Ἡ θεραπεία ἐκείνων ποὺ ἁμαρτάνουν μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι μποροῦν νὰ ἐξομολογηθοῦν, (γ1 μέρος), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἡ θεραπεία ἐκείνων ποὺ ἁμαρτάνουν μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι μποροῦν νὰ ἐξομολογηθοῦν καὶ νὰ μετανοήσουν, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Πνευματικὰ γυμνάσματα, Ἀνάγνωση Β' (γ1 μέρος), 7-7-2023 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας Προυσιώτισσας-ἱστορικὸ καὶ θαύματα, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα τῆς Παναγίας Προυσιώτισσας-ἱστορικὸ καὶ θαύματα, 7-7-2023 Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ἔξυπνος πνευματικὸς πόλεμος-ἀντίσταση κατὰ τῶν παθῶν ὅσο εἶναι μικρὰ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 ΟΜΙΛΙΑ_20. Ὁ ἔξυπνος πνευματικὸς πόλεμος-ἀντίσταση κατὰ τῶν θελημάτων μας, τῶν λογισμῶν καὶ τῶν παθῶν ὅσο εἶναι μικρὰ,-Οι λογισμοὶ/πειρασμοὶ καὶ ἡ ἀντιμετώπιση τοὺς Δ', Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου-Ἀόρατος πόλεμος, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 23-6-2023

Ἡ ἐγκεφαλικὴ γνώση δὲν σώζει. Σώζει ἡ βίωση τοῦ Εὐαγγελικοῦ Λόγου , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Απόσπασμα_Ἡ ἐγκεφαλικὴ γνώση δὲν σώζει. Σώζει ἡ βίωση τοῦ Εὐαγγελικοῦ Λόγου , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 8-7-2023 (Μνήμη Αγ. Παγκρατίου)

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 8-7-2023 (Μνήμη Αγ. Παγκρατίου)

https://www.youtube.com/live/XDcG5jItovk?feature=share

Κυριακή Ε Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τῶν Δαιμονιζομένων Γεργεσηνῶν

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 8,28-9,1]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΓΕΡΓΕΣΗΝΩΝ

«Καὶ ἐλθόντι αὐτῷ εἰς τὸ πέραν εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;(:Και όταν ο Κύριος ήλθε στην απέναντι όχθη, στη χώρα των Γεργεσηνών, τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι που έβγαιναν από τα μνήματα που υπήρχαν εκεί, στα οποία ευχαριστιούνταν να κατοικούν. Ήταν και οι δύο επιθετικοί και πολύ επικίνδυνοι˙ τόσο, ώστε να μην μπορεί κανείς να περάσει απ’ τον δρόμο εκείνο. Και ξαφνικά απ’ τον φόβο τους κραύγασαν δυνατά και είπαν: “Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα σε μας και σε σένα, Ιησού, υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ πρόωρα, πριν από τον καιρό της παγκόσμιας κρίσεως, για να μας βασανίσεις;”)»[Ματθ.8,28-29].

Επειδή ο κόσμος θεωρούσε τον Ιησού ακόμη ως έναν απλό άνθρωπο, ήρθαν τώρα οι δαίμονες και ανακηρύσσουν τη θεότητά Του. Και αυτοί που την τρικυμισμένη πρώτα και τώρα, έπειτα από την εντολή Του, ησυχασμένη θάλασσα, δεν την άκουγαν που μαρτυρούσε με την απότομη γαλήνευσή της την ομολογία του Δημιουργού της, άκουγαν τους δαίμονες που κραύγαζαν αυτά, που ακριβώς και εκείνη κραύγαζε με τη γαλήνη της. Κι έπειτα, για να μη θεωρηθεί ότι η διακήρυξη αυτή των δαιμόνων απέβλεπε στην κολακεία του Ιησού που λίγο πριν με ένα πρόσταγμά Του είχε επιβληθεί στα στοιχεία της φύσης και είχε κοπάσει την τρικυμία, φωνάζουν δυνατά, βασιζόμενοι στην πείρα τους και λέγουν: «Ήρθες εδώ πρόωρα για να μας βασανίσεις;». Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο ομολογούν την έχθρα τους προς τον Κύριο, για να μη θεωρηθεί ύποπτη κολακείας η παράκλησή τους· γιατί δέχονταν αόρατα χτυπήματα και τους έδερνε χειρότερη από όσο την θάλασσα τρικυμία κι ένιωθαν να τρυπιούνται και να καίγονται και να παθαίνουν αθεράπευτα κακά και από την παρουσία Του μονάχα.

