Ἡ καλή ἀρχή μιᾶς οἰκογένειας καί ἡ διαφορά χαρακτήρων στούς συζύγους, 10-9-2010, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ καλή ἀρχή μιᾶς οἰκογένειας καί ἡ διαφορά χαρακτήρων στούς συζύγους, Ἁγίου Παϊσίου, 10-9-2010, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ὁ Τίμιος Σταυρός ὡς σύμβολο καί σημεῖο τοῦ Χριστοῦ

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου († 2014)

Ο Τίμιος Σταυρός είναι το αγιότερο Σημείο και Σύμβολο της Πίστεώς μας. Όλα τα άγια Μυστήρια τελειώνονται με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος και την σφραγίδα του Σταυρού: το Βάπτισμα, το Χρίσμα, η Θ. Ευχαριστία.

Όλες οι ιερατικές ευλογίες είναι σταυρικές.

Οι Ι. Ναοί, τα ιερά σκεύη και άμφια αγιάζονται με τον Τίμιο Σταυρό.

Δεν νοείται λειτουργική πράξη ή σύναξη των πιστών χωρίς την σφραγίδα του Τιμίου Σταυρού.

Ο Σταυρός είναι και ο πιστότερος σύντροφος κάθε Ορθοδόξου Χριστιανού, από την στιγμή που θα γεννηθούμε μέχρι τον θάνατό μας. Και ο τάφος του Χριστιανού με τον Σταυρό ευλογείται.

Σταυροκοπούμεθα συχνά, φέρομε τον Σταυρό στο στήθος μας, στα σπίτια μας, στα αυτοκίνητά μας, στους τόπους εργασίας μας, και όπως ψάλλει η Εκκλησία: “Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα”.

Ακόμη ο Σταυρός είναι όχι μόνο το αγιότερο και προσφιλέστερο, αλλά και το αναντικατάστατο χριστιανικό σύμβολο. Χωρίς αυτό δεν νοείται Εκκλησία του σταυρωθέντος Χριστού. Γι’ αυτό οι αιρετικοί είτε δεν εκδηλώνουν την οφειλόμενη στον Τίμιο Σταυρό ευλάβεια, όπως οι Προτεστάντες ή Ευαγγελικοί, είτε το αρνούνται τελείως και το υβρίζουν, όπως οι Ιεχωβίτες.

Γράφει και στο Γεροντικό: “ Ο Ιωάννης ο Βοστρηνός, άνθρωπος άγιος και με εξουσία κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ρώτησε δαίμονες που κατοικούσαν μέσα σε κόρες και που εξ αιτίας τους ήταν κυριευμένες από μανία και υπέφεραν φοβερά, και τους είπε: “Ποιά πράγματα φοβάστε από τους Χριστιανούς;” και αυτοί απάντησαν: “Έχε¬τε πράγματι τρία μεγάλα πράματα· εκείνο που φοράτε στο λαιμό σας, εκείνο που λούζεστε στην εκκλησία κι εκείνο που τρώτε στη Λειτουργία”. Αυτός ρώτησε πάλι: “Ποιό από τα τρία αυτά φοβάστε περισσότερο;” και αποκρίθηκαν: “ Αν φυλάγατε καλά εκείνο που μεταλαμβάνετε, κανένας από μας δεν θα μπορούσε να βλάψει Χριστιανό”. Αυτά λοιπόν που φοβούνται περισσότερο οι δαίμονες είναι ο Σταυρός, το Βάπτισμα και η θεία Κοινωνία”.

Η δύναμις του Τιμίου Σταυρού.

Η χάρις και η δύναμις του Τιμίου Σταυρού οφείλεται όχι στο σχήμα του, ότι δηλαδή είναι σταυρός, αλλά στο ότι είναι ο Σταυρός του Χριστού, το όργανο διά του οποίου ο Χριστός έσωσε τον κόσμο. Είναι το θυσιαστήριο, στο οποίο προσέφερε τον εαυτό Του θυσία για όλο τον κόσμο, ως θύτης και ως θύμα.

Ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Στυλίτης – 1 Σεπτεμβρίου

Ο όσιος Συμεών γεννήθηκε στο χωριό Σισάν, στα μεθόρια Συρίας και Κιλικίας, το έτος 390, κατά τούς χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου A' (379-395), όταν πατριάρχης Αντιόχειας ήταν ο Φλαβιανός Α' (381-404).

Από την νεανική του ηλικία οι γονείς του συνήθιζαν να τον στέλνουν στις ερήμους, για να βόσκει τα πρόβατα. Μια ημέρα, πού είχε πέσει πολύ χιόνι και ο νέος δεν μπορούσα να βγάλει το ποίμνιό του στην βοσκή, εισήλθε σε ένα ναό και άκουσε να διαβάζουν «μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε· μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ…» (Λουκ. 6, 21· Ματθ. 5, 8). Ρώτησε τότε τί έπρεπε να κάνει, για να είναι και αυτός μεταξύ των μακαρίων, και πήρε την απάντηση ότι ο μόνος τρόπος είναι η μοναχική ζωή. Αμέσως εγκατέλειψε τους δικούς του και κάθε τι πού τον κρατούσε στον κόσμο και πήγε σε ένα γειτονικό ησυχαστήριο, όπου έμεινε δύο χρόνια.

Επειδή ο Συμεών επιθυμούσε ζωή αυστηρότερη από αυτήν πού βρήκε εκεί, μετέβη στην κωμόπολη Τελεδάν (σημερ. Tell΄ Ada), κοντά στην Αντιόχεια, στον θαυμαστό ηγούμενο Ηλιόδωρο, ο οποίος καθοδηγούσε με πολλή σοφία και αυστηρότητα ογδόντα μοναχούς. Μαζί τους έμεινε δέκα χρόνια. Από την αρχή της δια­μονής του υπερέβαλε όλους τούς συναγωνιστάς του στην τραχύτη­τα της ασκήσεως. Ενώ οι άλλοι έτρωγαν κάθε δύο ημέρες, αυτός έπαιρνε ελάχιστη τροφή μία φορά την εβδομάδα. Η επιθυμία του να αναπληρώσει στην σάρκα του τα υστερήματα των θλίψεων του Χρι­στού (Κολ. 1, 24) ήταν τόση, ώστε έδεσε κατάσαρκα σχοινί κατα­σκευασμένο από φύλλα φοινίκων και το περιέσφιξε τόσο δυνατά στην μέση του, πού καταπλήγωσε το σώμα του. Βλέποντας τούς σκλη­ρούς αγώνες του οι γέροντες της μονής, τον πρόσταξαν να απομακρυνθεί, για να μη γίνει αιτία βλάβης σε όσους θα ήθελαν να τον μιμηθούν επιχειρώντας ασκήσεις ανώτερες των δυνάμεων τους.

Ο Συμεών αναχώρησε από το μοναστήρι προς τα ερημικότερα μέρη του γειτονικού όρους και έμεινε μέσα σε ένα ξεροπήγαδο, υμνο­λογώντας απερίσπαστα νύκτα και ημέρα τον Θεό. Ύστερα από πέντε ημέρες οι μοναχοί μετανόησαν που τον έδιωξαν και ήθελαν να τον επαναφέρουν κοντά τους. Μετά από πολλές έρευνες τον ανακάλυψαν στον εγκαταλελειμμένο αυτόν τόπο, όπου μόνον οι δαίμονες είχαν το θάρρος να κατοικήσουν, και ο Συμεών υπακούοντας επέστρεψε μαζί τους στο μοναστήρι.

Geronda Epiphanios Theodoropoulos France.

