Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους-Γέροντας Εὐθύμιος Ἁγιορείτης-Εἰσαγωγή

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

 ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ὁ Γέροντας Εὐθύμιος Βιγλολαυριώτης… ἕνας σύγχρονος διά Χριστόν Σαλός… Μία ἀναλαμπή φωτεινή τοῦ ἁγιοτόκου Ἄθωνος…«Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους»¹ μεγάλους ἀσκητές τῆς ἁγιορείτικης «ἐρήμου».

Ἕνας «ἔσχατος πάντων», ἕνας πού ἔζησε στούς ἐσχάτους καιρούς, ἕνας ἀπό τούς ἀγωνιστές ἡσυχαστές, πού κράτησαν ἄσβηστη τήν Ἁγιορείτικη παράδοση. Ἔζησε μέ τό φρόνημα τοῦ μικροῦ, τοῦ ἁμαρτωλότερου πάντων ἀνθρώπων. Πολιτεύτηκε ὡς «τρελλός καί παράξενος», ὡς «ἀνύπαρκτος» καί «ἀπερριμμένος», ὡς περιθωριακός, ὡς νεκρός καί «ἰδού ζῶν»².

Ὁ Γέροντας Παΐσιος, ὁ μεγάλος ἀσκητής τῆς Παναγούδας τόν ἐκτιμοῦσε καί τόν θαύμαζε.

Γεράσιμος ὁ κατά Χριστόν Σαλός. Γέροντας Κλεόπα Ἡλίε

Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα  Α’

Ο Γεράσιμος ο κατά Χριστόν σαλός

  Ο Γεράσιμος ο κατά Χριστόν σαλός ζούσε στη Ρουμανία, έξω από τη μονή Νεάμτς, σε μια μισογκρεμισμένη καλύβα της Σκήτης Βοβιντένια.
  Ο Γεράσιμος έκανε διάφορα αλλόκοτα πράγματα, προκειμένου να πείσει τους άλλους ότι είναι τρελός: μπαινόβγαινε στην καλύβα του όχι από την πόρτα, η οποία ήταν μονίμως κλειδωμένη, αλλά πάντοτε από το παράθυρο, το οποίο άφηνε συνεχώς ανοιχτό και επιπλέον του είχε βγάλει και τα τζάμια.
   Τον χειμώνα άναβε φωτιά μέσα στο καλυβάκι του, στο μέσον του χωμάτινου δαπέδου, ενώ το καλοκαίρι έβγαζε τα ρούχα του, για να τον τσιμπούν τα κουνούπια του ελατόδασους, τα οποία μάλιστα ήταν και τεράστια. Τα βράδια έμενε ξάγρυπνος έξω από την καλύβα˙ έμπαινε μέσα μόνο  την ημέρα – και πάντα από το παράθυρο – για να κοιμηθεί λιγάκι και να διαβάσει το Ψαλτήριο.
   Έτσι λοιπόν οι άνθρωποι που δεν ήξεραν τη διάκριση μεταξύ σαλότητας και ψυχικής διαταραχής έλεγαν γι’ αυτόν: «ο Γεράσιμος ο τρελός, που ζει στην άκρη του δάσους».

Νὰ παίζεις ἐργαζόμενη.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

—  Ἔφυγες ἀπὸ τὰ μαθήματά σου, ἐνῶ θὰ γύριζες σ’ ἕνα χρόνο καὶ θὰ ἤσουν χρήσιμη ἐδῶ.
— Δὲν πρέπει νὰ ἐργασθῶ, νὰ γίνω λίγο παραγωγικὴ κι ἐγώ;
— Οἱ τσιγγάνοι παίζουν βιολὶ καὶ παίζοντας ἐργάζονται. Καταλαβαίνεις; Εἶναι ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν τὴν ἔφεση νὰ σπουδάζουν ὣς τὸ τέλος τῆς ζωῆς τους.
— Εἶναι καλὸ αὐτό;
— Ναί, εἶναι καλό. Διότι καταρτίζονται. Διότι ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ μάθει καὶ πῶς νὰ πεθάνει. Μπαίνουμε στὴν ζωή, μπαίνουμε καὶ στὸν θάνατο. Οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ τὰ καταλάβουν αὐτά. Δὲν μποροῦν νὰ φιλοσοφήσουν. Ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ τοῦ ἀρέσει νὰ διδάσκεται, μαθαίνει –μέσ’ ἀπὸ τὴν σπουδή –καὶ τὴν ζωὴ καὶ τὸν θάνατο.
Ὅλοι ἁγιάζονται μὲ τὸν Χριστό. Ἐσὺ εἶσαι τύπος ποὺ παίζεις, ὅταν ἐργάζεσαι καὶ ἐργάζεσαι, ὅταν παίζεις. Αὐτὸ κάνε μέσα στὸν Χριστό.

