Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Κυριακής 18-03-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ».
Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.
Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2011.
Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εβραίους κεφ. δ΄ 14 - ε΄ 6

δ΄ 14 - ε΄ 6


Ευαγγέλιον: Κατά Μάρκον Κεφ. Θ΄ 34 - Ι΄ 1

Θ΄ 34 - Ι΄ 1



Εὐχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Καταγωγή-Πρώτα χρόνια. Τοῦ ἄρεσε ἡ ἡσυχία, ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή.

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΚΑΤΑΓΩΓΗ -ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΗΣΥΧΙΑ, Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Μικρός πῆγε στό σχολεῖο ὅπου ἀρίστευσε. Βοηθοῦσε καί τά ἄλλα παιδιά. Χαρακτηριστικά, θυμᾶται ἡ ἀδερφή του, ὅτι ἦταν πάντα πρόθυμος νά βοηθήσει τά ἄλλα παιδιά στήν ἀριθμητική καί ἰδιαίτερα στήν διαίρεση.

Τέλειωσε τό Δημοτικό. Μερικά χρόνια ἀργότερα ἄρχισαν τά «προξενειά». Τοῦ πρότειναν διάφορες νύφες, ἀλλά ἐκεῖνος ἀρνιόταν. Ὅλη τήν ἡμέρα ἔβοσκε τά γίδια στό βουνό καί εἶχε μεγάλη κλίση στά «θρησκευτικά», στίς νηστεῖες καί στίς προσευχές.

Παρ΄ ὅλο πού εἶχε γίδια, ἐργασία πάρα πολύ δύσκολη, - καί θά μποροῦσε ὅποτε ἤθελε νά τρώγει τυροκομικά - ποτέ δέν ἤπιε γάλα Τετάρτη ἤ Παρασκευή.

Ἦταν ἀκέραιος σάν χαρακτήρας καί πάντα συμβούλευε σωστά τους ἄλλους: Ὅπως θυμᾶται ἡ ἀδελφή του ἀνάμεσα στά ἄλλα τούς ἔλεγε:

-«Ὅταν ὑπάρχει κάπου φασαρία, τσακωμός, νά φεύγετε. Μετά θά σᾶς ρωτᾶνε «ποιός ἔφταιξε, τί ἔγινε;». Θά βρίσκεστε μπερδεμένοι».

Τοῦ ἄρεσε ἡ ἡσυχία, ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή.

Κυριακή Σταυροπροσκυνήσεως - Ὁμιλία Ἁγίου Γερμανοῦ Α' Πατριάρχου Κων/πόλεως

Ομιλία του Αγίου Γερμανού του Α, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, εις την προσκύνησιν του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού κατά τον καιρόν του μεσονηστίμου.

«Φωτίζου, φωτίζου Ιερουσαλήμ. Ήκει γαρ σου το φως και η δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλεν». Σήμερα το μεγαλήγορον στόμα του προφήτου Ησαϊου προσκομίζει στην εξ εθνών Εκκλησία τα χαρμόσυνα ευαγγέλια. Και ακριβώς επειδή προέρχονται από γλώσσα πυρωμένην από την βρώση του θεοϋποστάτου άνθρακος, είναι λαμπρά και μεγαλειώδη, αλλά ταυτοχρόνως διαβόητα και βροντοηχή, επειδή κατέρχονται από το ουράνιον ύψος του Αγίου Πνεύματος. Διότι πράγματι τοιαύτη είναι η φωνή του Προφήτου, ώστε να διατρέχη τον ουρανόν και να περικυκλώνη την γήν.

«Άκου γαρ, λέγει, ουρανέ, και ενωτίζου η γη». Και όταν αρχίζει ο Προφήτης το θεόπνευστον κήρυγμά του, εκδηλώνεται αμέσως το βροντώδες του λόγου του. Όμως εδώ δεν κηρύττει μόνον, αλλά απαστράπτει φως υπέρλαμπρον και διαυγές, και προσκαλεί στον λιμένα της παρακλήσεως όσους πλέουν μέσα στο πέλαγος της νηστείας. 

