ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
ΟΙ ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ
ΟΔΗΓΙΕΣ: ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ:
Δίπλα από το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός που υπάρχει ένα μικρό βελάκι , πατάμε εκεί και μας βγάζει διάφορες επιλογές από τις οποίες πατάμε το Download .
Και γίνεται η εκκίνηση να κατέβουν όλες οι ομιλίες.
Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017
«Ἡ ὥρα τῆς Κρίσεώς σου», Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος
“ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ”
Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος
μέρος στ΄ «Ἡ ὥρα τῆς Κρίσεώς σου»
Μή λησμονῆς ὅτι εἶσαι θνητός. Ὅτι θ᾿ ἀποθάνης. Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἔλεγον. Ὁ θνητός ἄνθρωπος, οἱ ἀθάνατοι θεοί. Τό νερό τῆς κλεψύδρας τοῦ χρόνου γρήγορα τελειώνει. Σκέψου. Πότε ἤσουν παιδί, πότε ἔγινες νέο παλληκάρι, πότε ἔφθασες εἰς τήν ὡριμότητα τῆς ἡλικίας ἀπό τήν ὁποία κατοπτεύεις τά γηρατειά σου, τά πιό δύσκολα χρόνια τῆς ζωῆς σου. Ἴσως καί ἐσύ, ὅπως καί ὁ γράφων, ἔζησες τά περισσότερα καί τά καλύτερα χρόνια τῆς ζωῆς σου. Μᾶς ἐναπομένουν τά ὀλιγότερα καί τά δυσκολώτερα. Ἔπειτα δέν μπορεῖς νά ἐξορκίσης τό φάσμα τοῦ θανάτου. Θά ἔλθη μόνο του καί ὁπωσδήποτε.
Τόν θάνατο δέν τόν μελετάει οὔτε τόν ἀναμένει ὁ φιλήδονος ἄνθρωπος. Αὐτός πού τρέφεται μέ τήν κοπριά τῶν ἡδονῶν. Νομίζει ὅτι πάντοτε θά εἶναι νέος καί ὑγιής διά νά μπορῆ νά τρέφεται μέ τά σκουλήκια τῶν ἡδονῶν καί νά πίνη ἀπό τό πικρό ποτήρι τῶν ἀπολαύσεων, τό ὁποῖον εἰς τήν ἀρχή εἶναι γλυκύτατο καί ὀρεκτικώτατο, ὅμως εἰς τό τέλος εἰς τόν πυθμένα εἶναι πικρότερον τοῦ πιό πικροῦ δηλητηρίου καί φέρνει θλῖψι, ἀπελπισία, ἀπόγνωσι. Τόν θάνατο δέν τόν σκέπτεται ἀκόμη ὁ φίλερις, ὁ φιλόνικος, ὁ ἐριστικός. Διαθέτοντας τόν χρόνο του εἰς τίς λογομαχίες γλυστρᾶ ἀπό τά χέρια του ἡ μελέτη καί ἡ πραγματικότητα τοῦ θανάτου.
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ χρήματος, τῶν ἀξιωμάτων, ὁ φιλόδοξος δέν σκέπτεται ὅτι θά ἀποθάνη καί ἐκεῖνα πού ἀπεθησαύρισε τί θά γίνουν; Τί θ᾿ ἀπογίνουν τά χρήματα σου, οἱ καταθέσεις σου, τό πολυτελές σου διαμέρισμα, τό καλοφτιαγμένο σου ἐξοχικό, τό ἀναπαυτικό αὐτοκίνητο σου; Σκέφθηκες ποτέ ἐάν οἱ κληρονόμοι σου θά σέ ἐνθυμοῦνται, θά σέ μακαρίζουν, θά κάμουν λειτουργίες καί μνημόσυνα διά τήν ψυχή σου; Σύ ὅμως ὡς πιστός στρατιώτης τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, ἐνθυμοῦ τόν θάνατόν σου. Ὅταν θ᾿ ἀποθάνης περί τήν ψυχή σου θά γίνη μάχη μεγάλη. Οἱ δαίμονες θά παρουσιάσουν τά χρεόγραφα, τίς ἁμαρτίες πού ἔχεις κάμει καί ἐπίμονα θά ζητοῦν τήν ψυχή σου. Νά τήν ἁρπάξουν μέ τά μαῦρα χέρια τους καί μέ χαιρεκακία νά τήν ἐκσφενδονίσουν εἰς τήν κόλασι, ἐκεῖ πού εἶναι ὁ κλαυθμός καί ὁ τριγμός τῶν ὀδόντων.
