Γιά τήν Θεία Κοινωνία καί τόν κωρονοϊό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γιά τήν Θεία Κοινωνία καί τόν κωρονοϊό, 11-3-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

1. Εἰσαγωγικά στόν Μ. Βασίλειο - ὁ Βίος Του (Π. Χρήστου), 7-3-2020, Ἀρχ...

1. Εἰσαγωγικά στόν Μ. Βασίλειο - ὁ Βίος Του (Π. Χρήστου), 7-3-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Γιά τήν Θεία Κοινωνία καί τόν κωρονοϊό, 11-3-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

"Ἁγία Μελανία ἡ πρεσβύτερη, Μητερικόν Α΄ τόμος (Δ. Τσάμη), 11-3-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

14. Ἀγία Μελανία ἡ πρεσβύτερη, Μητερικόν Α΄ τόμος (Δ. Τσάμη), 11-3-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Λόγια τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου (π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

– Γέροντα, λένε μερικοί για την Παλαιά Διαθήκη: «Δεν πρέπει να μελετούμε την ιστορία των Εβραίων».

– Δεν είναι ιστορία των Εβραίων. Είναι η προϊστορία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν. Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ μπορεί να είναι κατά σάρκα πρόγονοι των Ισραηλιτών, αλλά κατά πνεύμα είναι δικοί μας. Αυτό το λέγει ο απόστολος Παύλος (Γαλ. 3:7-9). Και ο Κύριος είπε στους Ιουδαίους: Μη νομίζετε, ότι με το να λέτε, Πατέρα έχουμε τον Αβραάμ, έχει κάποια αξία, αφού εσείς δεν πολιτεύεσθε όπως ο Αβραάμ.

Ο Χριστιανικός λαός είναι ο κατά πνεύμα Ισραήλ. Όποιος χριστιανός μιμείται την πίστη του Αβραάμ, αυτός είναι παιδί του Αβραάμ. Και όχι οι Εβραίοι, οι οποίοι απεδοκίμασαν τον Μεσσία, στον οποίον ο Αβραάμ πίστεψε και τον προσδοκούσε. Όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης τον Μεσσία προσδοκούσαν και ο Ιακώβ και οι άλλοι Πατριάρχες. Και ο θεόπτης Μωυσής, ο οποίος είπε: «Προφήτην εκ των αδελφών σου… αναστήσει σοι Κύριος ο Θεός σοι» (Δευτ. 18:15).

Είναι, λοιπόν, κατά πνεύμα, δικοί μας πρόγονοι οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Η αντίληψη, ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι η ιστορία του εβραϊκού λαού, είναι στρεβλή. Η αλήθεια είναι, ότι πρόκειται για την προϊστορία του Χριστιανισμού. Είναι η προϊστορία του Ιδίου του Κυρίου μας.

Οι Ιουδαίοι τώρα είναι πλέον αντίχριστοι. Δεν είναι περιούσιος λαός. Εξέπεσαν. Δεν το ψάλλουμε την Πεντηκοστή; «Ιουδαίοι… απιστία νοσήσαντες θεϊκής εξέπεσον χάριτος».

Κάποια φορά στην εξομολόγηση μια μητέρα τού είπε:

– Ανησυχώ πολύ για τα παιδιά μου, μήπως πάθουν τίποτε, μήπως τους συμβεί κάτι κακό. Βάζω χίλια δυο με το μυαλό μου.

Η απάντηση του π. Επιφανίου ήλθε ταχύτατα, σε έντονο ύφος και συγχρόνως συγκλονιστική:

– Και ποιος σου είπε ότι τα παιδιά είναι δικά σου; Του Θεού είναι! Προβατάκια Του είναι και σε έχει βάλει να τα φυλάς.

Συχνά ο π. Επιφάνιος έκανε συζητήσεις με παλαιοημερολογίτες ζηλωτές. Η προσπάθειά του εκινείτο σε επίπεδο συγγραφικό, επιστολογραφικό κ.τ.λ., αλλά και σε επίπεδο συζητήσεων.

– Εσείς οι νεοημερολογίτες δεν θα πάτε στον παράδεισο, του έλεγε κάποιος φανατικός ζηλωτής.