Πραγματικά, επειδή κανένας δεν είχε την τόλμη να τους πλησιάσει μέχρι τότε, ο ίδιος ο Χριστός έρχεται προς αυτούς. Και ο μεν Ματθαίος λέγει ότι Του έλεγαν: «Ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς;(:Ήρθες εδώ να μας βασανίσεις, πριν έλθει ο προκαθορισμένος καιρός της κρίσεως και της τιμωρίας μας;)»[Ματθ.8,29], ενώ οι άλλοι ευαγγελιστές πρόσθεσαν ότι Τον παρακαλούσαν και Τον εξόρκιζαν για να μην τους ρίξει στην άβυσσο[πρβ. Μάρκ. 5,10: «Καὶ παρεκάλει αὐτὸν πολλὰ ἵνα μὴ ἀποστείλῃ αὐτοὺς ἔξω τῆς χώρας(:Και παρακαλούσε πολύ τον Ιησού να μην τους στείλει έξω από τη χώρα εκείνη)» και Λουκ.8,51: «Καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν(:Και τα δαιμόνια αυτά με το στόμα του δαιμονισμένου Τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στα τρίσβαθα του Άδη)». Διότι νόμιζαν ότι έφτασε γι’ αυτούς η κόλαση και φοβήθηκαν ότι θα τιμωρηθούν πλέον.

Εἶχε τή χάρη ὁ Γέροντας να «βλέπει» καί νά γίνεται ἄγγελος καλῶν εἰδήσεων

Μιά τριαντάχρονη γυναίκα ἀπό τή Λαμία, ἡ Β.Κ., μᾶς διηγήθηκε πώς τον Σεπτέμβριο τοῦ 1985 πῆγε μιά μέρα στο σπίτι της ὁ π. Βησσαρίων. Μπήκε στο σπίτι, ἔκαμε τόν σταυρό του και κάθησε στον καναπέ. Ἡ γυναίκα τόν ἐρώτησε τί θέλει νά τόν κεράσει. «Μόνο ένα ποτήρι νερό, παιδί μου, θέλω να μοῦ δώσεις, γιατί περπατάω πολλή ώρα και διψασα», τῆς εἶπε. Τοῦ πῆγε τό νερό καί τοῦ εὐχήθηκε στην ὑγειά του. Καί ἐκεῖνος τῆς ἀπάντησε: «Εὐλογημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου».

«Παπούλη, δέν εἶμαι ἔγκυος», εἶπε αὐτή. Γύρισε, τήν κοίταξε, κούνησε το κεφάλι του και τῆς χαμογέλασε. Ἡ γυναίκα εἶχε δυό μεγάλα παιδιά καί δέν σκόπευε να γεννήσει τρίτο.

Στίς ἀρχές τοῦ ἑπόμενου χρόνου ἡ γυναίκα γέννησε ἕνα ὑγιέστατο αγοράκι, πού τό βάπτισε στη μονή Αγάθωνος, παρόντος τοῦ Γέροντα, καί τό ὀνόμασε Χρυσοβαλάντη.