Τότε θά τρέμης σάν φθινοπωρινό φύλλο. Θά στρέφης τά μάτια σου δεξιά καί ἀριστερά ζητώντας βοήθεια, ἀλλά κανένας δέν θά ὑπάρχη τότε νά σέ βοηθήση. Οὔτε οἱ φίλοι μέ τούς ὁποίους διασκέδαζες, οὔτε οἱ συγγενεῖς σου μέ τούς ὁποίους συνζοῦσες, οὔτε οἱ ὑπάλληλοί σου πού σέ ἔτρεμαν καί ἐκτελοῦσαν μ᾿ ἕνα σου νεῦμα τίς διαταγές σου, οὔτε τά πλούτη σου οὔτε οἱ δόξες σου θά παρουσιασθοῦν τότε συνήγοροι καί ὑποστηρικτές σου διά νά σέ ἀπαλλάξουν καί νά σέ σώσουν ἀπό τίς πύρινες φλόγες τίς ὁποῖες θά βλέπης καί θά τρέμης καί θά ὀδύρεσαι, καί θά λέγης. Ἄχ! διά τί νά μήν εἶχα ζήσει τήν ζωή τοῦ φωτός;
Ἄχ διατί νά μήν ἔδινα ἐλεημοσύνη ἀπό τά χρήματα πού κέρδιζα μέ τόν τίμιο ἰδρῶτα τοῦ προσώπου μου;
Διατί νά μήν νήστευα, νά ἔκαμα προσευχές, νά ἔχτιζα ἐκκλησίες καί μοναστήρια, νά ἐλεοῦσα ὀρφανά καί πτωχές γρηές;
Τώρα ὅμως ὅλα ἀνώφελα. Σκέψου πολύ καλά αὐτήν τήν πραγματκικότητα. Εἶναι ἡ πιό ἀναμφισβήτητη, ἡ πιό χειροπιαστή. Ἔπειτα οἱ ἄγγελοι θά παρουσιάσουν ὅτι καλό ἔχεις κάμει. Ἐδῶ ἔδωσε ἐλεημοσύνη, ἔδειξε ἀγάπη, ἔκαμε ἀγαθοεργία, εἶπε μιά προσευχή, ἔκαμε νηστεία, καί ὅτι καλό ἐκαμε ἡ ψυχή. Καί ἐάν τά καλά εἶναι περισσότερα, ζυγίζουν βαρύτερα, οἱ ἄγγελοι μέ χαρά μέ ζητωκραυγές καί χειροκροτήματα παίρνουν τήν ψυχή καί τήν ἀνεβάζουν εἰς τούς οὐρανούς διά νά προσκυνήση τόν Βασιλέα τῶν βασιλευόντων, καί Κύριο τῶν κυριευόντων Ἰησοῦ Χριστόν!
Ὦ! πόσο λαμπερός εἶναι ὁ θρόνος του!
Πόση ἔνδοξη ἡ μορφή του!
Ἄγγελοι δεξιά καί ἀριστερά παραστέκουν!
Ἐδῶ καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ κοινή Μητέρα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους! Ἐδῶ καί Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος!
Ἐδῶ καί οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Μάρτυρες, καί οἱ Ὅσιοι καί οἱ Δίκαιοι, καί ὅλοι οἱ σεσωσμένοι! Πόσο θά ζήλεύης τήν δόξα του! Πόσο θά τούς θαυμάζης καί θά τούς ἐπαινεῖς ὅτι περιφρόνησαν τά γήινα, τά πρόσκαιρα καί παρερχόμενα καί μάταια, διά νά κερδίσουν αὐτή τή θέσι, καί νά χαίρωνται τώρα κοντά εἰς τόν δεσπότη Χριστό; Ἐνθυμοῦ τά οὐράνια, τόν θάνατο σου, τήν δίκη σου, καί μήν ἀφίνης τόν χρόνο σου νά κυλάη καί νά φεύγη μάταια! Ἐάν ἔτσι κάμεις καί σύ θά ἔχης μερίδιο μετά τῶν σεσωσμένων, καί κλῆρο εἰς τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ! Εἴθε ὁ Θεός, ἡ ἄκρα ἀγάπη, πού ἔδωκε τόν μονογενῆ του Υἱόν θυσία ὑπέρ ἡμῶν, νά κατευθύνη τή σκέψι μας καί τήν καρδιά μας σέ λογισμούς εὐσέβειας καί ἔργα σωτηρίας διά νά τύχωμεν τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.
