Geistiges Wissen und profane Gesinnung

Hl. Symeon der Neue Theologe
Geistiges Wissen und profane Gesinnung [1]

Die Hl. Schrift ist ein versiegelter Schatz

1. Brüder und Väter, das geistige Wissen ist gleich einem Haus, errichtet inmitten des weltlichen und hellenischen[2] Wissens, worin wie in einem festgefügten und sorgfältig verschlossenen Kasten das Verständnis der von Gott inspirierten Schriften und deren unaussprechlicher Reichtum hinterlegt sind. Diesen Reichtum vermag keiner je zu erblicken, der das Haus betritt, es sei denn, der Kasten werde ihm geöffnet. Die menschliche Weisheit ist außerstand, diesen Kasten zu öffnen, und deshalb bleibt der in ihm hinterlegte Reichtum des Hl. Geistes jedwelchem  der in der Welt lebenden Menschen unbekannt.  Selbst wenn sich ein Mensch den ganzen Kasten auf die Schultern laden und mit sich tragen würde − der darin hinterlegte Schatz bliebe ihm dennoch unbekannt.

Ἡ μεγάλη του ἀσκητικότητα-φιλοπονία-ἐργατικότητα ἦταν καρπός τῆς μεγάλης του ἀγάπης γιά τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.Ἡ διακριτική ποιμαντική του

    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ : Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ , Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ.

Ἡ μεγάλη του ἀσκητικότητα-φιλοπονία-ἐργατικότητα ἦταν καρπός τῆς μεγάλης του ἀγάπης γιά τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.

Ὁ Γέροντας εἶχε σ’ ὅλη του τή ζωή, τήν ἄκρα ὑπακοή, τήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη. Αὐτή ἡ ἀγάπη του ἐκφραζόταν μέ μία ἄκρα ἐργατικότητα, πού ἔφθανε ὥς τήν αὐτοθυσία. Ἦταν ὑπερβαλλόντως ἐργατικός καί θυσιαστικός.

Περιγράφοντας τή ζωή του στά Καυσοκαλύβια ἔλεγε ὅτι οὔτε τί εἶναι τεμπελιά ἐγνώριζε, οὔτε τό σῶμα του λυπόταν. Ὅσο περισσότερο διαμαρτυρόταν τό σῶμα του ἀπό τήν καταπόνηση, τόσο περισσότερο τό παίδευε μέ τίς ἐργασίες, ὅπως περιγράφεται στίς σελίδες τοῦ βιβλίου «Βίος καί Λόγοι». Πολλές φορές κουβαλοῦσε βάρος ἑβδομῆντα ὀκάδων (δηλ. πάνω ἀπό 80 κιλά) σέ μία ἀπόσταση ἀντίστοιχη μέ τήν ἀπόσταση: Πλατεία Ὁμόνοιας – κορυφή Λυκαβητοῦ.

Ἔλεγε χαρακτηριστά ὅτι δέ γίνεται κανείς χριστιανός μέ τήν τεμπελιά καί ὅτι χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά¹. Συμπλήρωνε ἐπίσης, πώς ἡ ἀγάπη χρειάζεται θυσίες. Νά θυσιάζουμε ταπεινά κάτι δικό μας, πού στήν πραγματικότητα εἶναι τοῦ Θεοῦ².

Δέν πρέπει κανείς νά ζητᾶ τροφές οὔτε κάτι πού προξενεῖ ὄρεξι, ἀλλά μόνον τόν Θεό

    Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ΄  Δέν πρέπει κανείς νά ζητᾶ τροφές οὔτε κάτι πού προξενεῖ ὄρεξι, ἀλλά μόνον τόν Θεό

Να διαλέγης πάντοτε τα βάσανα και τις θλίψεις και να αγαπάς να έχης χαρά μερικών φιλιών και υπερασπίσεων που δε σου προξενούν καμμία ωφέλεια στην ψυχή και να χαίρεσαι να είσαι υπό την εξουσία άλλων και να εξαρτάσαι από την θέλησι άλλων. Το κάθε τι πρέπει να σου γίνεται αιτία και λόγος να πορεύεσαι προς τον Θεό και κανένα πράγμα να μην σε εμποδίζη από τον δρόμο αυτόν. Αυτή πρέπει να είναι η χαρά σου, δηλαδή το κάθε πράγμα για σένα να αποτελή πικρία και μόνο ο Θεός να είναι η ανάπαυσίς σου. Όλα σου τα βάσανα να τα αναφέρης στον Θεό. Αγάπα τον και πρόσφερέ του όλη σου την καρδιά χωρίς κανένα φόβο και αυτός θα βρή τρόπο να σου διαλύση όλες τις αμφιβολίες και να σε ανορθώση και αν ακόμη έπεσες. Τελειώνοντας σου λέγω εν συντομία:

“…κρυφοκοίταζαν τόν παπά τους τήν ὥρα τῆς κατάλυσης…”

Η πραγματική ιστορία…….

Το τελευταίο διάστημα έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.

Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε.