Β1) Τί εἶναι ἡ κατάθλιψη-Λύπη ὠφέλιμη καί λύπη δαιμονική.

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Λύπη ὠφέλιμη καί λύπη δαιμονική.

Ὁ διάβολος καταφέρνει νά παραπλανήσει τόν ἄνθρωπο, ὥστε νά κάνει κακή διαχείρηση τῆς δύναμης πού λέγεται λύπη. Δημιουργεῖ δαιμονική λύπη καί κατάθλιψη στόν ἄνθρωπο. Ἰδιαίτερα πολεμᾶ αὐτούς πού τόν πολεμοῦν καί προσπαθοῦν νά ἀγαπήσουν τόν Θεό.

«Ὁ ἐχθρός», δίδασκε ὁ Στάρετς Παρθένιος, «φέρνει κατάθλιψη σέ κάθε ψυχή πού θέλει νά σωθεῖ»⁵⁸. Ἡ δαιμονική λύπη-κατάθλιψη ἐπέρχεται μέ ἀφορμές εἴτε ἐσωτερικά γεγονότα καί πειρασμούς εἴτε ἐξωτερικά συμβάντα (ἀτυχήματα, θάνατοι, συκοφαντίες, κακολογίες, ἀδικίες). Θά πρέπει ὁ πνευματικός ἀγωνιστής νά τήν πολεμᾶ μέ κάθε τρόπο.

«Δὲν πρέπει», παρατηρεῖ ὁ Χρυσορρήμων, « νὰ στενοχωριοῦνται καὶ νὰ θλίβονται ἐκεῖνοι ποὺ κακολογοῦνται, μὰ ἐκεῖνοι ποὺ κακολογοῦν. Γιατί δὲν θ’ ἀπολογηθοῦν οἱ πρῶτοι γιὰ ὅσα λέγονται σὲ βάρος ἄλλων. Ἐκεῖνοι ποὺ πρέπει νὰ τρέμουν καὶ ν’ ἀνησυχοῦν εἶναι οἱ δεύτεροι, γιατί ἀργὰ ἢ γρήγορα θὰ συρθοῦν στὸ φοβερὸ Δικαστήριο τοῦ Θεοῦ, ὅπου θὰ λογοδοτήσουν γιὰ ὅσες κακολογίες ξεστόμισαν. Κι ἐκεῖνοι ποὺ κακολογοῦνται, πάντως, πρέπει ν’ ἀνησυχοῦν, ἂν ὅσα λένε γι’ αὐτοὺς εἶναι ἀληθινά»⁵⁹.

Πότε λοιπόν ἐπιτρέπεται νά λυπᾶται ὁ Χριστιανός;

Ἀγνώστου συγγραφέως: Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ (μέρος 2ο-στ)

 «Πόσο ζηλεύω», του είπα, «που μπορείς να είσαι μόνος και να ζης εδώ τόσο ήσυχα και δεν είσαι σαν και μένα που γυρίζω από τόπο σε τόπο και συναντώμαι με κάθε είδους ανθρώπους»!

«Μπορείς να μείνης και εσύ εδώ, αν θέλης» μου απήντησε. «Κοντά εδώ υπάρχει του παλιού φύλακος η καλύβα, και είναι μεν λίγο χαλασμένη, αλλά καλή να μείνης το καλοκαίρι αυτό. Πιστεύω πως έχεις διαβατήριο. Όσο για ψωμί θα έχουμε, γιατί μου φέρνουνε κάθε εβδομάδα αρκετό απ' το χωριό. Η πηγή αυτή εδώ έχει πάντα άφθονο νερό. Όσο για μένα, αδελφέ μου, τα τελευταία δέκα χρόνια δεν τρώγω τίποτε άλλο από ψωμί και δεν πίνω τίποτα άλλο από νερό.