Κυριακή Ε Ματθαίου:«Ἡ ψυχοσωματική μας ὑγεία» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ. 8,28-34 και 9,1]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΥΓΕΙΑ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 8-7-2001]

[Β438] [έκδοσις Β΄]

Όποτε,αγαπητοί μου, η ευαγγελική περικοπή αναφέρεται σε θεραπεία δαιμονιζομένων, αισθανόμεθα μία θλίψη για το φαινόμενο του δαιμονισμού. Όπως ακούσαμε σήμερα στην ευαγγελική περικοπή. Και ο δαιμονισμός είναι μία πραγματικότητα. Όσο και αν θέλομε να την αμφισβητήσομε, ιδίως άνθρωποι άπιστοι, που δεν πιστεύουν ούτε σε αγγέλους ούτε σε δαίμονες, για να μην πω δεν πιστεύουν ούτε στον Θεό, αυτοί αμφισβητούν. Κι όμως ο δαιμονισμός είναι μία πραγματικότητα. Σκληρή και φοβερή πραγματικότητα. Και εξ αντικειμένου πραγματικότητα… Διότι όταν επνίγησαν οι χοίροι- κανένα ζώο δεν αυτοκτονεί, είναι γνωστό- τόσες χιλιάδες χοίροι να πάνε να πνιγούν στην λίμνη…,αυτό δείχνει -και το έδειξε ο Θεός εις τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι δεν πίστευαν εις τους δαίμονες, ούτε σε αγγέλους- είναι μία πραγματικότητα. Τόσες χιλιάδες χοίροι να αυτοκτονήσουν;

Διακρίνεται δε ο δαιμονισμός -σαφώς από τους ιερούς Ευαγγελιστάς-, η δαιμονοληψία από την ασθένεια. Σαφής διάκρισις. Η δαιμονοληψία είναι κατάληψις της ανθρωπίνης προσωπικότητος από τον δαίμονα. Θυμούμαι κάποιον νεαρόν, που υπηρετούσε εδώ στρατιώτης, στη Λάρισα και κατελαμβάνετο από δαιμόνιο, ο ίδιος μου το είπε, και το δαιμόνιο του σήκωνε το χέρι και τον χτυπούσε στο πρόσωπο με γροθιές. Με το δικό του το χέρι. Γροθιές. Και να παρακαλάει τώρα, να παρακαλάει: «Μη με χτυπάς άλλο, δεν μπορώ!». Φοβερό... Παραμερίζεται εδώ η ανθρωπίνη προσωπικότης και προβάλλεται το δαιμονικό πρόσωπο, το δαιμονικό εγώ. Αυτό μπορεί να είναι περιοδικό. Όπως στην ιστορία που σας είπα τώρα. Το και συνηθέστερον. Ή και μόνιμο μπορεί να είναι.

Η κατάληψις ακόμη μπορεί να είναι και στο σώμα του ανθρώπου, και στην ψυχή δηλαδή και στο σώμα, στο εγώ και στο σώμα. Πάντως η θέα ενός δαιμονιζομένου είναι φρικτή. Συλλογίζεται κανείς το κατάντημα της εικόνος του Θεού στον άνθρωπο. Όλα αυτά ξέρετε γιατί. Γιατί παρεδόθη ο άνθρωπος εις τον διάβολον. Δεν ήκουσε τον Θεόν, όταν του είπε «Μη δοκιμάσετε από τον καρπόν». Άκουσε όμως τον διάβολο που του είπε: «Ο Θεός σας είπε ψέματα, για να μη γίνετε θεοί. Γι'αυτό σας είπε να μην δοκιμάσετε τον καρπόν». Και εδοκίμασαν. Από την στιγμή εκείνη ο άνθρωπος παρεδόθη εις την εξουσία του σατανά. Κι επειδή και η κτίσις όλη έγινε χάριν του ανθρώπου, και η κτίσις ακόμη, εν πολλοίς και σε πολλές περιπτώσεις, δαιμονοκρατείται.

Και αναρωτιέται κανείς: Γιατί; Καταρχάς πρέπει να πούμε, όπως τότε στην εποχή του Χριστού, υπάρχουν πολλοί δαιμονισμένοι και στην εποχή μας. Και δεν είναι δαιμονιζόμενοι με την ευρεία έννοια. Που λέμε κάποιον: «Αυτός είναι δαιμονισμένος άνθρωπος». Με την ευρεία έννοια το λέμε. Όταν ενεργεί αντίθετα από το θέλημα του Θεού. Αλλά δυστυχώς και με την στενή σημασία της λέξεως.