Πειραιῶς Σεραφείμ: Ἀπάντηση στό Ρωμαιοκαθολικό Ἀρχιεπίσκοπο Τήνου, Νάξου καί Αἰγαίου κ. Νικόλαο

 

                                  

Εν Πειραιεί τη 16η Μαρτίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ο Εκλαμπρότατος Αρχιεπίσκοπος των εν Τήνω, Νάξω και Αιγαίω Ρωμαιοκαθολικών κ. Νικόλαος στις 12/3/2012 εξέδωκε «ανοικτήν επιστολήν προς κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως» όπως την επιγράφει, με την οποία ευγενώς μας επικρίνει όχι με θεολογικά επιχειρήματα όπως θα ανέμενε κανείς, αλλά με συναισθηματικές προσεγγίσεις επιδιδόμενος σε ένα κήρυγμα αγαπισμού και αποπειρώμενος να θεμελιώσει το συγκρητιστικό οικουμενισμό εν τη πράξει με ευγενείς ωραιολογίες, που «κνήθουν» τα ώτα των ακουόντων, αλλά που απέχουν παρασάγκας από την αλήθεια.

Είναι πασίδηλον ότι οι οικουμενιστικοί κύκλοι κατακρεουργούν τα Κυριακά λόγια της Αρχιερατικής προσευχής εις το 17ο κεφ. του κατά Ιωάννην ευαγγελίου στ. 21-25 «ίνα πάντες εν ώσι» αποσιωπώντες δολίως την όλην πρότασιν του Κυρίου ως και τα του ιδίου περιεχομένου επόμενα χωρία που απευθύνει ο Σωτήρ του κόσμου στον Αρχίφωτο Πατέρα Του λέγων:

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ σημασία του στὴν ζωή μας

^{Τοῦ Ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη, Καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μ. Γρηγορίου}

Οἱ ὀδυνηρὲς καὶ ἀνίατες ἀσθένειες, ὁ θάνατος προσφιλῶν μας προσώπων, ὅπως καὶ ὁ ἰδικός μας θάνατος, ἡ ἀδικία, ἡ ἀχαριστία καὶ περιφρόνησις, οἱ διωγμοὶ ποὺ ἐνίοτε ὑφιστάμεθα, ἡ πτωχεία καὶ ἄλλες δοκιμασίες, ἀποτελοῦν εὐκαιρίες πού, ἂν τὶς χρησιμοποιήσουμε σωστά, μᾶς συσταυρώνουν καὶ συνεγείρουν μὲ τὸν Χριστό.
Ἂν ἀγανακτήσουμε, ζημιωνόμαστε πνευματικά. Ἂν τὶς δεχθοῦμε παθητικά, στωικά, γιατὶ δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε διαφορετικά, πάλι δὲν ὠφελούμεθα. Ἂν ὅμως τὶς δεχθοῦμε ὡς ἐπίσκεψι Θεοῦ καὶ ὡς εὐκαιρίες γιὰ τὴν πνευματική μας τελείωσι, τότε πολὺ εἶναι τὸ κέρδος. Ἡ ἑκούσια ἀποδοχὴ τοῦ πόνου ὡς Σταυροῦ, ὡς δώρου τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν πνευματική μας τελείωσι, μᾶς ἀνεβάζει στὸ ὕψος τῶν ἁγίων μαρτύρων. Ὁ Χριστιανὸς π.χ. ποὺ στὸ κρεββάτι τοῦ πόνου ὀδυνᾶται καὶ ὑπομένει καὶ εὐχαριστεῖ τὸν Θεό, ἀναδεικνύεται σὲ ὁμολογητὴ τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως καὶ σὲ σύγχρονο μάρτυρα, ἐφ’ ὅσον διὰ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Σταυροῦ μεταβάλλει τὸ ἀκούσιο τοῦ πόνου σὲ ἑκούσιο.
Ἁγιορείτης ἀσκητὴς εἶπε ἐνδεικτικά: Ἕνα «δόξα σοι ὁ Θεὸς» τὴν ὥρα ποὺ πονᾶμε, ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ χίλια «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ», ὅταν δὲν πονᾶμε.

Βγάλε τό Σταυρό, ἀλλιῶς ἀπολύεσαι!

Βγάλε τό Σταυρό, ἀλλιῶς ἀπολύεσαι!

Μέ ἀφορμή πρόσφατη ἀνάρτησή μας, μία ἀναγνώστρια μᾶς ἀπέστειλε τή δική της προσωπική ἐμπειρία στήν Ἀγγλία, πού περιγράφει τήν ἐπιμονή τῆς ἐταιρίας ὅπου δούλευε νά ἀφαιρέσει τόν Σταυρό πού φοροῦσε. Ἐμεῖς τή συγχαίρουμε γιατί προτίμησε νά ἀπολυθεῖ, τήν πρώτη μάλιστα ἡμέρα ἐργασίας, παρά νά ἀφαιρέσει τό ἱερό σύβολο τοῦ Σταυροῦ. Τέτοιοι νέοι μας γεμίζουν ἐλπίδα!

