Ὁ σεβασμός καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων (σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Παΐσιο). Μέρος Α΄. Ἱερομόναχος π. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλίες μέ τόν Ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη
Μέρος πρώτο
Ὁ σεβασμός καί ἡ ἀγάπη μεταξύ τῶν συζύγων 
(σύμφωνα μέ τόν Γέροντα Παΐσιο)

*Απομαγνητοφωνημένο κείμενο από ομιλία που μπορείτε να ακούσετε πατώντας ΕΔΩ
____________________________

Προσευχή.

Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν

Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς ἀναδείξας καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί δι΄ αὐτῶν τήν οἰκουμένην σαγηνεύσας Φιλάνθρωπε δόξα Σοι.

Χριστέ τό Φῶς τό ἀληθινόν
τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον
ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον
σημειωθήτω ἐφ΄ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου Σου
ἵνα ἐν Αὐτῷ ὀψόμεθα Φῶς τό ἀπρόσιτον
καί κατεύθυνον τά διαβήματα ἡμῶν
πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν Σου
πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Σου Μητρός
καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων, Ἀμήν.

__________________________________

 
1. Ἄλλα τά χαρίσματα τοῦ ἄνδρα καί ἄλλα τῆς γυναίκας

  

Σήμερα θά συνεχίσουμε νά μελετοῦμε τόν Γέροντα Παΐσιο.  Θά ἀσχοληθοῦμε μέ  τό θέμα τῆς οἰκογένειας καί συγκεκριμένα θά ὁμιλήσουμε γιά τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη, πού πρέπει νά ὑπάρχει μεταξύ τῶν συζύγων.  Θά δοῦμε τί λέει ὁ Γέροντας καί κατά δύναμιν θά τά σχολιάσουμε, μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἄς προχωρήσουμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντα.

Λέει ὁ Πατήρ Παΐσιος: «Ὁ Θεός τά ρύθμισε ὅλα μέ σο­φία. Μέ ἄλλα χαρίσματα προίκισε τόν ἄνδρα καί μέ ἄλλα τήν γυναίκα»[1]. 

Αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό...Στήν ἐποχή μας ὑπά­ρχει μία τάση  γιά ἰσοπέδωση.  (Μία τάση γιά ἐξάλειψη τῶν φύλων). Ξεκινάει ἀπό τά ἐξωτερικά, ἀπό τά ροῦχα, ἀπό.. τίς ξέρετε... τίς γνωστές μόδες (ἄς μήν ποῦμε τώρα τό ὄνομά τους· δέν μ’ ἀρέσει νά χρησιμοποιῶ τήν ὁρολογία τῶν νεοεποχιτῶν). Ἐπεκτείνεται αὐτή ἡ τάση γιά ἰσοπέδωση καί στήν συμπεριφορά. Ἡ μόδα αὐτή θέλει ὅλοι νά μιλᾶμε μέ τόν ἴδιο τρόπο, νά χρησιμοποιοῦμε τίς ἴδιες ἐκφράσεις, τίς ἴδιες ἀτάκες... τό ἴδιο λεξιλόγιο, νά ἔχομε ὅλοι τίς ἴδιες ἀντιδράσεις στά διάφορα ἐρεθίσματα. Ἀκόμη ἡ μόδα αὐτή ἐπιβάλλει καί τίς ἴδιες «εὐχές» πολλές φορές νά λέμε (π.χ. «νά περάσεις καλά»), ὥστε ἡ ἐξομοίωση-ἰσοπέδωση νά ἐπεκτείνεται ἀκόμη καί στό πῶς χαιρετᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον. 

UFO: Μία ἀκόμη ἀπάτη τῆς Νέας Ἐποχῆς (Ἴσως ἡ τελευταία πρίν μᾶς φέρουν τόν «Ἀντίχριστο»).

Η "ουφολογία" και "ουφολατρεία" της "Νέας Εποχής" ξαναχτύπησε - ΠΡΑΒΔΑ: "Το 2012 έρχονται εξωγήινα διαστημόπλοια"

 http://klassikoperiptosi.blogspot.com

Το έχουμε  γράψει δεκάδες φορές ότι  η αντίχριστη παναίρεση της "Νέας Εποχής"  έχει  εισχωρήσει  κρυφά ή φανερά σχεδόν παντού. 