Πρέπει ακόμη να διακρίνομε την δαιμονοληψία από την τρέλα. Υπάρχει σαφής διάκρισις. Η τρέλα δεν είναι τίποτε άλλα παρά μία βλάβη του εγκεφάλου. Εκεί, εις τα κέντρα του εγκεφάλου συμβαίνει κάτι και προκαλείται το φαινόμενον που σας είπα, η τρέλα. Ακόμη και τα λεγόμενα «ψυχολογικά προβλήματα» διακρίνονται έστω με τις ποικίλες των επιπτώσεις. Δεν μπορούμε να πούμε ότι ένας άνθρωπος που έχει ψυχολογικά προβλήματα, ότι είναι δαιμονισμένος. Αυτό θα ήταν πάρα πολύ βαρύ να το πούμε αυτό.

Κυριακή Ε Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τον Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Γαλ. 4,22-27]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Γέγραπται γὰρ ὅτι ᾿Αβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆς παιδίσκης καὶ ἕνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας(:.Σας κάνω την ερώτηση αυτή, διότι έχει γραφτεί στον νόμο ότι ο Αβραάμ απέκτησε δύο υιούς, ένα υιό από την δούλη Άγαρ και ένα υιό από την ελεύθερη Σάρα)». Πάλι στον Αβραάμ επιστρέφει, όχι για να πει τα ίδια, αλλά επειδή ήταν μεγάλη η δόξα του πατριάρχη Αβραάμ στους Ιουδαίους, αποδεικνύει ότι από εκεί έλαβαν την αρχή τους τα σημεία και ότι τα παρόντα προτυπώθηκαν σε αυτόν. Και πρώτον, αφού έδειξε ότι είναι υιοί του Αβραάμ, επειδή δεν ήσαν της ίδιας αξίας οι υιοί του πατριάρχη, αλλά ο ένας, ο Ισμαήλ, γεννήθηκε από τη δούλη Άγαρ, ενώ ο άλλος, ο Ισαάκ, γεννήθηκε από την ελεύθερη Σάρα, δείχνει λοιπόν ότι όχι μόνο υιοί του Αβραάμ ήταν αυτοί στους οποίους απευθυνόταν με την επιστολή του, αλλά και με τέτοιο τρόπο υιοί, όπως ο ελεύθερος και ο ευγενής. Τόση είναι η δύναμη της πίστεως.

«Ἀλλ' ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας(:Ο ένας όμως υιός που γεννήθηκε από τη δούλη, γεννήθηκε με φυσικό τρόπο, σύμφωνα με τον νόμο της σάρκας, ο άλλος όμως υιός, που γεννήθηκε από την ελεύθερη, γεννήθηκε ως εκπλήρωση μιας υπόσχεσης που έδωσε ο Θεός στον Αβραάμ)».Τι σημαίνει «κατά σάρκα»; Επειδή έλεγε ότι «η πίστη μάς συνδέει με τον Αβραάμ» και φαινόταν σε όσους άκουγαν ότι είναι απίθανο το να είναι, όπως λέγει, υιοί εκείνου όσοι δεν γεννήθηκαν από εκείνον, δείχνει ότι αυτό το παράδοξο έγινε με θεϊκή παρέμβαση και ευλογία· διότι ο Ισαάκ, ενώ δε γεννήθηκε κατά τον φυσικό νόμο, ούτε κατά τον νόμο του γάμου, ούτε από τη δύναμη της σάκας, και υιός και γνήσιος ήταν, αν και γεννήθηκε από νεκρά σώματα και νεκρή μήτρα· διότι ούτε η σάρκα την κύηση, ούτε το σπέρμα τη γέννηση απεργάστηκαν, αφού ήταν νεκρή η μήτρα, και εξαιτίας της ηλικίας και εξαιτίας της φυσικής βλάβης[:της στείρωσης]· αλλά έπλασε αυτόν ο Λόγος του Θεού. Στον δούλο όμως, τον Ισμαήλ, δεν έγινε έτσι, αλλά εκείνος γεννήθηκε σύμφωνα με τους νόμους της φύσεως και τη συνήθεια του γάμου. Αλλά εκείνος ο οποίος δεν γεννήθηκε κατά τον φυσικό νόμο, ήταν πολυτιμότερος από αυτόν που γεννήθηκε κατά τον φυσικό νόμο.

