«Γρηγορεῖτε!», Μεγάλη Τρίτη. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Γρηγορεῖτε!», Μεγάλη Τρίτη. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-4-2017 (Κήρυγμα στήν ἀγρυπνία) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.hristospanagia.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ἡ δοκιμασία τῶν ὑποψηφίων μοναχῶν, Β΄μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ δοκιμασία τῶν ὑποψηφίων μοναχῶν, Β΄μέρος, (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. ΚΣτ΄), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-3-2018 (σύναξη στό Καθολικό τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης), http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα· ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα...».

Ὁ ὄρθρος τῆς Μεγάλης Τρίτης ψάλλεται τό ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Δευτέρας. Ἡ Ὑμνογραφία τῆς ἡμέρας εἶναι ἀφιερωμένη σέ δύο βασικά θέματα, στήν παραβολή τῶν δέκα παρθένων καί στήν καλλιέργεια τῶν ταλάντων, πού χαρίζει στόν καθένα μας ὁ Θεός. Προβαίνοντος τοῦ Πάθους, ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά στρέψουμε τήν προσοχή μας στά ἔσχατα, εἴτε αὐτά γιά τόν καθένα μας ἔρχονται τήν ὥρα τοῦ θανάτου, εἴτε ἀναφέρονται στήν τελείωση τοῦ κόσμου κατά τή Δευτέρα Παρουσία. Οἱ ὕμνοι πού ψάλλονται εἶναι πολύ διδακτικοί καί συγκινητικοί.

Τό Τροπάριον

«Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα· ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε, οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν, πρεσβείαις τοῦ Προδρόμου, σῷσον ἡμᾶς».

Νά, ὁ Νυμφίος ἔρχεται στό μέσο τῆς νύχτας, κι εὐτυχισμένος θά εἶναι ὁ δοῦλος πού θά τόν βρεῖ (ὁ Νυμφίος) ξάγρυπνο νά τόν περιμένει· ἀνάξιος ὅμως πάλι θά εἶναι ἐκεῖνος, πού θά τόν βρεῖ ράθυμο καί ἀπροετοίμαστο. Βλέπε, λοιπόν, ψυχή μου νά μή βυθιστεῖς στόν πνευματικό ὕπνο, γιά νά μή παραδοθεῖς στό θάνατο (τῆς ἁμαρτίας) καί νά μείνεις ἔξω τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά ἀνάνηψε κράζοντας· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶσαι ἐσύ ὁ Θεός μας · μέ τίς πρεσβεῖες τοῦ προδρόμου σῶσε μας.

Κάθισμα.

«Τόν Νυμφίον, ἀδελφοί, ἀγαπήσωμεν, τάς λαμπάδας ἑαυτῶν εὐτρεπίσωμεν, ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει ὀρθῇ· ἵνα ὡς αἱ φρόνιμοι τοῦ Κυρίου παρθένοι, ἕτοιμοι εἰσέλθωμεν σύν αὐτῷ εἰς τούς γάμους· ὁ γάρ Νυμφίος δῶρον ὡς Θεός πᾶσι παρέχει τόν ἄφθαρτον στέφανον».

- Γέροντα, πῶς μπορεῖς νά ἀντιμετωπίσεις τόν ἄλλον, ὅταν εἶναι νευριασμένος;

 

- Γέροντα, πως μπορείς να αντιμετωπίσεις τον άλλον, όταν είναι νευριασμένος;

- Με την υπομονή!

- Και αν δεν έχεις;

- Να πας να αγοράσεις! Πουλάνε στα σούπερ-μάρκετ!… Κοίταξε, όταν ο άλλος είναι μπουρινιασμένος, ό,τι και να του πεις, δεν γίνεται τίποτε. Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσεις και να λες την ευχή. Με την ευχή θα καλμάρει ο άλλος, θα ηρεμήσει και θα μπορέσεις μετά να συνεννοηθείς μαζί του. Βλέπεις, και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχει μπουνάτσα· κάνουν υπομονή, ώσπου να καλωσυνέψει ο καιρός.

- Που οφείλεται, Γέροντα, η ανυπομονησία των ανθρώπων;

Γιά τή δεύτερη ἔλευση τοῦ Κυρίου. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού (Ματθ. 25,31)

Έτσι μίλησε ο Κύριός μας λίγο πριν γευθεί τούς χειρότερους εξευτελισμούς: προτού αλυσοδεθεί, φραγγελωθεί, κολαφιστεί και γίνει αντικείμενο χλεύης, εμπτυσμάτων και εμπαιγμών πριν από την Σταύρωσή Του. Στην πιο σκοτεινή ώρα Του μιλά, για την πιο μεγάλη και πιο ένδοξη ώρα Του! Πριν από τη φρικτή και οικτρή εκδημία Του απ’ αυτόν τον κόσμο μιλά για τη Δευτέρα Παρουσία Του, εν τη, δόξη Αυτού. Κατά τήν πρώτη παρουσία Του προήλθε άπ’ το σπήλαιο της Βηθλεέμ, ταπεινός και αφανής. Τη δεύτερη φορά θά έλθει επί των νεφελών των αγγέλων Αυτού. Τήν πρώτη φορά εμφανίστηκε στή γη με δούλου μορφή, ως «κανένας», ενώ τη δεύτερη φορά θά εμφανιστεί πανενδόξως από τούς ουρανούς ως ο Θεός. Τήν πρώτη φορά στεκόταν και γονάτιζε στο έδαφος  τη δεύτερη φορά θά καθίσει επί θρόνου δόξης!

Όταν έλθει πάλι Εκείνος, επί θρόνου δόξης Του, ουδείς άνθρωπος θά υπάρξει πού δεν θά Τον δει!

Ἐρωτήσεις καί ἀπαντήσεις σύμφωνα μέ τούς ἱερούς κανόνες πού ἀφοροῦν τήν Θεία Εὐχαριστία

 

 Ὡστόσο, γεννῶνται μερικές φορές διάφορα ἐρωτήματα, τά ὁποῖα σχετίζονται μέ τήν λατρευτική ζωή. Ἡ Ἐκκλησία στά ποικίλα αὐτά ἐρωτήματα δέν μένει βέβαια ἀπαθής. Ἀπαντᾶ στηριζόμενη στήν ζῶσα θεολογία της, στήν ἱερά Παράδοση καί στούς ἱερούς Κανόνες της.

Μερικά ἀπό αὐτά τά ἐρωτήματα παρουσιάζουμε στίς παρακάτω γραμμές, δίνοντας συγχρόνως καί τίς δέουσες ἀποκρίσεις.

1. Μπορεῖ ὁ ἱερουργός Ἱερέας νά χρησιμοποιήσει λευκό οἶνο γιά τήν θειά Εὐχαριστία;

Κατ' ἀρχήν κατά τόν κανόνα 37 τῆς Καρθαγένης «ἐν τοῖς ἁγίοις μηδὲν πλέον τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου προσενεχθείη, ὡς καὶ αὐτὸς ὁ Κύριος παρέδωκε, τουτέστιν, ἄρτον καὶ οἶνον ὕδατι μεμιγμένον». Καί ὁ 3ος Ἀποστολικός κανόνας ὁμιλεῖ σαφῶς γιά οἶνον καί ὄχι κάποιο εἶδος οἴνου. Κατά τήν ἄποψή μας ὁ οἶνος πρέπει νά εἶναι ἐρυθρός γλυκός ἀπό ἀμπέλια, δηλωτικός τοῦ αἵματος. Σήμερα μάλιστα πού εἶναι ἄφθονος ὁ ἐρυθρός οἶνος, δέν δικαιολογεῖται ἡ χρήση λευκοῦ οἴνου γιά τήν θεία Εὐχαριστία. Ἐννοεῖται ὅτι ὁ Ἱερέας ὀφείλει νά ἐλέγχει ἀφ' ἑσπέρας τόν οἶνον τόν ὁποῖον θά χρησιμοποιήσει κατά τήν Προσκομιδήν, ὥστε νά εἶναι καθαρός καί πραγματικός οἶνος.

2. Μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε τό «ζέον» ἐκτός τῆς θείας Εὐχαριστίας;

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὄχι. Τό «ζέον», ἤτοι τό θερμόν ὕδωρ τό ὁποῖο ρίχνει ὁ ἱερουργῶν Ἱερέας ἐντός τοῦ ἁγίου Ποτηριοῦ μετά τόν μελισμόν τοῦ Ἁγίου Ἄρτου, μόνον κατ' αὐτήν τήν περίσταση ἔχει θέση. Κάθε ἄλλη χρήση τοῦ «ζέοντος» ἐκτός τῆς θείας Εὐχαριστίας εἶναι παντελῶς ἀνεπίτρεπτη.

Στό «ζέον» μάλιστα ἀναφέρεται ὁ 13ος κανών τοῦ ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Ὁμολογητοῦ, ὁ ὁποῖος ὁρίζει τά ἑξῆς: «Οὐ χρὴ ἄνευ θερμοῦ λειτουργῆσαι πρεσβύτερον, εἰ μὴ κατὰ πολλὴν περίστασιν καὶ εἰ οὐδαμῶς εὑρίσκεται θερμὸν». Δηλοῦται ὅτι τὸ ζέον ὕδωρ χρησιμοποιεῖται κατὰ τὴν θεία Εὐχαριστία καί, ὡς ἑρμηνεύουν οἱ θεοφόροι Πατέρες, συμβολίζει τὴν κάθοδον τὸν Ἁγίου Πνεύματος ἐπὶ τὴν Ἐκκλησίαν». Ὁ ἅγιος Νικόλαος ὁ Καβάσιλας γράφει: «Τό μέν γάρ ὕδωρ, τοῦτο αὐτό τέ ὕδωρ ὄν καί πυρός μετέχον, τό Πνεῦμα σημαίνει τό ἅγιον, ὁ καί ὕδωρ λέγεται καί ὡς πῦρ ἐφάνη τότε τοῖς τοῦ Χριστοῦ μαθηταῖς ἐμπεσόν. Ὁ δέ καιρός οὗτος τόν καιρόν ἐκεῖνον σημαίνει. Τότε μέν γάρ κατῆλθε μετά τό πληρωθῆναι τά κατά Χριστόν ἅπαντα, νῦν δέ τελειωθέντων τῶν δώρων τό ὕδωρ ἐπεισάγεται τοῦτο»(Εἰς τήν Θ. Λειτουργίαν, κεφ. ΛΗ´, 4).

3. Ὑπάρχει νηστεία πρό τῆς θείας Κοινωνίας;

Πῶς θά ζήσουμε τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα! Ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς καὶ Θεός μας χωρὶς νὰ φταίει σὲ τίποτε ραπίσθηκε, ὥστε οἱ ἁμαρτωλοὶ ποὺ θὰ τὸν μιμηθοῦν, ὄχι μόνον νὰ λάβουν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους, ἀλλὰ καὶ νὰ γίνουν συγκοινωνοὶ στὴ θεότητά του μὲ τὴν ὑπακοή τους (...). Ἐκεῖνος ἦταν Θεὸς κι ἔγινε γιὰ μᾶς ἄνθρωπος. Ραπίσθηκε, φτύσθηκε καὶ σταυρώθηκε, καὶ μὲ ὅσα ἔπαθε ὁ ἀπαθὴς κατὰ τὴ θεότητα εἶναι σὰν νὰ μᾶς διδάσκει καὶ νὰ λέει στὸν καθένα μας:

«Ἂν θέλεις, ἄνθρωπε, νὰ γίνεις Θεός, νὰ κερδίσεις τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ νὰ ζήσεις μαζί μου, πράγμα ποὺ ὁ προπάτοράς σου, ἐπειδὴ τὸ ἐπεδίωξε μὲ κακὸ τρόπο, δὲν τὸ πέτυχε, ταπεινώσου, καθὼς ταπεινώθηκα κι ἐγὼ γιὰ σένα- ἀπόφυγε τὴν ἀλαζονεία καὶ τὴν ὑπερηφάνεια τοῦ δαιμονικοῦ φρονήματος, δέξου ραπίσματα, φτυσίματα, κολαφίσματα, ὑπόμεινέ τα μέχρι θανάτου καὶ μὴν ντραπεῖς.

