Ὁ Σταυρός, ἡ Δόξα τοῦ Κυρίου Ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ_Ἁγ. Κυρίλλου_13η Κατήχηση-1ο μέρος_mp3

Π. Σάββας 2012-02-04_Ὁ Σταυρός, ἡ Δόξα τοῦ Κυρίου Ὑμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ_Ἁγ. Κυρίλλου_13η Κατήχηση-1ο μέρος_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-02-2012 (Συνάξη ἀνδρῶν).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία

Τό ἴδιον θέλημα καί ἡ ὑπακοή. Γέροντας Ἰωσήφ Βατοπαιδινός

Το ίδιον θέλημα και η υπακοή. Μνήμη του Αγίου Ευθυμίου. 

Διδαχές από τον Άθωνα

  Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Οι αναγνώσεις των βίων δυο κορυφαίων Πατέρων, του Αγίου Παχωμίου και του Μεγάλου Ευθυμίου, μάς δίδουν αφορμή να σχολιάσωμε θέματα πού αφορούν το πρακτικό μας καθήκο. Θα ήθελα να σάς υπενθυμίσω ότι το Άγιο Όρος έχει σχέσι με τον Άγιο Ευθύμιο και γενικά με τους αγιοσαββίτες μοναχούς.
Από αυτούς παρέλαβε η μονή Στουδίου το τυπικό της και το ίδιο τυπικό μετέφερε στον Αθωνα ο ιδρυτής της κοινοβιακής μορφής του μοναχισμού Άγιος Αθανάσιος, το οποίο και χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Εκείνο πού έχει σημασία να προσέξωμε στον βίο και των δυο Πατέρων, είναι το ότι μάς συνιστούν την ακρίβεια της συνειδήσεως του πρακτικού μας καθήκοντος και ιδιαίτερα την αποφυγή του «ιδίου θελήματος».

ΓΕΡΩΝ ΒΙΤΑΛΙΟΣ «Τέτοιον ἄνθρωπο δέν ἔχουμε δεῖ ποτέ! ἔλεγαν ἔκπληκτοι οἱ γιατροί.»

Καθώς παρέμεινα λίγες ακόμη ημέρες στην Τιφλίδα, καθημερινά πήγαινα με χαρά στο ρωσικό ναό του αγίου Αλεξάνδρου Νιέβσκι, όπου είχα την ευτυχία να συναντήσω άγιους ανθρώπους, για τους οποίους μου είχε διηγηθεί διάφορα γεγονότα η διακόνισσα Όλγα στο Σουχούμι και οι οποίοι είναι σήμερα επίσημα άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Στο μικρό σπίτι πλησίον του ναού, ζούσε ο γτητά του ήταν τόσο διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα που έτυχε να συναντήσουμε στη Ρωσία, στην όψη των ιεραρχών. Βλέποντας αυνα ασπάζεται τις εικόνες που κρέμονταν στους τοίχους. Συνομιλούσε με τους Αγίους σαν με φίλους, τους οποίους είχε να δει πολύ καιρό. Τόσο ιερή ήταν η ευλάβεια του, που, ακουσίως, με κατέλαβε ένα ρίγος και ντροπή, για την αναξιότητά μου να βρίσκομαι πλησίον ενός τέτοιου αγίου ανθρώπου.

Ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά ἀναγκάσει κανέναν ἀπό μᾶς νά ἁμαρτήσει!

Τί εἶναι οἱ ἀνθρώπινες νίκες; Τίποτε . Ὅλες οἱ ἀνθρώπινες νίκες, ἄν δέν νικοῦν τόν θάνατο, εἶναι ἧττες. Τί εἶναι ὅλες οἱ νίκες, τίς ὁποῖες πολλοί βασιλιάδες καί ἰσχυροί αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἐπέτυχαν καί ἐπιτυγχάνουν; Τί εἶναι οἱ εὐρωπαϊκοί πόλεμοι: πρῶτος, δεύτερος, τρίτος, δέκατος καί πεντηκοστός; Τί εἶναι; Εἶναι ἧττες, ἧττα μετά τήν ἧττα. Δέν εἶναι νίκες. Οἱ ἄνθρωποι σκοτώνουν, ἐπενόησαν τόν πόλεμο καί τούς φόνους σάν μέσο, γιά νά νικήσουν τό κακό σ’ αὐτόν τόν κόσμο.

Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τό κακό σέ αὐτόν τόν κόσμο. Μόνο ὁ Θεός καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά νικήσουν τόν δημιουργό κάθε κακοῦ καί κάθε ἁμαρτίας, τόν διάβολο.

Τί λέγει ὁ διάβολος γιά τήν Σταύρωσι τοῦ Χριστοῦ μας. Ἡ δράσις τῆς μαγείας στήν Ἀφρική. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

 Τί λέγει ὁ διάβολος γιά τήν Σταύρωσι τοῦ Χριστοῦ μας. 