Νέος Πύργος Βαβέλ ὁ Οἰκουμενισμός

Ἂς διαβάσουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου γιὰ τὸ θέμα, ἀπὸ ὁμιλία ποὺ ἔκανε τὸν Ἰούνιο τοῦ 2000 γιὰ τὴν Πεντηκοστή:

 

«Ἡ Πεντηκοστὴ στάθηκε διορθωτικὴ τῆς ἀλαζονείας τῶν ἀνθρώπων ποῦ ἀποπειράθησαν νὰ ὑψώσουν τὸν Πύργον τῆς Βαβέλ. Καὶ ἐφεξῆς ἐκεῖνο ποὺ ἑνώνει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Χωρὶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον δὲν μποροῦμε νὰ σωθοῦμε. Ἂν οἱ ἄνθρωποι πάσχουν, εἶναι γιατί δὲν ἔχουν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, γιατὶ δὲν τὸ ἀποδέχονται. Μὲ τὴν προϋπόθεση ὅμως, ὅτι ἔχουμε ἀποκτοῦμε οἱ ἄνθρωποι πιστεύσει εἰς τὸν Χριστόν. Θὰ ἔχεις τὸν Χριστόν, γιὰ νὰ ἔχεις τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον.

Καὶ τί μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον; Πρώτιστα, μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀποκτοῦμε «νοῦν Χριστοῦ». Δεύτερον ἔχουμε τὸ «Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Τρίτον. Λέγει ὁ Ἡσαΐας ὅτι ἔχουμε «Πνεῦμα φόβου Θεοῦ». Ἡ ἀφοβία ἔβγαλε τοὺς πρωτοπλάστους ἀπὸ τὸν Παράδεισον, ἀλλὰ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἰσήγαγε τὸν ληστὴν εἰς τὸν Παράδεισον: «οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν;». Διὰ τὸν μὴ ἔχοντα φόβον Θεοῦ «ὅλα ἐπιτρέπονται», ὅπως λέγει ὁ Ντοστογιέφσκυ, θεμιτὰ καὶ ἀθέμιτα. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λαός μας λέει «αὐτὸς εἶναι ἀ-θεόφοβος». Ἀντιθέτως, οἱ χριστιανοὶ ἐλέγοντο στὴν ἀρχαία ἐποχή: «Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον». Καὶ τὸ ἐξόχως σπουδαῖον (τέταρτον), γίνεται γιὰ μᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον πνεῦμα ἐλευθερίας. Ἕνα πέμπτο σημεῖο. Λέγει ὁ ψαλμωδὸς ὅτι λαμβάνουμε πνεῦμα ἡγεμονικόν.

Βγάλανε τό θρήσκευμα καί ἀπό τά ἀπολυτήρια τοῦ Δημοτικοῦ...

ΒΓΑΛΑΝΕ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ...

Τό θρήσκευμα στίς Μουσουλμάνες αναγράφεται κανονικά ! Γιά να τολμήσουν να κάνουν κι΄ εκεί, αυτά πού κάνουν στούς Έλληνες, καί θα ιδούνε τί έχουνε να πάθουνε... 

 

Ο θεσμός «Καλλικράτης» που ισχύει στην Τοπική αυτοδιοίκηση από το 2010, ώθησε τους δήμους να ζητάνε από τα σχολεία Α' Βάθμιας και Β' Βάθμιας εκπαίδευσης νέα πιστοποιητικά γέννησης των μαθητών-μαθητριών. Ο λόγος είναι απλός: επειδή αρκετά από τα πιστοποιητικά γέννησης που είχαν καταθέσει οι γονείς των παιδιών στα σχολεία, ήταν παλαιά και άρα ανέγραφαν το θρήσκευμα, τα καινούργια πιστοποιητικά στα οποία δεν αναφέρεται καθόλου το θρήσκευμα. Οι επιταγές της νέας τάξης πραγμάτων λοιπόν, ανάγκασαν πολλούς γονείς να πάνε στα κατά τόπους ληξιαρχεία για να παραλάβουν το νέο πιστοποιητικό γέννησης του παιδιού τους, χωρίς να αναγράφεται επ' αυτού το θρήσκευμα!

Αυτό είχε ως άμεση συνέπεια η μεγάλη πλειοψηφία των ενδεικτικών και απολυτηρίων στα σχολεία της Α' Βάθμιας και Β' Βάθμιας εκπαίδευσης να εκδοθεί με απαλειμμένη την αναγραφή του θρησκεύματος!

Για το σοβαρό αυτό θέμα είχαμε διάλογο με τον κ. Μπεσίρη, διευθυντή του 6ου Δημοτικού σχολείου Κέρκυρας.

Ιδού τι  μας είπε:

Γιατί παράτησα τόν Ἰουδαϊσμό (Why I Left Judaism)

πηγή:http://www.youtube.com/watch?v=T4AwhZqRVZ0

Οπτικό Αγιολόγιο 27 Ιουνίου

Οπτικοποιημένο Ηχητικό Αγιολόγιο της 27ης Ιουνίου



Για να γνωρίσετε τους συντελεστές διαβάστε εδώ

Νά γιατί μᾶς θέλουν ἀμόρφωτους καί διχασμένους

ΠΗΓΗ:ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο