Η αίρεσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά

ΜΙΑ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΑΙΡΕΣΙΣ

(Η αίρεσις των Μαρτύρων του Ιεχωβά)

 Έκδοσις Ι. Μ. Παρακλήτου - Σκάλα Ωρωπού

Ο ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ

Οι Ιεχωβίτες διακηρύσσουν ότι η Οργάνωσίς τους, η Εταιρεία «Σκοπιά», φωτίζεται από τον Θεό και κηρύττει την αλήθεια. Και την αλήθεια αυτή την σκορπίζει στον κόσμο μέσω των περιοδικών και βιβλίων που εκδίδει.

Εσύ, αγαπητέ Χριστιανέ, τί έχεις να πης; Μπορεί τα έντυπα της ιεχωβίτικης Εταιρείας να περιέχουν την αλήθεια, όταν είναι γεμάτα από αντιφάσεις; Και τί αντιφάσεις! Τραγελαφικές! Μπορεί λ.χ. σ' ένα βιβλίο τους το τάδε πρόσωπο ενός προφητικού οράματος να ερμηνεύεται ότι είναι ο Σατανάς. Και σ' ένα άλλο τους βιβλίο που εξεδόθη αργότερα το ίδιο πρόσωπο να ερμηνεύεται ότι είναι ο Χριστός!! (Βλέπε, Αντ. Αλεβιζοπούλου, Η ΣΚΟΠΙΑ: ΖΩΗΡΟΤΕΡΟ ΦΩΣ Ή ΠΥΚΝΟΤΕΡΟ ΣΚΟΤΟΣ; σελ. 130-135).

Μπορεί σ' ένα βιβλίο τους να παρουσιάζεται σαν επιβεβλημένη η στράτευσις και να εγκωμιάζεται η στρατιωτική θητεία, και στο άλλο βιβλίο η στράτευσις και η θητεία να χαρακτηρίζωνται σαν πράγματα σατανικά. (Στο περιοδικό «Παρηγορία» -το σημερινό «Ξύπνα»- της 1-10-1943 εγκωμιάζεται η στρατιωτική θητεία και οι στρατιωτικοί κανονισμοί). Στους Ιεχωβίτες της Ελλάδος η Εταιρεία Σκοπιά έχει δώσει εντολή να μην παίρνουν όπλο, ενώ στους Ιεχωβίτες της Ρωσίας έχει δώσει εντολή να παίρνουν όπλο!

Μπορεί σ' ένα έντυπό τους να παρουσιάζεται το έτος 1874 σαν έτος της Β' Παρουσίας και σ' ένα άλλο το 1914. Σ' όλα τα τελευταία βιβλία παρουσιάζεται το 1914. Το βιβλίο «Η Κιθάρα του Θεού», το έγραψε ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ, ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρείας «Σκο­πιά». Όποιος το διαβάζει συμπεραίνει για τον βαθμό της νοημοσύνης των Ιεχωβιτών...

Τί έκανε τον Γκύντερ Πάπε, το επίλεκτο αυτό στέλεχος των Ιεχωβιτών της Γερμανίας, να εγκαταλείψη την Οργάνωσι της Σκοπιάς; Τί άλλο παρά οι αντιφάσεις! Ενώ πάντοτε από μικρό παιδί τον εδίδασκαν ότι ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ θα ανασταίνονταν πραγματικά^. το έτος 1951, στο διεθνές συνέδριο των Ιεχωβιτών στην Φραγκφούρτη, τον εδίδαξαν ότι δεν θα ανασταίνονταν πραγματικά, και ότι τα χωρία που παλαιότερα τα ερμήνευαν κατά γράμμα, πρέπει να τα ερμηνεύσουν αλληγορικά!

Και κάτι άλλο: Σε όλα τα παλαιά βιβλία της Εταιρείας, μέχρι το έτος 1931 υποστηριζόταν ότι η κατά τον 20όν αιώνα κίνησις των Εβραίων προς την Παλαιστίνη προερχόταν από τον Θεόν. Και ξαφνικά στα νεώτερα βιβλία και περιοδικά (όπως λ.χ. στην Σκοπιά της 15-5-1955) ξεπρόβαλλε η καινούργια διδασκαλία πως η κίνησις των Εβραίων προς την Παλαιστίνη προερχόταν από τον Σατανά!

Διαβάζοντας λοιπόν την «Σκοπιά» της 15-5-1955 δεν μπορούσε να συγκρατήση το μυαλό του στην θέσι του. Ένας ολόκληρος κόσμος άρχισε να γκρεμίζεται μέσα του. Ερευνώντας αργότερα όλα τα προηγούμενα βιβλία της ιεχωβιτικής Οργανώσεως έμεινε κατάπληκτος από το πλήθος των αντιφάσεων.

Εκείνο που στην αρχή χαρακτηρίσθηκε άσπρο, ήρθε νεώτερο φως από τον Ιεχωβά και το είπαν μαύρο, και αργότερα παρουσιάσθηκε άλλη δέσμη φωτός και το ξαναείπαν άσπρο. Και έτσι το φως λάμπει «επί μάλλον και μάλλον»!

Αντιλαμβάνεσαι τώρα, Χριστιανέ μου, πόσο σκοτάδι υπάρχει στις ιεχωβίτικες διδασκαλίες; Οι Ιεχωβίτες όμως δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Γιατί; Διότι η Εταιρεία «Σκοπιά» φροντίζει και αποσύρει από την κυκλοφορία τα παλαιότερα βιβλία^. ή εάν τα επανεκδίδη, τα αλλοιώνει και τα νοθεύει. Ο Γκύντερ Πάπε σε διάλεξι που έδωσε τον Μάιο του 1977 στην Αθήνα είπε ότι εμέτρησε σ' ένα ιεχωβίτικο βιβλίο που αφορούσε την «Ιστορία των Μαρτύρων του Ιεχωβά», στην επανέκδοσι, 169 αλλοιώσεις και νοθείες, 169 απάτες!

Δηλαδή από το ένα μέρος αντιφάσεις και από το άλλο απάτες. Αυτός είναι ο περίφημος «νέος κόσμος» των Μαρτύρων του Ιεχωβά!

Η αντιχριστιανική δράσις των Ιεχωβιτών 

• Φοβερά αποκάλυψις. Μου είπε (ηγετικόν χιλιαστι­κόν στέλεχος) που μου είχεν εμπιστοσύνην, ότι με τον καιρόν θα αντιλαμβανόμουν και ο ίδιος, πως και «αδελφοί» συχνάζουν στα καφενεία και στα ταβερνεία, μάλιστα δε και καπνίζουν, διά να μη γίνωνται αντιληπτοί από τους θαμώνες και να κάμνουν κι' εκεί την μαρτυρίαν των. «Πώς μπορεί να μη γίνωνται αντιληπτοί; τον ρώτησα^. δεν μιλούν για την «αλήθειαν», δεν δίνουν περιοδικά και βιβλία»; «Όχι, όχι, είπε^. ούτε και συναθροίζονται φανερά. Είναι μυστικοί, παλαιοί, δοκιμασμένοι, και μπήγουν σφήνες βαθειά στα μηνίγγια της Βαβυλώνος της μεγάλης (έτσι ονομάζουν την Χριστιανικήν ιδίως θρησκείαν)».

Έλεγεν ακόμη ότι είναι ανάγκη να γίνεται και αλλοιώς η «μαρτυρία». Τον παρεκάλεσα να μου διευκρί­νιση τί εννοούσε, και μου εξήγησε: «Οι Εκκλησίες, οι Εκκλησίες, πρέπει να αδειάζουν συνεχώς, να ερημώσουν. Πρέπει να κάμωμεν τον κόσμον να μισήση θανάσιμα και να σφάξη τους παπάδες. Να γκρεμίση τις Εκ­κλησίες^. να καταστρέψη τους Σταυρούς^. να καύση τις Εικόνες... Ο αγώνας μας είναι σκληρός. Ο Ιεχωβάς απέρριψε τον Χριστιανικόν κόσμον, κι' αναγνωρίζει την αγίαν Οργάνωσίν του... Εκείνοι κάμνουν την προκαταρκτικήν εργασίαν -μου είπε συνεχίζοντας- στρέφουν τις καρδιές και τις διάνοιες πολλών κατά των παπάδων και της Εκκλησίας και ετοιμάζουν το έδαφος, διά να επισκέπτωνται άλλοι, φανεροί αδελφοί μας τους αγανακτισμένους κατά της Χριστιανικής Εκκλησίας και των λειτουργών της».

Αυτός ο τρόπος αντιχριστιανικής προπαγάνδας μου ήτο άγνωστος. Στο άκουσμά του ένοιωσα ένα πάγο μέσα μου. Άρχισα να νοιώθω σαν συνένοχος σε παράνομες και θεομίσητες πράξεις. Έψαχνα να εύρω επιχειρήματα από την αντιχριστιανική προπαγάνδα της αντιχρίστου Οργανώσεως, διά να δικαιολογήσω την ενοχή μου. Ικανοποιητικήν δικαιολογίαν δεν εύρισκα. Μου φαινόταν, ότι είχα μπλέξει άσχημα. Σαν να είχα χάσει την ελευθέ­ραν βούλησίν μου, σαν κάτι να μου είχαν κάμει και με κρατούσαν αναποφάσιστον. Άρχισα επίσης να σκέπτομαι, ότι πίσω από αυτό, που προ ολίγου άκουσα, θα υπήρχαν οπωσδήποτε και άλλοι πονηροί τρόποι δράσεως και σατανικές μεθοδείες στα χέρια της αντιχρίστου ηγεσίας (σελ. 78-79).

• Απίθανα τεχνάσματα. Σε μυστικήν συζήτησιν ανωτέρων χιλιαστικών στελεχών ήκουσα, ότι σε κάποια Αφρικανική χώρα, ενώ συγγενείς και γείτονες απηγόρευαν σ' ένα υποψήφιο θύμα τους να τους ακούη, και σ' αυτούς να το επισκέπτωνται, ντύθηκαν μερικοί, άγνωστοι στο μέρος εκείνο χιλιασταί, με στολήν αστυνομικών και προειδοποίησαν όλους εκείνους που εναντιώνοντο, «να αφήσουν -το υποψήφιο θύμα- ήσυχον και ε­λεύθερον να έχη σχέσεις μ' όποιους θέλει και να μη πειράζουν τους «μάρτυρες του Ιεχωβά»... Το ίδιο και άλλα παρόμοια τεχνάσματα μπορούν να εκτελούν με σατανικήν υποκρισίαν και επιτηδειότητα πολλά ειδικά και σε τούτο εκπαιδευθέντα και συνεχώς εκπαιδευόμενα όργανα της αντιχρίστου Οργανώσεως των λεγομένων μαρτύρων του Ιεχωβά (σελ. 80).

• Κατασκοπευτική παρακολούθησις των οπαδών.

(Πριν αποχωρίση οριστικά από την αίρεσιν ο Θ. Σταυρόπουλος επί πέντε μήνες συζητούσε με χιλιαστάς που προσεπάθουν να τον συγκρατήσουν κοντά τους. Πολλοί χιλιασταί κατά το διάστημα αυτό του εξετόξευαν διάφορες κατηγορίες).

Άκουγα να ψιθυρίζουν μερικοί από τους ψευδοκατηγόρους μου πράγματα, τα οποία κανείς άλλος δεν μπορούσε να γνωρίζη εκτός από εμένα και δύο στενά συγγενικά μου πρόσωπα, τα οποία με διαβεβαίωναν απολύτως, ότι δεν είχαν σε κανένα δι' αυτά μιλήσει. Πάλι άρχισε να με απασχολή πολύ σοβαρά η σκέψις: Πώς ήταν δυνατόν να γνωρίζουν εκείνοι οικογενειακά μυστικά μας;

Πράγματι, ένα νέο «μυστήριον»! Συνδυάζοντας δε τα δύο γεγονότα, μόνον μία εξήγησις φαινόταν πιθανωτάτη, ότι δηλαδή ηγετικά στελέχη της αντιχρίστου Οργανώσεως είχαν κρύψει στο σαλόνι ή στον διάδρομον ή και σε δωμάτια μικρούς πομπούς (mini spione = μικρούτσικους κατασκόπους) και άκουγαν από έξω άλλοι -τελείως άγνωστοι σε μένα αιρετικοί- με έναν δέκτην ή με το ραδιόφωνον του αυτοκινήτου των, που επίτηδες ήταν παρκαρισμένο εκεί πλησίον, διά να μπορούν να ακούουν όλα όσα ελέγαμε μέσα στο σπίτι (σελ. 87).