«Έτσι έχουν τα πράγματα. Όταν έλθη το φθινόπωρο και οι χωρικοί τελειώσουν την εργασία τους εις την γη, τότε θα έλθουν διακόσιοι περίπου εργάται για να κόψουν όλο το τμήμα αυτό του δάσους. Τότε κ' εγώ θα φύγω από εδώ, αλλά κ' εσύ δεν θα μπορέσης να μείνης περισσότερο».

Τά "ὀνόματα" τοῦ Χριστοῦ (κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο)

Ευχαριστούμε τον π. Ευάγγελο από τον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου του Νέου, Θηβών, που σήμερα το πρωί μας έστειλε το παρακάτω κείμενο που διαβάσαμε στην πρωινή εκπομπή μας.

Γιατί ὁ Χριστὸς μέσα στὸ Εὐαγγέλιο λέγεται Ὁδός; Γιὰ νὰ μάθεις ὅτι μέσω Αὐτοῦ ἀνεβαίνουμε στὸν Πατέρα.

Γιατί λέγεται Θεμέλιος Λίθος; Γιὰ νὰ μάθεις ὅτι Αὐτὸς ὅλα τὰ βαστάει.

Γιατί λέγεται Ρίζα; Γιὰ νὰ μάθεις ὅτι χάρη σ’ Αὐτὸν ἀνθίζουμε.

Γιατί λέγεται Ποιμήν; Γιὰ νὰ μάθεις ὅτι Αὐτὸς μας τρέφει.

Γιατί λέγεται Ἀμνός; Γιὰ νὰ μάθεις ὅτι θυσιάστηκε γιά μας καὶ μᾶς ἔσωσε.

Γιατί λέγεται Ζωὴ ; Γιατί ἐνῶ εἴμαστε νεκροὶ στὴν ἁμαρτία, μᾶς ἀνέστησε.

Γιατί λέγεται Φῶς; Γιατί μᾶς ἀπάλλαξε ἀπὸ τὸ σκοτάδι.

Γιατί λέγεται Ἱμάτιο; Γιατί Τὸν ντυθήκαμε μὲ τὸ Βάπτισμα.

Γιατί λέγεται Τράπεζα; Γιατί Τὸν ἐσθίουμε μὲ τὰ Ἅγια Μυστήρια.

Γιατί λέγεται Οἴκος; Γιατί ζοῦμε μέσα σ’ Αὐτόν.

Γιατί λέγεται Ἔνοικος; Γιατί εἴμαστε ναοί Του.

Ἱ.Χρυσόστομος.

 http://opougis.blogspot.com/2012/03/blog-post_5534.html#more

Ρήματα ζωῆς ἀπό τό Γέροντα Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο

-Γεγονότα που φαίνονται τώρα ως συμφορές, αργότερα αποδεικνύονται ευλογίες Θεού.

 

-Εάν δεν υπήρχαν οι θλίψεις, δεν θα αναζητού­σαμε τον Παράδεισο.

 

-Τις θλίψεις πρέπει να τις δεχόμαστε όπως δε­χόμαστε την ταλαιπωρία μιας χειρουργικής επεμ­βάσεως, προκειμένου να εξασφαλίσουμε την υγεία μας. Ο πόνος ταπεινώνει τον άνθρωπο, και όσο αυ­τός ταπεινώνεται, τόσο πλησιάζει τον Θεό.

 

-Στις μεγάλες θλίψεις μόνο ο Θεός μπορεί να παρηγορήσει. Γι’ αυτό, το καλύτερο είναι η προσευχή και όχι τόσο οι λόγοι παρηγοριάς.

- Ερώτησις: Γέροντα, γιατί επιτρέπει ο Θεός να υποφέρουν από φρικτές αρρώστιες δίκαιοι και ενάρετοι άνθρωποι; 

Ἐμπειρίες ἀπό τόν Γέροντα Φανούριο, τόν Καψαλινό, τόν Ρουμάνο..

Τον Γέροντα Φανούριο τον είχαμε γνωρίσει μετά από παραίνεση του Γέροντα Παισίου…

Πρώτη φορά τον επισκέφτηκα το Μάρτη του 1985 μαζί με τον υποτακτικό ενός γνωστού Γέροντα της Καψάλας…

Το κελί απέριττο φτωχικό αλλά πολύ φιλόξενο ….

