Ὁ πατὴρ Γεώργιος Μεταλληνὸς μιλάει γιὰ τὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα

 

Ὁ μακαριστός πρωτοπρεσβύτερος πατὴρ Γεώργιος Μεταλληνός, ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῶν Ἀθηνῶν , μιλάει γιὰ τὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα, τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ λείψανό του εἶναι ἄφθαρτο καὶ γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου. Ἐκφωνήθηκε στὶς 11-12-1997.

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2021/12/blog-post_788.html#more

Κυριακή ΙΑ Λουκᾶ:«Ὁ ἐξαναγκασμός τῆς καθημερονότητος». π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 14, 16-24]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής ΙΑ΄ Λουκά με θέμα:

«Ο ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΟΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 16-12-2001]

(Β 449) Έκδοσις Β΄

Κάποτε ο Κύριος, αγαπητοί μου, εκλήθη σε ένα δείπνο από κάποιον Φαρισαίον. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο Κύριος είπε στον οικοδεσπότη να μην καλεί φίλους και συγγενείς στο τραπέζι του, αλλά αναγκεμένους ανθρώπους, που δεν θα είχαν τη δυνατότητα να του ανταποδώσουν την ευεργεσία. Μάλιστα προσέθεσε ο Κύριος: «Ἀνταποδοθήσεται γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων». Δηλαδή «θα έχεις την αμοιβή σου κατά την ανάσταση των νεκρών. Τώρα μην περιμένεις αμοιβή, γιατί το κάλεσμα συγγενών και φίλων δεν θα είναι τίποτε άλλο, παρά γεμάτο επαίνους: ‘’Ήταν ωραίο το φαγητό. Σε ευχαριστούμε που μας κάλεσες’’» και άλλα τέτοια. Κάποιος ανακείμενος ενθουσιάστηκε και είπε εις τον Κύριον: «Μακάριος ὃς φάγεται ἄριστον ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Θεοῦ». Δηλαδή είναι ευτυχισμένος εκείνος ο οποίος θα καθίσει στο τραπέζι της Βασιλείας του Θεού. Και τότε ο Κύριος, σαν απάντηση και εις επήκοον, μάλιστα, πάντων, είπε την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, που σήμερα ακούσαμε σαν ευαγγελική περικοπή.

Λέγει: «Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα…». Βέβαια δεν θα επαναλάβουμε την περικοπή, γιατί θα μας καταναλώσει χρόνον. Πιστεύω την προσέξατε την παραβολήν.

Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος που ἐποίησεν, έκανε δείπνον μέγα, μεγάλο δείπνο; Ο άνθρωπος της παραβολής, αγαπητοί μου, είναι ο Θεός· που στρώνει το μεγάλο δείπνο στη γη και που είναι η Βασιλεία Του. Είδατε, λέμε «Αγία Τράπεζα», «Σώμα και Αίμα Χριστού», «τά παρατιθέμενα ἐπί τῆς ἁγίας τραπέζης». Πραγματικά είναι ένα δείπνον.

Και ο «παρατιθέμενος μόσχος» που λέγει, ποιος είναι; Ή ο αμνός; Είναι η θυσία του Υιού Του, που με αυτήν βέβαια στρώνεται το τραπέζι. Είναι το δείπνον μέγα, γιατί μεγάλος είναι Εκείνος που το παραθέτει. Είπαμε, ο Θεός. Μεγάλα δε και τα παρατιθέμενα. Όπως είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Αλλά και όλα τα άλλα· η Θεία Χάρις, η άφεσις των αμαρτιών, η υιοθεσία, τα μυστήρια της Εκκλησίας, όλα που απορρέουν από αυτήν την τράπεζα, όλα είναι μεγάλα και φοβερά.

Παραβολή ὁ Φοίνικας

Παραβολή

Δίπλα στο δρόμο υπήρχε ένας φοίνικας και κάτω από αυτόν ήταν ένα αγκάθι. Οι ταξιδιώτες πέρασαν κατά μήκος του δρόμου, και ένα αγκάθι έπιασε και έξυσε τον καθένα τους. Οι ταξιδιώτες θύμωσαν και μάλωσαν το αγκάθι, λυπούμενοι που δεν θα το έβγαζε κανείς, για να μην βλάψει τους ανθρώπους.

Το αγκάθι περήφανε, σήκωσε το κεφάλι του και είπε αγέρωχα στον φοίνικα: «Τι ωφελεί το ύψος σου αν δεν είπε κανείς λέξη για σένα; Ακούς, μιλάνε μόνο για μένα; Μεγάλη είναι η δόξα μου στον κόσμο και εσύ δεν είσαι τίποτα».

Ἡ «εὐαίσθητη» ἀνθρωποφαγία

Η «ευαίσθητη» ανθρωποφαγία

Γράφει η Γιάννα Στεργίου

Αυτή την ώρα που μιλάμε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας βρίσκεται διασωληνωμένος και παλεύει για την επόμενη μέρα. Την ίδια ώρα πολλά ΜΜΕ, αυτόκλητοι υπερασπιστές του κυβερνητικού λόγου έχουν ξαμοληθεί σε μια πρωτοφανή κατασυκοφάντησή του. Γιατί ανερυθρίαστα και χωρίς ίχνος ηθικού φραγμού επιδίδονται σε έναν αγώνα ύβρεων, καταρών, χυδαιολογίας; Γιατί ο νοσηλευόμενος είναι ανεμβολίαστος.

Στην κοινωνία της ατομικής ευθύνης και της στοχοποίησης συνανθρώπων πλέον είναι επιτρεπτό να είσαι κανίβαλος. Είναι μάλλον παραπάνω από επιτρεπτό, είναι επιβεβλημένο. Η επίθεση σε ανθρώπους που χαροπαλεύουν ή πεθαίνουν από COVID-19, ενώ δεν έχουν εμβολιαστεί πηγάζει από το κυβερνητικό ιδεολόγημα την ατομικής ευθύνης που στοχοποιεί συλλήβδην τους ανεμβολίαστους ως αντικοινωνικούς εγωιστές ή ψεκασμένους. Αδυνατούν να δουν την κοινωνία συλλογικά και αλληλέγγυα, αλλά μόνο ως ατομικές συμπεριφορές και ευθύνες.

Είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι—συνειδητά ή ασύνειδα—μιας κυβέρνησης που πετά το μπαλάκι στον καθένα μας ξεχωριστά και απαλλάσσεται από την ευθύνη των 100 νεκρών την ημέρα. Κοροϊδεύουν όλη μέρα τους θρήσκους για τον ανορθολογισμό τους, ενώ την ίδια στιγμή έχουν ανάγει σε θρησκεία, όχι την επιστήμη, αλλά τον πιο γκροτέσκο επιστημονισμό, με εκπροσώπους που θυμίζουν κομματικά όργανα.

Ἕνας πραγματικός ὁδηγός πνευματικῆς προετοιμασίας πρίν ἀπό τήν ἐξομολόγηση (Ἅγιος Ἰωάννης Κρονστάνδης)

Στοχασμοὶ γιὰ ἐκείνους ποὺ ἑτοιμάζονται νὰ σταθοῦν ἐνώπιόν του Δημιουργοῦ καὶ τῆς κοινότητας τῆς Ἐκκλησίας στὸ φοβερὸ μυστήριο τῆς ἱερῆς ἐξομολόγησης, ἔτσι ὥστε νὰ λάβουν τὴν ἀνακαίνιση ἑνὸς δεύτερου βαπτίσματος.

Ἐγώ, μιὰ ἁμαρτωλὴ ψυχή, ἐξομολογοῦμαι στὸν Κύριο, Θεὸ καὶ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό, ὅλες τὶς μοχθηρὲς πράξεις ποὺ ἔχω διαπράξει διὰ ἔργου, λόγου ἢ σκέψεων ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς βάπτισής μου μέχρι καὶ τὴν παροῦσα ἡμέρα.