• Όταν κάποιος επιστρέψη στην Εκκλησία. «Με εκείνον δεν μιλούμε. Τον έχει αποκόψει η Οργάνωσις». Αυτή είναι μία συνηθισμένη φράσις... δι' εκείνους που με την βοήθειαν του Κυρίου ηλευθερώθησαν από τις σατανικές παγίδες της, και τους οποίους δεν παύουν συγχρόνως να τους συκοφαντούν και να τους κατηγορούν με χίλιες δυο ψευτοκατηγορίες... Εκείνοι (που φεύγουν από την Οργάνωσιν και που ήσαν αγαπητοί στους άλλους) πρέπει πρωτίστως να δυσφημισθούν με πολύ ύπουλον και συκοφαντικόν τρόπον, ώστε την θέσιν της αγάπης και της εκτιμήσεως στις καρδιές των συμπλανωμένων τους να την παίρνουν η περιφρόνησις, η καχυποψία, η αποστροφή κλπ., που θα δημιουργήσουν με την αποκοπήν, χάσμα αγεφύρωτον φανατικού μίσους σ' εκείνους, που συνεχίζουν να μένουν στην πλάνη της Οργανώσεως.

Το γεγονός ότι η αντίχριστος χιλιαστική ηγεσία διαδίδει μαζί με τόσες άλλες πλάνες της και ότι τάχα η πρώτη ανάστασις έγινε το 1918-1919, έδωσε αφορμή σ' έναν οπαδόν της, που ήταν μάλιστα και «βοηθός επισκόπου» (= βοηθός χιλιαστού ομαδάρχου), να την ελέγξη δριμύτατα... Αυτόν τον ψευδοκατηγόρησαν ότι τάχα ήταν «πιόνι και κατάσκοπος του Ελληνικού Προξενείου»... (σελ. 88-89).

•   Ειδικοί στόχοι. Σ' ένα Έλληνα χιλιαστήν, είχε α­νατεθή από την αντίχριστον χιλιαστικήν ηγεσίαν η ειδική αποστολή να προσηλυτίση τον επίσης Έλληνα Δημοδιδάσκαλον της Γερμανικής πόλεως Gummersbach, διά να τον χρησιμοποιήσουν διά τον προσηλυτισμόν κι' άλλων συναδέλφων του στην Γερμανίαν (στην Ελλάδα και άλλου), με πονηρόν σκοπόν: να απαιτήσουν «εν και­ρώ» να μη υποχρεούνται τα Ελληνόπουλα να παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών^. να μη υποχρεούνται να εκκλησιάζωνται, και ούτε και «βαβυλωνιακές προσευχές» (έτσι λένε τις προσευχές των Χριστιανών) να κάνουν, και να προσηλυτίζουν αυτά στην αντίχριστον αίρεσίν τους (σελ. 233).

...Φροντίδα της αντιχρίστου χιλιαστικής ηγεσίας είναι: Να κατορθώνη να βάζη: 1) Στα επίσημα εγκυκλοπαιδικά (και άλλα) λεξικά, 2) Σε μεταφράσεις της Αγίας Γραφής, και 3) Σε εκπαιδευτικά καθώς και σε άλλα βιβλία, κακόδοξες και αντιχριστιανικές ιδέες της, που θα τις χρησιμοποιή στο μέλλον με σατανική επιτηδειότητα, στην διενέργειαν της αντιχριστιανικής προπαγάνδας της (σελ. 234).

(Ομιλεί ο Θεόδωρος Βασ. Σταυρόπουλος, Έλλην της Γερμανίας, πρώην «μάρτυς του Ιεχωβά» επί δέκα έτη, από τους εμπίστους. Τα Αποσπάσματα έχουν ληφθή από το συγκλονιστικό σε αποκαλύψεις βιβλίο του, «Οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά». Εκδ. «Ορθοδ. Τύπου», Αθήναι 1975, σελ. 279).

«Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ
Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (1884-1980)»
Τεύχος 26. Μάιος-Αύγουστος 2009. Θεσ/νίκη
'Έκδοσις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

Δείτε επίσης..

Ο ταχυδακτυλουργικός τρόπος της Σκοπιάς να αλλάζει τα δόγματά της Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη. Η αληθινή Εκκλησία του Θεού δεν αλλάζει τις δογματικές της αλήθειες. Στην Α' Οικουμενική Σύνοδο... (13/7/09)

Το ζήτημα του φόνου και της στρατεύσεως και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καυχώνται ότι βρίσκονται στην αλήθεια και ότι εφαρμόζουν επακριβώς τις εντολές... (12/7/09)

Όταν κανείς λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο Αποσπάσματα από δημόσιο διάλογο Ορθοδόξων με "Μαρτύρων του Ιεχωβά" που έλαβε χώρα στην Κόνιτσα το Σάββατο του Λαζάρου... (6/4/2010)       http://www.impantokratoros.gr/airesis_martyron.el.aspx

ΦΩΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΗ (ΚΟΛΑΣΗ)

Πριν μερικά χρόνια, λίγο μετά το 1960 επί Σοβιετικής Ένωσης, γινόταν στη Σιβηρία μια έρευνα από γεωλόγους. Χρησιμοποίησαν γεωτρύπανο που μπορούσε να μπει στη γη πολύ βαθειά. Οι Ρώσοι διαθέτουν τέτοια γεωτρύπανα που μπορούν να φτάσουν σε περίπου 20 km βάθος, και τα πουλάνε σε χώρες όπως η Ινδία και η Κορέα, που έχουν πετρέλαιο σε κοιτάσματα με πολύ μεγάλο βάθος, για να μπορούν να το εξορύξουν.      Τότε όμως έγινε κάτι πολύ εντυπωσιακό και απρόβλεπτο, που μαθεύτηκε πρώτα στη Μόσχα και μετά στη Φινλανδία, από την οποία κυρίως μέσω της έγκυρης εφημερίδας Ammenusastia η είδηση έφτασε και στη Δύση. Συγκεκριμένα, όταν το γεωτρύπανο έφτασε τα 14,4 χιλιόμετρα βάθος, ξαφνικά άρχισε να μην βρίσκει αντίσταση και γύρναγε τρελά, ενώ καταγράφηκε μια εκπληκτική θερμοκρασία 1100 βαθμών Κελσίου. Κατάλαβαν ότι είχαν πέσει σε κενό δηλ. κάτι σαν σπήλαιο μέσα στη γη. Είχαν μαζί τους ένα μικρόφωνο για να καταγράφουν τον ήχο από τις μετατοπίσεις των πλακών που γίνονται σε αυτά τα βάθη. Τους ξάφνιασε πρώτα κάτι σαν τεράστια νυχτερίδα που βγήκε από την τρύπα, μαζί με ένα ρεύμα αερίου, μόνο που αυτή είχε πολύ λαμπερά φτερά που έγραφαν "έχω κυριαρχήσει" και χάθηκε στον ουρανό. Όταν έβαλαν το μικρόφωνο στην τρύπα άκουσαν τρομακτικές ανθρώπινες κραυγές.        Επικεφαλής στο πείραμα ήταν ο Δρ. Ασσάκωφ (Azzacove). Αυτός δήλωσε: "Σαν κομμουνιστής δεν πιστεύω στον Ουρανό ή τη Βίβλο, αλλά σαν επιστήμονας τώρα πιστεύω στην Κόλαση. Είναι περιττό να πω ότι είμαστε σοκαρισμένοι που κάναμε μια τέτοια ανακάλυψη. Αλλά ξέρω τι είδαμε, και ξέρω τι ακούσαμε. Και  είμαστε απόλυτα πεισμένοι ότι τρυπήσαμε μέχρι τις Πύλες της Κολάσεως"!

Γεγονός είναι ότι οι μισοί επιστήμονες εγκατέλειψαν στη μέση το πείραμα.

"Αντί για μετακινήσεις πλακών, λέει ο Δρ. Ασσάκωφ, ακούσαμε ανθρώπινη φωνή που ούρλιαζε από τον πόνο".        Και συνεχίζει: "Στην αρχή νομίζαμε ότι η φωνή ερχόταν από τα σύνεργά μας, αλλά όταν προσδιορίσθηκε η προέλευσή της, οι χειρότερες υποψίες μας επιβεβαιώθηκαν. Δεν ήταν κραυγές από ένα μόνο άτομο, αλλά από χιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπους".

Αριστερά βλέπετε ότι, σύμφωνα με τις τρέχουσες επιστημονικές αντιλήψεις, η Γη στο εσωτερικό της κρύβει πυρήνα, στον οποίο η θερμοκρασία φθάνει τις αρκετές χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Ακούστε τις κραυγές (207ΚΒ)

Το όλο θέμα μας δημιουργεί μερικά ερωτήματα: 1. Είναι η Κόλαση (ή ο Άδης) κάτω από τη Γη; 2. Οι φωνές ήταν πράγματι από τους κολασμένους; Στα θέματα αυτά απαντάμε:

1.  Από τη Γραφή:     Στο βιβλίο της Γενέσεως, το α΄ βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, ο Ιακώβ απαρηγόρητος για την νομιζόμενη απώλεια του υιού του Ιωσήφ, μιλάει για κατέβασμα στον Άδη, στον οποίο θεωρεί ότι πήγε και ο Ιωσήφ: «συνήχθησαν δε πάντες οι υιοί αυτού και αι θυγατέρες και ήλθον παρακαλέσαι αυτόν, και ουκ ήθελε παρακαλείσθαι λέγων ότι καταβήσομαι προς τον υιόν μου πενθών εις άδου». (Γέν. 37,35).     Και όταν η γη άνοιξε και κατάπιε τον Κορέ και όλους όσους αντιτάσσονταν στον Μωυσή, τότε όπως αναφέρεται στο Βιβλίο των Αριθμών, κατέβηκαν στον Άδη όλοι αυτοί και μάλιστα ζώντες: «... και ηνοίχθη η γη και κατέπιεν αυτούς και τους οίκους αυτών και πάντας τους ανθρώπους τους όντας μετά Κορέ και τα κτήνη αυτών. Και κατέβησαν αυτοί και όσα εστίν αυτών ζώντα εις άδου, και εκάλυψεν αυτούς η γη»... (Αρ. 16,33).       Παρατηρούμε δηλ. ότι δίκαιοι (όπως ο Ιακώβ και Ιωσήφ) και άδικοι (όπως οι άνθρωποι του Κορέ), όλοι κατέβαιναν στον Άδη, ο οποίος έτσι φαίνεται σαν ο γενικός τόπος στον οποίο πήγαιναν οι ψυχές των νεκρών. Αυτό συνέβαινε πράγματι λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μέχρι να αφανισθεί η δύναμη του Άδη από τον Κύριο Ιησού Χριστό.       Παρατηρούμε επίσης ότι ο Άδης είναι μέσα στη Γη, διότι οι του Κορέ έφθασαν ζώντες σ' αυτόν όταν ανοίχθηκε η Γη, αλλά και γενικά αναφέρεται πάντα να είναι κάτω από τον τόπο που ζούμε τώρα στη Γη. Ο Κύριος κατάγει (οδηγεί κάτω) στον Άδη, και ανάγει (το αντίθετο, φέρνει επάνω): «Κυριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις άδου και ανάγει» (Βασ. Α΄ 2,6).        Οπωσδήποτε στον Άδη δεν είναι ευχάριστα τα πράγματα. Δεν είναι δυνατόν στον Άδη να περιμένεις καλοπέραση, λέει και ο σοφός Σειράχ: «...ότι ουκ έστιν εν άδου ζητήσαι τρυφήν». (Σοφ. Σειρ. 14,16)        Κατά τον ψαλμωδό υπάρχουν διάφορα επίπεδα στον Άδη, ανώτερα και κατώτερα, όπως συμπεραίνεται από τον 85ο ψαλμό: «...ερρύσω την ψυχήν μου εξ άδου κατωτάτου». (13) Πρόκειται για καταστάσεις που διαφέρουν στην αίσθηση περισσότερης ή λιγότερης άνεσης, και δεν είναι αναγκαστικά διαφορετικές στάθμες τοπικά, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για τόπους στους οποίους ζουν ψυχές και όχι σώματα. Εάν πρόκειται για ψυχές, τότε σε τι χρειάζεται ο χώρος θα μπορούσε να ερωτήσει κάποιος. Βέβαια ο χώρος δεν χρειάζεται με την έννοια που εμείς ξέρουμε, και είναι απαραίτητος τώρα για να ζουν τα σώματα ξεχωριστά το καθένα στο χώρο του, ανάλογα με τις διαστάσεις του. Για τις ψυχές δεν υπάρχουν οι γνωστές διαστάσεις μήκος, πλάτος και ύψος, αλλά κατά τον Άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό οι ψυχές δεν βρίσκονται παντού όπως ο Θεός, αλλά λέμε γι αυτές ότι είναι κάπου. Πχ είναι στο Ουρανό, οπότε τότε δεν είναι στη Γη. ΄Η είναι στον Άδη οπότε τότε δεν είναι ούτε στη Γη ούτε στον Ουρανό.        Ότι είναι και τοπικά απομακρυσμένοι ο Άδης και ο Ουρανός  γίνεται αντιληπτό από χωρία όπως του Ωσηέ που ο Κύριος λέει: «...εάν κατακρυβώσιν εις άδου, εκείθεν η χείρ μου ανασπάσει αυτούς, και εάν αναβώσιν εις τον ουρανόν, εκείθεν κατάξω αυτούς»... (Ωσηέ 9,2)       Ο Άδης μπορεί να χαρακτηρίζει κάποτε και το πως αισθάνονται οι ζωντανοί όταν βρίσκονται σε κατάσταση λύπης και πειρασμών. Επίσης στα προφητικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης αυτά που λέει ο προφήτης σε πρώτο πρόσωπο αφορούν συχνά την κάθοδο του Μεσσία στον Άδη για την απελευθέρωση των ψυχών των δικαίων και όχι τον ίδιο τον προφήτη. Πολύ γνωστή είναι η περίπτωση του προφήτη Ιωνά, (εκ κοιλίας άδου κραυγής μου ήκουσας φωνής μου. Ιωνάς 2,3) που με την τριήμερη παραμονή του στην κοιλιά του κήτους, συμβόλιζε την παραμονή του Κυρίου Ιησού Χριστού στον Άδη, έως την Ανάστασή του την τρίτη ημέρα. Όμοια και ο προφήτης Δαβίδ όταν λέει «...ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδου ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθοράν», δεν μιλάει για τον εαυτό του αλλά για τον Κύριο, γιατί όπως εξηγεί στις Πράξεις των Αποστόλων ο κορυφαίος Παύλος, ο ίδιος ο Δαβίδ και απέθανε και ετάφη και το μνήμα του μένει μέχρι σήμερα. (Πρ. 2,27).      Ο Άδης έχει σχέση όμως με την Κόλαση; Κόλαση σημαίνει τιμωρία αλλά και ο τόπος της τιμωρίας. Αναφέρεται σε μια οριστική κατάσταση που θα μετάσχουν όσοι δεν θέλησαν σ'  αυτή τη ζωή να κάνουν πράξεις άξιες της σωτηρίας τους, όσοι δεν αγάπησαν το Θεό και τον συνάνθρωπό τους. Ο Άδης όπως είδαμε είχε άλλοτε (προ Χριστού) πολλούς κρατουμένους, άλλοτε λίγους (επί Ιησού Χριστού), ενώ μέχρι την ημέρα της Κρίσεως υπάρχει η δυνατότητα να ελευθερωθούν ψυχές από αυτόν με τη μεσιτεία άλλων μελών της Εκκλησίας, στην οποία ο Χριστός παραχώρησε τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του. Οπωσδήποτε λοιπόν ο Άδης είναι μια προσωρινή κατάσταση, στην οποία κρατούνται  κάποιες ψυχές, οι οποίες όμως δεν ξέρουμε τι θα γίνουν μέχρι ή κατά την ώρα της οριστικής Κρίσεως κατά την 2α Παρουσία του Κυρίου. Τότε θα αναστηθούν και τα σώματα, και τότε θα υπάρξει οριστική απόφαση για το που θα διαμένει αιώνια έκαστος. (Για την αιωνιότητα της Κολάσεως βλ. από τον όσιο Θεοφάνη τον έγκλειστο).       Κάτω από τη Γη λοιπόν, στα καταχθόνια ή Αδη, κρατιούνται προσωρινά οι ψυχές των αμαρτωλών. Ενώ οι ψυχές των αγίων οδεύουν προς τον Ουρανό, και από εκεί περνάνε σε άλλους άϋλους Ουράνιους  κόσμους. Ο μέγας Αντώνιος είδε σε όραμα τον Σατανά σαν τεράστιο γίγαντα να προσπαθεί να εμποδίσει τις ψυχές που θέλανε να ανέβουν στον Ουρανό. Άλλες κατάφερνε να τις ρίξει κάτω στη Γη, ενώ άλλες του ξέφευγαν (όσες δεν είχαν σοβαρές αμαρτίες). Ο ίδιος ο Σατανάς είναι εγκλωβισμένος στον περίγειο χώρο, δηλ. του έχει απαγορευθεί πλέον να βρίσκεται στον Ουρανό. Ο Κύριος διαβεβαιώνει ότι είδε τον Σατανά ως αστραπή εκ του Ουρανού πεσόντα. Και ο Ησαΐας απορεί: «πως εξέπεσεν εκ του ουρανού ο εωσφόρος ο πρωί ανατέλλων; συνετρίβη εις την γην ο αποστέλλων προς πάντα τα έθνη» (Ησ. 14,12). Για τον λόγο αυτό ο Σατανάς που ονομάζεται και Εωσφόρος, έχει ρίξει το μεγαλύτερο βάρος της προσπάθειάς του στον έλεγχο των ψυχών στον αέρα, και πήρε γι' αυτό από τη Γραφή το όνομα «άρχων του αέρος». Διαμένει όμως και στον Άδη: «...νυν δε εις Άδην καταβήση και εις τα θεμέλια της γης». (Ησ. 14,15)       Βρίσκεται λοιπόν και ο «Εχθρός» (αυτό σημαίνει σατανάς) μαζί με τις ψυχές που εμπόδισε να ανέβουν προς τον Ουρανό, στα κατώτερα μέρη της Γης, στον Άδη. Και αυτό προσωρινά μέχρι την ημέρα της Κρίσεως οπότε θα τιμωρηθεί για όλα όσα θα έχει εργαστεί ως τότε.       Από την παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, μαθαίνουμε για τον πλούσιο ότι βρίσκεται σε βάσσανα στον Άδη, και μάλιστα ότι υποφέρει από την φλόγα που υπάρχει εκεί: «οδυνώμαι εν τη φλογί ταύτη». (Λουκ. 16,24).       Έχουμε έως τώρα απαντήσει στο πρώτο ερώτημα: Κατά κυριολεξίαν Κόλαση δεν είναι το ίδιο με τον Άδη. Η Κόλαση δεν υπάρχει ακόμη, και ούτε ξέρουμε που θα είναι ο τόπος της. Ο Άδης είναι πράγματι κάτω από την Γη. Κάποιοι μιλώντας χωρίς θεολογική ακρίβεια, όπως αυτοί του ερευνητικού συνεργείου της Σιβηρίας συγχέουν τα ονόματα, αλλά οι ίδιοι δήλωσαν ότι ούτε καν πίστευαν, τουλάχιστον πριν το εξεταζόμενο συμβάν. Έχουμε συλλέξει αρκετά στοιχεία, θα προσθέσουμε μερικά ακόμη για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στο δεύτερο ερώτημα. 2.  Περισσότερα στοιχεία:       Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος του θανάτου και του Άδου: «...εγώ είμι ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός, και ιδού ζων είμι εις τους αιώνας των αιώνων, και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου». (Αποκ. 1,18). Ψεύδεται λοιπόν το περίεργο όν που βγήκε από την τρύπα όταν αυτο-επαινείται με τα λόγια «έχω κυριαρχήσει». Διότι δεν είναι ο Χριστός, που η παρουσία του είναι πάντα ειρηνική και δεν εκφοβίζει κανένα, επομένως είναι κάποιος από το στρατόπεδο του «Εχθρού», που μετακινήθηκε στον αέρα, εκεί που είναι η κύρια δύναμή τους.       Από τις θεωρίες που κυκλοφορούν στους κύκλους που αποδέχονται τα μηνύματα των UFOs, είναι και αυτή της "κούφιας γης", κατά την οποία ένας λοχίας ξεναγήθηκε στο εσωτερικό της Γης και διέδωσε ότι έχει ένα τεράστιο κενό με δικό του ήλιο, και ότι είδε επίσης κάποια όντα να μένουν εκεί κάτω (χωρίς να υποφέρουν).       Ένα άλλο αξιοπερίεργο είναι ότι στις επικλήσεις πνευμάτων νεκρών, σε τραπεζάκια πνευματιστών, μέντιουμ ή όπως αλλιώς κατά καιρούς ονομάζονται, ακούγονται φωνές ακριβώς ίδιες με αυτές των ανθρώπων που γνωρίζαμε πριν πεθάνουν. Είναι μάλιστα δυνατόν να καταγραφούν και να επαληθευτεί εργαστηριακά η ταύτιση.         Για την περίπτωση της κούφιας Γης παρατηρούμε ότι αφ' ενός δεν χρειάζεται πολύς χώρος για τις ψυχές του Άδη ώστε να είναι απαραίτητη αυτή η θεωρία, και αφ' ετέρου δεν υπάρχουν αξιόπιστες μαρτυρίες για την ύπαρξή της, ούτε βρέθηκε κάποια πύλη ώστε να μπορούν οι ζωντανοί να πάνε προς τα εκεί. Η επιστήμη αν και παραδέχεται μικροσπήλαια σε σχέση με το μέγεθος της Γης, δεν βρήκε τη Γη να είναι κούφια, αλλά αντίθετα να έχει την πιο πυκνή μάζα στο ηλιακό σύστημα. Τώρα που οι παρατηρήσεις γίνονται με ακρίβεια από δορυφόρους που περιστρέφονται γύρω από τη Γη, και βρίσκουν και τα μικρότερα κοιτάσματα διαφόρων υλικών του υπεδάφους, είναι σίγουρο ότι η θεωρία αυτή της 'κούφιας γης" είναι μια ακόμη πλάνη από τον αρχηγό της πλάνης.        Ο διάβολος σαν παντομίμητος ζωγράφος, κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, επηρεάζει την φαντασία των εμπαθών ανθρώπων και τους κάνει να πιστεύουν τα πιο απίθανα πράγματα. Στον καθένα εμφανίζει αυτό που καταλαβαίνει ότι του αρέσει: στους μοναχούς αγγέλους, στους επιστήμονες περίεργες συσκευές κλπ. Από αυτά μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι η εμφάνιση του λαμπερού όντος με τον υπερήφανο τίτλο "έχω κυριαρχήσει" είναι απλά μια δαιμονική επίδειξη. Πιθανώς ο Θεός να επέτρεψε αυτή την επίδειξη μήπως ταρακουνηθούν οι πρώην άπιστοι. Και, από ότι δήλωσαν, ταρακουνήθηκαν!        Ο Πονηρός, αν του επιτρέψει ο Κύριος, μπορεί να μιμηθεί ανθρώπινες φωνές, όπως είπαμε και για τα τραπεζάκια των πνευματιστών. Εξ άλλου δεν επιτρέπεται στα πνεύματα των νεκρών, εκτός τις πρώτες ημέρες μετά την κοίμησή τους να κυκλοφορούν σ' αυτό τον κόσμο ανάμεσα στους ζωντανούς. Και τότε όμως χωρίς να μπορούν να επικοινωνήσουν. Εξαιρούνται οι Άγιοι εφ' όσον έχουν εντολή του Θεού, και βέβαια κυκλοφορούν όπως είπαμε και πριν, οι δαίμονες. Συνεπώς μπορεί ο πονηρός να δημιουργήσει την οχλαγωγία που ακούστηκε από το μικρόφωνο του συνεργείου, χωρίς να υπάρχει καμμιά αληθινή φωνή. Λόγοι για να το κάνει υπάρχουν πολλοί. Μπορεί πχ να βγάλει τρελούς όσους ήταν παρόντες στο πείραμα, αν εξεταστεί λεπτομερώς, και αποδειχτεί ότι οι φωνές αυτές είναι πολύ λιγότερες από την πρόχειρη εκτίμηση του αρχηγού του συνεργείου, συνεπώς δεν είναι από τον Άδη ή την Κόλαση, αν και τις άκουσαν όλοι!  Επίσης στέλνει ένα μήνυμα στους δικούς του, που χρησιμοποιούν σατανικά εφέ σε τραγούδια ή κινηματογραφικά έργα πως να αναπαράγουν ανάλογο τρόμο. Και ήδη βγήκαν τέτοια εφέ!!  Καταλήγουμε λοιπόν ότι δεν γνωρίζουμε από πρόχειρη εξέταση πόσο αληθινές είναι οι φωνές. Σίγουρα οι ερευνητές δεν είπαν ψέματα και τα μηχανήματά τους το επιβεβαίωσαν. Και οπωσδήποτε οι φωνές είναι ασυγκρίτως περισσότερες από αυτές των τεχνιτών εφέ, που γίνονται τελευταία δηλ. είναι πολύ μεταγενέστερα. Για την αίσθηση των τιμωριών της Κολάσεως διαβάστε την εμπειρία του Μοτοβίλωφ. 5/18-9-2008, Σύλληψις του Τιμ. Προδρόμου Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης  Το παρόν σε εκτυπώσιμη μορφή pdf (650KB)        Σημειωτέον ότι κάποιοι πατέρες της Μονής μας (του Αγίου Διονυσίου), που είχαν διακόνημα σε ερημική περιοχή αρκετά μακριά από τη Μονή, λένε ότι άκουγαν μερικές φορές φωνές από γυναίκες και παιδιά, γέλια τραγούδια κλπ χωρίς να υπάρχουν άνθρωποι κοντά τους, μάλιστα μέσα στο άγιον Όρος! Όταν τους έβαλα να ακούσουν τις φωνές, αναγνώρισαν τις δυνατώτερες σαν "ίδιες" με αυτές που είχαν ακούσει στην ερημιά. Και βέβαια αυτά που είχαν ακούσει ήταν από δαίμονες, διότι μόλις οι πατέρες έλεγαν την Ευχή (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) οι φωνές έσβηναν μέχρι που έπαυαν τελείως.