Αρχιμανδρίτης Σάββας Αγιορείτης - Πως περνάς τον καιρό σου;

Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ ὅσιος Νικόλαος Πλανᾶς

Ο όσιος Νικόλαος Πλανάς γεννήθηκε από ευσεβείς γονείς, το 1851, στη νήσο Νάξο. Από νεοτάτης ηλικίας διακρινόταν για την απλότητα και την ευσέβειά του. Το ψωμί που του έδινε η μητέρα του το έδινε στους φτωχούς του χωριού και χάριζε ακόμη και τα ρούχα του σε άπορα παιδιά. Σε όλη του τη ζωή δεν κράτησε τίποτα για προσωπική του ικανοποίηση ή για την άνεσή του. Νυμφεύθηκε σε ηλικία δέκα επτά ετών και απέκτησε έναν γιο· η σύζυγός του όμως δεν κατανοούσε τις βαθιές πνευματικές του ανησυχίες και διαρκώς τον λοιδορούσε. Μετά από μερικά χρόνια έμεινε χήρος. Εμπιστεύθηκε τότε τον γιο του σε συγγενείς, παραχώρησε όλη την οικογενειακή κληρονομιά σε έναν πατριώτη του που πνιγόταν στα χρέη και αφοσιώθηκε ολόψυχα στην υπηρεσία του Κυρίου, εγκαταβιώνοντας μέσα στην Αθήνα ωσάν άλλος ερημίτης. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1884, αλλά σύντομα εκδιώχθηκε από τον ναό του Αγίου Παντελεήμονα, όπου είχε διορισθεί, και πήγε στο ταπεινό ναΰδριο που επονομάζεται Άγιος Ιωάννης ο Κυνηγός, ενορία αποτελούμενη από οκτώ μονάχα οικογένειες, από τις οποίες δεν ελάμβανε καμιά σχεδόν αμοιβή.

Ταπεινός και απαίδευτος ο πατήρ Νικόλαος έγινε παρά ταύτα ο πιο δημοφιλής ιερέας στην Αθήνα. Επί πενήντα δύο ολόκληρα χρόνια τελούσε καθημερινά τη θεία Λειτουργία σε διάφορους ναούς της πόλεως και προπαντός σε ερημοκκλήσια στην ύπαιθρο, συχνά μισοερειπωμένα. Και τι Λειτουργία! Έχοντας ταυτίσει την ύπαρξή του με τη ζωή της Εκκλησίας, του ήταν αδιανόητο να προσφέρει την αναίμακτη Θυσία χωρίς να τη συνοδεύει με όλες τις εκκλησιαστικές ακολουθίες, όπως αυτές τελούνται στα πιο αυστηρά μοναστήρια. Άρχιζε κατά τις οκτώ το πρωί και τελείωνε κατά τις δύο ή τρεις το μεσημέρι. Κατά τη διάρκεια της αγίας Προθέσεως μνημόνευε για δύο ή τρεις ώρες ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων γραμμένα σε αναρίθμητα χαρτάκια, προσεκτικά αραδιασμένα, που τα κουβαλούσε πάντα μαζί του.

Νέα διεθνής ἔρευνα, θανάσιμο πλῆγμα στηή μυθοπλασία τοῦ Δαρβίνου !

Στίς σελίδες τοῦ περιοδικοῦ Ἐνοριακή Εὐλογία ἔχουμε καλύψει ἐκτενῶς δύο ἐπιστημονικές μελέτες πού ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα προέρχεται ἀπό ἕνα ζευγάρι ἀνθρώπων, πού ἔζησαν στήν Ἀφρική, σύμφωνα μέ τήν ἀρχική ἐκτίμηση τῶν μελετῶν πρίν ἀπό 100.000 χρόνια, ἐκτίμηση ἡ ὁποία ἦταν ὅπως δείξαμε λανθασμένη ἀφοῦ μεταγενέστερη μελέτη ἐπανυπολόγισε τή χρονική περίοδο στά 7.000 χρόνια. 

Ὁ λόγος γίνεται γιά τήν μιτοχονδριακή Εὔα καί τόν Υ χρωμοσωμικό Ἀδάμ, ὅπως χαρακτηριστικά ἀναφέρουν οἱ συγκεκριμένες ἐργασίες, οἱ ὁποῖες ἔχουν ἐκδοθεῖ σέ ἔγκριτα διεθνῆ ἐπιστημονικά περιοδικά. Αὐτές οἱ ἐργασίες ἦρθαν νά κλονίσουν τόν ἐπιστημονικό κόσμο, ἀφοῦ τόν ἀνάγκασε νά ἀναθεωρήσει τή δογματική του στάση ἀπέναντι στήν Ἐξελικτική Θεωρία τοῦ Δαρβίνου. 