Δύο είναι τα εμφανή  "στρατηγεία" της  τα οποία  ειδικά τα τελευταία  χρόνια "δουλεύουν υπερωρίες". 

Το πρώτο  είναι  αυτό  της "Νέας Τάξης Πραγμάτων"  και εκφράζεται  με ένα  καθοδηγούμενο σύμπλεγμα  κοσμικών  εξουσιών  που αρχίζει απο τις ΗΠΑ, τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ και απλώνεται  στις περισσότερες  "εθνικές" ηγεσίες , ή για να είμαστε ακριβέστεροι  σε εκείνες  των οποίων  οι εκπρόσωποι έχουν  περάσει  τις "εξετάσεις"  της"Λέσχη Μπίλντερμπεργκ",  της "Scientology" , των   Μασωνικών  στοών και των υπολοίπων αποκρυφιστικών καταγωγίων.
Να ξεκαθαρίσουμε  ότι  όταν αναφερόμαστε σε "κοσμικές εξουσίες"  - υποχείρια της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" δεν εννοούμε μόνο τις πολιτικές  αλλά και κάθε  είδους  "αρχή" που ασκεί εξουσία σε κάποιο τομέα (τραπεζοπιστωτικό σύστημα, ακαδημαϊκή και πανεπιστημιακή κοινότητα, γεωστρατηγικοί σχηματισμοί και "συμμαχίες", κλπ).
Είναι λοιπόν ορατά  ακόμα και στον  ανύποπτο  πολίτη τα  διάφορα "κατεστημένα"   ενώ μόνο οι σχολαστικοί  παρατηρητές θα αναγνωρίσουν σε αυτά  τον κοινό τους τόπο ή αν θέλετε τον κοινό τους παρανομαστή  που είναι η δημιουργία  μιας "παγκόσμιας κυβέρνησης".

Το δεύτερο  στρατηγείο της "Νέας Εποχής" διοικεί  και κατευθύνει  τους  φορείς της λεγόμενης "πνευματικής εξουσίας" ή όπως  οι περισσότεροι  γνωρίζουν  τις  "θρησκευτικές ηγεσίες". 
Ασφαλώς αναφερόμαστε  σε εκείνους  τους "θρησκευτικούς ηγέτες" που έχουν  απεμπολήσει τα θρησκευτικά τους  "πιστεύω" και έχουν ενστερνιστεί  τα δόγματα αυτής της αντίχριστης παναίρεσης.

Η τελευταία εξομολόγηση

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ

Το παρακάτω κείμενο είναι μια αληθινή ιστορία μεταφρασμένη από το παράνομο ρωσικό θρησκευτικό περιοδικό Ελπίδα («Ναντιέζντα») αρ. 9. Αποτελεί κεφάλαιο ενός βιβλίου που περιγράφει την ζωή του π. Αρσενίου, ενός αγίου ιερέως που έδρασε μέσα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Προτάσσεται μέρος από τον πρόλογο του βιβλίου.

***

Το να σφραγίσουμε τα χείλη μας θα σήμαινε να πετάξουμε στη λήθη τις θλίψεις, τα βασανιστήρια, τους ασκητικούς αγώνες και τον θάνατο χιλιάδων μαρτύρων που υπέφεραν για τον Χριστό, αλλά και για χάρι δική μας, όσων είμαστε εδώ στη γη. Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε. Πρέπει να μιλήσουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους που βασανίστηκαν^. αποτελεί καθήκον μας ενώπιον Θεού και ανθρώπων...

Σ’ αυτά εδώ τα απομνημονεύματα παρουσιάζεται μπροστά μας μόνο ένας από το αναρίθμητο πλήθος των πολεμιστών του Χριστού του πρώτου ημίσεως της δεκαετίας του '60. Πόσοι να είναι άραγε αυτοί που χάθηκαν για χάρι μας;...

