«Αὐτός ὁ Κύριος...καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ» (Α΄ Θεσ. 4, 16), Ἑρμηνεία Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Αὐτός ὁ Κύριος...καταβήσεται ἀπ' οὐρανοῦ» (Α΄ Θεσ. 4, 16), Ἑρμηνεία Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-5-2018, (κήρυγμα στή Θ. Λειτουργία), ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Περί Ἁγίου Μωσέως τοῦ Αἰθίοπος, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Περί Ἁγίου Μωσέως τοῦ Αἰθίοπος, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 16-5-2018 (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία), ζωντανή ροή, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Λόγος στούς κεκοιμημένους (Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης)

  Όσοι θεωρούν συμφορά την αναπόφευκτη ακολουθία της ανθρώπινης φύσης μας για εκείνους που εξέρχονται από τη ζωή και πενθούν βαρύτατα γι’ αυτούς που μεταβαίνουν από το βίο αυτόν στο νοερό και ασώματο δε μου φαίνεται ότι σκέφτηκαν τι είναι η ζωή μας, αλλά παθαίνουν ό,τι και οι πολλοί, που από κάποια ανόητη συνήθεια ό,τι έχουν το αγαπούν ως καλό, ό,τι κι αν είναι. Και βέβαια όποιος προηγείται από την άλογη φύση στο λόγο και στη νόηση θα ταίριαζε να έχει σ’ αυτό μονάχα ροπή, που παρουσιάζεται στην κρίση του λόγου καλό και προτιμητό και να μην προτιμά οπωσδήποτε αυτό που τους φαίνεται από κάποια συνήθεια και άκριτη προσκόλληση ευχάριστο και επιθυμητό. Γι’ αυτό μου φαίνεται ότι είναι σωστό με κάποια επινόηση, αφού τους απομακρύνω από τη διάθεσή τους προς τη συνήθεια, να τους μεταφέρω όσο είναι δυνατό στην καλύτερη και πρέπουσα στους λογικούς σκέψη. Γιατί έτσι θα εξοριστεί από την ανθρώπινη ζωή η ανοησία γύρω από τα πάθη που επιδεικνύουν οι πολλοί. Και θα μπορούσε να γίνει η ανάλυσή μας σύμφωνη με το θέμα που μας απασχολεί, αν εξεταστεί πρώτα τι είναι το αληθινά αγαθό, θεωρήσομε έπειτα το ιδιαίτερο γνώρισμα της ασώματης ζωής, και εκτός από αυτά, αν αντιπαραβληθούν με όσα έχομε αυτά που μένουν να ελπίζομε. Έτσι θα προχωρήσει η θεωρία προς το στόχο του λόγου μας, ώστε να μετατεθεί η διάνοια των πολλών από το συνηθισμένο στο αγαθό. Επειδή σ’ όλους τους ανθρώπους υπάρχει μια έμφυτη σχέση με το καλό και προς αυτό κινείται κάθε προαίρεση, προτάσσοντας το στόχο του καλού σε όλη την προσπάθεια της ζωής, γι’ αυτό η ακρισία αναφορικά με το πράγματι καλό προκαλεί συνήθως τα περισσότερα αμαρτήματα. Αν ήταν πρόδηλο σε όλους το αληθινά αγαθό, δε θ’ αστοχούσαμε ποτέ σ’ εκείνο που η φύση του είναι η αγαθότητα ούτε θα συμβιβαζόμαστε εκούσια στη δοκιμή των κακών, αν δεν είχαν τα πράγματα την επίχρωση μιας απατηλής φαντασίας του καλού. Ας κατανοήσομε λοιπόν στο λόγο μας τούτο πρώτο, ποιο είναι το αληθινά αγαθό, ώστε από πλάνη σ’ αυτό να μην επιδιώξομε κάποτε το χειρότερο στη θέση του καλού. Πρέπει λοιπόν, νομίζω, να βάλομε σαν προϋπόθεση του λόγου μας κάποιον ορισμό και χαρακτήρα του θέματός μας, που θα επιτρέψει να γίνει η κατανόηση του καλού χωρίς λάθος. Ποιός είναι λοιπόν ο χαρακτήρας της αληθινής αγαθότητας;

Δύο σύγχρονοι Ἰθακήσιοι Ἅγιοι

  Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,

Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Στὶς 23 Μαΐου ἑορτάζουμε τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Ἰωακεὶμ τοῦ Βατοπεδινοῦ καὶ στὶς 25 Μαΐου τοῦ Ὁσίου Ἀνθίμου τοῦ Ἀρεθιώτη. Οἱ δύο αὐτοὶ Ἰθακήσιοι Ἅγιοι ποὺ τιμῶνται κοντά – κοντὰ ἦταν σύγχρονοι.