Ἤμουν φοιτήτρια σέ ἐπαρχιακή πόλη τῆς Ἀγγλίας τό 2001, στό Λίνκολν συγκεκριμένα, πρίν μετατεθῶ στό Λονδίνο γιά σπουδές καί περισσότερες εὐκαιρίες ἐργασίας. Χρειάστηκε νά ἐνισχύσω λίγο τό εἰσόδημά μου κι ἔτσι ἔπιασα δουλειά σέ ἐργοστάσιο συσκευασίας λαχανικῶν μόνο γιά τό Σαββατοκύριακο. Ἦταν τό πρῶτο Σαββατοκύριακο πού ξεκινοῦσα τή δουλειά, θυμᾶμαι ὅτι θά ἐρχόταν τό πουλμανάκι τοῦ ἐργοστασίου νά μᾶς πάρει ἐμένα καί ἄλλους φοιτητές ἀπό τήν ἑστία στίς 5 τό πρωί. Φτάσαμε στό ἐργοστάσιο, μᾶς καλοδεχτήκανε, μᾶς ἔδωσαν εἰδικές φόρμες, μπότες καί γάντια καί μᾶς ἐξήγησαν τί θά κάναμε γιά 6 ὧρες. Ἐγώ ἤμουν στόν τομέα, ὅπου ἔπρεπε νά βγάζω τά πλυμένα μαρούλια  ἀπό τήν κορδέλα καί νά τά τοποθετῶ σέ ἄλλη γιά νά πᾶνε γιά συσκευασία.

Β1) Τί εἶναι ἡ κατάθλιψη-Τό πνεῦμα τῆς λύπης καί ἡ ἀντιμετώπισή του

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Τό πνεῦμα τῆς λύπης καί ἡ ἀντιμετώπισή του

«Ἡ συνεχής προσβολή ἀπό τήν ἁμαρτία», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «διαλύει πολλές φορές τόν τόνο τῶν λογισμῶν, κάνει τόν πνευματικό ἀθλητή νά ἀπαυδήσει καί προξενεῖ τήν λεγόμενη ἀκηδία»⁶⁶. Πράγματι, ὁ διάβολος μέ τά «πυρφόρα βέλη του» μᾶς πειράζει καί προσπαθεῖ εἴτε νά μᾶς κάνει νά συγκατατεθοῦμε στήν ὑποβολή του ἤ νά ἀπαυδήσουμε καί νά πέσουμε στήν λύπη-ἀκηδία λόγῳ τοῦ συνεχοῦς καί ἔντονου πολέμου. Δέν θά πρέπει νά δειλιάσουμε ἀλλά νά ἀντισταθοῦμε.

«Πρῶτα-πρῶτα λοιπὸν», μᾶς διδάσκει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός, «ἂς ἀγωνιστοῦμε ἐναντίον τοῦ πνεύματος τῆς λύπης, πού μᾶς φέρνει τὴν ἀπελπισία, ἀπομακρύνοντάς το ἀπὸ τὴν καρδιά μας μὲ τὴν ἐλπίδα στὸν Θεό. Γιατί αὐτὸ τὸ πνεῦμα δὲν ἄφησε τὸν Κάιν νὰ μετανοήσει μετὰ τὴν ἀδελφοκτονία, οὔτε τὸν Ἰούδα μετὰ τὴν προδοσία τοῦ Κυρίου. Ἐκείνην μόνο τὴν λύπη νὰ καλλιεργήσουμε, πού συνίσταται στὴν μετάνοια γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας ἑνωμένη μὲ τὴν ἀγαθὴ ἐλπίδα, καὶ πού μᾶς προετοιμάζει ν' ἀποκτήσουμε τὰ οὐράνια ἀγαθά. Αὐτὴ εἶναι πού μακαρίζεται καὶ ἀπὸ τὸν Χριστὸ μὲ τὸν λόγο, "μακάριοι οἱ πενθοῦντες, κ.λπ." (Μάτθ. 5:4). Αὐτὴ εἶναι πού ἐγκωμιάζεται καὶ ἀπὸ τὸν ἀπόστολο μὲ τὴν φράση, "ἡ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοια εἰς σωτήριαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται" (Β' Κόρ. 7:10).

