8. Τό Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς ἀποκαλύπτει τά μυστικά τοῦ Θεοῦ, 12-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

8. Τό Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς ἀποκαλύπτει τά μυστικά τοῦ Θεοῦ ( Α΄ Κορ. 2, 10-12), 12-1-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Μετάνοια - Ἐξομολόγηση: Ψυχίατρος ἤ Πνευματικός; Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης 09-03-2016

Μετάνοια - Ἐξομολόγηση: Ψυχίατρος ἤ Πνευματικός; Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης.
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 09-03-2016 (Σύναξη στόν Ἱ.Ν. Ἁγίου Χαραλάμπους Κατερίνης)

Κυριακή μετά τά Φῶτα.Ἑρμηνεία στήν ἀποστολική περικοπή ἀπό τήν «Πρός Ἐφεσίους» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Μέρος Τρίτο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ[:Εφ.4,7-13] 

Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή 

από την «Προς Εφεσίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.4,εδαφ.4-16 

[Μέρος τρίτο,Εφ.4,15-16: Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΟΜΑΝΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΠΙΣΤΗ] 

Εάν λοιπόν θέλουμε να απολαμβάνουμε το Πνεύμα το οποίο έρχεται από την κεφαλή, ας είμαστε στενά συνδεδεμένοι μεταξύ μας· διότι δύο τρόποι αποκοπής από το σώμα της Εκκλησίας υπάρχουν· ο ένας, όταν ψυχράνουμε την αγάπη, και ο δεύτερος, όταν τολμήσουμε πράγματα που είναι ανάξια να γίνονται σε εκείνο το σώμα· διότι και με τους δύο αυτούς τρόπους χωρίζουμε τους εαυτούς μας από το σώμα της Εκκλησίας. Εάν λοιπόν εμείς, που έχουμε ταχθεί να οικοδομούμε και άλλους σε αυτό, πρώτοι γινόμαστε εμείς αίτιοι για να αποσχίζονται από αυτήν, τι δεν πρόκειται να πάθουμε; Τίποτε δεν θα μπορέσει να διαιρέσει τόσο εύκολα την Εκκλησία όσο η φιλαρχία· τίποτε δεν παροξύνει τόσο τον Θεό, όσο το να διαιρεθεί η Εκκλησία. Και αν ακόμη έχουμε πράξει άπειρα καλά, δεν θα καταδικαστούμε λιγότερο από αυτούς οι οποίοι διαμέλισαν το σώμα Του, εμείς οι οποίοι διαιρούμε το εκκλησιαστικό πλήρωμα· διότι εκείνο μεν έγινε προς όφελος της οικουμένης, αν και δεν το έκαναν από αυτόν τον σκοπό· αυτό όμως σε τίποτε πουθενά δεν χρησιμεύει, αλλά είναι μεγάλη η βλάβη. 

