«Ὅταν
ἀντιστέκεστε καί κρατᾶτε τό μέτωπο
γερά, καί δέν χάνετε τό θάρρος σας, τά
πάντα ὑποχωροῦν!»
“ Γέροντας
Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης”
ΣΤΗ
ΜΙΚΡΑ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
Ὅταν
ἤμουν ἀρχάριος, ἄρχισαν νά δουλεύουν
οἱ λογισμοί φυγῆς. Ἕνας λογισμός μοῦ
θύμιζε τό σπίτι μου, ἄλλος τόν πνευματικό
μου, πού ἤθελε νά κάνουμε μοναστήρι,
ἄλλος λογισμός μοῦ ἔλεγε νά γυρίσω
πίσω. Πώ-πώ-πώ! Ἀσταμάτητη ροή! Ἐγώ
ἀγωνιζόμουν καί ἀντιστεκόμουν ἐναντίον
τῶν λογισμῶν. Μοῦ ἔλεγε ὁ Γέροντας:
- Ἐντάξει, ὅλα καλά. Μήν ἀφήνεις τά καθήκοντά σου, τήν ἀγρυπνία σου, τόν κανόνα σου, τήν προσευχή σου καί τότε δέν θά ἐπικρατήσῃ ποτέ ὁ διάβολος τῆς φυγῆς.
Κράτησα
τά καθήκοντά μου ἐπιμελῶς καί πράγματι,
ὅπως τό εἶπε ὁ Γέροντας, ἦλθε μιά
στιγμή πού ὅλοι οἱ λογισμοί ἔφυγαν
καί ξαφνικά ἔγινε τόσο ὄμορφη καί
ἀγαπητή ἡ “ ἔρημος”, πού πρῶτα μοῦ
φαινόταν μαύρη καί σκοτεινή, γιατί
πήγαινε τό μυαλό μου πρός τά ἔξω.