The All-Holy Mother of all the world

  BASIC DOGMATIC TEACHING

An Orthodox Handbook

by Protopresbyter Fr. Anthony Alevizopoulos (1931 – 1996)

Dr. of Theology, Dr. of Philosophy

Chapter 11 - The All-Holy Mother of all the world

1. The Virgin Mary in the Old Testament

As we have already mentioned, the entire period of the Old Testament is a period of expectation, for the  «offspring of the woman» (Genesis 3:15).

The Prophet Isaiah receives an instruction from God to speak to Achaz, the king of the Judeans and warn him to take precautions, but without being afraid of any attack on Jerusalem by Kings Phakee and Raasson:

«..."for when my fierce anger comes, I will heal again"...», i.e., when the justified wrath of My anger is realized, I again shall protect you, said the Lord (Isaiah 7:4)

Per God's instruction, the Prophet tells Achaz to «Ask for yourself a sign of the Lord your God, in depth or in height» (Isaiah 7:10-11) - that is, miraculous proof - either in the depths of the earth or even in the heights of heaven - in order to be reassured of the veracity of the prophetic word.

«Πρέπει νά πεθάνεις πρίν πεθάνεις γιά νά μήν πεθάνεις ὅταν πεθάνεις»

  Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄

4)ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ

«Πρέπει νά πεθάνεις πρίν πεθάνεις γιά νά μήν πεθάνεις ὅταν πεθάνεις»

Ὁ Γέροντας ζοῦσε τά ἔσχατα ἀπό τό παρόν, γι’ αὐτό καί ἔχει μία ὀρθοδοξότατη ἐσχατολογία. «Εἶμαι αἰώνιος», διακήρυσσε πανηγυρικά. Ὅποιος μπαίνει στήν Ἐκκλησία… γίνεται αἰώνιος. Γιά τόν ἄνθρωπο, πού ζεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει θάνατος, παρά μόνον ζωή ἐν Χριστῷ. Ἡ Ἐκκλησία ἐμπεριέχει, διασφαλίζει καί παρέχει τήν νέα ζωή. Αὐτή ἡ ζωή «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»¹ καί ἐπίσης δέν ἔχει τέλος. Ὁ ἐν Χριστῷ ἀνακαινισμένος ἄνθρωπος πεθαίνει ὡς πρός τήν σάρκα, τά πάθη, τόν «παλαιό ἄνθρωπο σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις»², ἀλλά γιά νά μήν πεθάνει ποτέ. «Πεθαίνει ὡς πρός τήν ἁμαρτία καί τά πάθη, πρίν πεθάνει (βιολογικά), γιά νά μήν πεθάνει (ὑπαρξιακά), ὅταν πεθάνει (βιολογικά)».

Ὁ Δόκιμος Κωνσταντῖνος διακονητής τῆς ἐκκλησίας. Ἡ ζωή καί οἱ ἀγῶνες τοῦ Γέροντος π. Κλεόπα Ἡλίε.

'Ο Δόκιμος Κωνσταντῖνος διακονητής τῆς ἐκκλησίας
 

 π.Ἰωαννίκιος  Μπάλαν

῞Οταν ὑπηρετοῦσε ὦς δεύτερος διακονητής στήν ἐκκλησία τῆς Μονῆς ἦτο αὐτόπτης μάρτυς μερικῶν θαυμάτων πού συνέβησαν στήν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας, στήν ἐκκλησία τῆς Σκήτης Συχαστρία. 'Ιδού τί μᾶς διηγήθηκε:
<Νά ἐβλέπατε τί ἔπαθα μ' ἕνα ἐνάρετο ἱερέα, τόν π. Κάλλίστρατο Μπόμπου. 'Ως Πνευματικός ἐπέρασε κάποτε ἀπό μία μοναχή, ἀσκήτρια σέ σπηλιά τοῦ δάσους. Τότε στά δάση ἀσκήτευαν περί τούς 50 μοναχούς καί μοναχές. Αὐτή ἡ μοναχή εἶπε στόν π. Κάλλίστρατο: <Σέ ἐσᾶς δέν κατέρχεται τό ῞Αγιο Πνεῦμα, διότι ἀκολουθήσατε τό Νέο 'Ημερολόγιο!> 'Από τότε ὁ πατήρ καλλίστρατος διατελοῦσε ἐν πολλῆ ἀμφιβολίᾳ.
Μιά φορά, ὅταν ἤμουν βοηθός διακονητής στήν ἐκκλησία, παρετήσησα ὅτι τό πρόσφορο πού λειτουργοῦσε ὁ 'Ηγούμενοςς ἦτο ἄσπρο καί γλυκό, ἐνῶ αὐτό μέ τό ὁποῖο λειτούργησε ὁ πατήρ Καλλίστρατος ἦτο πικρό καί πρασινωπό. Τότε ἐρώτησα τόν Γέροντα π. 'Ιωαννίκιο:
-Γέροντα, γιατί ὅταν λειτουργῆ ὁ πατήρ Καλλίστρατος τό πρόσφορό του εἶναι μουχλιασμένο καί πικρό;

Ὁ κύρ-Μανώλης ὁ νεωκόρος

Ὁ κυρ Μανώλης ἦταν ἤσυχος ἄνθρωπος. ἀγαθός καί λιγάκι ἀφελής. Εἶχε δέκα τέσσερα χρόνια νεωκόρος στούς Ἁγίους Ταξιάρχες. Πρίν ἦταν σέ ἄλλη ἐπαρχία κι ἦταν κι ἐκεῖ νεωκόρος, ἔτσι εἶχε πεῖ. Ὄχι πώς ἔνοιαζε καί κανένα… Ἦταν κι ὁ ἐφημέριος πού τόν προσέλαβε, ὁ παπα-Θεοδόσης, ἄνθρωπος ἄδολος.
Κάποια Κυριακή, ξεκίνησε ὁ νεωκόρος πρωί-πρωί γιά τόν ναό. Θά εἶχαν μουσαφιραίους παπάδες ἀπό ἄλλη Μητρόπολη. Ὁ Δεσπότης εἶχε ζητήσει ἀπό τόν παπα-Θεοδόση νά τούς φιλοξενήσει συλλειτουργούς στόν ναό του.
Ὁ ἀγαθός νεωκόρος ἔφτασε ἀξημέρωτα στόν ναό. Τό κρύο τσουχτερό. Καθώς ἔκανε νά βάλει τό κλειδί στήν εἴσοδο, διέκρινε λίγο ἀπόμερα στό σκοτάδι κάτι νά κινεῖται. Τόν πλησίασε ἕνα παλληκάρι στό μπόι του. Ἦταν διπλωμένος ἀπό τή στέρηση καί μελανιασμένος ἀπό τό κρύο.

Συζήτηση μέ τόν γέροντα Θαδδαῖο γιά τίς ἐκτρώσεις

Ερώτηση: Θα συγχωρήσει ο Κύριος τις γυναίκες εκείνες που έχουν κάνει πολλές εκτρώσεις, αλλά κατόπιν μετανόησαν ειλικρινά; Τι μπορούν να κάνουν για να εξιλεωθούν;

Απάντηση: Η γυναίκα που καταστρέφει τον καρπό της κοιλίας της διαπράττει μεγάλη αμαρτία. Καταστρέφει την ίδια τη ζωή, διότι μόνο ο Θεός είναι ο Δωρεοδότης της ζωής και Εκείνος είναι που καθιστά εφικτή τη σύλληψη μιας ανθρώπινης ύπαρξης στη μήτρα. Εκείνος δίνει ζωή και μια γυναίκα την καταστρέφει.

 Είναι απαραίτητη μεγάλη μετάνοια από τα βάθη της ψυχής της. Πρέπει να αλλάξει και να μην επαναλάβει ξανά αυτή την αμαρτία. Ειδάλλως, θα κατακριθεί ως δολοφόνος. Κανένα πλάσμα στη γη δεν σκοτώνει τα μικρά του — μόνο ο άνθρωπος, το λογικό πλάσμα.

Ἱστορία γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Ἱστορία γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος συνηθισμένος νά κλέβη, ὡσάν νά ἦταν πολύ πτωχός. Καί πῶς λοιπόν ἦταν κλέπτης; Ἦταν στήν ζωή του καλός νοικοκύρης, εἶχε καλή γυναῖκα καί πιστή χριστιανή καί καλά παιδιά.
Εἶχε ἐπίσης δύο βόδια, εἶχε πρόβατα, ἄλογα, γουρούνια, μοσχάρια, πουλερικά, χωράφια, λειβάδια, ἀμπέλια, ἀλλά μέσα του εἶχε ἀναπτυχθῆ, λόγῳ κακῆς ἀνατροφῆς ἀπό τούς γονεῖς του, ἡ μανία τῆς κλοπῆς. Δέν ὑπῆρχε χωριό πού νά μήν ἔκλεβε κάτι. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος συζητοῦσε πολλές φορές μέ τήν γυναῖκα του. Ἡ καλή καί πιστή γυναῖκα του τοῦ ἔλεγε:
-Ἄνθρωπέ μου, ἡ στάμνα δέν πάει μόνη της στό νερό. Εἶναι μεγάλη μας ἐντροπή, ὅταν σέ συλλαμβάνουν γιά κάτι πού ἔκλεψες. Ὅλοι σέ καταδικάζουν γιά τίς κλοπές σου, διότι ἔχεις στό σπίτι σου ὅλα, ὅσα σοῦ χρειάζονται. Γιατί λοιπόν, κλέβεις;

Ποῖος εὐθύνεται διὰ τὴν ἰσλαμοποίησιν τῆς Εὐρώπης;

 

Ποῖος εὐθύνεται διὰ τὴν ἰσλαμοποίησιν τῆς Εὐρώπης;

Ἡ ραγδαία ἰσλαμοποποίηση τῆς Εὐρώπης εἶναι γεγονός. Ὅσοι μποροῦν νὰ δοῦν τὸ φαινόμενο αὐτὸ ὡς πρόβλημα σοβαρό, τοῦ ὁποίου ἄρχισαν νὰ εἶναι ὁρατὲς οἱ φοβερές του συνέπειες, ἀνησυχοῦν καὶ προβλέπουν τὸ μέλλον τῆς γηραιᾶς (καὶ δυστυχῶς ἁμαρτωλῆς) ἠπείρου νὰ εἶναι ζοφερό. Ἡ ἐπέλαση τῶν μουσουλμανικῶν στιφῶν δὲν ἔγινε τυχαῖα. Κάποιοι φρόντισαν νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ ὄνειρό τους.
Νομίζουμε ὅτι μία βαρυσήμαντη δήλωση ἑνὸς ἐξέχοντος Ἑβραίου ραββίνου δείχνει ποιοὶ ἔχουν λόγο γιὰ τὴν ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης. Σύμφωνα μὲ ἄρθρο τῆς ἑβραϊκῆς ἱστοσελίδας YNet news, ὁ γνωστὸς ραββῖνος Baruch Efrati, ἐπικεφαλῆς σχολῆς yeshiva καὶ Ραβῖνος κοινότητας στὸ οἰκισμὸ τῆς Efrat τῆς Δυτικῆς Ὄχθης, ἔκανε σχόλια σὲ ἕνα ἑβραϊκὸ δικτυακὸ τόπο ἀπαντώντας σὲ ἐρώτηση σχετικὰ μὲ τὴν ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης, τονίζοντας τὰ ἑξῆς προκλητικὰ καὶ ἀποκαλυπτικά:

Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος

Ὁμιλίες (3) π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

Ὁμιλία Δημητρίου Παναγόπουλου στήν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

Η ζωή και το έργον της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος και οι δικές μας βαθύτερες υποχρεώσεις. π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Ἀσκητικοί ἀγῶνες τοῦ Ἁγ. Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου. Γέροντας Ἰωσήφ Βατοπαιδινός

 Ασκητικοί αγώνες του Αγ. Νεοφύτου του Εγκλείστου

 Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Και όμως! Ο άγιος «ως στερρός αδάμας» χωσμένος στα σπλάχνα της γης δέχεται «πληγάς και πολέμους αναρριθμήτους», και ουδόλως παύει του σκοπού του.
«Η πράξις του Σταυρού διπλή έστιν και του προς το διπλούν της φύσεως το διαιρούμενον εις δύο μέρη. Και η μεν, προς το υπομείναι τας θλίψεις της σαρκός, τας πληρουμένας τη ενεργεία του θυμικού μέρους της ψυχής έστι, ήτις και καλείται πράξις η δε, εν τη λεπτή εργασία του νου και εν τη θεία ευρίσκεται αδολεσχία, έτι δε και εν τη διαμονή της προσευχής, και εις τα εξής, ήτις διαπράττεται εν τω επιθυμητικώ μέρει και καλείται θεωρία.
Και η μεν μία, ήγουν η πράξις, το παθητικόν μέρος της ψυχής καθαρίζει εν τη δυνάμει του ξύλου, η δ’ άλλη την ενέργειαν της ψυχής». Αυτά είναι τα περιθώρια κάθε αγωνιζομένου και σ’ αυτά επιδόθηκε ο όσιος πατέρας μας.
Ζωσμένος κατάσαρκα με βαρειές αλυσίδες έβαλε όρο στον εαυτό του να μην γευθή καθόλου οιοδήποτε πράγμα που ψήνεται σε φωτιά, και έτσι 30 ολόκληρα χρόνια δεν έφαγε τίποτα άλλο, ούτε ψωμί, παρά μόνο βρεγμένα όσπρια, κι αυτά πάλιν με μέτρο και εγκράτεια.

Τρία πράγματα φοβοῦμαι...(Μοναχός Μάρκελλος Καρακαλληνός)

Τρία πράγματα φοβοῦμαι:

Τόν φθόνο τῶν δαιμόνων·

τήν δυσωδία τῶν τῶν λογισμῶν·

τήν ἀποστροφή τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ,

καί τό τέταρτο: τήν αἰσχύνη τῆς ψυχῆς μου

κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.

πηγή:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο

«DOMINGO DE LA SAMARITANA» “EL AGUA VIVA”

 

Κυριακή της Σαμαρείτιδος- «Το ύδωρ το ζών»

(Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ)

«DOMINGO DE LA SAMARITANA»

“EL AGUA VIVA”

«…pero, el que beba del agua que yo le dé no tendrá jamás sed, además, el agua que yo le daré se convertirá en agua manantial espiritual de fuente inagotable que siempre brotará regalándole vida eterna»

«...τό ὕδωρ ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 4,14)

Queridos hermanos estamos al 5º Domingo después de la Santa Pascua, el conocido Domingo de la Samaritana. El Domingo pasado la Lectura Evangélica nos ha hablado sobre el acercamiento cariñoso y el regalo de la curación física del enfermo paralítico crónico por el gran y divino Médico, el Θεάνθρωπος (zeánzropos Dios y hombre). El Domingo de hoy el Santo Evangelio nos habla sobre el encuentro del Sanador y Salvador Cristo con la Samaritana en el pozo de Job; A la que nuestro filántropo Señor, después de aquel diálogo sanador y salvador que tuvo con ella sobre “el agua viva”, “el verdadero Culto Divino” y “la apocálipsis=revelación de su cualidad como Mesías”, la regaló la terapia psíquica y la verdadera teognosía (conocimiento de Dios).