Συνεχίζεται.....
Τέλος καί τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων
ἀφθάρτῳ ἀοράτῳ μόνῳ σοφῷ Θεῷ
τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Λάρισα 2001
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Περὶ σωτηρίας ψυχῆς
Ἀγαπητοὶ,
ὅσοι τὰ τοῦ βίου μάταια καὶ ἀπολλύμενα πράγματα κατελίπετε, ἀγωνίσασθε, ἵνα μὴ πάλιν ἐπ' αὐτὰ τὸν ὑμέτερον νοῦν ἐπιστρέψητε.
Ὁ γὰρ πλοῦτος παρέρχεται, καὶ ἡ δόξα ἀπόλλυται,
καὶ τὸ κάλλος μαραίνεται, καὶ πάντα ἀλλάσσονται,
καὶ ὡς καπνὸς ἀπόλλυνται, καὶ ὡς σκιὰ παράγουσι,
καὶ ὡς ἐνύπνιον ἐξαφανίζονται.
∆ιὰ τοῦτο ἔλεγεν ὁ Σολομών·
Ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης·
καὶ ὁ ∆αυῒδ λέγει· Ἐν εἰκόνι διαπορεύεται ἄνθρωπος.
Πλὴν μάτην ταράσσονται πάντες οἱ τὰ τοῦ παρόντος βίου πράγματα ἀγωνιῶντες·
ὄντως μάτην ταράσσονται, μάτην θορυβοῦνται, μάτην χειμάζονται, ἐπισυνάγοντες καὶ θησαυρίζοντες τὰ μετ' ὀλίγον καταλειπόμενα·ἅπερ λαβεῖν μεθ' ἑαυτῶν οὐ δυνάμεθα, ἀλλὰ πάντα καταλιπόντες, γυμνοὶ ὡς ἐγεννήθημεν πορευσόμεθα πρὸς τὸν φοβερὸν δικαστήν.
Κἂν πάντας τοὺς θησαυροὺς συνάξωμεν, γυμνοὶ, σκοτεινοὶ, ἐλεεινοὶ, σκυθρωποὶ, τετραχηλισμένοι, τεταπεινωμένοι, συντετριμμένοι, ἔμφοβοι, ἔντρομοι, κατηφεῖς, ὀδυνηροὶ, εἰς γῆν τὸ πρόσωπον ἔχοντες, καὶ τοῦτο μετ' αἰσχύνης συγκαλύπτοντες·
οὕτω πορευσόμεθα, οὕτως ἀναστησόμεθα,
οὕτω παραστησόμεθα εἰς ἐκεῖνο τὸ φρικτὸν καὶ πικρὸν ἀπροσωπόληπτον δικαστήριον,
ὅπου ἄγγελοι τρέμουσιν, ὅπου θρόνοι φοβεροὶ τίθενται, ὅπου αἱ βίβλοι τῶν πράξεων ἀνοίγονται,
ὅπου ὁ ποταμὸς τοῦ πυρὸς τοῦ ἀσβέστου,
ὅπου ὁ ἀνήμερος σκώληξ, ὅπου τὸ ἀφώτιστον σκότος, ὅπου ὁ ἀθέρμαντος τάρταρος, ὅπου ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ὅπου τὸ ἀκατάπαυστον δάκρυον, ὅπου ὁ ἀσίγητος στεναγμὸς, ὅπου τὸ ἀπαραμύθητον πένθος, ὅπου οὐκ ἔστι γέλως, ἀλλὰ θρῆνος· ὅπου οὐκ ἔστι χαρμοσύνη, ἀλλὰ στεναγμός· ὅπου οὐκ ἔστι τρυφὴ, ἀλλὰ κρίσις· ὅπου οὐκ ἔστι φθόγγος, ἀλλὰ τρόμος.
Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ἡ Παναγία, ὅποτε ἔχουμε ἀνάγκη, ἀπαντᾶ ἀμέσως στήν προσευχή μας· ὅποτε δέν ἔχουμε, μᾶς ἀφήνει, γιά νά ἀποκτήσουμε λίγη παλληκαριά»
– Γέροντα, δεν μου στείλατε «γλυκά» για τη γιορτή μου και οι αδελφές ζητούσαν «κεράσματα» .
– Έχεις δίκαιο· δεν σου έστειλα «γλυκά», και φυσικά δεν είχες να δώσεις στις αδελφές, αλλά τις ευχές σού τις έστειλα με άλλον τρόπο.
