Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Παρασκευής 28-09-12.

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιανό. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2012. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Εφεσσίους κεφ. δ΄ 17 - 25

δ΄ 19 - 25

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Ζ΄ 31 - 35

Ζ΄ 31 - 35



Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει ἐκπονήσει ὁ μακαριστός Θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

http://hristospanagia1.wordpress.com/

http://www.hristospanagia.gr/ 

" Μεγάλη δύναμη ἔχει τό πετραχήλι, παιδί μου, μεγάλη δύναμη"

  Όταν λειτουργάς, νά ‘χεις υπόψη σου ότι είσαι μεσίτης. Παραλαμβάνεις από τον κόσμο πόνο, δάκρυα, ασθένειες, παρακλήσεις και τ’ αναφέρεις επάνω εις το θρόνο της θεότητος. Και μεταφέρεις κατόπιν στον κόσμο παρηγοριά, θεραπεία, ό,τι έχει ανάγκη ο καθένας. Μεγάλο αξίωμα σ’ έχει αξιώσει, παιδί μου, ο Θεός. Να το καλλιεργήσεις. Το αυτί του Θεού είναι στο στόμα του ιερέως.
Μεγάλη δύναμη έχει το πετραχήλι. Το πετραχήλι είναι ο διαλλάκτης του πεπτωκότος ανθρώπου με τον Πατέρα, με τον Δημιουργό του. Γι’ αυτό όσο μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις. ΄΄Οσο μπορείς περισσότερα.
      Στον καιρό της Τουρκοκρατίας γύριζαν πολλοί παπάδες, άλλά ένας παπάς γύριζε και μάζευε ονόματα και τα μνημόνευε στη Λειτουργία.

Πνευματικοί Διάλογοι μέ τόν Ρουμάνο ἡσυχαστή π. Ἡλίε Κλεόπα. Ὄγδοη συνομιλία (ερωτ. 213 -214)

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π.Ηλίε Κλεόπα. Όγδοη συνομιλία (ερωτ. 213 -214)

213.    Τι είναι το πένθος καί ποια είναι τα είδη του;
Λέγει ό άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ότι «το κατά Θεόν πένθος είναι μία λύπη της ψυχής (για τίς αμαρτίες της), μία πικρά αίσθηση της ψυχής, ή οποία ζητά πάντοτε καί αδιάκοπα αυτόν τον όποιον δίψασε.
 Το πένθος ή ό πόνος, το τσίμπημα της καρδιάς είναι μία διαμαρτυρία λόγω των αμαρτιών, πού γίνεται στον νου από
τον Θεό, ένας αόρατος, ακατάπαυστος καί ελεγκτικός διάλογος, κατά το όποιον ή ψυχή αναγνωρίζει καί ομολογεί τίς αμαρτίες της ε¬νώπιον του Θεού...».

Τό αὐτοκρατορικό στέμμα τοῦ Ἡράκλειου καί τό ἀκάνθινο στεφάνι τοῦ Ἰησοῦ

Εντός του Ιερού Ναού της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα και συγκεκριμένα στον τόπο της προσήλωσης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού πάνω στο Σταυρό, όπου δέχθηκε τα καρφιά στα χέρια του και το τίμιο αίμα Του έβαψε τη γη για την σωτηρία των ανθρώπων, εκεί «…υπάρχει σήμερα ένα παράθυρο πού άλλοτε ήταν εξωτερική πόρτα του Γολγοθά. Απ' αυτή την είσοδο πέρασε ο αυτοκράτορας Ηράκλειος το 629 μ.Χ., όταν γύριζε νικητής από την εκστρατεία του εναντίον των Περσών, φέροντας επί των ώμων του τον Τίμιον Σταυρόν.

Κριτική στό βιβλίο: «Ἐμεῖς καί οἱ ἄλλοι. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες καί ὁμολογίες. (Εἰσαγωγή)

Εν Πειραιεί τη 3η Σεπτεμβρίου 2012

Κριτικές επισημάνσεις και παρατηρήσεις στο βιβλίο του κ. Aθανασίου Μπασδέκη «Εμείς και οι άλλοι. Η Ορθόδοξη Εκκλησία και οι άλλες Εκκλησίες και ομολογίες. Τι μας ενώνει και τι μας χωρίζει».
 

Υπό των Αρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου
και πρεσβ. Αγγέλου Αγγελακοπούλου
κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς

Εισαγωγή

Όπως είναι ήδη γνωστόν, οι αιρέσεις πάντοτε υπήρξαν ο μεγαλύτερος εχθρός στη ζωή της Εκκλησίας, το πιο επικίνδυνο όπλο του διαβόλου, του προαιωνίου αντιδίκου και αντιπάλου της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, όπως τούτο μαρτυρεί η μακραίων υπερδισχιλιετής ιστορική πορεία της. Και τούτο, διότι κατά την αίρεση ο διάβολος πολεμεί την Εκκλησία εκ των έσω, με δόλο και απάτη, ύπουλα και παραπλανητικά, χρησιμοποιώντας ως όργανά του τους αιρετικούς, οι οποίοι εμφανίζονται ως γνήσιοι ποιμένες, «εν ενδύμασι προβάτων», στην πραγματικότητα όμως είναι «λύκοι άρπαγες»[1].

Ἀποβολή τῆς οἴησης

 

    ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

7^γ)Ἀποβολή τῆς οἴησης

Ἡ ταπείνωση κατορθώνεται διά τῆς ἐκκοπῆς τῆς οἴησης, δηλ. τῆς ἰδέας πού ὑπάρχει βαθειά στήν ψυχή τοῦ ἐμπαθοῦς ἐγωιστοῦ ἀνθρώπου ὅτι «εἶναι κάτι» (εἶναι κάποιον τι). Ἡ οἴηση εἶναι κατά τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη ἡ πικρή ρίζα ἡ ὁποία πρέπει νά ξερριζωθεῖ γιά νά ἐλευθερωθεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τήν ὑπερηφάνεια καί τήν φιλαυτία, πού εἶναι ἡ ρίζα ὅλων τῶν παθῶν.

Ἡ ταυτότητα τοῦ Ἁγίου

Μεταλληνός Γεώργιος (Πρεσβύτερος)

Οἱ ἔννοιες Ἅγιος καὶ Ἁγιότητα στὴν ἐποχὴ μας διέρχονται κρίση: ἢ ἀποκρούονται, ἢ χλευάζονται, ἢ παραποιοῦνται. Καὶ μάλιστα ὄχι μόνο σὲ κοινωνικὲς ὁμάδες, ποὺ ἔχουν προσωρινὰ ἢ μόνιμα διακόψει κάθε σχέση καὶ συνδεσμο μὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ μεταξὺ τῶν λεγομένων χριστιανῶν καὶ μάλιστα τῶν «Ὀρθοδόξων». Ἰδανικὸ στὸν κόσμο μας εἶναι οἱ οἰκονομικὲς ἀξίες, ἡ εὐζωία, ἡ ὑλικὴ εὐημερία. Ποιός, ἀκόμη καὶ χριστιανός, ἔχει βάλει σκοπὸ τῆς ζωῆς του νὰ γίνει ἅγιος; Ποιός, ἐνδιαφερόμενος καὶ μοχθῶν γιὰ τὴν σταδιοδρομία τοῦ παιδιοῦ του, δίνει προτεραιότητα στὴν ἁγιότητά του; Καὶ ὅμως σὲ προηγούμενους καιροὺς αὐτὸς ἦταν ὁ κύριος σκοπὸς τοῦ ὀρθοδόξου πιστοῦ. «Χριστὸς καὶ ψυχὴ σᾶς χρειάζονται», δηλαδὴ ἡ σωτηρία, ἔλεγε ὁ Πατροκοσμᾶς ἀναδιατυπώνοντας τὸν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ποὺ ἦταν τὸ ἱεραποστολικὸ πρότυπό του: «Πάντα ἡγοῦμαι σκύβαλα (σκουπίδια), ἵνα Χριστὸν κερδήσω» (Φιλ. 3, 8)

Θαυμαστά γεγονότα.γ' μέρος

 

  ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ 

ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΊΟΥ

Δεῖτε ἐδῶ:β' μέρος 

 Γιά νά εἴμαστε στήν Ἐκκλησία πρέπει νά εἴμαστε ἑνωμένοι μέ τόν ἀρχιερέα μας.

««Ὁ γέρων Πορφύριος ἔλεγε, μαζί μέ ὅλους τούς ἁγίους, ὅτι ὁ πιστός πρέπει νά εἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία. Αὐτό σημαίνει ἑνωμένος μέ τό Χριστό καί μέ ὅλους τοῦ Χριστοῦ καί προπαντός μέ τόν ἀρχιερέα του πού ἐπέχει τόπο καί τύπο Χριστοῦ»⁹. 
Ἡ εἴσοδος στήν Ἐκκλησία εἶναι δῶρο τοῦ Χριστοῦ σ’ αὐτούς που τηροῦν τίς ἐντολές Του.

Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Ἡ προσευχή τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τούς νεκρούς

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ

 

1. Ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, σάν μιά καλή μητέρα, σκέπτεται τά παιδιά της πού ἔφυγαν ἀπ᾿ αὐτόν τόν κόσμο καί βρίσκονται στήν χώρα τῆς αἰωνιότητος καί ἔχει καθορίσει τακτές προσευχές γι᾿ αὐτά. Κάθε πρωί στόν Ὄρθρο καί κάθε βράδυ στόν Ἑσπερινό στήν «ἐκτενῆ» δέηση ὁ Ἱερεύς εὔχεται ὑπέρ ὅλων τῶν κεκοιμημένων·«καί πάντων τῶν προαναπαυσαμένων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν» λέγει. Μέ αὐτή τήν αἴτηση εὐχόμεθα ὑπέρ τῶν νεκρῶν μας. Ἐπίσης στήν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ ἔχουμε τροπάρια καί προσευχές γιά τούς νεκρούς.

Στή θεία Λειτουργία οἱ νεκροί μνημονεύονται τρεῖς φορές. Στην Προσκομιδή, στήν «ἐκτενῆ», πού ἀκολουθεῖ τό Εὐαγγέλιο, καί μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων, δηλαδή ἀμέσως μετά τό «Ἐξαιρέτως...».

Βίντεο ἀπό τήν θαυμαστή μυρόβληση τῶν ὀστῶν τῶν νεομαρτύρων τῶν κομμουνιστικῶν φυλακῶν!