Δὲν ἔχω τηρήσει τὶς ὑποσχέσεις τοῦ βαπτίσματός μου, ἀλλὰ ἔχω καταντήσει τὸν ἑαυτό μου ἀνεπιθύμητο ἐνώπιόν τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ μου.

Ἔχω ἁμαρτήσει ἐνώπιόν τοῦ Κυρίου μὲ τὴν ἔλλειψη πίστης ποὺ μὲ διακρίνει καὶ μὲ τὶς ἀμφιβολίες μου σχετικὰ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ τὴν Ἁγία Ἐκκλησία μας· μὲ τὴν ἀχαριστία μου ἀπέναντί σε ὅλες τὶς μεγάλες καὶ ἀκατάπαυστες δωρεὲς τοῦ Θεοὺ καὶ ἀπέναντι στὴν μακροθυμία Του καὶ τὴν πρόνοιά Του γιὰ ἐμένα, ἕναν ἁμαρτωλό· μὲ τὴν ἔλλειψη ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ καὶ φόβου τοῦ Θεοῦ, κάτι ποὺ διαφαίνεται ἀπὸ τὴν μὴ τήρηση τῶν ἁγίων ἐντολῶν Του καὶ τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας.

Δὲν ἔχω διατηρήσει τὴν ἀγάπη στὸν Θεὸ καὶ στὸν πλησίον μου, οὔτε ὅμως ἔχω κάνει ἀρκετὲς προσπάθειες γι’ αὐτό, ἐξαιτίας τῆς ὀκνηρίας μου καὶ λόγω τῆς ἀδιαφορίας μου, νὰ μάθω τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς ἐπιταγὲς τῶν Ἁγίων Πατέρων.

Πατέρες ἤ Πατριοί

Όσα βιώνουμε σήμερα ως μέλη της ορθοδόξου (μιας και μόνης εκκλησίας) είναι πρωτοφανή σε τραγικότητα.

Δεν πιστεύουμε πια στα μάτια μας.

Δίνουν την εντύπωση πως διόλου δεν νοιάζονται για τις συνέπειες εκείνες που αναφέρει ο Χριστός για όσους σκανδαλίζουν τους «ελαχίστους αδελφούς» Του.

Παρατηρούμε ότι γίνεται αγώνας, ποιος θα προβεί σε εντυπωσιακότερες δηλώσεις προς «τέρψιν και χαράν» των πολιτικών προσώπων, και όχι μόνο, αδιαφορώντας παντελώς για την πνευματική ζημία που προκαλούν.

Ξεχνούν, ως φαίνεται, την άποψη του Μακεδονομάχου Μητροπολίτου Γερμανού Καραβαγγέλη, ότι η πολιτική είναι αισχρή και οι πολιτικοί αισχρότεροι!

Δείχνουν και δεν κρύβονται πια ότι ταυτίστηκαν μαζί τους.

Υπάρχει, ως φαίνεται, σχέση εξάρτησης, μου δίνεις - σου δίνω.

Και αυτό αδιάφορο, αν θέματα πίστεως δογματικά, που καταδεικνύουν ότι «Θεός το κινδυνεύομενον», τα αντιπαρέρχονται ως επουσιώδη και δεν τα δίδουν καμιά σημασία.

Και όμως υπήρξαν Ιεράρχες που στα 2016, με την λεγομένη οικουμενική σύνοδο του Κολυμπαρίου, είχαν το θάρρος και τόλμησαν να εκφράσουν τις αντιθέσεις τους επιδεικνύοντας ευθιξία ορθοδόξου Ιεράρχου ως όφειλαν για τα μεγάλα δογματικά θέματα που τραυματίζονταν από αυτήν την σύνοδο.

Σήμερα οι ίδιοι, κατά το λαϊκώς λεγόμενο, κατάπιαν τη γλώσσα τους.

