχωρήσει σέ μοναστήρι...

789

Έρώτηση

Κάποιος χωρεπίσκοπος ερώτησε τον ίδιο γέροντα, αν πρέπει να φύγει από την χωρεπισκοπή και ν' αναχωρήσει σε μοναστήρι.

Απόκριση Ιωάννου

Δεν σε συμβουλεύομε ν' αφήσεις τη φροντίδα των αγίων Εκκλησιών που σου ανατέθηκε, αλλά να προσέχεις την ψυχή σου με φόβο Θεού. Μη πάρεις δώρα από κάποιον, μη παρεκκλίνεις στην κρίση, μη ντραπείς το πρόσωπο του δυνάστη και αθωώσεις τον ένοχο ή κατακρίνεις τον αθώο. Απομάκρυνε επίσης από σένα την φιλαργυρία που είναι ρίζα όλων των κακών, διότι αυτή ονομάζεται και είναι δεύτερη ειδωλολατρία. Μη υψηλοφρονήσεις, για να γίνεις μαθητής του Αποστόλου πού λέγει, «μη φρονείτε τα υψηλά, άλλα να ακολουθείτε τους ταπεινούς». Μη θελήσεις να φανείς αρεστός στους ανθρώπους, διότι γνωρίζεις τι επιφυλάσσεται σ' αυτόν (δηλαδή στον ανθρωπάρεσκο) γίνεται ξένος της δουλείας του Χριστού, διότι λέγει ο Απόστολος «αν άρεσα ακόμα στους ανθρώπους, δεν θα ήμουν δούλος του Χριστού». Υποτάξου στον Κύριο που λέγει «μάθετε απο μένα ότι είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά και θα βρείτε ανάπαυση στις ψυχές σας».

Μισῶ τή σιωπή ὅταν φτάνει τοῦ λόγου ἡ στιγμή.

Μισῶ φονέα κρίνοντα τὸν θυμώδη.

Μισῶ τὸν μοιχόν, ὅταν κρίνῃ τὸν πόρνον.

Μισῶ τὸν μωρὸν φιλοσοφεῖν δοκοῦντα.

Μισῶ χρεώστην ἀμερίμνως ὑπνοῦντα.

Μισῶ μὴ ζητούμενον καὶ προσλαλοῦντα.

Μισῶ τὸν διδάσκοντα μηδὲν εἰδότα.

Μισῶ κολοβὸν μακρὸν ἐξουθενοῦντα.

Μισῶ σιωπήν, ὅτε καιρὸς τοῦ λέγειν.

Θά μιλᾶς σέ ὅλους μέ ἀγάπη, ἀλλά θά κάνεις παρέα μέ ἀνθρώπους, πού εἶναι στήν ἴδια συχνότητα...

Θά μιλᾶς σέ ὅλους μέ ἀγάπη, ἀλλά θά κάνεις παρέα μέ ἀνθρώπους, πού εἶναι στήν ἴδια συχνότητα. Ἅγιος Γέροντας Ἀμβρόσιος Λάζαρης (♰ 2 Δεκεμβρίου 2006)

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2022/12/2-2006.html

13 Δεκεμβρίου. Εὐστρατίου, Αὐξεντίου, Εὐγενίου, Μαρδαρίου καὶ Ὀρέστου τῶν μαρτύρων (δ ́ αἰ.)· Λουκίας μάρτυρος (†304). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. ε΄ 11-21).

Α Τιμ. 5,11         νεωτέρας δὲ χήρας παραιτοῦ· ὅταν γὰρ καταστρηνιάσωσι τοῦ Χριστοῦ, γαμεῖν θέλουσιν,

Α Τιμ. 5,11                 Νεωτέρας όμως χήρας να μη τας δέχεσαι εις την τάξιν των διακονισσών, διότι όταν κυριευθούν από επιθυμίας και πόθους σαρκικής ζωής, αφανίζεται η αγάπη των προς τον Χριστόν και θέλουν να υπανδρευθούν.