Τότε πῶς Σταυρώθηκε ὁ Θεός, γιά σένα, τό τίποτα;

Λέει ο άλλος:

- Είμαι ένα τίποτα!

Σοβαρά; Τότε πώς Σταυρώθηκε ο Θεός, για σένα, το τίποτα; Ποιός σατανάς σε βάζει να λες ότι είσαι ένα τίποτα; Γιατί το λες αυτό, όχι ταπεινοφρονών, αλλά ταπεινολογών.

Να σου πατήσουν τον κάλο σου και τότε θα δεις ποιός είσαι... Τότε θα μας πεις

ποιός είσαι! Τώρα δεν μας λες ποιός είσαι...

Η ταπείνωση δεν διακρίνεται εξωτερικά, γιατί πολλοί ταπεινολογούντες και ταπεινόσχημοι είναι εγωιστές.

Κάποτε στον Σωκράτη εμφανίστηκε ένας άνθρωπος που ήταν με κουρέλια ντυμένος και ο Σωκράτης του είπε:

Διψάει ὁ ἄν­θρωπος, διψάει ἡ ψυχή του.

Διψάει ὁ ἄν­θρωπος, διψάει ἡ ψυχή του.

Τί ποθεῖ; Τὴν εὐ­τυχία.

Ἀλλὰ ποῦ θὰ τὴ βρῇ;

Στὰ πλούτη; ῥωτῆστε τοὺς ἑκατομμυριούχους ὅ­λου τοῦ κόσμου, ἐρευνῆστε τὴ ζωή τους καὶ θὰ δῆ­τε ὅτι κατὰ κανόνα δὲν ὑπάρχουν δυστυχέστεροι ἀ­π᾽ αὐτούς.

Στὰ ἀξιώμα­τα; ἀκοῦστε τὸ Σολομῶν­τα ποὺ λέει «Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάν­τα ματαιότης» (Ἐκκλ. 1,2), δείτε καὶ τὸν Ναπο­λέον­­τα ἐξό­ριστο στὴ νῆσο τῆς Ἁγί­ας Ἑλένης.

Στὶς ἡ­δο­νὲς τοῦ βίου, γλέντια, δι­ασκεδάσεις; πηγαί­νετε στὰ ἄσυλα ἀνι­άτων, ὅπου οἱ καταχρήσεις μετέβαλαν νεανικὰ κορμιὰ σὲ ῥάκη.

Μήπως, τέλος, στὴν ἐ­πιστή­μη; μὰ ποιά ἦταν ἡ ἀ­γω­νία τοῦ Σωκράτους·

«Ἓν οἶδα, ὅτι οὐ­δὲν οἶδα».

Ποῦ, λοιπόν, εἶνε ἡ εὐτυχία; Μία εἶναι ἡ πηγή, ἡ βρύση μὲ τὸ καθαρὸ νερὸ ποὺ σβήνει τὴ δίψα· ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, ὁ Χριστός μας.

Αὐτὸς εἶ­ναι ἡ πηγή, ὁ ποταμός, ὁ ὠκεανὸς τῆς χάριτος.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ, 8-6-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΓ. ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ, 8-6-2023

https://www.youtube.com/live/rqBPnGPC9kE?feature=share

Ἐπιστολή συμπαράστασης Ἡγουμένων στούς διωκόμενους μοναχούς τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ

ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ

Μὲ βαθύτατη θλίψη πληροφορούμαστε τὸν διωγμὸ τοῦ ἡγουμένου τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου Μητροπολίτου Παύλου καὶ τῶν μοναχῶν ποὺ ἀσκοῦνται σὲ αὐτήν, στὴν Οὐκρανία.