http://www.imdleo.gr/diaf/2008/Hell_screams.htm

«H βασιλεία των ουρανών βιάζεται»

…O Κύριος απαιτεί από τους πιστούς Του να ασκήσουν κάθε δυνατή βία, να καταβάλουν κάθε κόπο, να εργάζονται έως ότου έχουν το φως, να προσεύχονται δίχως διακοπή, να απαιτούν, να ζητούν, να κρούουν, να νηστεύουν, να επιτελούν πολυάριθμα έργα ελεημοσύνης -όλα τούτα με σκοπό να τους ανοιχτεί η βασιλεία των ουρανών, δηλαδή η μεγάλη, φοβερή και ζωοποιός παρουσία του Θεού.

Αγρυπνείτε ουν εν παντί καιρώ δεόμενοι, λέει ο Κύριος, ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι έμπροσθεν του υιού του ανθρώπου (Λκ. 21, 36).
Αγρυπνείτε επάνω στη καρδιά σας για να μην προσκολληθεί στη γη. Αγρυπνείτε επάνω στους λογισμούς σας για να μην σας απομακρύνουν από το Θεό. Αγρυπνείτε επάνω στα έργα σας για να διπλασιάσετε το τάλαντο σας και όχι να το ελαττώσετε και απολέσετε. Αγρυπνείτε επάνω στις ήμερες σας για να μην σας αιφνιδιάσει ο θάνατος και σας αρπάσει αμετανόητους, εν μέσω των αμαρτιών σας.
Τέτοια είναι η ορθόδοξη πίστη μας: εξ ολοκλήρου δημιουργική, καθολικά προσευχητική και νηπτική, με δάκρυα και βία. Καμία άλλη πίστη δεν προτείνει στους πιστούς της τόση βία για να καταξιωθούν να σταθούν ενώπιον του Υιού του Θεού.
Όλη αυτή τη βία την έχει προτείνει σε ολόκληρο τον κόσμο και την ενετείλατο στους πιστούς Του ο Ίδιος ο Κύριος και Σωτήρας, ενώ η Εκκλησία διαρκώς την ανανεώνει επαναλαμβάνοντας την από αιώνα σε αιώνα, από γενεά σε γενεά, εξαίροντας στα μάτια των πιστών τον όλο και μεγαλύτερο αριθμό των ηρώων του πνεύματος οι όποιοι επλήρωσαν το νόμο και καταξιώθηκαν δόξης και δυνάμεως ανέκφραστης στον ουρανό μα και στη γη.
Από την άλλη πλευρά όμως, δεν πρέπει να απατώμαστε και να νομίζουμε πώς όλοι οι κόποι και η βία ενός άνθρωπου αποφέρουν από μόνα τους τη σωτηρία. Δεν πρέπει να νομίζουμε πώς ο άνθρωπος μόνο με την ατομική προσπάθεια και βία θα φτάσει στη παρουσία του Ζώντος Κυρίου. Αν ο Κύριος δεν το θελήσει, κανένας θνητός δεν μπορεί να σταθεί προ προσώπου Αυτού. Γιατί ο Ίδιος ο Κύριος ο όποιος έχει θεσπίσει όλα αυτά λέει σε άλλο σημείο: όταν ποιήσητε πάντα τα διαταχθέντα υμίν, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι εσμέν, ότι ο οφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν (Λκ. 17, 10). Και πάλι σε άλλο σημείο: ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη ο πατήρ ο πέμψας με ελκύσει αυτόν (Ιω. 6, 44). Σε άλλο σημείο πάλι λέει: ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν (Ιω. 15, 5). O Απόστολος Παύλος, γράφοντας στην ίδια συνάφεια προς τους Εφεσίους λέει: χάριτι εστέ σεσωσμένοι (Έφ. 2, 5).
Τι μπορούμε να πούμε ύστερα απ’ όλα τούτα; μήπως ότι όλοι οι κόποι μας για τη σωτηρία είναι μάταιοι; Μήπως να κατεβάσουμε τα χέρια και να περιμένουμε μέχρις ότου ο Κύριος φανερωθεί και μας τάξει κάτω από τη δύναμη Του και τη παρουσία Του; Μήπως δεν το φωνάζει και ο ίδιος ο προφήτης Ησαΐας ότι ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών (Ησ. 64, 6); να παραιτηθούμε λοιπόν από τις προσπάθειες και τους κόπους μας; Τότε όμως δεν θα μοιάσουμε με τον δούλο εκείνον ο οποίος παράχωσε στη γη το τάλαντο και άκουσε από τον κύριο του να τον αποκαλεί δούλο οκνηρό και πονηρό;
Οφείλουμε να νήφουμε και να εφαρμόζουμε τις εν¬τολές του Κυρίου οι οποίες είναι ξεκάθαρες σαν τον ήλιο. Θα πρέπει να καταβάλουμε όλη μας τη προσπάθεια αλλά είναι στην εξουσία του Θεού να ευλογήσει τον αγώνα μας και να μάς εισάγει στη παρουσία Του. Υπέροχα το έχει ερμηνεύσει αυτό ο Απόστολος Παύλος όταν λέει: εγώ εφύτευσα, Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξανεν. Ώστε, ούτε ο φυτεύων εστί τι ούτε ο ποτίζων άλλ’ ο αυξάνων Θεός (Α’ Κορ. 3, 6-7). Από το Θεό λοιπόν εξαρτώνται τα πάντα, από τη δύναμη του Θεού, τη σοφία και το έλεος Του. Σε μάς πάλι ανήκει το να φυτεύουμε και να ποτίζουμε και αυτό μας το καθήκον οφείλουμε να μην το αμελούμε γιατί κινδυνεύουμε να χαθούμε αιωνίως.
Καθήκον του γεωργού είναι να οργώνει και να αρδεύει μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν ο σπόρος θα βλαστήσει, θα μεγαλώσει και θα αποφέρει καρπό.
Καθήκον του επιστήμονος είναι να έρευνα και να αναζητά μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν θα του αποκαλυφθεί η γνώση.
Καθήκον των γονέων είναι να φροντίζουν και ανατρέφουν τα τέκνα τους εν φόβω Θεού μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν και μέχρι πότε θα ζήσουν τα παιδιά τους.
Καθήκον του ιερέα είναι να διδάσκει τους πιστούς, να τους ενημερώνει, να ελέγχει και διορθώνει μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν ο κόπος του θα φέρει καρπούς.
Καθήκον όλων μας είναι να μοχθούμε και κοπιάζουμε για να γίνουμε άξιοι να παρασταθούμε ενώπιον του Υίού του Θεού μα από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεος του Θεού εξαρτάται το αν θα μάς δεχτεί ο Κύριος.
Δεν πρέπει όμως πάλι να κοπιάζουμε δίχως ελπίδα στο έλεος του Θεού αλλά όλη η προσπάθεια μας να θερμαίνεται από την ελπίδα πώς ο Κύριος είναι δίπλα μας και θα μας δεχτεί στη παρουσία του προσώπου Του. Δεν υπάρχει βαθύτερη και πιο αστείρευτη πηγή από τη πηγή του ελέους του Θεού. Όταν ο άσωτος υίός μετενόησε ύστερα από τη θλιβερή πτώση του στο επίπεδο της ζωής των χοίρων, ο εύσπλαχνος πατέρας βγήκε σε συνάντηση του, τον αγκάλιασε και τον συγχώρησε γιατί ο Θεός βγαίνει ακούραστα προς συνάντηση των μετανοημένων παιδιών Του και απλώνει τα χέρια Του προς όλους εκείνους πού στρέφουν το πρόσωπο τους προς Εκείνον. Επέτασα τας χείρας μου όλην την ημέραν προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα (Ησ. 65, 2), λέει ο Κύριος για τους Εβραίους. Όταν λοιπόν ο Κύριος απλώνει τα χέρια Του προς τους απειθείς, πόσο περισσότερο το κάνει προς τους υποτασσόμενους; Λέει ο υπάκουος προφήτης Δαυίδ: προωρώμην τον Κύριον ενώπιον μου διαπαντός, ότι εκ δεξιών μου εστίν ίνα μη σαλευθώ (Ψ. 15, 8-9). Στους ευπειθείς αγωνιστές για τη σωτηρία λοιπόν, δεν αρνείται ο Κύριος τη παρουσία Του.
Έτσι, ας μην θεωρούμε ανόητη αυτή τη προσπάθεια καθώς το νομίζουν οι άθεοι και οι απαισιόδοξοι αλλά κοπιάζοντας και μοχθώντας στο μέγιστο βαθμό, ας ελπίζουμε στο έλεος του Κυρίου και Θεού μας. “Ας προεκτείνουμε τους κόπους μας και ας μας φωτίζει σ’ αυτό και το παράδειγμα εκείνων των τεσσάρων οι όποιοι σκαρφάλω¬σαν στη στέγη της οικίας και κατέβασαν τον πέμπτο και παράλυτο φίλο τους μπροστά στον Κύριο. “Αν το ένα πέμπτο της ψυχής μας είναι παραλελυμένο και σεσηπωμένο από την ασθένεια, ας σπεύσουμε αμέσως με τα υπόλοιπα τέσσερα μέρη προς τον Κύριο και ο Κύριος θα θεραπεύσει το ασθενές πού βρίσκεται μέσα μας.
Εάν μία από τις αισθήσεις μας προσβληθεί σε τούτο τον κόσμο και ασθενήσει, ας προστρέξουμε με τις άλλες αισθήσεις προς το Κύριο για να σπλαχνιστεί ο Κύριος την αρρωστημένη αίσθηση και να το θεραπεύσει. Όταν ασθενήσει ένα μέλος του σώματος, οι γιατροί συνιστούν συνδυασμένη φροντίδα, προφύλαξη και περιποίηση του υπολοίπου σώματος για να καταστεί το υγιές μέρος ακόμα πιο υγιές και ισχυρό, αποβαλόντας την αδυναμία από εκείνο πού είναι άρρωστο.
Έτσι γίνεται και με τη ψυχή μας. Αν ο νους μας έπεσε σε αμφιβολία, ας αγωνιστούμε γρήγορα με τη καρδιά και τη ψυχή μας να ενδυναμώσουμε τη πίστη μας και τον αρρωστημένο νου μας να τον ενισχύσουμε και να τον θεραπεύσουμε εν Κυρίω. Αν σφάλαμε με τη λησμοσύνη της προσευχής, ας σπεύσουμε με έργα ελεημοσύνης να επαναφέρουμε τη χαμένη διάθεση για ικεσία και το αντίστροφο.
O Κύριος θα επιβλέψει στη πίστη μας, στο κόπο και τη προσπάθεια και θα μας σπλαχνιστεί. Κατά το άπειρο έλεος Του θα μας εισάγει στη παρουσία Του η οποία είναι αθάνατη και ζωοποιός. Μέσα σ’ αυτή τη παρουσία ζουν, ενισχύονται και αγάλονται οι πολυάριθμες αγγελικές δυνάμεις και οι στρατιές των Αγίων. Στον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό ας ανήκει η δόξα και η ευχαριστία, μαζί με τον Πατέρα και το Πνεύμα το Άγιο – την ομοούσιο και αχώριστο Τριάδα, τώρα και πάντοτε σε όλους τους αιώνες. Αμήν.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ
(Μετάφρασις από τα σερβικά υπό Γεωργίου Κ.)
Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/vasileia-ouranon.el.aspx
http://vatopaidi.wordpress.com/2010/07/03