 Ὁ Ἰωακεὶμ κοιμήθηκε τὸ 1868 καὶ ὁ Ἄνθιμος τὸ 1870. Χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τῶν Ἁγίων αὐτῶν εἶναι ἡ ταπείνωση, ἡ σκληραγωγία καὶ ἡ θαυματουργία. 

Ὁ Ὅσιος Ἰωακεὶμ γιὰ νὰ ταλαιπωρεῖ τὸ φθαρτό του σῶμα κοπίαζε νυχθημερὸν καὶ ὅταν ἀκόμη δὲν ὑπῆρχε ἰδιαίτερος λόγος στὶς περιοδεῖες του ἀνὰ τὸ νησὶ τῆς Ἰθάκης, ὅπου ὡς ἄλλος Κοσμᾶς Αἰτωλὸς νουθετοῦσε καὶ δίδασκε τοὺς πιστούς. Σὲ αὐτὲς σήκωνε στὸ ὤμο του τὸ ταγάρι του, ὄχι γεμάτο ψωμιὰ ἢ ἄλλα φαγώσιμα, τὰ ὁποῖα δὲν εἶχε, ἀλλὰ πέτρες βαρύτατες, τόσο ποὺ νὰ δυσκολεύεται νὰ περιπατήσει.

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἀποδίδει τὸ τροπάριο τῆς Ἀκολουθίας του ψαλλόμενο ἐπάνω στὸ «Τῶν ουῤανίων ταγμάτων».

Πεζοπορῶν ἐν Ἰθάκῃ

ἀνήρτας, Ὅσιε,ἐπὶ τῶν ὤμων πήραν

πλήρη λίθων βαρέων,ποθῶν καταπονῆσαι, Ἰωακείμ,

τὴν ταλαίπωρον σάρκα σου

καὶ ἀνυψῶσαι τὸν νοῦν σου πρὸς τὸν Θεὸν

καὶ Δεσπότην ἀνετώτερον.

Κατὰ τὴν κηδεία του ἐνῶ ἔβρεχε καταρακτωδῶς τὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου δὲν βράχηκε καθόλου. 

Ἕνα μεγάλο θαῦμα τοῦ Ἁγίου Γαβριήλ τοῦ Διά Χρστόν Σαλοῦ καί ὁμολογητή τοῦ Χριστοῦ

Η Αγία Τριάδα, έδειξε ξεκάθαρα τη δώρο έστειλε σ 'αυτόν από τον Θεό για να αποδείξει την αλήθεια του Θεού. Μια μέρα ήρθε  στους Γεωργιανούς, οπαδός του Ινδουισμού, που για πολλά χρόνια κατείχε τη θρησκεία, και συχνά επισκέπτονταν  την Ινδία για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπου ήταν δάσκαλος. Ο πατέρας Γαβριήλ πήρε το  ψωμί στο όνομα της Αγίας Τριάδος έκανε το σημείο του σταυρού του και αντί για ψωμί εμφανίστηκε το νερό, το σιτάρι και η φωτιά :

- Ρίξτε μια καλή ματιά, είπε στον οπαδό του Ινδουισμού :

Ἁγιογραφία στό μοναστήρι τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης στή Γεωργία. ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΉΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΜΟΡΦΗ ΕΝΟΣ ΦΙΔΙΟΥ

Αγιογραφία στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στη Γεωργία,  η  μοναχή που αγιογραφησε την εικονα , ειχε εξομολόγο τον άγιο.

Στην εικόνα του Αγ. Gabriel (Urgebadze) κατω απο τον  σταυρό ο  Λένιν, φαίνεται με τη μορφή ενός φιδιού. 

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/05/blog-post_193.html?m=1

Ὁμιλία γιά τό διττό μυστήριο τοῦ γάμου. Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

ΟΜΙΛΙΑ  ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΤΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ . ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ  ΑΧΡΙΔΟΣ.