"Père," lui dit quelqu'un, "vous, les chrétiens, avec vos sermons sur l'abstinence, allez à l'encontre de la nature. De quel droit faites-vous cela ? La nature savait très bien ce qu'elle faisait en mettant l'instinct sexuel en l'homme. Qui êtes-vous pour essayer de le subjuguer ?"

"Mon enfant, Dieu plaça cet instinct dans l'homme, mais Il ne le plaça pas seul.

π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος : Ὁ ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς καί ἡ ἁγιομαχική θέση τοῦ Μητροπολίτου Προικοννήσου Ἰωσήφ

11-09-2019

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΚΑΙ Η ΑΓΙΟΜΑΧΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΙΩΣΗΦ

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

Μέ τόν Σεβ. Μητρ. Προικοννήσου κ. Ἰωσήφ, Ἱεράρχη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί ἱεροκήρυκα τῆς Ἰερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, ἔχουμε ἀσχοληθεῖ καί στό παρελθόν[1]. 

Στό παρόν κείμενο ἐπιθυμοῦμε νά σχολιάσουμε τίς νέες προσωπικές ἀπόψεις του ἐναντίον τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Μαξίμοβιτς Ἐπισκόπου Σαγγάης καί Σαν Φρανσίσκο, ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου τιμᾶται κάθε χρόνο στις 2 Ἰουλίου, μέ τίς ὁποῖες καταδεικνύεται ἡ ἁγιομαχία, ἡ πατρομαχία καί ἡ μεταπατερικότητά του.

Ὁ ρηθείς Μητροπολίτης, στίς 22 Ἰουλίου 2019, στόν προσωπικό του λογαριασμό στό Facebook, ἔγραψε τά ἑξῆς : «ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΟΤΙ Ο ΡΩΣΣΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΣ. ΤΑ ΦΡΙΚΑΛΕΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΔΑΝ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΟΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΣ ΑΚΑΤΑΡΤΙΣΤΟ, ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΣ ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΟ, ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟ, ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ. ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ»[2].

Δυστυχῶς γιά τόν Μητροπολίτη, ἀπόδειξη τῆς ἀνεγνωρισμένης ἀπό τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό καί τό εὐσεβές καί ὀρθόδοξο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἁγιότητος τοῦ Ἐπισκόπου Ἰωάννου εἶναι ἡ ὕπαρξη τοῦ ἀφθάρτου σκηνώματός του, πού βρίσκεται στό Βόρειο Σάν Φρανσίσκο τῆς Καλιφόρνιας.

Εἶναι πολύ φυσικό ὁ οἰκουμενιστικῶν φρονημάτων Μητροπολίτης Ἰωσήφ νά προσβάλλει βάναυσα τόν ἅγιο Ἰωάννη Μαξίμοβιτς, διότι ὁ τελευταῖος ὑπῆρξε πολέμιος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γιά τόν λόγο αὐτό κρίνεται ἀναγκαῖο νά ὑπενθυμίσουμε ἐνδεικτικά κάποια θεολογική θέση τοῦ ἁγίου, γιά νά φανεῖ πόσο «θεολογικῶς ἀκατάρτιστος, ἐκκλησιολογικῶς ἀνερμάτιστος, ἱστορικῶς ἀγράμματος καί ἐκκλησιαστικῶς κακομοίρης»ἦταν, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ Μητροπολίτης. 

Ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς γιά τά ἀναθέματα

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Μαξίμοβιτς[3], Ἀρχιεπίσκοπος Σαγγάης καί Σάν Φρανσίσκο, ἑρμηνεύοντας τό χωρίο ἀπό τήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο "Ἀργά βαδίζει ὁ Χριστός" τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς γιά τά παιδιά δικτάτορες

....