Γέροντος Παΐσιου του Αγιορείτου Λόγοι Α΄ Μέρος Δ΄ Κεφάλαιο 1ο. Η Παιδεία. «Απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία»

Λόγοι Α΄   

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

Μέρος 4ο. Κεφάλαιο 1ο.  Η παιδεία

 

«Απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία»

 

Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό

και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους. Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείαις…», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.

- Και τα κοριτσάκια ψάλλανε;

- Ναι, όλα μαζί τα παιδιά. Παλιά, η Εκκλησία ήταν δίπλα στο σχολείο και παίζαμε γύρω από την Εκκλησία, στην αυλή της. Μας πήγαιναν στην Εκκλησία οι δάσκαλοι στις γιορτές, και ας χάναμε κανένα μάθημα. Προτιμούσε ο δάσκαλος να χάση μια ώρα, για να λειτουργηθούν τα παιδιά. Έτσι τα παιδιά διδάσκονταν, αγιάζονταν, γίνονταν αρνάκια. Είχαμε και έναν δάσκαλο Εβραίο, αλλά θρησκευτικά δεν μας δίδασκε· ερχόταν μια δασκάλα και μας έκανε θρησκευτικά. Παρ΄ όλο όμως που ήταν Εβραίος, μας πήγαινε μέχρι την Εκκλησία. Και στην Εκκλησία όλα τα παιδιά στεκόμασταν όρθια, ήσυχα.Και βλέπω σήμερα που απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία, πώς έχουν αγριέψει! Ενώ στην Εκκλησία το παιδάκι θα ηρεμήση, θα γίνη καλό παιδί, γιατί δέχεται την ευλογία του Θεού, αγιάζεται. Δεν τα αφήνουν να πηγαίνουν στην Εκκλησία, για να μην επηρεασθούν από τα πνευματικά! Από τις άλλες ανοησίες όχι μόνον δεν τα απομακρύνουν, αλλά τους τις διδάσκουν κιόλας! Μα δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδάκια, αν επηρεασθούν, ας υποθέσουμε, από την Εκκλησία, από την θρησκεία, στο κάτω-κάτω δεν θα κάνουν αταξίες, θα είναι φρόνιμα, θα έχουν επιμέλεια στα μαθήματά τους, δεν θα είναι ζαλισμένα όπως τώρα. Μέχρι να μεγαλώσουν, και στα θέματα τα εθνικά θα είναι σωστά τοποθετημένα, δεν θα μπλέξουν με παρέες, με ναρκωτικά, να αχρηστευθούν. Όλα αυτά δεν θα είναι μια προϋπόθεση να γίνουν καλοί άνθρωποι; Αυτό τουλάχιστον δεν το αναγνωρίζουν; Δεν το σέβονται;

Αλλά σκοπός τους τώρα είναι να απομακρύνουν τα παιδιά από την Εκκλησία. Τα δηλητηριάζουν, τα μολύνουν με διάφορες θεωρίες, κλονίζουν την πίστη τους. Τα εμποδίζουν από το καλό, για να τα αχρηστέψουν. Τα καταστρέφουν από μικρά. Και τα παιδάκια, φυσικά, από αρνάκια γίνονται κατσικάκια. Αρχίζουν μετά να χτυπούν άσχημα και τους γονείς τους και τους δασκάλους και αυτούς που τα κυβερνούν. Τα κάνουν όλα άνω-κάτω· συλλαλητήρια, καταλήψεις, αποχή από τα μαθήματα. Και τελικά, όταν φθάσουν να ξεκοιλιάσουν αυτούς που τα κυβερνούν, τότε θα βάλουν και αυτοί μυαλό.

συνεχίζεται ...

Επόμενο : Μέρος Δ΄ Κεφάλαιο 1ο.  Η Εκκλησία στην εποχή μας.  Η παιδεία.  «Φορτώνουν τα παιδιά με πολλά…»

Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις. Μέρος Θ΄ (Τελευταίο).

Οἱ γονεῖς καί οἱ ἐλεύθερες σχέσεις  

Μέρος Θ΄
Ὁμιλίες μέ τον  ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη

(Κυριακή τοῦ τυφλοῦ)

απομαγνητοφωνημένη ομιλία που θα ακούσετε εδώ 

  Μέρος Α΄ -  Μέρος Β΄  -  Μέρος Γ΄  -  Μέρος Δ΄  -  Μέρος Ε΄  ΄- Μέρος ΣΤ΄ -  Μέρος Ζ΄ 

Μέρος Η΄

 

 

'Ερωτήσεις - συνέχεια

Ναί
(Δέν ἀκούγετε καθαρά ἡ ἐρώτηση. Ἀφοροῦσε στό τί μᾶς ἐμποδίζει γιά νά ζήσουμε «ἐν Χριστῷ»).
Ἀπάντηση:
-Οἱ Πατέρες μίλησαν γιά τρεῖς μεγάλους ἐχθρούς: ραθυμία, λήθη καί ἄγνοια.  Αὐτά εἶναι τά  τρία πού μᾶς ἐμποδίζουνε.
Ραθυμία.  Εἴμαστε βαρεῖς, τεμπέληδες, ράθυμοι, δέν ξεκινᾶμε.  Ἐνῶ τό βλέπεις τό σωστό...Ὑπάρχει αὐτό πού λέγαμε πρίν δύο Κυριακές νομίζω, ἡ δύναμη τῆς συνήθειας.  Φοβερή δύναμη αὐτή.  Καί ἐνῶ τό βλέπεις ὅτι πρέπει νά  τό κάνεις, δέν σηκώνεσαι νά τό κάνεις.  Καί μένεις ἐκεῖ,  ἀγκυλωμένος στήν  συνήθεια.  Εἶναι φοβερή ἡ δύναμη τῆς συνήθειας.  Καί θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ξεκινήσει κάποια στιγμή.  Πῶς θά ξεκινήσει;  Πρέπει νά πιστέψει.  Γι’ αὐτό ὁ Χριστός πάντα ζητοῦσε τήν πίστη.  Πρίν κάνει καλά τούς ἀνθρώπους, ἔλεγε: «πιστεύεις»;
Ἄν πιστέψεις στόν Χριστό μετά θά πιστέψεις καί στήν κόλαση.  Ὅτι ὑπάρχει κόλαση.  Εἶναι αὐτό τό πρῶτο ἔναυσμα  γιά νά ξεκινήσει ὁ ἄνθρωπος: τό νά φοβηθεῖ τήν κόλαση.

Ἀπό ἐκεῖ ξεκινᾶμε. Ὁ πρῶτος φόβος, πού κάνει νά ξεπαγώσουν τά  λάδια, νά πάρει μπρός, κράκ- κράκ
ἔτσι, σιγά- σιγά ὁ κινητήρας, νά ἀρχίσεις νά περπατᾶς. Αὐτός ὁ φόβος γιά νά μήν κολαστοῦμε προϋποθέτει βέβαια τήν πίστη. Ἄν δέν ὑπάρχει ἡ πίστη  δέν ξεκινᾶς νά κάνεις πνευματικό ἀγῶνα...Τί νά ξεκινήσεις;  Δέν ἔχει ἔννοια... «Γιατί νά ξεκινήσω»; Σοῦ λέει ὁ ἄλλος «καλά εἶμαι, ζῶ ἔτσι καί μ’ ἀρέσει».
Λήθη
Τό δεύτερο ἐμπόδιο εἶναι ἡ λήθη.  Τό ξεχνᾶμε, τό ξεχνᾶμε.  Καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι... Παρατηρῆστε τόν ἑαυτό σας νά δεῖτε...Μιά μέρα νά μήν κάνετε τόν κανόνα σας, τήν προσευχή σας, τίς μετάνοιές σας, τό κομποσκοίνι σας, τήν μελέτη σας τήν πνευματική..., νά δεῖτε πῶς θά εἴσαστε τήν ἄλλη μέρα;
Ἐρείπια, ναί.  Εἶναι σάν νά μήν ἔφαγες μιά μέρα.  Ἄν τό κάνεις καί δεύτερη μέρα, τήν τρίτη, μετά, θά εἶσαι πτῶμα.  Ἔρχεται ἡ λήθη, τά  ξεχνᾶμε.  Καί ὅταν λέμε λήθη, ἐννοοῦμε κυρίως καί πρό πάντων τόν Χριστό.  Ξεχνᾶμε τόν  Χριστό.  Δέν εἶναι ὅτι, πῶς νά ποῦμε, ξεχνᾶμε κάτι, μιά ἰδέα.  Δέν ἔχουμε κοινωνία μέ τόν Χριστό.  Χάνουμε τήν κοινωνία, τήν ἕνωση μέ τόν Χριστό.  Γιατί ὅλα αὐτά πού λέμε, ὁ κανόνας μας, οἱ μετά-νοιές μας, τό κομποσχοίνι μας, τό Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὅλος αὐτός ὁ πνευματικός ἀγώνας εἶναι αὐτό πού σέ κρατάει σέ κοινωνία μέ τόν Θεό. Μπορεῖς ἔτσι καί παίρνεις, μετέχεις στήν ἐνέργεια  τοῦ Θεοῦ.
 Ἡ λήθη τώρα τί εἶναι; Εἶναι τό  νά μήν ἔχεις αὐτήν τήν κοινωνία. Καί εἶσαι πιά μετά στήν ἀναλήθεια, στό ἄρρωστο, στό ψέμμα.  Δέν ζεῖς  στήν ἀλήθεια, δηλαδή στόν Χριστό.  Βλέπετε; Ἀλήθεια τί σημαίνει;  Προέρχεται ἀπό τό α- τό στερητικό καί τή λέξη λήθη· δηλαδή ἡ ἀλήθεια εἶναι τό ἀντίθετο  τῆς λήθης. Εἶσαι στήν ἀλήθεια, ἀληθεύεις ὅταν εἶσαι σέ κοινωνία μέ τόν Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἀλήθεια.  Ὅταν πέσουμε στήν λήθη, πέφτουμε στήν ἀκοινωνησία.