Αυτά δεν λέγονται μόνο προς τους άρχοντες, αλλά και προς τους αρχομένους. Κάποιος μάλιστα άγιος άνδρας είπε κάτι το οποίο φαίνεται ότι είναι τολμηρό, πλην όμως το είπε. Και ποιο είναι αυτό; Ότι ούτε το αίμα του μαρτυρίου δεν μπορεί να εξαλείψει αυτήν την αμαρτία. Διότι, πες μου, γιατί οδηγείσαι στο μαρτύριο; Δεν το κάνεις αυτό για τη δόξα του Χριστού; Εσύ λοιπόν ο οποίος θυσιάζεις τη ζωή σου υπέρ του Χριστού, πώς εξολοθρεύεις την Εκκλησία, υπέρ της οποίας πρώτος θυσιάστηκε ο Χριστός; Άκουσε τον Παύλο ο οποίος λέγει: «ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ(:διότι εγώ είμαι ο ελάχιστος, ο κατώτερος από όλους τους Αποστόλους, που δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι Απόστολος,διότι καταδίωξα την Εκκλησία του Θεού)» [Α΄Κορ.15,9]. Δεν είναι μικρή αυτή η βλάβη από τους εχθρούς, αλλά πολύ μεγάλη. Διότι εκείνη μεν αναδεικνύει αυτή και λαμπρότερη, ενώ αυτή καταισχύνει αυτήν και ενώπιον των εχθρών της, όταν δηλαδή πολεμείται από τα ίδια τα τέκνα της. Διότι είναι μεγάλη απόδειξη απάτης το να μεταβάλλονται έξαφνα και να διάκεινται ως εχθροί αυτοί οι οποίοι γεννήθηκαν και ανατράφηκαν μέσα στην Εκκλησία και έχουν γνωρίσει με ακρίβεια τα απόρρητα της πίστεως. Αυτά για εκείνους οι οποίοι με αδιαφορία ακολουθούν εκείνους οι οποίοι διαιρούν την Εκκλησία· διότι και αν ακόμη έχουν αντίθετη προς την Εκκλησία πίστη, και για τον λόγο αυτόν δεν αρμόζει σε εκείνους να αναμιγνύονται· εάν όμως έχουν την ίδια πίστη, τότε πολύ περισσότερο δεν πρέπει να αναμιγνύονται. Για ποιο λόγο, άραγε; Διότι η νόσος προέρχεται από φιλαρχία. 

Ἀπό πού ν᾿ἀρχίζουμε τήν ἄσκηση;

Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀκολουθεῖ πάντα τὴν προαίρεσή μας. Καὶ μὲ τὴ χάρη κατορθώνουμε κάθε ἀγαθό. Ἐμεῖς ὅμως δὲν ζητᾶμε νὰ κάνουμε ἀρχὴ στὸ ἀγαθὸ οὔτε δείχνουμε μεγάλη καὶ πρόθυμη προαίρεση, ὥστε νὰ ἑλκύσουμε τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ σὲ βοήθειά μας.

Ἀλλὰ κι ἂν ποτὲ φανοῦμε ὅτι δείχνουμε κάποια προαίρεση, εἶναι νωθρή, ἀσήμαντη καὶ ἀνάξια νὰ λάβει κάποιο ἀγαθὸ ἀπὸ τὸ Θεό.

Δὲν ξέρουμε ὅτι ὁλόκληρος ὁ πνευματικὸς ἀγῶνας μας εἶναι σὰν τὴ σπορὰ καὶ τὴν καρποφορία; Ὁ γεωργὸς δηλαδὴ σπέρνει τὸ χωράφι του, ὕστερα ὅμως περιμένει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ Θεὸς στὴ συνέχεια, στέλνει τὴ δωρεά Του, προξενώντας βροχὲς στὸν κατάλληλο καιρὸ καὶ εὐνοϊκοὺς ἀνέμους, κάνοντας νὰ φυτρώσουν καὶ ν᾿ αὐξηθοῦν καὶ νὰ τελειοποιηθοῦν τὰ σπέρματα ποὺ ἔριξε ὁ γεωργὸς στὴ γῆ, καὶ βοηθώντας τον ἔτσι νὰ κερδίσει πολλὰ ἀπὸ τὰ λίγα.

Ἔτσι κι ἐμεῖς, ἂν σπείρουμε στὰ καλὰ ἔργα πλούσια καὶ μεγαλόψυχη προαίρεση, τότε καὶ ἡ χάρη, ποὺ θὰ βροῦμε ἀπὸ τὸ Θεό, θὰ εἶναι ἀνάλογη. Μ᾿ αὐτὴ θὰ μπορέσουμε στὴ συνέχεια, χωρὶς πίεση καὶ κόπο, νὰ κατορθώσουμε ὅλα τὰ ἀγαθά.

Τὸ ἴδιο βλέπουμε νὰ συμβαίνει καὶ στὶς τέχνες. Ἐκεῖνος δηλαδὴ ποὺ ἔρχεται γιὰ νὰ μάθει μία τέχνη, στὴν ἀρχὴ κοπιάζει καὶ δυσκολεύεται καὶ πολλὲς φορὲς ἀποτυχαίνει. Δὲν χάνει ὅμως τὸ κουράγιο του οὔτε ἀπογοητεύεται, ἀλλὰ πάλι προσπαθεῖ.