Τώρα που σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε και εμείς τη Μητέρα μας, θα Την παρακαλέσω και πάλι να σε κεράσει Εκείνη με τη γλυκειά Της αγάπη και στοργή και να σου δώσει πολλά θεία δώρα.
– Γέροντα, όταν έχω συνέχεια πτώσεις στον αγώνα μου, με πιάνει λύπη.
– Να ψέλνεις το «Πάντων προστατεύεις, ἀγαθὴ» και το «Πάντων θλιβομένων ἡ χαρά» . Αυτό να το κάνεις σαν κανόνα, και η Παναγία θα σε βοηθήσει. Η Παναγία δεν μας αφήνει· μας κουβαλάει στην πλάτη Της, αρκεί κι εμείς να το θέλουμε και να μην κλωτσάμε, όπως κάνουν τα άτακτα παιδιά.
– Γέροντα, θα ήθελα η Παναγία να κρατήσει κι εμένα στην αγκαλιά Της, όπως κρατάει τον Χριστό.
– Δεν σε κράτησε ποτέ εσένα; Δεν ένιωσες καμμιά φορά σαν μωρό στην αγκαλιά Της; Εγώ αισθάνομαι σαν παιδάκι κοντά Της. Την νιώθω Μάνα μου. Πολλές φορές πηγαίνω και ακουμπώ στην εικόνα Της και λέω: «Τώρα, Παναγία μου, θα θηλάσω λίγο Χάρη». Νιώθω σαν μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μάνας του ξέγνοιαστο, αμέριμνο, και νιώθει τη μεγάλη της αγάπη και την ανέκφραστη στοργή της, και τρέφομαι με Χάρη.
Ἡ διαφορά τῆς κοσµικῆς ἀπό τήν πνευµατική (Λειτουργική) παγκοσµιοποίηση!
ΚΗΡΥΓΜΑ π. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Τέτοια µέρα, χριστιανοί µου, µᾶς ὑπενθυµίζεται τό πόσο συχνά, ἴσως καί καθηµερινά, δοκιµάζεται ἡ πίστις µας. Εἴδαµε τόν ἀπόστολο Θωµᾶ νά µήν πιστεύη στήν ἐµφάνισι καί στήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου, ὅταν ὅλοι οἱ µαθητές ὁµολογοῦσαν ὅτι ¨ἑωράκαµεν τόν Κύριον¨ (Ἰωάν. 20, 25). Γι’ αὐτό, χρειάστηκε µετά ἀπό ὀκτώ ἡµέρες, νά δῆ ¨ἰδίοις ὄµµασι¨ τόν Κύριο, νά Τόν ψηλαφήση, νά δῆ τήν λογχισµένη Του πλευρά καί τούς τύπους τῶν ἥλων στά χέρια Του, γιά νά µπορέση νά πιστέψη.
Ὁ Κύριος ὅµως δέν τόν µακάρισε. Δέν εἶπε ¨εἶσαι µακάριος, τώρα, πού µέ εἶδες καί µέ πίστευσες¨. Ἀλλά εἶπε: ¨µακάριοι οἱ µή ἰδόντες καί πιστεύσαντες¨ (Ἰωάν. 20, 29). Αὐτό τό ¨µακάριοι οἱ µή ἰδόντες καί πιστεύσαντες¨ (Ἰωάν. 20, 29) πολλές φορές τό ζοῦµε σέ κάθε Θεία Λειτουργία, ὅπου µυστικά βιώνεται τό µυστήριο τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν καί ὅλα ἐκεῖνα τά δραµατικά γεγονότα πού ζήσαµε πρίν ἀπό λίγες ἡµέρες, τήν Μεγάλη Ἑβδοµάδα, ἄν καί µέ τά αἰσθητά µάτια µας, ὅπως καί µέ τά φυσικά αὐτιά µας, οὔτε βλέπουµε οὔτε ἀκοῦµε οὔτε καί ψηλαφοῦµε τίποτα. (Ἐξαίρεσι ἀποτελεῖ ἡ ψηλάφησις τοῦ Σώµατος καί τοῦ Αἵµατος τοῦ Κυρίου διά τῶν χειλέων κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Κοινωνίας.)
Γιά νά µπορέσουµε ὅµως νά καταλάβουµε ὁρισµένες ἀλήθειες, καί µάλιστα σέ συνδυασµό µέ τήν µεγάλη σηµερινή ἡµέρα, θά ἀναφερθοῦµε σέ κάποιους προσκυνητές, οἱ ὁποῖοι ἐπισκέφθηκαν ἕναν ἔµπορο, ἕναν διδάσκαλο, ἕναν δηµοσιογράφο, ἕναν µεγάλο πολιτικό ἄρχοντα κι ἕναν Γέροντα ἀσκητή στό Ἅγιον Ὄρος. Καί ὅλους αὐτούς τούς παρακάλεσαν, ἐπειδή πολύς λόγος γίνεται γιά τήν παγκοσµιοποίησι, νά τούς ποῦν τόν ὁρισµό της ἤ πῶς τήν φαντάζονται νά ἐξαπλώνεται µέχρι καί τήν δύστυχη πατρίδα µας.
Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος – Περί τῆς Θείας Κοινωνίας.
Αφορμή αυτής της ομιλίας (1987) του π. Αθανασίου Μυτιληναίου που θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί, ήταν η παρέμβαση ενός βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, του Βασιλείου Αγοράστη, για τον ‘κίνδυνο μόλυνσης’ από την Θεία Μετάληψη.
Η απάντηση που ήρθε από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών κονιορτοποίησε τους ‘ισχυρισμούς’ του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ:
«.. ιατρικώς δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ βεβαιωμένη περίπτωσις απλού πιστού στον οποίον να έχει μεταδοθεί αρρώστια με τη Θεία Μετάληψη. Ούτε και ιερέως, ο οποίος μάλιστα μετά την κοινωνία των πιστών κάνει την «κατάλυση» και καταπίνει όλα τα υπόλοιπα της Θείας Κοινωνίας μέχρι τρυγός [μέχρι τον πάτο], μαζί με ό,τι από το στόμα του κάθε μεταλαμβάνοντος δια της Αγίας Λαβίδας κατέληξε στο Άγιο Ποτήριο. Ούτε ακόμη και τότε που έβραζε η φυματίωση, εθέριζε η σίφυλλη και η λέπρα ήτανε ευρύτατα διαδεδομένη. Τα ίδια προφανώς θα ίσχυαν αν ετίθετο θέμα και για το AIDS.
Δεδομένα τα οποία να οδηγούν την ιατρική σε παρέμβαση δεν υπάρχουν. … Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και Εκκλησίας δεν υπάρχει παρά μόνο στους έχοντες τρικυμία εν κρανίω. Εφόσον αμφότερες εξυπηρετούν την αλήθεια, οπωσδήποτε δεν κινούνται επί διαφορετικής βάσεως και σε διαφορετικά επίπεδα. Χρειάζεται βεβαίως επίγνωση των ορίων εκάστης και αλληλοσεβασμός στην τήρηση των αποστάσεων εκατέροθεν.»
Απομονώνω επίσης αυτό το απόσπασμα από την απάντηση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών:
Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης: «Πίνουμε ἀπʹ αὐτά τά ὕδατα τοῦ θανάτου, χωρίς νά ὑποπτευόμαστε τήν καταστροφή μας»
Στίς ἡμέρες μας, οἱ γραμματισμένοι ἄνθρωποι ὑψώνουν ἕνα πελώριο εἴδωλο καί προστάζουν ὅλους νά τό λατρεύουν, λατρεύοντάς το καί οἱ ἴδιοι. Αὐτό τό εἴδωλο εἶναι ἡ φιλολογία τῆς Ἀρνήσεως, τό ἀποκύημα τοῦ ἀπίστου καί ὑπερηφάνου λογικοῦ.
Ὁ Ἀρχέκακος σοφίσθηκε ἕνα νέο εἶδος εἰδωλολατρίας μέσα στούς κόλπους τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου, μιᾶς εἰδωλολατρίας λεπτεπιλέπτου, πού ἀνταποκρίνεται στίς πνευματικές ροπές τοῦ αἰῶνος.
(†) Γέροντας Τύχων Ἁγιορείτης : «Τούς ταπεινούς ὁ Θεός τούς εὐλογεῖ μέ τά δύο Του χέρια»
Κάθε πρωΐ ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με το ένα χέρι, άλλ' όταν ιδή κανέναν ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με τα δυο Του χέρια. εκείνος πού έχει μεγαλύτερη ταπείνωση, είναι ο μεγαλύτερος απ'όλους.
(†) Γέροντας Τύχων
https://paraklisi.blogspot.gr/2017/08/blog-post_289.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