Ώ, πόσα παιδιά στόν κόσμο διαπαιδαγωγήθηκαν γιά υπηρέτες του κακού μέ τήν εύνοια τών γονέων! Τά πιό πολλά είναι τέτοια παιδιά. Ή γονική εύνοια συνήθως είναι γλυκό φαρμάκι,πού δηλητηριάζει τά παιδιά. Ή γονική εύνοια είναι κουρτίνα, πού κρύβει καί καλλιεργεί τίς αδυναμίες του παιδιού. «Αυτό το πλάσμα έχει γεννηθεί γιά ευτυχία καί απόλαυση, αυτό τό πλάσμα πρέπει όλος ο κόσμος νά τό εξυπηρετεί». Αυτά είναι τα λόγια της γονικής εύνοιας, λόγια πλάνης. Αυτά τα λόγια δημιούργησαν κάτω από πολλές στέγες ένα μικρό δικτάτορα καί μεγάλο εγωιστή. Ο μικρός δικτάτορας διατάζει καί τον πατέρα καί τη μητέρα. Ή δύναμή του βρίσκεται στήν αδυναμία του, πού οι γονείς σέβονται. Όταν κλαίει, όταν λοιπόν φαίνεται ο πιό αδύναμος,ο μικρός δικτάτορας είναι ο πιό δυνατός. Σέ μία του κραυγή μέ κλάματα όλο τό σπίτι πρέπει νά στρατευτεί. Στά παράπονά του τόν κολακεύουν, στά ψέματά του είναι ανεκτικοί, τά λόγια του τά εκτιμούν καί τά ιστορούν στούς καλεσμένους, καί έτσι του αυξάνουν τή ματαιοδοξία, ο εγωισμός του δέν γνωρίζει όρια.

Πρέπει νά ἀγαπᾶμε τόν Θεό μας, πρῶτα ἀπό ὅλα.....

Πρέπει να αγαπάμε τον Θεό μας, πρώτα από όλα, από την αίσθηση του καθήκοντός μας, από την αίσθηση της εξάρτησής μας από Αυτόν, επειδή ο Θεός είναι ο Δημιουργός μας, μας δημιούργησε, μας έχει δώσει όλα όσα έχουμε. Η ζωή μας και όλα τα αντικείμενα γύρω μας που στηρίζουν τη ζωή μας δεν είναι για μας τίποτα άλλο από το δώρο του Θεού. Οφείλουμε στον Θεό όλο τον αέρα που αναπνέουμε, κάθε σταγόνα νερού που πίνουμε, κάθε κομμάτι ψωμιού που τρώμε, με μια λέξη, ό, τι έχουμε και που εξυπηρετεί το όφελος μας.

Στήν κηδεία τῆς Παναγίας παραβρέθηκαν, πέραν τῶν Ἀποστόλων καί 3 Ἕλληνες.

Στην κηδεία της Παναγίας παραβρέθηκαν, πέραν των Αποστόλων και 3 Έλληνες. Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Άγιος Τίτος και ο Άγιος Ιερόθεος.

17 Σεπτεμβρίου. Σοφίας καί τῶν τριῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἀγάπης καί Ἐλπίδος, μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Τρ. ιδ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ. ιβ΄ 20 - ιγ΄ 2).

Β Κορ. 12,20      φοβοῦμαι γὰρ μήπως ἐλθὼν οὐχ οἵους θέλω εὕρω ὑμᾶς, κἀγὼ εὑρεθῶ ὑμῖν οἷον οὐ θέλετε, μήπως ἔρεις, ζῆλοι, θυμοί, ἐριθεῖαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσεις, ἀκαταστασίαι,

Β Κορ. 12,20            Διότι φοβούμαι, μήπως όταν έλθω δεν σας εύρω, όποιους θέλω να σας εύρω, και εγώ ευρεθώ απέναντι σας έτσι που και σεις δεν θέλετε. Φοβούμαι μήπως εύρω μεταξύ σας έριδας, φθόνους, θυμούς, φιλονεικίας και φατριασμούς, κατακρίσεις εναντίον αλλήλων, ψυθυρισμούς εις βάρος των άλλων, αλαζονείας και αποκαταστασίας.