Και αντί να τονίζουν την ανάγκη της εμμονής και παραμονής στις παραδόσεις της Αγίας Εκκλησίας μας, κατά το «στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις», όπως παραγγέλνει ο Απόστολος Παύλος, αυτοί εθελοτυφλούν στις ολοφάνερες εκτροπές από τις γραμμές των μεγάλων εκκλησιαστικών πατέρων μας εκ μέρους Πατριαρχών και άλλων Ιεραρχών των ημερών μας, χωρίς να προβαίνουν στον αναγκαίο έλεγχο.

Ἀπό τό Συναξάρι – Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Η πρωτεύουσα της Συρίας, η Δαμασκός, περιήλθε στην αραβική κυριαρχία το 635 και έγινε πρωτεύουσα του Χαλιφάτου. Οι κατακτητές καταπίεζαν πολύ τους χριστιανούς, ο Σέργιος Μονσούρ όμως, γόνος επιφανούς χριστιανικής οικογενείας της πόλεως, κατόρθωσε να αποκτήσει την εμπιστοσύνη του Άβδουλ-Μάλικ (608-705) και να γίνει γενικός επίτροπος των υποθέσεων του χριστιανικού πληθυσμού που κατέβαλλε φόρο. Ο καλός και δίκαιος αυτός άνθρωπος ήταν ο κατά σάρκα πατέρας του οσίου πατρός ημών Ιωάννου του λεγομένου «Δαμασκηνού», του μελωδικού αυτού σκεύους εκλογής του Αγίου Πνεύματος.

Ο Ιωάννης γεννήθηκε περί το 675 (ή 655) και από την παιδική του ηλικία διδάχθηκε τις μεγάλες αρετές της ελεημοσύνης και της φιλευσπλαχνίας από τον πατέρα του, ο οποίος χρησιμοποιούσε τον σημαντικό πλούτο του για την εξαγορά και την απελευθέρωση των χριστιανών αιχμαλώτων. Αργότερα, ο Ιωάννης πρόκοψε πολύ στη σοφία μαζί με τον άγιο Κοσμά [14 Οκτ.], που υιοθέτησε ο Σέργιος όταν ο άγιος έμεινε ορφανός. Οι δύο αδελφοί μυήθηκαν στη φιλοσοφία και στις θύραθεν επιστήμες από τον λόγιο μοναχό Κοσμά, που καταγόταν από την Ιταλία, και τον οποίο ο Σέργιος είχε εξαγοράσει από τους Άραβες. Η μεγάλη τους οξύνοια και η σεμνή διαγωγή των δύο νέων τούς έκαναν να προοδεύσουν γρήγορα και να διακριθούν ιδιαίτερα στην τέχνη της ποιήσεως και της μουσικής και, μετά από πολλά χρόνια, ο διδάσκαλός τους Κοσμάς, αναγνωρίζοντας ότι δεν έχει τίποτε άλλο πλέον να τους διδάξει, ζήτησε από τον πατέρα τους την άδεια να αποσυρθεί για να τελειώσει τον βίο του στην περίφημη Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου [5 Δεκ.].

Μέ τόν παπισμό δέν μπορῶ νά μιλήσω, διότι....

""Μέ τόν παπισμό δέν μπορῶ νά μιλήσω, διότι ὁ παπισμός μοῦ δίνει ἀλλοτριωμένη πίστη, μοῦ δίνει Χριστό πού δέν ὑπάρχει, μοῦ δίνει τόν Ἀντίχριστο.""(Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι)

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/12/blog-post_19.html

13 Δεκεμβρίου. Εὐστρατίου, Αὐξεντίου, Εὐγενίου, Μαρδαρίου καὶ Ὀρέστου τῶν μαρτύρων (δ' αἱ), Λουκίας μάρτυρος (+304). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτ. κς´ ἑβδ. ἐπιστ. (Α´ Τιμ. α´ 1-7).

Α Τιμ. 1,1           Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ κατ᾿ ἐπιταγὴν Θεοῦ σωτῆρος ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς ἐλπίδος ἡμῶν,

Α Τιμ. 1,1                   Εγώ ο Παύλος, απόστολος του Ιησού Χριστού κατόπιν προσταγής του Θεού, του Σωτήρος μας, και του Κυρίου Ιησού Χριστού, που είνα η ελπίδα μας,