Καί τό ἄλλο ἐμπόδιο, τό τρίτο εἶναι ἡ ἄγνοια. Δέν γνωρίζεις τόν Θεό. Δηλαδή πάλι δέν ἔχεις κοινωνία.  Διότι γνωρίζω τόν Θεό σημαίνει ἔχω ἐμπειρία, βιώνω τήν ζωή τοῦ Θεοῦ· ὄχι ἁπλῶς ἔχω κάποιες ἐγκεφαλικές γνώσεις. Τέτοιες ἔχουνε καί οἱ δαίμονες: Τό ὅτι ὑπάρχει Θεός, τό ξέρουνε πολύ καλά γιατί κάποτε Τόν ὑπερετοῦσαν, Τόν λάτρευαν.  Ξέρουν πολύ καλά τί εἶναι ὁ Χριστός, τί εἶναι ἡ Ἁγία Τριάδα, τί εἶναι οἱ Ἄγγελοι, κ.λ.π..  Δέν μιλᾶμε γιά αὐτήν τήν γνώση.  Μιλᾶμε γιά τήν βιωματική γνώση, τήν κοινωνία δηλαδή.  Μιλᾶμε γιά τήν ἀληθινή γνώση πού ἔρχεται μέσα ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί πη-γάζει ἀπό τόν Θεό.
 Ὅταν λοιπόν κάποια στιγμή δέν φροντίζεις νά ἔχεις αὐτήν τήν κοινωνία, ἔ μετά τά  χάνεις, ἀντιστέκεσαι στό  καλό, στό  φῶς.  Μετά πέφτεις στό  σκοτάδι.  Δέν μπορεῖς νά εἶσαι κάπου ἐνδιάμεσα. Ἄν φύγεις ἀπ’ τό φῶς, πᾶς στό  σκοτάδι.  Εἴδατε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τί λέει:«Ἤρθε τό φῶς καί οἱ ἄνθρωποι ἀγαπήσανε τό σκοτάδι»
-Γιατί;
-Γιατί «ἦταν πονηρά τά  ἔργα τους». Εἴχανε συνηθίσει σέ μιά κατάσταση σκοταδιοῦ, σκοτεινῶν ἔργων. Τό φῶς τό μιση
σαν...
-Γιατί; Τό φῶς τί κάνει;
-Τούς προδίδει...  Προδίδει τά  κακά τους ἔργα καί  σοῦ λένε ὅτι δέν θέλω νά πάω στό  φῶς.  Δέν θέλω νά ἐξομολογηθῶ, δέν θέλω νά πάω στόν παπά, δέν θέλω νά πάω ἐκκλησία.
- Γιατί δέν θέλουν;  Γιατί δέν ἀντέχουν;
- Γιατί  προδίδονται τά  ἔργα τους πού εἶναι σκοτεινά καί στό σκοτάδι δέν φαίνονται. Κάποτε ὅμως θά φανοῦν τά πά-ντα...

Ναί
(δέν ἀκούγεται καθαρά ἡ ἐρώτηση. Ἀφοροῦσε στό πόσο μποροῦμε νά πιέσουμε τά παιδιά γιά νά ζήσουν ἐν Χριστῷ)
Ἀπάντηση:
-Το πόσο θά πιέσουμε, ναι. … Ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία. Τό πόσο θά πιέσεις, αὐτό εἶναι ἀνάλογα μέ τήν ἡλικία. Βεβαίως πάντα μέ  τήν προσευχή σου, νά σέ φωτήσει ὁ Θεός καί μέ τήν συμβουλή καί ἑνός πνευματικοῦ. Ἕνα παιδί πού ἔχει μπεῖ στήν ἐφηβεία, δέν μπορεῖς νά τό πιέσεις πολύ.  Εἶναι πολύ δύσκολο καί θά πρέπει μέ πολλή διάκριση, πολύ λίγο νά τό πιέσεις.
Τά  πίο πολύτιμα χρόνια, πού μπορεῖ νά ἀσκήσει ἀγωγή ὁ γονιός εἶναι μέχρι δέκα χρονῶν. Τά πρῶτα ἐννιά μέ δέκα χρόνια.  Τά  πιό πολύτιμα χρόνια γιά τήν ἀγωγή. Κατ’ ἐξοχήν δέ ἀκόμη πιό βασικά χρόνια εἶναι ὁ χρόνος τῆς ἐνδομήτριας ζωῆς·  καί μετά τά  δύο- τρία πρῶτα χρόνια.  Ἀπό ἐκεῖ καί μετά τό παιδάκι ἔχει σχεδόν διαμορφωθεῖ.  Ὄχι ὅτι δέν γίνεται πάλι τίποτα, ἀλλά ἔχεις χάσει πολύ βασικό χρόνο ἄν ξεκινήσεις τότε νά δίνεις ἀγωγή στό  παιδί.  Γιά αὐτό λέω καί στίς μη-τέρες, πού εἶναι ἔγκυες  νά προσεύχονται πάρα πολύ.  Νά εἶναι πάντα ἤρεμες. Νά διαβάζουνε ἕνα ψαλμό κάθε μέρα.  Νά ἔχουνε αὐτήν τήν κοινωνία μέ τόν Χριστό.  Αὐτή εἶναι ὅλη ἡ οὐσία. Νά κρατοῦν αὐτήν τήν ζωντανή σχέση μέ τόν Χριστό Μας.  Νά μήν θυμώνουν, νά μήν ταράζονται ποτέ καί  λοιπά.  Αὐτό θά περάσει στό  παιδί.
Τί νομίζετε, ἡ Παναγία γιατί εἶναι ἡ «Παναγία»; Ἦταν τυχαῖο αὐτό; Ἤ ἦταν ἀναγκασμένη νά εἶναι «Παναγία»;
Κάθε ἄλλο.  Ὁ Χριστός δέν ἀναγκάζει κανέναν νά εἶναι Ἅγιος.  Ἀλλά ἦταν οἱ γονείς Της Ἅγιοι, θά ἔλεγα «Πανάγιοι».  Καί ἄν ἦρθαν σέ σαρκική σχέση, ἀπό ὑπακοή ἦρθαν.  Εἶχαν μιά πολύ μεγάλη ἁγνότητα καί ἐγκράτεια μεταξύ τους.  Πήρανε μήνυμα ἀπό τόν Θεό καί ἔγινε ἡ σύλληψη μέ ἀπάθεια. Καί ἡ σύλληψη ἀκόμα ἔγινε μέ ἀπάθεια.
Κατόπιν ἡ Ἁγία Ἄννα ὅσο κυοφοροῦσε τήν Παναγία μας, πῶς θά ἤτανε; Μέ πολύ προσευχή, μέ πολύ εὐλάβεια, μέ πολύ εὐχαριστία στό  Θεό , εὐγνωμοσύνη κλπ. , καί ὁ Ἅγιος Ἰωακείμ ἐπίσης. Καί ἔτσι προέκυψε ἡ Παναγία.
Τήν βλέπει κανείς κοριτσάκι τριῶν χρονῶν καί Τήν θαυ-μάζει. Δέν ξέρω ἄν  ἔχετε δεῖ, μιά  ὡραία εἰκόνα ἀπό τό  Πρωτᾶτο στό  Ἅγιο Ὄρος.  Εἶναι πολύ γνωστή, τοῦ Πανσέλη-νου: πῶς πάει, πῶς εἰσέρχεται ἡ Παναγία μας στά Ἅγια τῶν Ἁγίων.  Τριῶν χρονῶν. Καί  εἶναι ἕνα κοριτσάκι καί λές ὅτι εἶναι ὥριμη γυναῖκα.  Ἔτσι μέ μιά σοβαρότητα μέ μιά ἀρχοντιά, μέ τήν ἥρεμη, σεμνή, μεγαλοπρέπεια πού σέ ἀφήνει ἔκθαμβο.
 - Εἶναι δυνατόν τριῶν χρονῶν κοριτσάκι νά ἔχει αὐτήν τήν ὡριμότητα νά ἀφιερωθεῖ στόν Θεό;
- Εἶναι δυνατόν. Ἡ Παναγία μας.  Καί πάει ἔτσι σταθερά καί μπαίνει στά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί κλείνεται ἐκεῖ γιά δώδεκα χρόνια.
Ὅλο αὐτό ὀφείλεται στούς γονείς.  Καί στήν Ἴδια βέβαια, ἀλλα κατά μέγα μέρος στήν ἅγια ρίζα της, τήν πνευματική καί τήν σωματική, στόν Ἅγιο Ἰωακείμ καί στήν Ἁγία Ἄννα.
Γιά αὐτό ἄν δέν θέλετε νά ἔχετε προβλήματα , καλλιεργεῖστε πνευματικά τόν ἑαυτό σας.
Ἔλεγε ὁ Πάτερ Πορφύριος: «ἡ λύση ὅλων τῶν προβλημά-των τῶν παιδιῶν, εἶναι ὁ ἐξαγιασμός τῶν γονέων».
Νά μείνουμε σ’ αὐτά; Ἐλᾶτε νά κάνουμε προσευχή.
 Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίω Πνεύματι
καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰῶνων. Ἀμήν.

Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,
θανάτῳ θάνατον πατήσας
καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι
ἡ ζωήν χαρισάμενος

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_7398.html

Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. Ἑρμηνεία τεσσάρων βασικῶν προσευχῶν : δ) Τό Σύμβολο τῆς Πίστεως

Στάρετς Σάββας  Ο Παρηγορητής»  - Διδαχές τοῦ στάρες Σάββα

Μετάφραση ἀπό τήν ρωσική γλῶσσα  π.Ιωάννου Φωτοπούλου
Ἀποσπάσματα ἀπό τό ἡμερολόγιό του (σελ. 221 -226)

 

  Ἑρμηνεία τεσσάρων  βασικῶν προσευχῶν : δ) «Τό Σύμβολο τῆς Πίστεως»

 

 

«Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν Πατέρα Παντοκράτορα, Ποιητήν Οὐρανοῦ καί γῆς ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων».  Πιστεύω στό Πρῶτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδας, στόν Ἕνα Θεό Πατέρα.  Πιστεύω ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Ποιητής οὐρανοῦ καί γῆς ὅλου τοῦ ὁρατοῦ κόσμου καί τῶν ἀοράτων, ἀσωμάτων Οὐρανίων Δυνάμεων.  Πιστεύω ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Παντοκράτωρ. Βασιλεύς  καί Κύριος σέ ὅλα ἀπό τήν ἀρχή τοῦ κόσμου ὡς τό τέλος του.

«Καί εἴς Ἕνα Κύριον Ἰησοῦ Χριστόν, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν Μονογενῆ, τόν ἐκ τοῦ Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων τῶν αἰώνων». Πιστεύω στό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τόν Μονογενῆ Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τό Θεό Λόγο ὅτι Αὐτός γεννήθηκε ἀπό τόν Πατέρα πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου, πρίν ἀπό ὅλους τούς αἰώνες.

«Φῶς ἐκ Φωτός, Θεόν ἀληθινόν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο».  Πιστεύω ὅτι ὁ Χριστός, τό Φῶς τοῦ κόσμου γεννήθηκε ἀπό τό Φῶς, ὅτι εἶναι Υἱός τοῦ Θεοῦ, Ἀληθινός Θεός καί ὅτι γεννήθηκε ἀπό τόν Ἀληθινό Θεό Πατέρα καί εἶναι Υἱός τοῦ Θεοῦ ἴσος μέ τό Θεό Πατέρα.
Τά λόγια αὐτά τῆς προσευχῆς διαπερνοῦν βαθιά τήν ψυχή, ἐξάπτουν τήν ἀγάπη στό Θεό Πατέρα καί τον Υἱό τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦ Χριστό πού εἶναι τό Φῶς καί ἀληθινός Θεός.  Ὁ ἀκαθαρτος νοῦς καί ἡ ἁμαρτωλή ψυχή δέν μποροῦν νά χωρέσουν ὅλο αὐτό τό μεγαλεῖο. Ὅταν λέγουν στήν ἐκκλησία τό Σύμβολο τῆς πίστεως, ἡ ψυχή φθάνει σέ ἐνθουσιασμό καί κατάνυξη καί γεννιέται μετάνοια γιά τίς ἁμαρτίες της.
Το Σύμβολο τῆς Πίστεως εἶναι ἡ βάση τοῦ Χριστιανισμοῦ.  Σ’ αὐτό σάν πάνω σέ πέτρα βασίζεται τό οἰκοδόμημα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους.