Καθίσαμε στο κελί του μέσα…η ομιλία του ήταν πολύ χαριτωμένη…η χροιά της φωνής του ήταν τέτοια που μίλαγε κατευθείαν στη καρδιά…..είχε μεγάλη χαρά που πήγαμε και όλο έψαχνε το χώρο του για να βρει κάτι να μας φιλέψει….

μας είπε ότι είχε πληροφορία ότι θα φύγει πριν την Ανάσταση που τότε ήταν τέλη Απριλίου αν θυμάμαι καλά….έκλαιγε από χαρά όπως ένας χρόνια ξενιτεμένος περιμένει πως και πως να επιστρέψει στη Πατρίδα του…έτσι και αυτός μέτραγε τις ώρες, τις μέρες που θα έφευγε για τον Ποθούμενον!!!!

…μας είπε ότι πήγε σε όλους τους γνωστούς και τους έβαλε μετάνοια και ό,τι χρωστούσε το έδωσε, ώστε να μην έχει τίποτα που να βαραίνει τη ψυχή του…υλικό και πνευματικό ..όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν!!!

…μας είπε ότι είχε επίσκεψη από 3 Αγίους ..τον Άγιο Μέγα Βασίλειο τον Όσιο Θεόφιλο τον Καψαλινό και τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο…γέμισε λέει το δωμάτιο φως και άρρητη ευωδία…

Ναί στούς ἀντισυμβατικούς γάμους. Πρεσβύτερος Διονύσιος Ταμπάκης

Ναι στους αντισυμβατικούς γάμους

Πρεσβύτερος Διονύσιος Ταμπάκης


 Έφυγε πλέον ο καιρός ανεπιστρεπτί, τότε που  δίναμε όλη μας την προσήλωση στα περι-ούσια και στα πέριξ του Μυστηρίου του Γάμου: άνθη, στιλάτες μπομπονιέρες, φωτογράφοι, νυφικά πολυτελείας, πολυέξοδα λουκούλια τραπέζια , η απαραίτητη  μεζονέτα ή το οροφοδιαμέρισμα  για το παιδί, με την πλάσμα τηλεόραση  και όλα τα συναφή κ.λ.π.
Και να! Να πέφτουν τα χρήματα από τους ταλαίπωρους γονείς (όπως το λέει και η παροιμία : άμα δεν φτιάξεις σπίτι και δεν παντρέψεις παιδί δεν έχεις περάσει τίποτα) χάνοντας έτσι όλο το πνευματικό βάθος του Μυστηρίου της Αγάπης, πλουτίζοντας τους επιτηδείους και μεταποιώντας την πιο χαριτωμένη περίοδο της ζωής μας σε αφάνταστη ταλαιπωρία  και οικονομική εξόντωση.

Απ' την αλλη τα νέα παιδια υποκύπτοντας στην κενοδοξία αποφεύγουν  το Ιερό Μυστήριο του Γάμου και  συζούνε μπλέκοντας πολλές φορές σε επώδυνες και ανευλόγητες προγαμιαίες σχέσεις και φθείροντας   ολοένα τον εαυτό και την καρδιά τους.
Καιρός λοιπόν  να  κάνουμε την επανάσταση. Να φύγουμε από τα συμβατικά. Από το «φαίνεσθαι»  να πάμε στο «είναι» και από τους τύπους να πάμε στην ουσία.

Ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας ὁ «Ἀκένωτος Κρατήρ»

Στην Μονή Βισότσκι,στο Σερπούκωβ της Ρωσίας έρχονται πολλοί προσκυνητές.Όχι τυχαία, οι πιο πολλοί από αυτούς έχουν το πάθος του αλκοολισμού.Εδώ βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ''Ακένωτος Κρατήρ''
Η εικόνα βρίσκεται από παλιά στην Μονή Βισότσκι,αλλά δεν ήταν γνωστή η θαυματουργική της χάρη μέχρι τον 19ο αιώνα.Τότε ένας έφεδρος στρατιώτης από την Τούλα,ο οποίος ήταν αλκοολικός και είχε παραλύσει,είδε το εξής όραμα: