Ἀντιμετώπιση τοῦ σαρκικοῦ πολέμου, 21-2-2009, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Ἀντιμετώπιση τοῦ σαρκικοῦ πολέμου, Εὐεργετινός, 21-2-2009, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τίς ψυχωφελείς καί γνήσιες φιλίες

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΟΜΗΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ [:Ματθ.14,1-12] 

    

Μέρος τρίτο από την ομιλία ΜΗ΄του Ιερού Χρυσοστόμου:

    Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΓΝΗΣΙΕΣ ΦΙΛΙΕΣ

    Αλλά και αν εσείς μπορείτε να αποφύγετε τη μέθη, αλλά όμως γίνεστε κοινωνοί άλλης πολύ πιο φοβερής αμαρτίας· καθόσον τα συμπόσια αυτά είναι γεμάτα από πολλές αρπαγές· διότι, σε παρακαλώ, μη βλέπεις μόνο τα κρέατα που βρίσκονται μπροστά σου, ούτε και τα γλυκίσματα, αλλά αναλογίσου από πού έχουν συγκεντρωθεί, και τότε θα διαπιστώσεις ότι προέρχονται από αισχρές πράξεις, από πλεονεξία, βία και αρπαγή. Μα θα πει κάποιος: «Αυτά τα συμπόσια δεν προέρχονται από παρόμοιες ενέργειες. Μη γένοιτο· διότι ούτε και εγώ το επιθυμώ». Πλην όμως και αν ακόμη είναι καθαρά από αυτά, ούτε και έτσι είναι απαλλαγμένα τα πολυτελή δείπνα από εγκλήματα. Άκουσε λοιπόν τις κατηγορίες του προφήτη για τα συμπόσια αυτά που είναι απαλλαγμένα από όλα αυτά: «οἱ πίνοντες τὸν διυλισμένον οἶνον καὶ τὰ πρῶτα μῦρα χριόμενοι καὶ οὐκ ἔπασχον οὐδὲν ἐπὶ τῇ συντριβῇ Ἰωσήφ(:εσείς, πίνετε εκλεκτό διυλισμένο οίνο, χρίεστε με τα πανάκριβα μύρα και δεν πονάτε καθόλου για την επικειμένη καταστροφή του ισραηλιτικού λαού εξαιτίας της διαφθοράς του)»[Αμώς, 6,6]. Βλέπεις ότι κατηγορεί και την τρυφηλή ζωή; Διότι βέβαια στην περίπτωση αυτήν δεν κατακρίνει την πλεονεξία, αλλά την ασωτία μόνο.

     Και εσύ μεν τρως χωρίς μέτρο, ο Χριστός όμως δεν έτρωγε ούτε το προς το ζην· εσύ μεν τρως γλυκίσματα διάφορα, ενώ εκείνος ούτε ξερό άρτο· εσύ πίνεις οίνο από τη Θάσο, σε εκείνον όμως που διψά δεν έδωσες ούτε ένα ποτήρι κρύο νερό· εσύ μεν κοιμάσαι σε απαλό και ποικιλόχρωμο στρώμα, ενώ εκείνος πεθαίνει από το ψύχος. Για τον λόγο αυτόν και αν ακόμη είναι καθαρά τα δείπνα από πλεονεξία, παρά ταύτα είναι και πολύ αμαρτωλά, καθόσον εσύ μεν τα κάνεις όλα χωρίς να τα έχεις ανάγκη, σε Εκείνον όμως δεν δίνεις ούτε τα αναγκαία, και όλα αυτά κατά τη στιγμή που απολαμβάνεις όλες τις δωρεές Του. Αλλά όμως, αν ήσουν επίτροπος ανήλικου παιδιού και αφού έπαιρνες όλα τα υπάρχοντά του, το άφηνες να δυστυχεί, θα ήταν δυνατόν να έχεις άπειρους κατήγορους και θα λάμβανες τιμωρία σύμφωνα με τους νόμους, ενώ τώρα που έλαβες τις δωρεές του Χριστού και τις ξοδεύεις έτσι χωρίς κανένα σκοπό, δεν νομίζεις ότι θα δώσεις λόγο;

Μόρφου Νεόφυτος: «Ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού εἶδα τόν ἅγιο Ἰάκωβο κατάλαβα ὅτι ἦταν ἕνας Ἅγιος»

Ο Μόρφου Νεόφυτος με τον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη, αριστέρα ως λαικός και φοιτητής και δεξιά ως Διάκονος και μοναχός!πηγή

...Τον όσιο Ιάκωβο τον γνώρισα το Πάσχα του 1982, μετά από προτροπή του οσίου Πορφυρίου τον οποίον επισκέφτηκα αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν ήμουν φοιτητής της Νομικής στην Αθήνα, με την ελπίδα ότι θα έλυνα το ζήτημα του πνευματικού που τόσο επειγόμουν να βρω. Οπόταν, κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μου με τον Όσιο, όταν του εξέθεσα αυτό που ζητούσα μου λέει: «Υπάρχει ένας πνευματικός στην Εύβοια, ο γέροντας Ιάκωβος, ο οποίος έχει μεγάλη ευγένεια. Είναι ο πιο ταπεινός απ’ όλους, κι αυτός σου ταιριάζει».

Ποια ήταν η πρώτη εντύπωση που αποκομίσατε από τον Γέροντα;

Αισθάνθηκα ότι είναι άγιος… από την πρώτη στιγμή. Ήδη από την ώρα που εισήλθε στον ναό, ήταν κάτι άλλο. Ο τρόπος που περπατούσε, σαν να μην είχε βαρύτητα, σαν να είχε μια κίνηση προς τα άνω. Μετά, ο τρόπος που ιερουργούσε: Σαν να μην ήταν μόνος, σαν να υπήρχε αόρατο πλήθος αγίων και αγγέλων μέσα στην εκκλησία. Επίσης ο τρόπος που ήταν γονυπετής κατά την ώρα της προσευχής μέσα στη Θεία Λειτουργία. Ακόμα και το Χερουβικό, το έψαλλε γονυπετής.

 Μετά, στην Εξομολόγηση, μου αποκάλυψε γεγονότα και συμβάντα από τη ζωή μου, από την ημέρα που γεννήθηκα τα οποία δεν γνώριζα. Μου είχε πει για το όνομά μου, ότι είχε γίνει κάποιο λάθος από τη γιαγιά μου. Μου αποκάλυψε το σημερινό μου όνομα, όταν μερικές φορές με απεκάλεσε Νεόφυτο1, προσποιούμενος ότι έκανε λάθος! 

 Οπόταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι ενώπιον μου είχα έναν άνθρωπο στον οποίον υπήρχαν έκδηλα τα σημεία της χάριτος. Επίσης, κάτι που δεν το έχω πει ποτέ, είναι ότι το κλίμα που επικρατούσε στη μονή ήταν πολύ άνετο.

Ἁπλές ἐρωτήσεις κατανόησης κειμένου Α

Πάτρα 19.8.19

ΑΠΛΕΣ  ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ  ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ  Α΄

ΑΣΚΗΣΗ Α΄

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος στὴν ἐπίσημη ἐπίσκεψή του στὸ Κίεβο στὶς 26 Ἰουλίου 2008 γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν 1020 χρόνων ἀπὸ τοῦ βαπτίσματος τῶν Ρῶς, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Οὐκρανικὸ λαὸ εἶπε μεταξὺ ἄλλων: «Ἡ ἐπί προφανεῖ θυσίᾳ τῶν ἰδίων δικαιωμάτων ὀφειλετική διακονία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ ἔχει τήν περισσοτέραν ἔκφρασιν εἰς τήν ὅλην ἐξέλιξιν τῆς σχέσεως αὐτοῦ πρός τήν ἐκλεκτήν μεταξύ τῶν θυγατέρων Ἐκκλησιῶν, τήν Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας, ἡ ὁποία ὑπήγετο ὑπό τήν κανονικήν δικαιοδοσίαν του ἐπί ἑπτά συναπτούς αἰῶνας, ἤτοι ἀπό τοῦ Βαπτίσματος τῆς μεγάλης ἡγεμονίας τοῦ Κιέβου (988-1687), μέχρι τῆς προσαρτήσεως αὐτῆς ὑπό τοῦ Μ. Πέτρου εἰς τό ρωσικόν κράτος. Πράγματι, ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία προσέφερε προθύμως ἐπί ἑπτά αἰῶνας καί ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῆς,… Οὕτως, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Διονύσιος Δ', μετὰ τὴν προσάρτησιν τῆς Οὐκρανίας εἰς τὴν Ρωσίαν καὶ ὑπὸ τὴν πίεσιν τοῦ Μ. Πέτρου, ἔκρινεν ἀναγκαίαν, ὑπὸ τὰς περιστάσεις ἐκείνας, καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν ὑπαγωγὴν αὐτῆς εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας (1687), παρὰ τὴν ὁμόφωνον καὶ σθεναράν ἀντίθεσιν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Οὐκρανίας διὰ τὴν ἀπόφασιν ταύτην, καὶ ἐπὶ προφανεῖ ζημίᾳ τῶν κανονικῶν δικαίων τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ἳνα μὴ αἱ δοκιμασίαι τοῦ εὐσεβοῦς οὐκρανικοῦ λαοῦ καταστοῦν ἐπαχθέστεραι ὑπὸ τὴν ὀρθόδοξον πολιτικὴν ἡγεσίαν»[1].

            Ἂς τολμήσουμε, λοιπόν, νὰ ἀπαντήσουμε στὰ ἁπλὰ ἐρωτήματα μὲ βάση τίς ἀνωτέρω σκέψεις τοῦ Πατριάρχου καὶ ὄχι τί θὰ θέλαμε νὰ λέει:

1. Ποιὸς ὁμιλεῖ, σὲ ποιοὺς ἀπευθύνεται καὶ πότε;

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν ἀποκεφαλισμό τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Μέρος Δεύτερο

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΟΜΗΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΝΔΟΞΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ [:Ματθ.14,1-12]     

  Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΜΟ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ   

     

  [Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.14,8-12]

    Πρόσεξε επίσης και την αίτηση της Σαλώμης: «δός μοι ὧδε ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ(:δώσε μου εδώ πάνω στο πιάτο το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή)»[Ματθ.14,8]. Είδες την αδιάντροπη που δεν κοκκινίζει από ντροπή, που δόθηκε εξ ολοκλήρου στον διάβολο; Και το αξίωμα του Ιωάννη ενθυμείται, αλλά και ούτε έτσι ντρέπεται, αλλά σαν να μιλάει για κάποιο φαγητό, κατά τον ίδιο τρόπο ζητεί να της φέρουν επάνω σε πιάτο την ιερά εκείνη και μακαρία κεφαλή. Και δεν εξηγεί την αιτία της επιθυμίας, ούτε βέβαια είχε και τίποτε να πει· αλλά απλώς και μόνο επιθυμεί να τιμηθεί με τις συμφορές των άλλων.

    Και δεν είπε: «Φέρε τον αυτόν εδώ και κατάσφαξέ τον»· διότι δεν είχε τη δύναμη να αντικρύσει την παρρησία του, ούτε και όταν ακόμη επρόκειτο να πεθάνει. Καθόσον φοβόταν ότι θα άκουγε τη φωνή του και τη στιγμή ακόμη εκείνη που θα κατασφαζόταν· διότι δεν ήταν δυνατόν να σιωπήσει ο Ιωάννης ούτε και όταν ακόμη επρόκειτο να αποκεφαλιστεί. Για τον λόγο  αυτόν λέγει: «Δώσε μου την κεφαλή του εδώ πάνω στο πιάτο»· «διότι επιθυμώ να δω εκείνη τη γλώσσα να σιωπά». Και δεν ενδιαφερόταν βέβαια απλώς και μόνο να απαλλαγεί από τους ελέγχους, αλλά ακόμη και να τον ποδοπατήσει και να περιπαίξει νεκρό. Ο Θεός όμως επεδείκνυε μακροθυμία και δεν έριξε κεραυνό από τον ουρανό και ούτε κατάκαψε το αναίσχυντο πρόσωπό της, αλλά και ούτε πρόσταξε τη γη να ανοίξει και να καταπιεί εκείνο το αμαρτωλό συμπόσιο· και έτσι και τον δίκαιο στεφανώνει με τον μεγαλύτερο στέφανο και παράλληλα άφησε μεγάλη παρηγορία για όλους εκείνους που μελλοντικά θα πάσχουν κάτι άδικα.

ΨΑΛΜΟΙ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ: Ψαλμός ΡΓ

ΕΥΛΟΓΕΙ, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. Κύριε ὁ Θεός μου, ἐμεγαλύνθης σφόδρα, ἐξομολόγησιν καὶ μεγαλοπρέπειαν ἐνεδύσω 

2 ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον, ἐκτείνων τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέρριν· 

3 ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ, ὁ τιθεὶς νέφη τὴν ἐπίβασιν αὐτοῦ, ὁ περιπατῶν ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων·

4 ὁ ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουργοὺς αὐτοῦ πυρὸς φλόγα. 

5 ὁ θεμελιῶν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς, οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. 

6 ἄβυσσος ὡς ἱμάτιον τὸ περιβόλαιον αὐτοῦ, ἐπὶ τῶν ὀρέων στήσονται ὕδατα· 

7 ἀπὸ ἐπιτιμήσεώς σου φεύξονται, ἀπὸ φωνῆς βροντῆς σου δειλιάσουσιν. 

8 ἀναβαίνουσιν ὄρη καὶ καταβαίνουσι πεδία εἰς τὸν τόπον ὃν ἐθεμελίωσας αὐτά· 

9 ὅριον ἔθου, ὃ οὐ παρελεύσονται, οὐδὲ ἐπιστρέψουσι καλύψαι τὴν γῆν. 

10 ὁ ἐξαποστέλλων πηγὰς ἐν φάραγξιν, ἀνὰ μέσον τῶν ὀρέων διελεύσονται ὕδατα· 

11 ποτιοῦσι πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, προσδέξονται ὄναγροι εἰς δίψαν αὐτῶν· 

12 ἐπ᾿ αὐτὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσει, ἐκ μέσου τῶν πετρῶν δώσουσι φωνήν. 

13 ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ, ἀπὸ καρποῦ τῶν ἔργων σου χορτασθήσεται ἡ γῆ. 

14 ὁ ἐξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐξαγαγεῖν ἄρτον ἐκ τῆς γῆς· 

15 καὶ οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου τοῦ ἱλαρῦναι πρόσωπον ἐν ἐλαίῳ, καὶ ἄρτος καρδίαν ἀνθρώπου στηρίζει. 

«Τότε λίγα πράγματα εἴχαμε. Τώρα ἔχουμε πολλές εὐκολίες, ἀλλά ὄχι χαρά»

Είπε o Παπα-Διονύσιος της Κολιτσού, ο Ρουμάνος Πνευματικός:

«Όταν πήραμε τον Άγιο Γεώργιο στην Κολιτσού, ήταν ερείπιο. Πηγαίναμε και φέρναμε ξύλα από την Φιλοθέου με την βάρκα, τραβώντας κουπί. Κάναμε δύο-τρία δρομολόγια την ημέρα. Είχαμε ειδικά σαμαράκια για την πλάτη, για να κουβαλάμε τις πέτρες. Ακολουθία ούτε μία ημέρα δεν χάσαμε. Κάναμε 150 μετάνοιες και 12 εκατοστάρια σταυρωτά. Τότε, άμα έλεγες στον Πνευματικό ότι δεν έκανες τον κανόνα, δεν σε κοινωνούσε».

Και συμπλήρωσε:

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος: «Τά ὑγιή μάτια ἐπιθυμοῦν τό φῶς, ἔτσι καί τή νηστεία πού γίνεται μέ διάκριση τήν ἀκολουθεῖ ἡ ἐπιθυμία τῆς προσευχῆς.»

https://paraklisi.blogspot.com/2019/07/blog-post_689.html

29 Αὐγούστου. ♰ Μνήμη τῆς ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τοῦ Προδρόμου. 29 Αὐγ. (Πρξ. ιγ΄ 25 - 32).

Πραξ. 13,25       ὡς δὲ ἐπλήρου ὁ Ἰωάννης τὸν δρόμον, ἔλεγε· τίνα με ὑπονοεῖτε εἶναι; οὐκ εἰμὶ ἐγώ, ἀλλ᾿ ἰδοὺ ἔρχεται μετ᾿ ἐμὲ οὗ οὐκ εἰμὶ ἄξιος τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν λῦσαι.

Πραξ. 13,25             Κατά τον καιρόν δε που ο Ιωάννης εξεπλήρωνε την αποστολήν του και ακολουθούσε τον δρόμον, που του είχεν ορίσει ο Θεός, έλεγε· Ποίον με νομίζετε ότι είμαι; Δεν είμαι εγώ ο Μεσσίας, αλλ' ιδού, ύστερα από εμέ έρχεται εκείνος, του οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το υπόδημα των ποδών.