Ἀγνώστου συγγραφέως: Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ (μέρος 3ο-β)

 

Όταν εξύπνησα ήταν ακόμη σκοτάδι. Ήμουν ακόμη ξαπλωμένος, όταν η σκέψη μου περιεστράφηκε γύρω εις το όνειρό μου και σ' αυτά που ο μακαρίτης ο οδηγός μου μου είχεν ειπή. «Ο Θεός ξεύρει» εσκέφθηκα, «εάν αληθινά ήταν το πνεύμα του μακαρίτη αυτό που είδα, ή ήταν όλο αυτό αποτέλεσμα των σκέψεών μου, που προέρχονται από την «Φιλοκαλία» και από όσα με εδίδαξε αυτός όταν εζούσε».

Με αυτή την αμφιβολία εις το μυαλό μου εσηχκώθηκα, επειδή άρχισε να χαράζη. Και τι είδα; Επάνω εις την πλάκα που εχρησίμευε για τραπέζι της καλύβας βρισκόταν ανοιγμένη η «Φιλοκαλία» στην σελίδα που μου είχε δείξει η ψυχή του οδηγού μου και είχε την γραμμή τραβηγμένη με κάρβουνο εις το περιθώριο, όπως ακριβώς είχε συμβή και εις το όνειρό μου! Ακόμη και το κομματάκι το κάρβουνο, ήταν αφημένο επάνω εις την πλάκα, δίπλα εις το βιβλίο! Το εκοίταξα με μεγάλη έκπληξι, γιατί θυμώμουν πολύ καλά πως το βιβλίο από βραδύς το είχα βάλει κλειστό, κάτω από τα πανιά που μου εχρησίμευαν για μαξιλάρι και οτι δεν υπήρχε τίποτα εκεί που τώρα έβλεπα την γραμμή, τραβηγμένη με κάρβουνο. Ύστερα απ' αυτά εβεβαιώθηκα για την αλήθεια του ονείρου μου και για το ότι ο ευλογημένος και αξέχαστος διδάσκαλός μου είχε βρει «παρρησία» εις τον Θεόν.

Μία ἀπάντηση ἀπό τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη σέ ὅσους ὑποστηρίζουν τήν μεταγλώττιση τῶν Λειτουργικῶν κειμένων

Φυλαχθείτε αδελφοί μου, από τον λογισμό τούτο· «εσύ είσαι αγράμματος και αμαθής και δεν καταλαβαίνεις εκείνα που λέγονται στην εκκλησία, και λοιπόν γιατί να πας;».

Σας απαντά ένας αββάς στο «Γεροντικό» ότι αν και σεις δεν καταλαβαίνετε εκείνα που λέγονται στην εκκλησία, ο διάβολος τα καταλαβαίνει, και για τούτο τρομάζει και φοβάται και φεύγει από σας· αφήνω δε, ότι και εσείς, αν και δεν τα καταλαβαίνετε όλα όσα λέγονται στην εκκλησία, όμως πολλά από αυτά τα ξέρετε και με εκείνα ωφελείσθε. Προσθέτω δε και τούτο, ότι αν εσείς συχνά πηγαίνετε στην εκκλησία και ακούτε τα θεία λόγια, η συνέχεια εκείνη με το καιρό σας κάνει να καταλαβαίνετε εκείνα που πριν δεν καταλαβαίνατε, όπως λέει ο Χρυσόστομος, διότι ο Θεός βλέποντας τη προθυμία σας ανοίγει το νου σας και τον φωτίζει στο να τα καταλαβαίνει.

(Πηγή: «Χρηστοήθεια των Χριστιανών» Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)

 http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2212

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός,Ἑλληνορθοδοξία, τό μόνιμον πρόβλημα τῶν Δυτικῶν

 Ὁ Ἑλληνισμός ἡττᾶται μόνον μέ Ἐφιάλτας
Τοῦ πρωτ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
 

ΜΕΓΑΛΟ σάλο προκάλεσε πρίν ἀπό κάποια χρόνια ἡ γνωστή δήλωση τοῦ κ. Χένρυ Κίσιγκερ, πρώην Ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ, γιά τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο μπορεῖ νά τιθασευθῆ ὁ Ἑλληνισμός.