Ὅπως χαρακτηριστικά εἴχαμε ἀναφέρει, ὅταν ἡ ἐπιστήμη διεξάγεται συστηματικά, πραγματικά καί ἀμερόληπτα, τελικά ἐπιβεβαιώνει τήν Ἀλήθεια πού μᾶς δόθηκε ἀπό τό Θεό, μιά Ἀλήθεια, πού ἡ πλειοψηφία τῶν ἐπιστημόνων παραχαράζουν, θεωρῶντας την –γιά λόγους σκοπιμότητος– μονάχα ἕνα σύνολο συμβολισμῶν. 

Θά θέλαμε, γιά μιά ἀκόμα φορά, νά προσθέσουμε μιά ἐπιπλέον ἐπιστημονική μελέτη στή φαρέτρα τῆς Ἀλήθειας. Δύο ἐπιστήμονες, ὁ ἐπικεφαλῆς ἐρευνητής στό Πρόγραμμα γιά τό Ἀνθρώπινο Περιβάλλον τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Rockefeller, Mark Stoeckle καί ὁ γενετιστής τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βασιλείας, David Thaler, πρόσφατα δημοσίευσαν στό διεθνές ἐπιστημονικό περιοδικό “Ἀνθρώπινη Ἐξέλιξη” (Human Evolution) μιά ριζοσπαστική μελέτη στήν ὁποία ἀνέλυσαν 5.000.000 δείγματα ἀπό 100.000 διαφορετικά ζωικά εἴδη συμπεριλαμβανομένων καί τῶν ἀνθρώπων, μέ μιά τεχνική ἡ ὁποία ὀνομάζεται DNA Barcoding. 

Τί εἶναι ὁ ὀρθολογισμός

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο ορθολογισμός έχει πολύπλευρες συνέπειες και επιδρά παραμορφωτικά και αλλoιωτικα σε όλες τις πτυχές τις προσωπικής, οικογενειακής και κοινωνικής ζωής των χριστιανών.

Ορθολογισμός, θα μπορούσαμε να πούμε, είναι η υπερβολική εμπιστοσύνη στην λογική μας, η αναγωγή της σε υπέρτατη αυθεντία και απόλυτη αξία. Είναι αμαρτητική νοοτροπία και βιοθεωρία και όχι μια απλή αμαρτία. Είναι κατ' ουσίαν απιστία. Ο ορθολογισμός είναι η πλέον χαρακτηριστική και ύπουλη εκδήλωση της υπερηφάνειας - η οποία υποκρύπτεται κάτω από όλες τις αμαρτίες μας, υφέρπει σε κάθε μας πράξη και δηλητηριάζει όλα τα καλά έργα μας - που οδηγεί στην αυτοδικαίωση και τελικά στην αμετανοησία κλείνοντας, έτσι, την θύρα του Θείου ελέους. Η υπερηφάνεια είναι η αρχή και το τέλος όλων των κακών. Κατά τον μακαριστό Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ η υπερηφάνεια <<αποτελεί την μόνιμη απειλή της ανθρώπινης ζωής>>, <<βρίσκεται στην ρίζα όλων των τραγωδιών του ανθρωπίνου γένους>>, και αποτελεί <<την ουσία του αδη>>.

Ο υπερήφανος άνθρωπος, λαϊκός, κληρικός η μοναχός, γίνεται άτομο και μεταφέρει τον πνευματικό θάνατο και τον αδη, την κόλαση, όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και στην οικογένεια του, στο κοινόβιο του και στο περιβάλλον του.

Ο ορθολογιστής υποβάλλει την αγνή και πηγαία πίστη σε λογικές διαδικασίες ζητώντας επιχειρήματα και αποδείξεις. Πιστεύει μόνο σε ότι μπορεί να κατανοηθεί και να γίνει αποδεκτό με το μυαλό. Γι' αυτό και οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, αλλά και πολλοί χριστιανοί μας, αμφιβάλλουν η και δεν πιστεύουν στην αθανασία τις ψυχής, στην ύπαρξη της άλλης ζωής, στην ανάσταση των νεκρών, στον παράδεισο και στην κόλαση. Αρνούνται την ύπαρξη του διαβόλου, του προαιώνιου αυτού εχθρού μας. Αγνοούν ότι ο διάβολος είναι πρόσωπο, με νου και με θέληση, και ότι αυτός αποτελεί την αιτία και την πηγή του κακού, δεχόμενοι γενικά και αόριστα την ύπαρξη μόνον <<δυνάμεων του κακού>>. Αυτός είναι και ο λόγος που τους παγιδεύει και τους οδηγεί, με τόση συχνότητα και επιπολαιότητα, στους μάγους, τα μέντιουμ, τους αστρολόγους κ.λ.π., με τις γνωστές ολέθριες και εν πολλοίς ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Κόκκαλο! Τίποτα, οὐδεμία ἀπάντηση καί καμμία ἐξήγηση...