Διδακτική ἱστορία: Ἡ θεραπεία ἀπό τήν κατάθλιψη

Η θεραπεία από την κατάθλιψη, μια ξεχωριστή διδακτική ιστορία που αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο για να διαβάσετε.

Κάποτε σε μια μακρινή χώρα της Ανατολής ο Βασιλιάς είχε βαριά κατάθλιψη, βαριά μελαγχολία και οι ιατροί δεν μπορούσαν να τον θεραπεύσουν.

Αφού απελπίσθηκε από τους ιατρούς κάλεσε τους μάγους.

Απέτυχε ο ένας μάγος, απέτυχε ο δεύτερος, ο τρίτος, ο πέμπτος, ο δέκατος.

Τελικά βρέθηκε κάποιος μάγος και του λέει:

«Η θεραπεία σου είναι πάρα πολύ

απλή, πάρα πολύ εύκολη.

Να βρεις έναν άνθρωπο ευτυχισμένο, να βρεις έναν άνθρωπο χαρούμενο, να βρεις έναν άνθρωπο ικανοποιημένο από τη ζωή του, χωρίς παράπονα, χωρίς ταλαιπωρίες, χωρίς δυστυχίες στη ζωή, ή και εάν τα έχει όλα αυτά, παρά ταύτα να είναι ευχαριστημένος, να είναι ικανοποιημένος και να φορέσεις το πουκάμισο του.

Άμα το κάνεις αυτό το πράγμα, θα θεραπευθείς αυτομάτως».

Χάρηκε ο βασιλιάς διότι τόσο απλό ήταν το μέσο της θεραπείας του, και έστειλε κήρυκες στη χώρα του να διαλαλήσουν: «Όποιος άνθρωπος είναι ευτυχής, όποιος άνθρωπος είναι ικανοποιημένος από τη ζωή του και στη ζωή του, να παρουσιασθεί ενώπιον του βασιλιά και θα λάβει μεγάλη αμοιβή».

Δεν παρουσιαζόταν κανείς. Προχώρησαν ακόμη μακρύτερα οι κήρυκες. Φώναξαν και σε άλλες περιοχές της αχανούς χώρας του και πάλι κανείς δεν παρουσιαζόταν. Αποφάσισε ο βασιλιάς να βρει ο ίδιος αυτόν τον άνθρωπο.

Να ερευνήσει ο ίδιος και στη χώρα του, ενδεχομένως και σε άλλες χώρες.

Πήρε μια συνοδεία στρατιωτών, μεταμφιέσθηκε και αυτός ως απλός στρατιώτης, με στολή που θα λέγαμε σήμερα εκστρατείας, και άρχισε να περιοδεύει τη χώρα· να ανεβαίνει βουνά, να κατεβαίνει πεδιάδες, να επισκέπτεται σπίτια, να επισκέπτεται καλύβες, να επισκέπτεται ποιμνιοστάσια και να αναζητά κάποιον άνθρωπο, ο οποίος θα ήταν ευτυχής.

Ἡ ἀλήθεια γιά τά Χριστούγεννα καί ἡ μυθοποίηση τῶν Χριστουγέννων. π. Γεώργιος Μεταλληνός

«Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν». (Για τούτο έγεινε Άνθρωπος ο Θεός, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός.) ~ Μέγας Αθανάσιος «Περί Ενανθρωπήσεως».

Με την ενανθρώπηση και τη γέννησή Του ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός πραγματοποιεί το σκοπό της πλάσεως του ανθρώπου, την εμφάνιση του Θεανθρώπου στην Ιστορία.Την ένωση του κτιστού πλάσματος με τον Άκτιστο Πλάστη.Ο σκοπός της ενανθρωπήσεως είναι η θέωση του ανθρώπου.

«Άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων).

«Αυτός ενηνθρώπησεν, ίνα ημείς θεοποιηθώμεν» (Μέγας Αθανάσιος).

«Άνθρωπος γαρ εγένετο ο Θεός και Θεός ο άνθρωπος» (Ιερός Χρυσόστομος).

Στη λογική ενός ηθικιστού ο όρος «θεοποιηθώμεν», που χρησιμοποιούν Πατέρες, όπως ο Μέγας Αθανάσιος, είναι σκάνδαλο...

Γι’ αυτό μιλούν για «ηθική θέωση». Διότι φοβούνται να δεχθούν ότι με τη θέωση μεταβάλλεται «κατά χάριν» αυτό που ο Τριαδικός Θεός είναι «κατά φύσιν» (άκτιστος, άναρχος, αθάνατος). Τα Χριστούγεννα είναι, γι’αυτό, άμεσα συνδεδεμένα και με τη Σταύρωση και την Ανάσταση, αλλά και την Ανάληψη και την Πεντηκοστή...

Ο Χριστός-Θεάνθρωπος χαράζει το δρόμο, που καλείται να βαδίσει κάθε σωζόμενος άνθρωπος, ενούμενος μαζί Του.

Ο Ευαγγελισμός και τα Χριστούγεννα οδηγούν στην Πεντηκοστή, το γεγονός της θεώσεως του ανθρώπου εν Χριστώ, μέσα δηλαδή στο σώμα του Χριστού.

Αν τα Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Θεού ως ανθρώπου, η Πεντηκοστή είναι η τελείωση του ανθρώπου ως Θεού κατά χάριν.

Με το βάπτισμά μας μετέχουμε στη σάρκωση, το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, ζούμε και μεις τα «Χριστούγεννά μας», την ανά-πλασή μας.

Οι Άγιοι δε, που φθάνουν στην ένωση με το Χριστό, τη θέωση, μετέχουν στην Πεντηκοστή και φθάνουν έτσι στη τελείωση και ολοκλήρωση του αναγεννημένου εν Χριστώ ανθρώπου.

Κυριακή μετά τά Φῶτα.Ἑρμηνεία στήν ἀποστολική περικοπή ἀπό τήν «Πρός Ἐφεσίους» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ [:Εφ.4,7-13] 

Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή 

ΠΑΤΕΡΙΚΑ

από την «Προς Εφεσίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.4,εδαφ.4-16 

[Μέρος δεύτερο: Εφ.4,12-16] 

«Καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους,πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ (:και αυτός έδωσε διάφορα χαρίσματα και διακονίες. Άλλους έθεσε αποστόλους, άλλους προφήτες, άλλους ευαγγελιστές, άλλους ποιμένες και διδασκάλους, για να καταρτίζονται οι Χριστιανοί και να επιτελείται το έργο της διακονίας, με το οποίο οικοδομείται το σώμα του Χριστούγια να καταρτίζονται οι Χριστιανοί και να επιτελείται το έργο της διακονίας, με το οποίο οικοδομείται το σώμα του Χριστού)»[Εφ.4,11-12]. Βλέπεις το αξίωμα; Ο καθένας οικοδομεί, ο καθένας καταρτίζει, ο καθένας υπηρετεί· «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ(:Μέχρι να φθάσουμε να έχουμε όλοι μία και την ίδια αληθινή πίστη και τέλεια γνώση του Υιού του Θεού, και να προοδεύσουμε πνευματικά, έως ότου γίνουμε ένας τέλειος άνθρωπος και να αποκτήσουμε το μέτρο της πνευματικής ωριμότητας και τελειότητας του Χριστού, δηλαδή να έχουμε πλήρεις τις δωρεές και την πνευματική τελειότητά Του)»[Εφ.4,13]. «Τέλειο ανάστημα» ονομάζει εδώ την τέλεια επίγνωση·διότι όπως ακριβώς ο άνδρας ίσταται με σταθερότητα, ενώ οι νεαροί περιπλανώνται κατά τον νου, έτσι συμβαίνει και στους πιστούς. «Στην ενότητα», λέγει, «της πίστεως»· δηλαδή μέχρις ότου αποκτήσουμε όλοι μία πίστη. Διότι αυτό είναι ενότητα πίστεως, όταν όλοι είμαστε ένα, όταν όλοι αντιλαμβανόμαστε με τον ίδιο τρόπο τον σύνδεσμο· μέχρι τότε πρέπει να εργαζόμαστε. 

Εάν έλαβες χάρισμα για τον λόγο αυτόν, για να οικοδομείς άλλους, πρόσεχε μήπως καταστρέψεις τον εαυτό σου, φθονώντας κάποιον άλλο. Σε τίμησε ο Θεός και σε έταξε να οικοδομείς και να καταρτίζεις άλλον. Και ο απόστολος βέβαια για τον λόγο αυτόν ήταν απόστολος, και ο προφήτης για τον λόγο αυτόν προφήτευε και έπειθε, και ο ευαγγελιστής για τον λόγο αυτόν ευαγγελιζόταν και ο ποιμένας και ο διδάσκαλος· σε όλους ένα έργο ανατέθηκε. Μη μου πεις λοιπόν για τη διαφορά των χαρισμάτων, αλλά για το ότι όλοι είχαν ένα έργο. Όταν λοιπόν όλοι πιστεύουμε όμοια, τότε υπάρχει ενότητα. Διότι είναι φανερό ότι αυτόν ονομάζει άνδρα τέλειο. 

Ἅγιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός: Τό θαυμαστό παράδειγμα τῆς ὑπομονῆς

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ: ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Η αγιότητα είναι ύψιστη δωρεά του Θεού προς ανθρώπινα πρόσωπα, τα οποία είναι δεκτικά των ακτίστων ενεργειών Του. Απαιτείται δε μεγάλος αγώνας και αυταπάρνηση για να καταστεί κάποιος άγιος, να νικήσει τον εαυτό του, να ξεπεράσει τη βιολογική του ύπαρξη. Ένας τέτοιος αγιασμένος άνθρωπος, ο οποίος υπερέβη τον εαυτό του και την σωματική του κακοπάθεια, υπήρξε ο νεοφανής άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός. Ένα λαμπρό παράδειγμα ιώβειας υπομονής και αβραμιαίας πίστης στο Θεό.

Γεννήθηκε το έτος 1890 σε ένα ορεινό χωριό των Χανίων Κρήτης, το Σηρικάρι από φτωχούς, αλλά ευλαβής γονείς, οι οποίοι στάλαξαν από νήπιο ακόμη την ευσέβεια και την σώζουσα πίστη στο Θεό. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Νικόλαος και το επώνυμό του Τζανακάκης. Δυστυχώς, ενώ ήταν ακόμη παιδί, έχασε τους γονείς τους και απόμεινε να ζει με τον υπέργηρο και ανήμπορο παππού του. Εκείνος μη μπορώντας να τον συντηρήσει, τον έστειλε, στην τρυφερή ακόμα ηλικία των 13 ετών, στα Χανιά, σε κάποιο κουρείο να εργαστεί και να μάθει την τέχνη του κουρέα.

Ο νεαρός Νικόλαος επέδειξε ήθος, τιμιότητα, ευγένεια και υπακοή στο αφεντικό του, ο οποίος τον αγάπησε σαν παιδί του. Επίσης τον αγαπούσαν όλοι στη χανιώτικη εκείνη γειτονιά, για την ευγενή και κοινωνική του συμπεριφορά, την εξυπνάδα του και τον θαύμαζαν για την ασυνήθιστη ομορφιά του.