το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την εκκλησίαν (Εφεσίους 5,32)

Μέγα είναι το Μυστήριο του Γάμου, όταν ένας  άνδρας αφήνει τον πατέρα και τήν μητέρα του και προσκολλάται στή γυναίκα του. Ο ίδιος ο Απόστολος, ο οποίος υψώθηκε μέχρι τρίτου ουρανού και είδε τόσα άρρητα μυστήρια του ουρανού, αποκαλεί τήν φυσική ένωση ανδρών και γυναικών στον γάμο «μέγα μυστήριο». Είναι το μυστήριο της αγάπης και της ζωής- και μόνον το μυστήριο της ενώσεως του Χριστού με τήν Εκκλησία Του είναι μεγαλύτερο! Ο Χριστός αποκαλείται Νυμφίος και η Εκκλησία αποκαλείται Νύμφη. Ο Χριστός αγαπά τήν Εκκλησία Του τόσο βαθιά, ώστε εξαιτίας της «άφησε» τον Ουράνιο Πατέρα Του - παραμένοντας ασφαλώς ενωμένος μαζί Του, κατά τήν ουσία της θείας Του φύσεως- κατήλθε στη γή και ενώθηκε με την Εκκλησία Του. Τόσο πολλά Πάθη υπέφερε γι αυτήν, ώστε να τήν καθαρίσει διά του Αίματός Του από κάθε σπίλο αμαρτίας και ακαθαρσίας και να τήν κάνει άξια να ονομάζεται Νύμφη Του. Με τήν Αγάπη Του θάλπει τήν Εκκλησία, με το Αίμα Του τρέφει τήν Εκκλησία και με το 'Άγιο Πνεύμα ζωογονεί τήν Εκκλησία Του, τήν αγιάζει και τήν κατακοσμεί.

Ό,τι είναι για μία γυναίκα ο σύζυγός της, έτσι είναι ο Χριστός για τήν Εκκλησία. Ο άνδρας είναι η κεφαλή της γυναίκας και ο Χριστός είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας. Η  γυναίκα υπακούει στον σύζυγό της και η Εκκλησία υπακούει στον Χριστό. Ο σύζυγος αγαπά τη, σύζυγό του, όπως αγαπά το σώμα του και ό Χριστός αγαπά την Εκκλησία ώς το Σώμα Του. 

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔκανε μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα προσευχή καί νηστεία γιά νά σωθεῖ καί ὁ διάβολος

 Απόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα Αγιορείτου.

... Ξέρετε τήν ἱστορία μέ τόν Ἅγιο Παΐσιο πού ἔκανε μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα προσευχή καί νηστεία γιά νά σωθεῖ καί ὁ διάβολος! Τοῦ μπῆκε αὐτή ἡ ἰδέα τοῦ Ἁγίου… κι αὐτός πλάσμα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι; 

 

Ἄς κάνω μιά προσευχή καί γιά αὐτόν. Ἐδῶ κάνουμε καί γιά τούς κολασμένους καί γιά τόν Χίτλερ καί γιά τόν Ἄρειο, γιά ὅλους. Ἄς κάνουμε καί γιά τόν διάβολο. Ἄρχισε λοιπόν καί ὅταν τέλειωσε ἡ ἑβδομάδα, εἶδε τόν διάβολο μέ μία ἀπαίσια μορφή σκύλου πού τοῦ ἔβγαζε τήν γλώσσα καί τόν κορόιδευε.

 

Καί τοῦ ἔλεγε: τί προσεύχεσαι γιά μένα; Ἐγώ δέν θέλω… καί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, κοίταξε ἔχασα καί μιά ἑβδομάδα γι’ αὐτόν.. Δέν θέλει τόν Θεό. Καί μάλιστα εἶπε τό ἑξῆς φοβερό: «Ἑγώ νά μετανοήσω;», γιατί ἔκανε προσευχή γιά τόν διάβολο νά μετανοήσει. «Ὁ Θεός νά μετανοήσει»…

ОЧЕНЬ ПОЛЕЗНЫЕ СОВЕТЫ АФОНСКОГО СТАРЦА ГАВРИИЛА

http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/05/blog-post_636.html?m=1

«Ὁ ἄνθρωπος, ἄν δέν καταφρονήσει τό σῶμα, δέν θά μπορέσει νά δεῖ τό φῶς τῆς Θεότητος»

 ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ

Για τη φιλαυτία, τη μητέρα όλων των κακών

Του αββά Ησαΐα

«Αυτός που φοβάται τήν ασθένεια του σώματος, δεν φτάνει στο μέτρο των φυσικών του δυνατοτήτων ούτε μπορεί ν΄ αποκτήσει τις αρετές· αν όμως προσπέφτει κανείς στο Θεό σε κάθε κόπο του, ο Θεός έχει τη δύναμη να τον αναπαύσει.