»Ἂν ὅμως ἐσὺ ντραπεῖς νὰ πάθεις κάτι χάρη τῶν ἐντολῶν μου, καθὼς ἐγὼ ὁ Θεὸς ἔπαθα γιὰ σένα, θὰ θεωρήσω κι ἐγὼ ντροπή μου τὸ νὰ εἶσαι μαζί μου κατὰ τὴν ἔνδοξη ἔλευσή μου καὶ θὰ πῶ στοὺς ἀγγέλους μου:

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Ἑρμηνεία τῆς η΄ ὠδής τοῦ κανόνα τῆς Μ. Δευτέρας

Ὠδή η '. Ὁ Εἱρμός. 

Ἔφριξε παίδων εὐαγῶν, τό ὁμόστολον ψυχῆς ἄσπιλον σῶμα, καί εἶξε τό τραφέν, ἔν ἀπείρῳ ὕλῃ ἀκάματον πῦρ. Ἀειζώου δέ ἐκμαρανθείσης φλογός, διαιωνίζων ὕμνος ἀνεμέλπετο. Τόν Κύριον πάντα τά ἔργα ὑμνεῖτε, καί ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τούς αἰώνας.

Τρόμαξε φοβερά και τελικά έσβησε η ακούραστη φωτιά, που την τροφοδοτούσαν με άφθονη καύσιμη ύλη, μπροστά στην καθαρότητα της ψυχής και την αγιότητα του σώματος των τριών νέων παιδιών. Αφού δε μαράθηκε η άσβεστη φλόγα, ψαλλόταν από τα τρία παιδιά αιώνιος ύμνος: Υμνείστε τον Κύριο όλα τα δημιουργήματά Του και υπερυψώστε Αυτόν σ' όλους τους ατελεύτητους αιώνες.   

Ἑρμηνεία. 

Οὖτος ὁ Εἱρμός διηγεῖται τό θαῦμα ὅπου ἔγινεν εἰς τήν Βαβυλωνίαν κάμινον, ὅτι δηλαδή ἡ φωτία, ὡς νά ἐφοβήθη καί ἐντράπη τήν ἀρετήν τῶν ἁγίων ἐκείνων τριῶν Παίδων, καί τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς αὐτῶν καί τοῦ σώματος, δέν ἔγγισεν αὐτούς μέ τελειότητα, οὔτε τούς ἔβλαψεν οὐδέ μέχρι τριχός, ἀλλά ὑπετάγη εἰς αὐτούς καί ἐμαράνθη· καί ὅτι μέσον τοῦ πυρός δροσιζόμενοι οἱ Παῖδες, ἀνέμελπον τόν θαυμαστόν ἐκεῖνον καί παγκόσμιον ὕμνον «Πάντα τά ἔργα τόν Κύριον ὐμνεῖτε καί ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τούς αἰῶνας».