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

«Ἄν ἐγνώριζα τί κακό θά μοῦ προξενοῦσε, δέν θά Τόν ἐσταύρωνα...».
    Ἀπό τά λόγια αὐτά τοῦ διαβόλου διαπιστώνουμε περίτρανα ὅτι ἡ Σταύρωσις τοῦ Χριστοῦ συνέτριψε τήν ἐξουσία πού εἶχε ὁ διάβολος ἐπάνω στόν ἄνθρωπο καί στόν θάνατο. Μέ τήν ἀνάστασί Του ὁ Κύριος ἀπηλευθέρωσε τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν τυραννία τοῦ διαβόλου, τόν ὁποῖον εἶχε ὑποδουλωμένον ἀπό τήν ἕξωσι τῶν Πρωτοπλάστων ἀπό τόν Παράδεισο.

Ὁ ἐγωισμός τῆς δικαιολογίας

Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

Του πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

Είναι πολύ γνωστό από την πατερική παράδοση ότι ο εγωισμός συνιστά την ουσία της αμαρτίας. Κάθε πάθος και κακία, μάλιστα δε τα τρία βασικά πάθη της ψυχής, από τα οποία πηγάζουν και όλα τα άλλα, η φιληδονία, η φιλοδοξία και η φιλαργυρία, στο έσχατο βάθος τους συναντούν τον εγωισμό ή αλλιώς τη φιλαυτία. Ο εγωισμός αποτελεί δηλαδή την πηγή κάθε κακού.

Βασικό σύμπτωμα του εγωισμού είναι η δικαιολογία: η προσπάθεια να δικαιώνουμε τον εαυτό μας, ειδικά στις περιπτώσεις που μας κατηγορούν ή που νιώθουμε ένοχοι για κάτι. Και τούτο γιατί έχουμε συνήθως μια ορισμένη εκτίμηση για τον εαυτό μας - μικρή ή μεγάλη, ανάλογα με το είδωλο που έχουμε κτίσει για τον εαυτό μας – που βλέπουμε ότι εξαιτίας κάποιας ενέργειας ή εν γένει της στάσης μας κινδυνεύει να χαθεί.

Ὑπακοή: Ἡ ἐφαρμοσμένη ταπείνωση.

    ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

8)Ὑπακοή

8^α)‘Υπακοή: Ἡ ἐφαρμοσμένη ταπείνωση.

Γιά νά φύγει ἡ οἴηση εἶναι ἀναγκαία ἡ ὑπακοή σέ πνευματικό ὁδηγό.

«Ἡ ὑπακοὴ ἔχει ἀναγνωριστεῖ» διδάσκει ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς «ὡς τὸ πρῶτο καλὸ ἀνάμεσα σ' ὅλες τὶς βασικὲς ἀρετές, γιατί διώχνει τὴν οἴηση (δηλαδὴ τὴ μεγάλη ἰδέα ποῦ ἔχει κανεὶς γιὰ τὸν ἑαυτό του) καὶ γεννάει μέσα μας τὴν ταπεινοφροσύνη. Γι' αὐτὸ καὶ σ' ἐκείνους πού τὴ δέχονται μὲ εὐχαρίστηση, γίνεται θύρα πού ὁδηγεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Τὴν ὑπακοὴ ἀθέτησε ὁ Ἀδάμ, καὶ κατρακύλησε στὸν ἀβυσσαλέο τάρταρο. Τὴν ὑπακοὴ ἀγάπησε ὁ Κύριος, καί, οἰκονομώντας τὴ δική μας σωτηρία, ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ὑπάκουσε στὸν Πατέρα Του μέχρι θανάτου - κι αὐτό, ἐνῶ δὲν ἦταν καθόλου κατώτερος ἀπὸ τὴ μεγαλωσύνη Ἐκείνου - γιὰ νὰ καταργήσει τὸ ἔγκλημα τῆς ἀνθρώπινης παρακοῆς μὲ τὴ δική Του ὑπακοὴ καὶ νὰ ἐπαναφέρει στὴ μακάρια καὶ αἰώνια ζωὴ ἐκείνους πού θὰ ζήσουν μὲ ὑπακοή.

«Διαστάσεις τῆς Κρίσεως».Ὁμιλία π. Σαράντη Σαράντου στόν Ἱ.Ναό Ἁγίου Νικολάου Νικαίας

Τήν Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012 στίς 5.15μμ πραγματοποιήθηκε ὁμιλία τοῦ Ἀρχιμανδίτη Σαράντη Σαράντου ἐφημέριου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου, μέ θέμα : «Διαστάσεις τῆς Κρίσεως».

Προηγήθηκε Ἁγιασμός γιά τήν ἔναρξη τῶν Ἁγιογραφικῶν Κύκλων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Νικαίας, ὁ ὁποῖος πραγματοποιήθηκε στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ναοῦ, καί στόν ὁποῖον παρέστησαν ὁ προϊστάμενος καί οἱ ἐφημέριοι τοῦ Ναοῦ, ὁ π. Σαράντης καί πλῆθος κόσμου.

Στήν συνέχεια ἀκολούθησε ἡ ὁμιλία τοῦ πατρός Σαράντου, τήν ὁποία προλόγησε ὁ προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ Ἀρχιμανδρίτης Προκόπιος Κοντογιάννης, καί ὁλοκληρώθηκε μέ τόν πανηγυρικό Ἑσπερινό στήν μνήμη τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιώτισσας, ποῦ πραγματοποιήθηκε στόν Ἱερό Ναό.

Θαυμαστά γεγονότα.δ' μέρος

 

  ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ 

ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΊΟΥ

  Δεῖτε ἐδῶ:γ' μέρος
 Ὅταν σκεπτόμαστε ὅτι ὁ ἄλλος θά μᾶς στερήσει τήν ἄνεση ἤ τή χαρά μας, δέν ἔχουμε τότε ἀγάπη.

«Ἡ κινητήρια δύναμη γιά τή δημιουργία συμμετόχων στήν ὕπαρξη καί στή χαρά, γιά τή μετάδοση τῆς ζωῆς καί τῆς χαρᾶς τῆς ζωῆς, εἶναι ἡ ἀγάπη. Αὐτός πού σκέπτεται ὅτι ὁ νέος ἅνθρωπος θά τοῦ στερήσει κάτι ἀπό τήν ἄνεσή του καί τή χαρά του δέν σκέπτεται ὅπως ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐδημιούργησε τό ἀνθρώπινο γένος, παρόλον ὅτι αὐτό Τόν παρεπίκρανε (ἀνθρωποπαθῶς μιλώντας). Ἡ μόνη διάθεση, λοιπόν, πού ἁρμόζει σέ ἀνθρώπους πλασμένους κατ’ εἰκόνα καί καθ’ὁμοίωσιν Θεοῦ, εἶναι ἡ ἀγάπη, δηλαδή τό ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς στό ἄλλο πρόσωπο. Στό Σύ τοῦ Θεοῦ καί στό σύ τοῦ συνανθρώπου»¹³.

Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ: Ἀνακοινωθέν- Ἀπάντηση σε σχόλια...

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 25ῃ Σεπτεμβρίου 2012

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ κ. Νικ. Γασπαράκης, Διευθυντής τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς «Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» σχολιάζων τό ἡμέτερο Ἀνακοινωθέν ἀπό 21 τρ. μηνός Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. ἀπέφυγε μεθοδικῶς νά ἀπαντήση ἐπί τῆς οὐσίας τοῦ Ἀνακοινωθέντος καί στό βασικό ἐρώτημα πού δημοσίᾳ ἐτέθη στόν «Ἀρχιεπίσκοπο» κ. Νικ. Φώσκολο: Μέ ποῖο δικαίωμα καί ποία ἁρμοδιότητα καταστρατηγεῖ τήν  νομιμότητα καί σέ ὀρθοδόξους μαθητάς ἰδιωτικοῦ σχολείου τῆς θρησκευτικῆς του ἑνώσεως, τελεῖ διά λειτουργοῦ του «μυστηριακή πράξη ἁγιασμοῦ» τήν ὁποία θεωρεῖ ὡς ἀνυπόστατον ἡ Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία καί γιά τήν ὁποία διαμαρτύρεται ἐντόνως ὁ Κανονικός καί νόμιμος Ἐπίσκοπος τῶν εἰρημένων ὀρθοδόξων παίδων.

Ἅγιοι 6000 Μάρτυρες

 

6000 ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΜΟΝΑΧΟΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ (1616) ΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ

 

Το μοναστήρι του οσίου Δαυίδ στην έρημο του Γκαρέτζη για πολλούς αιώνες υπήρξε φάρος της πνευματικής ζωής της Γεωργίας.
Η θεάρεστος ζωή των Αγίων Πατέρων της για αιώνες υπήρξε λαμπρό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.

Τον 17^ο αιώνα οι άθεοι Τούρκοι και οι Πέρσες αδιάκοπα χύνουν το αίμα των ορθοδόξων Γεωργιανών. Μπορεί οι επιδρομές αυτές να κατέστρεφαν την χώρα οικονομικά και να μείωναν τον πληθυσμό, πνευματικά όμως συντελούσαν στο ανέβασμα της πίστεως. Όπως ο χρυσός καθαρίζει στη φωτιά, έτσι και η πίστη μας καθάριζε και δυνάμωνε, γι' αυτό και στον αιώνα αυτόν είχαμε αμέτρητους μάρτυρες του Χριστού.