«Τόν δι΄ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα». Ὁ Κύριος ἦλθε στή γῆ γιά νά σώσει τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τόν αἰώνιο ὄλεθρο. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰησούς Χριστός, ἔλαβε σάρκα ἀνθρώπινη, γεννήθηκε ἀπό τήν Πανάχραντη Παρθένο Μαρία διά τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀκατανόητο τό μυστήριο τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί κάθε μυστήριο τοῦ Θεοῦ! Ὅμως πιστεύει ἡ ψυχή, χωρίς ἔρευνα στήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ Ἰησούς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ὀ Θεάνθρωπος. Ὁ Ὑψηλός Θεός ταπεινώθηκε κι ἔγινε δοῦλος, ἐνδύθηκε ἀνθρώπινη σάρκα, ἐνανθρώπησε, ἔφερε τόν Ἑαυτό Του πλησίον τοῦ πεσόντος ἀνθρώπου, γιά νά τόν διδάξει, νά τόν λυτρώσει ἀπό τήν κατάρα καί νά τόν σώσει ἀπό τόν αἰώνιο ὄλεθρο.

«Σταυρωθέντα τε ὑπέρ ἡμῶν ἐπί Ποντίου Πιλάτου καί παθόντα καί ταφέντα». Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔζησε στή γῆ 33 χρόνια, δίδαξε τούς λαούς τίς ἐντολές τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἔδωσε στούς ἀνθρώπους τήν καινή, κύρια ἐντολή τῆς ἀγάπης: νά ἀγαποῦν τό Θεό καί τόν πλήσιον.  Χάριν αὐτῆς τῆς ἀγάπης πρός τό ἀπολωλός ἀνθρώπινο γένος, ἔπαθε, ὑπέμεινε μαρτύρια καί τό σταυρικό θάνατο.  Τό Χριστό Τόν σταύρωσαν οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι, ὅταν ἦταν Ρωμαῖος ἡγεμῶν ὁ Πόντιος Πιλάτος. Ὁ ἀναμάρτητος Θεός, ἐτάφη ὡς ἄνθρωπος σέ τάφο ἀπό τούς εὐσεβείς ἄνδρες Ἰωσήφ καί Νικόδημο καί τίς Μυροφόρες γυναῖκες.
Ἡ ψυχή αἰσθάνεται πόνο καί ὀδύνη, ὅταν ἐνθυμεῖται τά Πάθη τοῦ Χριστοῦ, κυριαρχεῖ ἡ θλίψη στή συναίσθηση ὅτι ἐγώ ἐκ νέου σταυρώνω τόν Κύριο μέ τίς ἁμαρτίες μου. Τότε κάμπτομαι ἐνώπιον τοῦ Σταυρωθέντος Χριστοῦ καί μετά δακρύων προσεύχομαι: «Ἐμπτυσμούς, κολαφισμούς καί πληγάς δι’ ἐμέ τόν κατάκριτον καταδεξάμενος, μή κρίνῃς με Κύριε, κατά τά ἔργα μου, ἱλάσθητι τήν τάλαινά μου ψυχήν καί ἐλέησόν μέ καί ὡς τόν εὐγνώμονα ληστήν μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῇ βασιλεία Σου».
 
«Καί ἀναστάντα κατά τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατά τάς Γραφάς».  Κατά τό προφητευθέν στήν Ἁγία Γραφή, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἀνέστη ἐκ τοῦ τάφου σύν τῆ σαρκί Αὐτοῦ κατά τήν τρίτη ἡμέρα καί ἀνέστησε ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τόν αἰώνιο ὄλεθρο.

«Καί ἀνελθόντα εἰς τούς οὐρανούς καί καθεζόμενος ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός».  Μετά τήν ἀνάστασή Του ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἀνελήφθη μέ τή θεωθεῖσα σάρκα Του στούς οὐρανούς δείχνοντάς μας τήν ὁδό τῆς σωτηρίας, καί ἐκάθισε ἐκ δεξιῶν τοῦ οὐρανίου Πατρός διδάσκοντας καί μᾶς ὅτι ἡ Πατρίδα μας εἶναι στούς οὐρανούς καί ὅτι ἡ ἐπίγεια ζωή μας εἶναι μιά προσωρινή ἀποδημία καί προετοιμασία γιά τήν αἰώνια οὐράνια ζωή.  Γι΄ αὐτό πρέπει νά ἀναζητοῦμε τόν οὐράνιο θησαυρό καί νά φιλοσοφοῦμε γιά τά ἐπουράνια κι ὄχι γιά τά ἐπίγεια.

«Καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς». Ἡ ψυχή μ’ αὐτές τίς λέξεις τρέμει μέ τήν ἀνάμνηση τῆς ἐσχάτης φοβερᾶς Κρίσεως, ὅπου ὁ καθένας θά δώσει ἀπολογία στόν Κριτή γιά ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του, ὄχι μόνο γιά τά ἔργα, ἀλλά καί γιά τίς σκέψεις καί τίς ἐπιθυμίες. Ὤ ταλαίπωρη ψυχή μου πῶς θά ἀποκριθεῖς γία τίς ἁμαρτίες σου στόν ἀθάνατο Κριτή; Κανείς δέν μπορεῖ νά κρυφτεῖ ἀπό τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ὅλοι μέ φόβο θα ἐξετασθοῦν γιά τίς πράξεις καί τις σκέψεις τους. Ὅλοι μέ φόβο καί τρόμο θά περιμένουν γιά τόν ἑαυτό τους τήν τελική ἀπόφαση γιά τήν αἰώνια μακαριότητα ἤ γιά τήν αἰώνια κόλαση γιά τά ὁποῖα δέν θά ὑπάρχει τέλος.

«Καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Κύριον, τό Ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, τό σύν Πατρί καί Υἱῷ συμπροσκοινούμενον καί συνδοξαζόμενον, τό λαλῆσαν διά τῶν προφητῶν».  Πιστεύω καί στό τρίτο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, στό Ἅγιο Πνεῦμα, τόν Κύριον.  Αὐτός ζωοποιεῖ καί ἐκπληρώνει ὅλα τά προστάγματα τοῦ Θεοῦ.  Προσκυνοῦμε καί δοξάζουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως καί τόν Πατέρα καί τόν Υἱό.  Διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνήγγειλαν οἱ προφῆτες τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι στούς διαφόρους λαούς τό λόγο τοῦ Θεοῦ, τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.  Διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καθοδηγήθηκαν πρίν καί καθοδηγοῦνται καί τώρα οἱ ἀληθινοί Χριστιανοί, οἱ δοῦλοι καί φίλοι τοῦ Θεοῦ.

«Εἰς Μία Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολίκήν Ἐκκλησίαν». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ φάρος μέσα στή φουρτουνιασμένη θάλασσα τῆς καθημερινῆς ζωῆς, τό πλοῖο τῆς σωτηρίας μας. Ἡ Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία ἔχει τήν ἀρχή της ἀπό τούς ἀποστολικούς χρόνους καί ὁμολογεῖ τή διδασκαλία τους ἀναλλοιώτη.  Γι’ αὐτό ὀνομάζεται Ἀποστολική.  Οἱ Ἀπόστολοι εἶναι διάδοχοι τοῦ Χριστοῦ.  Ἡ Ἐκκλησία ὀνομάζεται Καθολική, ὄχι μόνο ἐπειδή ὅλα τά δόγματά της ἐπικυρώθηκαν ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες στίς Οἰκουμενικές Συνόδους[28], ἀλλά καί ἐπειδή Αὐτήν τή συνιστοῦν ὅλες οοἱ ἐκκλησίες σέ ὅλον τόν κόσμο καί οἱ χριστιανοί σέ ὅλα τά πέρατα τοῦ κόσμου.
Ἡ ψυχή κάθε εὐσεβοῦς χριστιανοῦ πάντοτε χαίρετε πού βρίσκεται στήν ὀρθή μάνδρα τῆς σώζουσας Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλλησίας, ὅτι μέσα στήν ἀμαρτωλή τρικυμία μας, ὅπου ἡ ψυχή ἀνακαινίζεται, λαμβάνει ἐνίσχυση στόν ἀγῶνα κατά τῶν πνευμάτων τῆς πονηρίας, κατά τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν μας. Ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία[29].

«Ὁμολογῶ ἕν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Αὐτἀ τά λόγια ὑπενθυμίζουν τό Βάπτισμα στήν κολυμβήθρα, τή «γέννηση διά τοῦ Πνεύματος».  Κατά τό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος πλύνεται ἡ προπατορική ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων καί αἵρεται ἡ κατάρα.  Συγχωροῦνται ἐπίσης ὅλες οἱ ἁμαρτίες ὅσων βαπτίστηκαν ὄχι στη νηπιακή ἡλικία.  Καί μετά, μέ τή χρίση τοῦ Μύρου δίνεται στόν νεοβαπτιζόμενο ἡ Χάρις τοῦ ἁγίου Πνεύματος.  Κατά τό Βάπτισμα δίνονται οἱ ὑποσχέσεις: ἄρνηση τοῦ Σατανᾶ καί ὅλων τῶν ἔργων τού, καί σύνταξη μέ τό Χριστό, καθώς καί προθυμία νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τό Νομο Του καί τό θέλημά Του.

«Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωἠν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, Ἁμμήν».  Πιστεύω ὄτι θά ἀναστηθοῦν οἱ νεκροί ὄλων τῶν αἰώνων καί ὅτι ὅλοι, ζῶντες καί νεκροί, θά ἔλθουν στό ἔσχατο, δίκαιο Κριτήριο.
Περιμένω τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καί τή μέλλουσα αἰώνια ζωή, ὅπου ἀναμένει ὅλους ἐμᾶς ἤ αἰώνια χαρά, αἰώνια μακαριότητα ἤ αἰώνια κόλαση στόν ἀφόρητο Ἅδη, στή γέννα τοῦ πυρός «ὅπου τό πῦρ οὐ σβέννυται καί ὁ σκώληξ οοὐ τελευτᾷ»
Κύριε, μή κρίνῃς με κατά τά ἔργα μου, ἀλλά κατά τό ἔλεος Σου σῶσον με!


Παραπομπές
[28]Στή ρωσική γλῶσσα σο(α)μπόρ σημαίνει καθεδρικός Νάος ἀλλά καί Σύνοδος καί σο(α)μπόρναγια (ἐπιθ.) σημαίνει Καθολική.  Καθολική δηλαδή σημαίνει, κατἀ ἕνα μέρος, Ἑκκλησία Συνοδική, Ἑκκλησία πού ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμεικῶν Συνόδων.

[29]Ἐπειδή ὁ στάρετς Σάββας λέγει ὅτι ὅλες οἱ Ἐκκλησίες καί ὅλοι οἱ Χριστιανοί σέ ὄλον τόν κόσμο ἀπαρτίζουν τήν Ἑκκλησία, πρός ἀποφυγήν παρανοήσεων τοῦ φρονήματος τοῦ Γέροντος παραθέτουμε ἀπόσπασμα ἀπό μία ἄλλη ἐρμηνεία του στό Σύμβολο τῆς Πίστεως καί συγκεκριμένα στό ἄρθρο  «εἰς Μίαν, Ἁγίαν Καθολικην..» . «Πιστεύω ὅτι μόνο μία εἶναι ἡ Ἁγία, καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διά τοῦ Αἵματος καί τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, τῶν ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν μαρτύρων ἑδραιώθηκε, ὅτι «πύλαι Ἄδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» καί ὅτι σ’ αὐτήν ἡ ὀρθόδοξη ἀνατολική ὁμολογία καρατεῖται πρός βέβαιη σωτηρία, ἀκολουθώντας τά θεσπίσματα τῆς Ἐκκλησίας ἀνλλοίωτα»(ρωσικό πρώτυπο σ. 269). Ὅταν λοιπόν ὁ στάρετς ὁμιλεῖ γιά Ἐκκλησίες ἐννοεῖ  τίς ἁπανταχοῦ, κατά τόπους ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί ὅταν ὁμιλεῖ γιά χριστιανούς ἐννοεῖ τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὀρθοδόξους χριστιανούς.