Αλλά η σωματική του ομορφιά δεν κράτησε για πολύ, διότι κάποια στιγμή προσβλήθηκε από τη φοβερή και αγιάτρευτη, για την εποχή εκείνη, λοιμώδη νόσο της λέπρας (νόσος Χάνσεν, όπως είναι γνωστή, στη ιατρική ορολογία), η οποία ήταν τότε σε έξαρση στο νησί της Κρήτης. Ας σημειωθεί πως η τρομερή αυτή νόσος ήταν μεταδοτική και προσέβαλε το δέρμα και τους ιστούς του σώματος, προκαλώντας νέκρωση, σήψη και παραμόρφωση του σώματος. Ταυτόχρονα προκαλούσε φοβερό αίσθημα κνησμού και πόνων από τις βαθιές και αφορμισμένες πληγές, οι οποίες δεν έκλειναν. Η λέπρα θεωρούνταν από τα πανάρχαια χρόνια ως «κατάρα του Θεού» και οι λεπροί στιγματίζονταν ως «καταραμένοι άνθρωποι». Για να μη μεταδώσουν τη νόσο και στους άλλους, είτε τους έδιωχναν στις ερήμους, όπως έκαναν οι Εβραίοι ( ), είτε τους απομόνωναν σε ειδικές εγκαταστάσεις, όπου περνούσαν απομονωμένοι, το υπόλοιπο της τραγικής ζωής τους. Αυτά βεβαίως ως το 1947 όταν ο ιατρός Χάνσεν ανακάλυψε το φάρμακο κατά της λέπρας, σώζοντας χιλιάδες ανθρώπους από αυτή την τρομερή αρρώστια, το μαρτύριο και το θάνατο.

Ἡ καταγωγή τῆς Εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ καί ἡ ἀξία της - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (Ζ΄ Ματθαίου)

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ π.ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ: "Ἡ καταγωγή τῆς Εὐχῆς τοῦ Ἰησοῦ καί ἡ ἀξία της". ΕΚΦΩΝΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 25-7-1982

https://www.youtube.com/watch?v=bwzmH9PvdzY&feature=youtu.be

Τό πρωταρχικό κακό

« "Είμαι κουρασμένος σήμερα, δεν θα κάνω προσευχή θα κοιμηθώ έτσι". Αυτό είναι ολέθριο αν το κάνεις και 2η και 3η φορά. Ξέρετε πόσο γρήγορα μετά μας παίρνει ο κατήφορος;

"Δεν θα κάνω σήμερα τον κανόνα μου, αύριο". Το αύριο, πάλι κάτι μπορεί να συμβεί δεν τον κάνεις πάλι, και μετά φτάνεις να μη τον κάνεις καθόλου! Έπεσες σε ραθυμία. Και από την ραθυμία πάμε στην λήθη (Το ξεχνάμε). Από εκεί λοιπόν ξεκινάει η πτώση. Όταν πέφτουμε σε ραθυμία αρχίζουμε μετά να συζητάμε με τους λογισμούς. Οι οποίοι λογισμοί στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι από τον διάβολο.

«Τάχος ἡμῶν ἄκουσον τῆς δεήσεως Κόρη, ὡς Γοργοϋπήκοος φερωνύμως κληθεῖσα, σύ γάρ ὑπάρχεις πρόμαχος ἡμῶν, καί ἐν ἀνάγκαις, ἑτοίμη βοήθεια»

https://paraklisi.blogspot.com/2020/01/blog-post_73.h

12 Ἰανουαρίου. Κυριακή μετά τά Φῶτα. Τατιανῆς μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυριακῆς μετά τά Φῶτα. (Ἐφεσ. δ΄ 7 - 13).

Εφ. 4,7              Ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ.

Εφ. 4,7                      Εις τον καθένα δε από ημάς εδόθη η χάρις, τα χαρίσματα και αι δωρεαί, σύμφωνα με το μέτρον, με το οποίον δικαίως και σαφώς μοιράζει ο Χριστός τας δωρεάς του. (Ας μη υπάρχουν, λοιπόν, ζηλοφθονίαι μεταξύ σας, διότι τα χαρίσματα είναι δώρα του Θεού, δια την εξυπηρέτησιν όλων).