Ἀπό τήν κατάκριση ξεκινοῦν ὅλα τά μεγάλα κακά καί θανάσιμα ἁμαρτήματα.

 

 Η κατάκριση έχει τόσο μεγάλες παγίδες, που δεν μπορεί να τις φανταστεί άνθρωπος.

 Έχει αργολογία, εμπαιγμό, γέλωτα, κραυγή, ψέμα και τόσα άλλα. 

Από την κατάκριση ξεκινούν όλα τα μεγάλα κακά και θανάσιμα αμαρτήματα.

Γερόντισσα Μακρίνα, Ι. Μ. Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2018/05/blog-post_243.html?m=1

Ηχητικό Αγιολόγιο 4 Ιουνίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 4 Ιουνίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

4 Ιουνίου Συναξαριστής. Μάρθας & Μαρίας, Μητροφάνους Αρχιεπ., Σοφίας Οσίας, Ιωάννου Οσιομ., Αλωνίου Οσίου, Κλατέος Βρεσκίας, Ἀτταλός, Ζωτικός, Κάμασις καὶ Φίλιππος, Νιννοκία, Βρεάκη, Πετρόκιος, Κρουϊδανός, Δαγανὸς καὶ Μεδανὸς, Ἔντφριθος, Μεθόδιος Ρωσίας, Ἐλεάζαρος, Ναζάριος καὶ Εὐμένιος, Ἀνδρόνικος, Βασίλειος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ μαρτυρήσαντες , Γεώργιος Κροατίας.

Οἱ Ἁγίες Μάρθα καὶ Μαρία ἀδελφὲς τοῦ Ἁγίου Λαζάρου
Οἱ Ἁγίες Μάρθα καὶ Μαρία, μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ τους Λαζάρου, ἀποτελοῦσαν τὴν πλέον ἀγαπητὴ στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ οἰκογένεια τῆς Βηθανίας. Στὴν οἰκία τους φιλοξενούμενος ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ διδακτικώτατο: «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά, ἑνὸς δὲ ἔστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς», ὅταν ἡ Μάρθα, ὡς μεγαλύτερη, ἠσχολεῖτο μὲ τὴν περιποίηση Αὐτοῦ, ἐνῷ ἡ ἀδελφή της Μαρία ἦταν ἀφοσιωμένη στὴ διδασκαλία Του καὶ δὲν τὴν ἐβοηθοῦσε στὶς ἐργασίες.
Γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀφοσίωσή τους πρὸς Αὐτόν, ὁ Κύριος τὶς ἀντάμειψε διὰ τῆς ἀναστάσεως τοῦ προσφιλοῦς τους ἀδελφοῦ Λαζάρου. Ἡ Μαρία εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία ἄλειψε τοὺς πόδες τοῦ Ἰησοῦ μὲ πολύτιμο μύρο καὶ τοὺς ἐσπόγγισε διὰ τῆς παρθενικῆς της κόμης. Ἀπετέλεσαν εὐσεβὴ καὶ διακεκριμένα μέλη τῆς πρώτης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐκοιμήθησαν μὲ εἰρήνη.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῷ Σωτῆρι ἀμέμπτως διακονήσασαι, αἱ τοῦ ἁγίου Λαζάρου θεῖαι αὐτάδελφοι, σὺν τῇ Μάρθᾳ τῇ κλεινῇ Μαρία πάνσεμνε· καὶ τὴν Ἀνάστασιν αὐτοῦ, σὺν Μυροφόροις Γυναιξί, μαθοῦσαι ἐκ τοῦ Ἀγγέλου, φωτὸς ἐπλήσθητε θείου, ἡμῖν αἰτοῦσαι τὰ σωτήρια.

4 Ἰουνίου. Μητροφάνους ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἰεράρχου. 13ης Νοεμβρίου. (Ἑβρ. ζ΄ 26 - η΄ 2).

Εβρ. 7,26           Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,

Εβρ. 7,26                  Διότι τέτοιος τέλειος και αιώνιος Αρχιερεύς μας εχρειάζετο, όσιος, χωρίς κανένα ίχνος κακίας και πονηρίας, αμόλυντος από κάθε σπίλον αμαρτίας, χωρισμένος και εντελώς διάφορος με την αγιότητά του από τους αμαρτωλούς και ο οποίος έχει ανυψωθή πάρα πάνω από τους ουρανούς, εις τα δεξιά του Πατρός και Θεού,