Και ενώ ο άνθρωπος όλα τα πιστεύει με καταπληκτική αφέλεια... 

Πιστεύει για παράδειγμα, ότι το νερό που πίνει στη βρύση δεν είναι δηλητηριασμένο, ώστε το πίνει χωρίς να το εξετάσει μικροβιολογικά... 

Πιστεύει και πίνει... 

Πιστεύει και τρώει... 

Πιστεύει και παίρνει το φάρμακο... 

Πιστεύει στον ιατρό και χειρουργείται... 

Πιστεύει στο αεροπλάνο και επιβιβάζεται...

Πιστεύει, ότι αυτό που θα σπείρει, σε λίγο καιρό θα το θερίσει... 

Πιστεύει στο δάσκαλο ότι β και α κάνουν βα... 

Πιστεύει στα πάντα και προχωρεί!... 

... Όταν όμως φτάσει στο θέμα της πίστεως στο Χριστό, εκεί λέει: 

- Α, αυτό άστο δεν Τον πιστεύω, αυτά είναι παραμύθια... αυτά είναι για τους αφελείς ανθρώπους! 

Διάβασε άπιστε άνθρωπε τον σοφό Σολομώντα, που σε ρωτάει:

Ὁ χλιαρός στήν πνευματική ζωή εἶναι πνευματικά νεκρός

https://www.youtube.com/watch?v=qqTt2FvL628&feature=youtu

Ὁ 3ος Ψαλμός Πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντῖνος Παπαγιάννης (†)

Ψαλμοι

Ο 3ος ψαλμός έχει επιγραφή, που μας πληροφορεί ποιος είναι ο ποιητής του και υπό ποιες συνθήκες τον έγραψε. «Ψαλμός τω Δαβίδ, οπότε απεδίδρασκεν από προσώπου Αβεσσαλώμ του υιού αυτού» (στίχ. 1). Ο γιος τού Δαβίδ Αβεσσαλώμ επαναστάτησε εναντίον του πατέρα του και συγκέντρωσε μεγάλο στρατό. Ο Δαβίδ αναγκάσθηκε να φύγη από την Ιερουσαλήμ. Ο κίνδυνος γι’ αυτόν ήταν μεγάλος.

Υπό τις συνθήκες αυτές εκφράζει με τον ψαλμό αυτόν την εμπιστοσύνη και την ελπίδα του στον Θεό. Και η ελπίδα του δεν διαψεύσθηκε. Ο στρατός του Αβεσσαλώμ νικήθηκε τελικά και ο ίδιος είχε κακό τέλος. Ο Δαβίδ όμως, σαν στοργικός πατέρας, εθρήνησε για τον θάνατο του επαναστάτου γιου του (Β’ Βασ. κεφ. ιε’-ιζ’).

Ο ψαλμός λέχθηκε το πρωί κάποιας ημέρας, όπως φαίνεται από τα λόγια «Εγώ δε εκοιμήθην και ύπνωσα· εξηγέρθην, ότι Κύριος αντιλήψεταί μου» (στίχ. 6), και γι’ αυτό στην ακολουθία του Όρθρου διαβάζεται ως πρώτος του εξαψάλμου.

Ὁ διάβολος θά σέ ἀφήσει νά....

Ο διάβολος θα σε αφήσει να εκκλησιαστείς και να πας σε προσκυνήματα... 

Θα σε αφήσει να κάνεις ελεημοσύνες και να θρέφεις χήρες και ορφανά... 

Θα σε αφήσει να ανάβεις λαμπάδες ίσα με το μπόϊ σου και τα καντήλια στα εξωκκλήσια... 

11 Μαρτίου. Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Σωφρονίου ἀρχιεπισκόπου Ἰεροσολύμων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα Τριθέκτης. (Ἡσαΐου ε΄ 16-25).

Ησ. 5,16            καὶ ὑψωθήσεται Κύριος σαβαὼθ ἐν κρίματι, καὶ ὁ Θεὸς ὁ ἅγιος δοξασθήσεται ἐν δικαιοσύνῃ.

Ησ. 5,16                    Θα υψωθή όμως και θα δοξασθή ο Κυριος των δυνάμεων με την δικαίαν αυτήν κρίσιν και τιμωρίαν· και ο Θεός ο άγιος θα υψωθή εν τη δικαιοσύνη αυτού.