Σημασία ὅμως ἔχει ὅτι μέ τήν δήλωσή του ὁ κ. Κ. διετύπωσε μέ ἄλλο τρόπο κάτι, πού εἶχε συλλάβει ὁ συμπατριώτης του Γιάκομπ Φιλίπ Φαλλμεράγερ (1790-1861) στά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος...

Ὁ τελευταῖος ἀπό τον Ἰούλιο τοῦ 1840 ὥς τον Μάϊο τοῦ 1842 ταξίδευσε σέ πολλά μέρη τῆς “καθ᾽ ἡμᾶς Ἀνατολῆς”, μεταξύ τῶν ὁποίων συμπεριέλαβε καί το Ἅγιον Ὄρος.

Στη σειρά “FRAGMENTE AUS DEM ORIENT” (1845) ἐκθέτει τίς ἐντυπώσεις του καί πολλές σημαντικές θέσεις, πού ἄμεσα μᾶς ἐνδιαφέρουν. Μιλώντας γιά τό ἍγιονὌρος, ἀναφέρεται στή νοερά προσευχή, τον “λατινέλληνα” Βαρλαάμ τόν Καλαβρό, τήν ἡσυχαστική κίνηση τοῦ 14ου αἰῶνος, τήν Ἀθωνιάδα Σχολή καί τόν Εὐγένιο Βούλγαρη, γιά τόν ὁποῖο ἐκφράζεται μέ θαυμασμό (βλ.Ἀθανασίου Ε. Καραθανάση,ὉJ.PH. FALLMERAYER (1790-1861) καί οἱ ἀναμνήσεις του ἀπό το Ἅγιον Ὄρος καί την Θεσσαλονίκη, στήν: Ἐπιστημονική Ἐπετηρίδα τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπ. Θεσσαλονίκης, τόμ. 11, 2006, σελ. 7-28. Σπουδαία μελέτη).

Ὁ γερμανός καθηγητής ἀναφέρεται καί στή σχέση τοῦ Ἑλληνισμοῦ με τήν Ὀρθοδοξία καί γράφει τά ἑξῆς, ὅπως παραθέτει τά λόγια του ὁ ἐκλεκτός συνάδελφος κ. Καραθανάσης: «Ἀπ᾽ ἔξω -ἄς τό θυμοῦνται αὐτό στην Εὐρώπη, ὅλες οἱ ἐπιθέσεις κατά τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους, πού εἶναι ταυτόσημο μέ τό ἀνατολικό ὀρθόδοξο δόγμα, εἶναι μάταιη προσπάθεια. Ὁ κίνδυνος μπορεῖ νά εἶναι μ ό ν ο  ἐ σ ω τ ε ρ ι κ ό ς…. (ἡ ἀραίωση δική μου).

Συμμετέχοντας στίς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς.

\

Διανύουμε την ιερότερη περίοδο του εκκλησιαστικού μας έτους. Την Μεγάλη Σαρακοστή. Ένα χρονικό διάστημα που θα μας οδηγήσει στο Πάσχα. Κι ως τότε: Νηστεία, εγκράτεια, αγώνας και μπόλικη προσευχή.

Ως την «εορτή των εορτών», το Πάσχα, οι Ιερές Ακολουθίες, οι ομαδικές αυτές προσευχές που τελούνται στους Ορθόδοξους Ναούς μας – τουλάχιστον όπου υπάρχει εφημέριος – είναι αρκετές, είναι κατανυκτικές, γλυκές, κουραστικές και ταυτόχρονα ...ξεκούραστες.

Κουραστικές για το στόμα από τα πολλά ψαλλόμενα, κουραστικές για τα πόδια από την ορθοστασία, αλλά ξεκούραστες για τη ψυχή και το ανθρώπινο ταλαιπωρημένο πνεύμα. Η κάθε ενορία, με τούτο το Σαρακοστιανό λειτουργικό πρόγραμμα, μεταμορφώνεται σ’ ένα μικρό Μοναστήρι! Κι είναι όμορφη αυτή η εμπειρία.

Η κάθε ημέρα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι ένα εικοσιτετράωρο γεμάτο προσευχή! «Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός». Η εκκλησιαστική ημέρα ξεκινά πάντα το απόγευμα. Έτσι οι καμπάνες, τα στόματα αυτά των Ναών που προσκαλούν όσους πιστούς θέλουν στο επίγειο σπίτι του Θεού Πατέρα, χτυπούν ρυθμικά κάθε απόγευμα. Κι ο Ιερεύς και οι λιγοστοί πιστοί συμπροσεύχονται με την Ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου.

«Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω ἐν κιθάρα,ἐν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψάλατε οὔτω».

 

«Εξομολογείσθε τω Κυρίω εν κιθάρα,εν ψαλτηρίω δεκαχόρδω ψάλατε ούτω». Πρώτον με κιθάρα πρέπει να ευχαριστούμε τον Κύριο. Δηλαδή, να εκτελούμε αρμονικά τις πράξεις του σώματος. Γιατί, επειδή αμαρτήσαμε με το σώμα,«όταν υποδουλώσαμε τα μέλη μας στην αμαρτία για να πράξουμε την ανομία»(Ρωμ. 6,19), με το σώμα και να εξομολογηθούμε, χρησιμοποιούντες το ίδιο όργανο για τη συγχώρηση της αμαρτίας με τον οποίον αμαρτήσαμε.

Κακολόγησες; Ευλόγησε!

Εγινες πλεονέκτης; Επίστρεψέ τα!

Μέθυσες; Νήστεψε!

Υπερηφανεύτηκες;Ταπεινώσου!

Φθόνησες; Επαίνεσε!

Φόνευσες; Μαρτύρησε ή κάνε εκείνα πού είναι ισοδύναμα με το μαρτύριο δια της εξομολογήσεως, βασάνισε το σώμα σου!

Γ’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν, Σταυροπροσκυνήσεως: Ὁμιλία εἰς τόν Τίμιο καί Ζωοποιό Σταυρό (Ἁγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς)

Μικρή περίληψη ομιλίας 11: Εις τον Τίμιον Σταυρόν, την Κυριακήν της Σταυροπροσκυνήσεως. Την ημέραν αυτήν εορτάζεται ο Σταυρός προ του Σταυρού· αυτή είναι προτύπωσις της πραγματικής εορ­τής του Σταρού, κατά την 14 Σεπτεμβρίου, και το εορταζόμενον γεγονός είναι προτύπωσις του Σταυρού του Χριστού. Ο Σταυρός είναι αιώνιον φαινόμενον και κανείς ποτέ δεν συνεφιλιώθη με τον Θεόν χωρίς την δύναμιν του Σταυρού. Διότι ο Σταυρός Του υπήρχε πάντοτε ως προτύπωσις και προαγγελία του Σταυρού του Κυρίου. Προϋπήρχεν αναμέσον των προπατόρων, ενεργών εις αυτούς το μυστήριον του Σταυρού. Το μυστήριον του Σταυρού είναι διπλούν, σημαίνον πρώτον μεν φυγήν ημών από τον κόσμον, δεύτερον δε φυγήν των παθών από ημάς· το πρώτον είναι σταύρωσις του κόσμου δι' ημάς, ήτοι η πράξις, το δεύτερον είναι σταύρωσις ημών δια τον κόσμον, ήτοι η θεω­ρία.


(απόσπασμα της ομιλίας) … ο ίδιος ο Κύριος, για τον οποίο και δια του οποίου έγιναν τα πάντα, δεν έλεγε πριν από τον Σταυρό, «όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του για να με ακολουθήση, δεν είναι άξιός μου» (Ματθ. 10, 38); Βλέπετε ότι και πριν εμπηχθή, ο Σταυρός ήταν που έσωζε; Αλλά και όταν ο Κύριος προέλεγε καθαρά στους μαθητάς το πάθος Του και τον θάνατο δια του Σταυρού, ο δε Πέτρος μη υποφέροντας να τ' ακούση και γνωρίζοντας ότι αυτός έχει εξουσία τον παρακαλούσε, «έλεος σ' εσένα, Κύριε, δεν θα σου συμβή τούτο» (Ματθ. 16, 22), αυτόν μεν ο Κύριος τον επετίμησε, διότι στο θέμα τούτο συλλογιζόταν ανθρωπίνως και όχι θείως· αφού δε προσκάλεσε τον όχλο μαζί με τους μαθητάς του τους είπε· «όποιος θέλει να έλθη οπίσω μου, ας απαρνηθή τον εαυτό του, ας σήκωση τον σταυρό του και ας με ακολουθήση· διότι όποιος θέλει να σώση την ψυχή του, θα την χάση, όποιος δε χάση την ψυχή εξ αιτίας εμού και του ευαγγελίου, αυτός θα την σώση» (Ματθ. 16, 25).