Οι προηγούμενες προσευχές 

α) «Βασιλεῦ Οὐράνιε»     β) «Πάτερ ἡμῶν»

γ) «Θεοτόκε Παρθένε»

http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_03.html

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα

 

Διηγήματα του Πνευματοφόρου Γέροντος Δανιήλ

Έλεγε ό Γέρο - Δανιήλ ότι, στην Ιερά Σκήτη του Ξενοφώντος, ό Γέροντας της Καλύβας «Εισοδια της Θεοτόκου» Γρηγόριος Ιερομόναχος, είχε υποτακτικό πολύ απλό, αγαθό και άκακο, θεοφύλακτο ονομαζόμενο.
Ό Μοναχός θεοφύλακτος, κατά την εορτή των Θεοφανίων, πού γίνεται ό μεγάλος Αγιασμός, όταν άκουσε τα τροπάρια και τίς ευχές πού ψάλλει ή Εκκλησία μας και τα όποια λένε: «Σήμερον αγιάζεται ή φύσις των υδάτων...», του φάνηκε κάπως περίεργο και όταν τελείωσε ή τελετή, ρώτησε το Γέροντα του Παπα - Γρηγόρη : «Γέροντα, άκουσα στα τροπάρια και στις ευχές να λέτε πώς «Σήμερον αγιάζεται ή φύσις των υδάτων...», πώς γίνεται αυτό το πράγμα και όλα τα νερά αγιάζονται; Αγιάζονται και τα νερά της θαλάσσης;»
Ό Γέροντας του Παπα - Γρηγόρης σ' αυτά απάντησε: — Αδελφέ Θεοφύλακτε, ό Πανάγαθος θεός, με τίς προσευχές των ανθρώπων, πού γίνονται με ταπείνωση, από αδιάκριτη και ακλόνητη πίστη, με την επιφοίτηση της χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, επενεργεί επί των εμψύχων και αψύχων ακόμη μεταβάλλει αυτά και τα αγιάζει, για να καθαρίσει και αγιάσει μ' αυτά τους πιστούς δούλους Του.
Όπως, επί παραδείγματι, αγιάζει το νερό και το λάδι στο Βάπτισμα, και απαλλάσσει τον άνθρωπο, και καθαρίζει αυτόν από το προπατορικό αμάρτημα και από κάθε είδους άλλης αμαρτίας και έτσι βγαίνει από την άγια Κολυμβήθρα αγνός, καθαρός και τέλειος χριστιανός.
Όπως μεταβάλλει το ψωμί και το κρασί, πού προσφέρει θυσία των χριστιανών ό Ιερεύς και με την επιφοίτηση του Παναγίου Πνεύματος, τα κάνει από ψωμί - Σώμα κι από κρασί - Αίμα του Κυρίου και Θεού και Σωτηρος ημών Ιησού Χριστού και γίνονται τα Τίμια Δώρα, που μεταλαμβάνουν οι πιστοί, και μ' αυτά όταν άξιοι και καθαροί, με τη μετάνοια και εξομολόγηση τα παίρνουν, αγιάζονται και
θεοποιούνται.
Όπως μεταβάλλει το λάδι του ευχελαίου και γίνεται θεραπευτικό μέσο στους μετά πίστεως χριωμένους. Έτσι, αγαπητέ Θεοφύλακτε, μεταβάλλεται με τη χάρι του Αγίου Πνεύματος και ή φύση των υδάτων.
Ό Μοναχός Θεοφύλακτος για δεύτερη φορά ρώτησε το Γέροντα του και είπε:
Πάτερ και το νερό της θαλάσσης αγιάζεται κι αυτό;
Ναι αδελφέ, άκουσε και γι' αυτό: Όταν ό πρωτάγγελος Εωσφόρος, από την υπερηφάνεια του, ξέπεσε από τους ουρανούς και σαν αστραπή βρέθηκε στα κατώτερα μέρη, στα κατάβαθα της γης, εκεί πού είναι τα τάρταρα του Αδη, τότε πέφτοντας αυτός, παρέσυρε με την πτώση του το ένα τρίτο (1/3) από τους Αγγέλους, πού κι αυτοί έγιναν όπως κι ό αρχηγός τους Δαίμονες.
Πέφτοντας αυτοί, οι πρώην άγγελοι, από τους ουρανούς προς τη γη και επειδή εξακολουθούσαν να πέφτουν συνέχεια κι άλλοι άγγελοι, τότε στάθηκε στην πύλη του ουρανού ό μέγας Αρχάγγελος Μιχαήλ με την πύρινη ρομφαία, φώναξε προς όλους τους Αγγέλους και είπε: «Στώμεν καλώς, Στώμεν μετά φόβου Θεού» και με τη φωνή αύτη συνήλθαν οι Άγγελοι και σταμάτησαν να πέφτουν.
Εκείνοι όμως πού είχαν πέσει, με το πρόσταγμα αυτό του Αρχιστρατήγου Μιχαήλ, σταμάτησαν εκεί πού βρέθηκαν, άλλοι στον αέρα κι έγιναν τα εναέρια Τελώνια, άλλοι στη γη, κι έγιναν οι πειρασμοί και εξουσιαστές της γης, κι άλλοι στα ύδατα των ποταμών τής Γης και• της θαλάσσης, οπού πειράζουν, δοκιμάζουν και πνίγουν τους διερχόμενους επειδή, κατά το λόγο του Κυρίου «Άπ' αρχής, ό διάβολος ανθρωποκτόνος εστί» (Ίωάν. Η' 44).
Όταν όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, όπως λέγουν οι άγιοι Απόστολοι και το ιερό Ευαγγέλιο, και ό Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος, με το μέγα και ανερμήνευτο μυστήριο της θείας ενσάρκου αυτού οικονομίας, με την κάθοδο Του από τους ουρανούς αγίασε τον αέρα, τη γη, τη θάλασσα, τα ύδατα και πάντα «τα εν αυτοίς», και με τον αγιασμό και τη χάρι του Αγίου Πνεύματος κατήργησε την δύναμη και την εξουσία του Σατανά πού είχε, πριν να σαρκωθή ό Δεσπότης Χριστός επάνω στους ανθρώπους, στα ζώα και στα στοιχεία της φύσεως, και έτσι ό αέρας, ή γη και το νερό αγιάστηκαν, από την παρουσία του Δεσπότη Χριστού του Θεού ημών.
Ή ήμερα αυτή των Θεοφανίων, πάτερ Θεοφύλακτε, όπου γίνεται ό Μεγάλος Αγιασμός, γίνεται ή ανάμνησης της του Χριστού παρουσίας και της Θεοφανείας του τρισυπόστατου και τρισηλίου Θεού των χριστιανών, του Ποιητού και Δημιουργού των όλων, πού σαν σήμερα στη βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό, παρουσιάστηκε ό ουράνιος Πατέρας με τη φωνή και ό οποίος με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, πού το έστειλε σαν ένα περιστέρι επάνω στο κεφάλι του Χριστού, μ' αυτό δείχνοντας μας το Χριστό, είπε: «Ούτος εστίν ό υιός μου ό αγαπητός ενώ ηυδόκησα...» δηλαδή αυτό είναι το αγαπημένο μου παιδί, ό μονογενής, με τον όποιον, όπως δημιουργήσαμε μαζί μ' αυτόν και το Αγιον Πνεύμα τον κόσμο όλον, έτσι και τώρα ευδόκησα, μέσον Αυτού να σωθεί ό κόσμος και να αναγεννηθεί ανακαινιζόμενος με το άγιο Βάπτισμα.

ΓΛΥΚΥΤΕΡΟ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Εάν λοιπόν θέλεις να δοκιμάσεις την αλήθεια όλων αυτών πού σου είπα, πήγαινε πάτερ Θεοφύλακτε, κάτω στη θάλασσα σήμερα, να ιδείς πώς το νερό είναι γλυκό και πίνεται.
Ό απλός κι αγαθός Μοναχός Θεοφύλακτος, παρ όλο τον κόπο της αγρυπνίας, μόλις άκουσε αυτά τα πράγματα για να βεβαιωθεί, πήρε ένα μικρό δοχείο και πήγε αμέσως στη θάλασσα, ή οποία από τη Σκήτη αυτή απέχει περισσότερο από μια ώρα πεζοπορία, έσκυψε με ταπείνωση και τυφλή υπακοή, πήρε νερό από τη θάλασσα, ήπιε και μετά θαυμασμού είδε πώς το νερό ήταν γλυκό και πίνονταν με ευχαριστήσει. Γέμισε το δοχείο του και γύρισε στο Γέροντα του, τον όποιον αφού ευχαρίστησε του έδωκε να πιει κι αυτός από το νερό της θάλασσας, ήπιε κι εκείνος και δόξασαν «τον θαυμαστόν Θεόν εν τοις έργοις και τοις αγίοις αυτού» (Ψαλμ. ΞΖ' 36).
Πέρασαν περισσότερα από τριάντα χρόνια, ό Γέροντας Παπα-Γρηγόρης, πλήρης ήμερων, αρρώστησε λίγο και κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο. Ό υποτακτικός του Θεοφύλακτος συνέχιζε να παίρνει κάθε χρόνο την ήμερα των Θεοφανίων, νερό από τη θάλασσα και συνεχίζονταν το ίδιο θαύμα, το νερό να είναι γλυκό και πόσιμο.
Τρία χρόνια μετά το θάνατο του γέροντα του, ό Πάτερ θεοφύλακτος, μετά την αγρυπνία των Θεοφανίων, όταν βγήκαν οι Πατέρες από το «Κυριάκο» βλέπουν τον αδελφό θεοφύλακτο να πηγαίνει περισσότερο κάτω από την Καλύβα πού έμενε. Οι άλλοι Πατέρες της Σκήτης τότε τον ρώτησαν: — Για που πηγαίνεις πάτερ Θεοφύλακτε; Δε θα πας να ξεκουραστείς στο σπίτι σου;
Ό πάτερ Θεοφύλακτος για απάντηση, τους φανέρωσε το μέχρι τότε άγνωστο στους άλλους Πατέρες της Σκήτης θαύμα, πώς δηλαδή την ήμερα του μεγάλου Αγιασμού το νερό της θαλάσσης γίνεται γλυκό και πίνεται.
Οι Πατέρες, επειδή γνώριζαν πώς ό αδελφός αυτός ήταν απλός και άκακος, δεν πίστεψαν στα λόγια του και τον ειρωνεύτηκαν. — Άιντε καημένε να ξεκουραστείς και πας μετά να μας φέρεις κι εμάς να πιούμε... θάλασσα! Ό πάτερ Θεοφύλακτος δεν έδωκε καμιά σημασία στα λόγια τους, πήγε στη θάλασσα ήπιε, όπως έκανε μέχρι τότε, νερό πού ήταν γλυκό, γέμισε και το δοχείο του και το πήγε να πιουν και οι άλλοι Πατέρες.
Εκείνοι με ειρωνεία και δυσπιστία πήραν το νερό αυτό να πιουν, αλλά το μέχρι κείνη τη στιγμή γλυκό νερό, για την απιστία τους έγινε αλμυρότερο και πολύ πικρότερο από το νερό της θάλασσας.
Τότε ό αδελφός Θεοφύλακτος τους φανέρωσε πώς επί τριάντα και πλέον χρόνια πίνανε με το Γέροντα του το γλυκύτατο και νοστιμότατο, για την ήμερα εκείνη νερό της θάλασσας. Και έτσι από την ήμερα εκείνη για την απιστία των Πατέρων σταμάτησε να γίνεται το θαύμα αυτό!
http://anavaseis.blogspot.com/2010/07/blog-post_478.html
pigizois.net