Μέσα σ’ ένα διάστημα δεκαεννιά αιώνων η ανθρωπότης συσσώρευσε έναν πλούτο γνώσεως και σοφίας^. ο Χριστιανισμός έφερε στους ανθρώπους Φως και Ζωή. Από αυτήν όμως την τεράστια παρακαταθήκη οι άνθρωποι του εικοστού αιώνος δεν διάλεξαν παρά μόνο την κακία και ονομάζοντάς την επιστημονικό επίτευγμα κατώρθωσαν να προκαλέσουν φρικτά και παρατεταμένα βασανιστήρια σε χιλιάδες ανθρώπων και σε πολλούς έναν επώδυνο θάνατο.

Ήταν έργο της θείας Πρόνοιας να περάσω μαζί με τον π. Αρσένιο ένα μικρό διάστημα της κρατήσεώς μου στα στρατόπεδα. Αυτό όμως στάθηκε αρκετό για να έλθω στην πίστι, να γίνω πνευματικό τέκνο του, ν’ ακολουθήσω τα ίχνη του, να καταλάβω και να γίνω μάρτυς της βαθειάς αγάπης του για τον Θεό και για τον πλησίον και να φθάσω στη επίγνωσι του τί σημαίνει «Χριστιανός».

Πολλοί από όσους έρχονταν σ’ επαφή με τον π. Αρσένιο —διανοούμενοι, εργάτες, αγρότες, εγκληματίες, πολιτικοί κρατούμενοι, παλαιοί μπολσεβίκοι, στελέχη του κόμματος— γίνονταν πνευματικά τέκνα του, φίλοι του, έρχονταν στην πίστι και τον ακολουθούσαν...

Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ - Σταχυολογήματα.

ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ

ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ

Τρεις είναι οι αγιότερες και πιο οσιακές μορφές της Ορθοδοξίας τον Βορρά, ο Άγιος Θεοδόσιος του Κιέβου, ο Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ και ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, τρία αστέρια ολοφώτεινα στο στερέωμα της Ρωσικής Ορθοδοξίας.

Ο Άγιος Σεραφείμ, νεώτερος των άλλων, έζησε, έδρασε και έλαμψε τον 18ον και 19ον αιώνα (1759— 1833). Γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1759 στην πόλη Κούρσκ και παρέμεινε εκεί μέχρι το 18ο έτος της ηλικίας του. Στην ηλικία αυτή πήρε τη γενναία απόφαση να αφοσιωθεί ολόψυχα στο Θεό και οδήγησε τα βήματα του στο Μο­ναστήρι του Σάρωφ.

Στην μοναχική του κουρά ονομάσθηκε Σεραφείμ — προηγουμένως είχε το όνομα Πρόχορος. Ένα έτος αργό­τερα χειροτονήθηκε  Διάκονος και μετά  έξι   χρόνια, σε ηλικία 34 ετών, Ιερεύς. Όταν λειτουργούσε, πετούσε στα ουράνια, και πολλές φορές αξιωνόταν να βλέπει θαυμαστά οράματα και να ακούει αγγελικές μελωδίες.

Διψώντας να πλησιάσει περισσότερο τον Θεό παρα­κάλεσε να αποσυρθεί σε μια ερημική περιοχή. Έλαβε από τη Μονή την άδεια και επί πέντε χρόνια αφοσιώθηκε στη σιωπή, στην άσκηση, στην έντονη προσευχή. Βαθειά μέσα στο δάσος αγωνιζόταν να ανεβαίνει ημέρα με την ημέρα την κλίμακα που οδηγεί στον Ουρανό. Τότε έκανε και την γνωστή άσκηση, τις «χίλιες νύχτες προσευχής». Ανεβασμένος σε μια μεγάλη πέτρα επί χίλιες νύχτες ξαγρύπνησε προσευχόμενος.

Γέρων Παΐσιος: Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν βλάσφημων λογισμῶν.

Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου. Λόγοι Γ΄ Κεφάλαιο 2ον. 1)«Περιφρόνηση στους βλάσφημους λογισμούς» 2)«Πότε φταίμε γιά τους βλάσφημους λογισμούς »

Λόγοι Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

Ο πόλεμος των λογισμών

Οι βλάσφημοι λογισμοί

«Περιφρόνηση στους βλάσφημους λογισμούς»

- Γέροντα, ό Άββάς Ισαάκ λέει ότι νικάμε τά πάθη«­διά της ταπεινώσεως, και όχι διά της περιφρονήσεως»[1]. Ή περιφρόνηση ενός πάθους και ή περιφρόνηση των βλάσφημων λογισμών είναι το ίδιο;
- Όχι, ή περιφρόνηση ενός πάθους έχει υπερηφάνεια, αυτοπεποίθηση καί, το χειρότερο, δικαιολογία. Δικαιολογείς δηλαδή τον εαυτό σου καί δέν δέχεσαι το πάθος σου. Είναι σαν νά λές: «δέν είναι δικό μου αυτό το πάθος, δέν έχει σχέση μ' εμένα», και δέν αγωνίζεσαι νά απαλλαγής από αυτό.
Τους βλάσφημους λογισμούς όμως πρέπει νά τους περιφρονούμε, γιατί, όπως είπα, δέν είναι δικοί μας, άλλα τοϋ διαβόλου.
- Όταν υποκρίνεται κανείς μπροστά στους άλλους ότι έχει ένα πάθος, π.χ. όταν κάνη τον γαστρίμαργο, εμπαίζει τον διάβολο;
-Τότε υποκρίνεται μέ τήν καλή υποκρισία· δέν είναι ότι εμπαίζει τον διάβολο. Εμπαίζεις τον διάβολο, όταν σού φέρνη βλάσφημους λογισμούς κι εσύ ψάλλεις.
- Γέροντα, πώς νά διώξω έναν βλάσφημο λογισμό τήν ώρα της ακολουθίας;
- Μέ τήν ψαλτική. ­«Ανοίξω το στόμα μου...»[2]. Δέν ξέρεις μουσικά; Νά μήν τόν ξεσκαλίζης.

Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας (3-1-11).

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.


Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΜΕΓΕΝΘΥΝΕΤΕ ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ.

Περί ἀμέλειας καί ραθυμίας κατά τούς Ἁγίους Πατέρες.

Η ΑΜΕΛΕΙΑ ΕΜΠΟΔΙΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

Ἔν ὄψει τῆς νέας χρονιᾶς ἄς πολεμήσουμε τήν ἀμέλεια καί τή ραθυμία μας πού εἶναι σύμφωνα μέ τούς ἁγίους Πατέρες, τά μοναδικά ἐμπόδια γιά τή σωτηρία μας

Όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος, «αυτός ο καιρός είναι της μετανοίας, στην άλλη ζωή της ανταποδόσεως. Τώρα ο Θεός είναι βοηθός σ’ αυτούς που επιστρέφουν κοντά Του, τότε θα είναι φοβερός εξεταστής των ανθρωπίνων πράξεων και λόγων και σκέψεων».

Ὁ Αγιος Αντωνιος παρατηρεῖ:/« Αν καταβάλλουμε κάθε επιμέλεια και μηχανευόμαστε τα πάντα, για ν' αποφύγομε τη σωματική απονέκρωση, πόσο μάλλον οφείλουμε να σπουδάζομε, πως ν' αποφύγομε την ψυχική απονέκρωση' διότι σ' όποιον θέλει να σωθεί, δεν υπάρχει κανένα άλλο εμπόδιο, παρά μόνο η αμέλεια και η οκνηρία της ψυχής».

Ἡ καταστροφική σειρά, ὅπως μᾶς τήν ἀποκαλύπτει ὁ Ὅσιος Μᾶρκος στή Φιλοκαλία, ἔχει ὡς ἑξῆς:

« Η αμέλειά μας να γνωρίσουμε τις δωρεές Του μας έφερε σε ραθυμία και αυτή μας παρέδωσε στη λησμοσύνη (λήθη τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ), από την οποία κυριάρχησε πάνω μας η άγνοια».Ἡ ἀμέλεια εἶναι αὐτή πού συσσωρεύει πλῆθος ἁμαρτιῶν στή ψυχή μας.

