Γιούρι Γκαγκάριν: O πρώτος Ορθόδοξος στο διάστημα

Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεου
ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Για (και σε) πολλά θέματα γίνεται προπαγάνδα, η οποία αλλοιώνει το περιεχόμενο της είδησης και την χρησιμοποιεί για τους λόγους και τους σκοπούς μιας ιδεολογίας. Το ίδιο έγινε και στο θέμα του Γιούρι Γκαγκάριν.
Ο Γκαγκάριν, όπως όλοι οι παλαιότεροι γνωρίζουμε, ήταν Σοβιετικός, ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε στο διάστημα. Την 12η Απριλίου του έτους 1961 έκανε μια τροχιά γύρω από την γη και στην συνέχεια προσγειώθηκε στην Σοβιετική Ένωση. Έγινε γνωστός σε όλον τον κόσμο και ήρωας στην χώρα του. Έκανε περιοδείες σε πολλές χώρες και έγινε βουλευτής στο Ανώτατο Σοβιέτ. Σκοτώθηκε λίγα χρόνια μετά, το 1968, όταν συνετρίβη το μικρό αεροπλάνο κατά μία εκπαιδευτική πτήση.
Ο Γκαγκάριν, εκτός αυτού, έγινε γνωστός για την φράση του που φέρεται ότι είπε ότι «πήγα στο διάστημα, αλλά τον Θεό δεν τον είδα» και η οποία χρησιμοποιήθηκε πολύ από την αθεϊστική προπαγάνδα της εποχής εκείνης. Γράφω «φέρεται ότι είπε», γιατί νεώτερα δημοσιεύματα ισχυρίζονται το αντίθετο.

Γέρων Παΐσιος: 1)Ο διάβολος παρουσιάζεται ως άγγελος φωτός, 2)Τα όνειρα είναι απατηλά

Ο διάβολος παρουσιάζεται ως άγγελος φωτός

Όποιος δεν έχει νιώσει την ανώτερη χαρά, την παραδεισένια, δεν έχει δηλαδή πνευματικές εμπειρίες, εύκολα μπορεί να πλανηθεί, αν δεν προσέξει. Ο διάβολος είναι πονηρός. Ερεθίζει λίγο την καρδιά του ανθρώπου και τον κάνει να αισθάνεται μια ευχαρίστηση, οπότε τον πλανάει, δίνοντας του την εντύπωση ότι η ευχαρίστηση αυτή είναι πνευματική, θεία. Κλέβει την καρδιά και νομίζει ο άνθρωπος ότι πάει καλά. «Δεν ένιωσα, ταραχή», λέει. Ναι, αλλά αυτό που ένιωσες δεν είναι η πραγματική, η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι κάτι ουράνιο.

Ο διάβολος μπορεί να παρουσιασθεί και σαν άγγελος ή σαν άγιος. Ο καμουφλαρισμένος δαίμονας σε άγγελο ή σε άγιο σκορπάει ταραχή- αυτό που έχει-,ενώ ο πραγματικός Άγγελος ή Άγιος σκορπάει πάντα χαρά παραδεισένια και αγαλλίαση ουράνια.

Νίκη κατά τῶν παθῶν διά τῆς συνεχοῦς μετάνοιας καί τῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς

Τά πάθη εἶναι ἡ ἀπουσία τῶν ἀρετῶν

Ὅταν δέν ὑπάρχουν οἱ ἀρετές, ὅταν δέν ἀσκοῦμε τίς ἀρετές τότε πέφτουμε στήν δουλεία τῆς ἁμαρτίας καί τῶν παθῶν. Ὅταν φεύγουμε ἀπό τό φῶς ζοῦμε στό σκοτάδι.Ὅταν ὁ Θεός δέν ἐνεργεῖ μέσα μας τότε ἐνεργεῖ ὁ παλαιός ἄνθρωπος ἤ ὁ διάβολος. Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: «Ὅταν ὁ Θεός δέν ἐνεργεῖ μέσα μας τότε κάθε τι πού κάνουμε εἶναι ἁμαρτία»[1]. Ὅταν δέν εἶναι ἑνωμένος ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Θεό, ὥστε νά ἐνεργεῖ ὁ Θεός δι’ αὐτοῦ, τότε ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει.

 Ἡ διαρκής κοινωνία μετά τοῦ Θεοῦ συντηρεῖται διά τῆς μυστηριακῆς καί ἀσκητικῆς ζωῆς.

Ἰδιαίτερο καί πρωταρχικό ρόλο παίζει ἡ ἀδιάλειπτη, ἐν συντριβῇ, προσευχή. Αὐτή ἡ προσευχή δέν ἐκφράζει τίποτε ἄλλο παρά τήν ἀδιάλειπτη μετάνοια τοῦ ἁμαρτωλοῦ μέν, ἀλλά πιστοῦ ἀνθρώπου.