Πρέπει δέ νά ἠξεύρωμεν ὅτι ὁ Εἱρμός οὖτος εἶναι καταπεπυκνωμένος ἀπό μεταφοράς καί ὑπερβολάς, τά δύο σχήματα τῆς ρητορικῆς. Μεταφορά δέ εἶναι, ὅταν ἕνας λόγος ὅπου ἀρμόζει εἰς ἕνα πράγμα κυρίως καί καθ' αὑτό, μεταφέρεται καί εἰς ἄλλο πράγμα οὐ κυρίως, ἀλλά καταχρηστικῶς· οὕτω καθ' ὑπόθεσιν, πόδες μέν λέγονται κυρίως ἐπί τῶν ζώων, μεταφορικῶς δέ λέγονται πόδες καί τοῦ βουνοῦ. Ὑπερβολή δέ εἶναι ἕνας λόγος, ὅπου ὑπερβάλλει τούς ὅρους τῆς φύσεως τοῦ πράγματος, ἔκπληξιν καί θαυμασμόν εἰς τούς ἀκούοντας προξενῶν· οὕτω χάριν παραδείγματος, λέγει ὑπερβολικῶς περί τῶν κυμάτων τῆς θαλάσσης ὁ Δαβίδ· «Ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν Οὐρανῶν καί καταβαίνουσιν ἕως τῶν ἀβύσσων» (Ψαλ ρς' 26) οὐδέ ποτε γάρ ἕως τῶν Οὐρανῶν τά κύματα ἀναβαίνουσι.

Ἀπό τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή στό Ἅγιο Πάσχα.Μέ τόν Μητροπολίτη Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας κ. κ. Ἰωήλ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/03/blog-post_804.html?m=1

Ὁ Γερο Παναής γιά τόν διάβολο.

 Ὁ διάβολος μᾶς ἐνοχλεῖ πονηρά, γιατί εἶναι πονηρός ὅπως τήν ἀλεπού.  Κάποτε, μιά ἀλεπού μπῆκε σ’ ἕνα μανδρί,  ἔφαγε ἀρκετά ἀρνάκια καί δέν μποροῦσε νά πηδήξει πάνω ἀπό τήν φρακτή γιά νά φύγει.  Γι’ αὐτό, δούλεψε ἡ πονηριά της καί καμώθηκε τήν ψοφισμένη.

Γιά τήν προσευχή τῶν ἄλλων. Γέροντας Σωφρόνιος

 

https://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/03/blog-post_840.html

2 Απριλίου Συναξαριστής. Τίτου Θαυματουργοῦ, Αἰδεσίου καὶ Ἀμφιανοὺ Μαρτύρων, Θεοδώρας Παρθενομάρτυρος, Πολυκάρπου Μάρτυρος, Νικητίου Ἐπισκόπου, Στεφάνου Θαυματουργοῦ, Εὕας Ὀσιοπαρθενομάρτυρος, Γρηγορίου Ὁσίου, Γεωργίου Ἐπισκόπου, Σάββα Ἀρχιεπισκόπου.

Ὁ Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργὸς

Ὁ Ὅσιος Τίτος ὁ Θαυματουργὸς εἶχε ἔνθεο ζῆλο πρὸς τὴν μοναχικὴ πολιτεία ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία. Ἔτσι προσῆλθε σὲ κοινόβιο καὶ ἐπιδόθηκε στὴν ἄσκηση, στὴν ὁποία διέπρεψε μεταξὺ τῶν συνασκητῶν του γιὰ τὴν ἐγκράτεια, τὴν καθαρότητα τοῦ βίου καὶ τὶς ἀρετές του, ποὺ τὸν ἀνέδειξαν καὶ ἡγούμενο τῆς μονῆς. Ἀξιώθηκε δὲ νὰ λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Ἔτσι ἀφοῦ ἔζησε ὁ Ὅσιος Τίτος καὶ διέλαμψε στὴν ἐνάρετη πολιτεία, κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.


Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἀνατεθεῖς ἀπὸ παιδὸς τῷ Κυρίῳ, ἀγγελικῶς ἐπολιτεύσω ἐν κόσμῳ, καὶ τῶν θαυμάτων εἴληφας τὴν χάριν ἐκ Θεοῦ, ὅθεν ἐχρημάτισας, Μοναζόντων ἀλείπτης, Τίτε παμμακάριστε, καὶ σοφὸς οἰκονόμος. Ἄλλα μὴ παύση Πάτερ ἐκτενῶς, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, Θεὸν ἰλεούμενος.