 Ο αββάς Θεόδωρος του Ενάτου είπε:«Εάν λογαριάσει ο Θεός την αμέλειά μας στις προσευχές και την αιχμαλωσία του νου σε λογισμούς τις ώρες της ψαλμωδίας, σωτηρία μην περιμένουμε».

Ἡ ραθυμία καί ἡ τεμπελιά ἔρχονται σέ ὅλους, ἀλλά εἶναι στίς δυνατότητές μας νά τίς ἀποβάλλουμε καί νά ἐργασθοῦμε τίς ἐντολές.

Τά δύο μεγάλα ὅπλα τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ ἀμέλεια καί ἡ ἀπελπισία. Νά τί μᾶς διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Στη ζωή του χριστιανού η απελπισία και η αμέλεια είναι καταστροφικές.

Εκείνον που έπεσε σε αμάρτημα, η απελπισία δεν τον αφήνει να σηκωθεί κι εκείνον που είναι όρθιος, η αμέλεια τον κάνει να πέσει. Η απελπισία στερεί τον άνθρωπο από τ' αγαθά που έχει αποκτήσει η αμέλεια δεν τον αφήνει ν' απαλλαγεί από τα κακά που τον βαραίνουν. Η αμέλεια σε κατεβάζει και απ' αυτούς τους ουρανούς, ενώ η απελπισία σε γκρεμίζει ολότελα στην άβυσσο της κακίας. Κοίτα να δεις τη δύναμη που έχουν και οι δύο.

3 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Μαλαχίου προφήτου, Γορδίου Μάρτυρος, Πέτρου Σημειοφόρου, Πέτρου Μάρτυρος, Ἀκακίου Θαυματουργοῦ, τῆς Ἁγίας Μητρὸς καὶ τῶν τέκνων, Μελίτωνος Ὁσίου, Γενεβιέβης ἐκ Παρισίων, Θωμαΐδος ἐκ Λέσβου, Παντελεήμονος Ὁσίου.

Ὁ Προφήτης Μαλαχίας 

  Ὁ προφήτης Μαλαχίας καταγόταν ἀπὸ τὴ φυλὴ Λευΐ καὶ ἐγεννήθηκε στὸ Σοφερὸ μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν Ἰουδαίων ἀπὸ τὴ Βαβυλώνια αἰχμαλωσία. Ἔζησε περὶς τὸν 5ο π.Χ. αἰώνα, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Νεεμία, καὶ ἐργάσθηκε στὴν Ἱερουσαλὴμ μετὰ τὸν Προφήτη Ἀγγαῖο καὶ τὸν Ζαχαρία. Αὐτό συνάγεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ ναοῦ εἶχε πλέον ἀποπερατωθεῖ καὶ εἶχαν ἀρχίσει οἱ προσφερόμενες θυσίες.
Ὄντας ἀκόμη νέος, κατέκτησε τὴν ἀρετὴ καὶ διακρινόταν γιὰ τὴν θεοσεβὴ συμπεριφορὰ καὶ διαγωγή του. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἔλαβε καὶ τὴν προσωνυμία Μαλαχίας, ποὺ στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα μεταφράζεται «ὁ ἄγγελός μου». Κατὰ παλαιὰ γνώμη (Ταλμοὺδ) τὸ ὄνομα Μαλαχίας εἶναι ψευδόνυμο τοῦ Ἔσδρα ἢ τοῦ Νεεμία ἢ τοῦ Μαρδοχαίου. Χρονολογικὰ ὑπῆρξε ὁ τελευταῖος ἀπὸ τοὺς Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Στὸ προφητικό του βιβλίο, ὁ Μαλαχίας, ὁμιλεῖ περὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν λαό Του, μέμφεται τὴν ἀσεβὴ διαγωγὴ τοῦ ἱερατείου, ὁμιλεῖ περὶ τῆς μελλούσης κρίσεως καὶ προαναγγέλει τὴν πρὸ τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου προπαρασκευαστικὴ ἐμφάνιση τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.