Ἡ μοναστικὴ αὐτὴ Πολιτεία, μὲ διάρκεια ζωῆς χιλίων χρόνων, ἀριθμεῖ πλῆθος Ὁσίων, ἐνταγμένων στὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Στὰ περίφημα σπήλαια τῆς Λαύρας ὑπάρχουν 118 ἄφθαρτα ἱερὰ λείψανα καὶ 61 εὐωδιάζουσες κάρες. Ἡ Λαύρα ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕνα ἐξαιρετικοῦ κάλλους οἰκοδομικὸ συγκρότημα, ἐνῶ θησαυρίζονται σὲ αὐτήν μοναδικὰ κειμήλια. Εἶναι σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ ὅλον τὸν σλαβικὸ κόσμο, καθὼς ἡ ἵδρυσή της ἀνάγεται στὴν ἐποχὴ τοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῶν Ρὼς ἀπὸ τοὺς Βυζαντινοὺς Αὐτοκράτορες. Βρισκόταν πάντοτε στὸ στόχαστρο ἀλλοτρίων δυνάμεων, ὅπως ἔγινε καὶ τὸ 1928, ὅταν τότε τὸ ἄθεο καθεστὼς ἐξόντωσε τοὺς μοναχούς της.

Τὶς τελευταῖες δεκαετίες οἱ Πατέρες ποὺ ἐγκαταβίωσαν στὴν περιβόητη Λαύρα, τὴν ἐπαναλειτούργησαν καὶ τὴν ἀνακαίνισαν, καθιστώντας την ξανὰ παγκόσμιο προσκύνημα. Ὅλοι αὐτοί ἐγκατέλειψαν πανεπιστημιακὲς περγαμηνές, λαμπρὲς ἐπιχειρηματικὲς καριέρες, κοσμικὴ ζωὴ καὶ ἀνέσεις, καὶ ἀντάλλαξαν τὴν δόξα τοῦ κόσμου μὲ τὴν ἄσκηση, τὶς νηστεῖες, τὴν πνευματικὴ καλλιέργεια καὶ τὴν ἀδιάκοπη προσευχὴ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Οἱ περισσότεροι ἀριθμοῦν πολλὰ ἔτη ἄσκησης στὴν μοναστικὴ αὐτὴ πολιτεία. Πρέπει νὰ γίνει κατανοητὸ καὶ συνάμα σεβαστό, ὅτι ἡ Μονὴ στὴν ὁποία ἕνας μοναχὸς ἀφιερώνεται στόν Θεὸν διὰ τῆς μοναχικῆς του κουρᾶς, γίνεται γι᾿ αὐτὸν χῶρος ἀσκήσεως καὶ ἡσυχίας, ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ λιμάνι παρηγορίας του. Εἶναι ὁ τόπος ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσει στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

8 Ἰουλίου. Προκοπίου μεγαλομάρτυρος (†303). Θεοφίλου ὁσίου τοῦ ἐκ Ζίχνης (†1548), Ἀναστασίου ἱερομ. ἐξ Ἰωαννίνων (†1734). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Μεγαλομάρτυρος, Κυρ. λβ΄ ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. δ΄ 9-15).

Α Τιμ. 4,9           πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος·

Α Τιμ. 4,9                 Αυτός δε ο λόγος, που σου γράφω, είναι αξιόπιστος και άξιος να γίνη δεκτός με όλην την καρδίαν.

Α Τιμ. 4,10         εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν.

Α Τιμ. 4,10                Δι' αυτό ακριβώς και ημείς κοπιάζωμεν και γινόμεθα αντικείμενον εμπαιγμών και ειρωνειών, διότι έχομεν τας ελπίδας μας στον ζώντα Θεόν, ο οποίος είναι σωτήρ και τρφοδότης όλων των ανθρώπων, μάλιστα δε σωτήρ των πιστών, στους οποίους χαρίζει την αιωνίαν ζωήν.