Εἶναι ἀσυμβίβαστο στόν μετανοοῦντα νά ὑψηλοφρονεῖ, Ἀββᾶ Μᾶρκου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_325. Είναι ασυμβίβαστο στον μετανοούντα να υψηλοφρονεί, Αββα Μάρκου - Τά 226 κεφάλαια περί αυτών που νομίζουν ότι από τα έργα τους δικαιώνονται, Φιλοκαλία τόμος Α', 8-4-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Πειρασμοί- αἰτία, ὡφέλεια καί διαφορά, Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις ΛΓ', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

  Πειρασμοί- αιτία, ωφέλεια και διαφορά, Εὐεργετινός Γ΄ τόμος- Ὑπόθεσις ΛΓ', 9-4-2022, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 9-4-2022

https://youtu.be/Y28fO0oFN08

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 9-4-2022

Κυριακή Ε Νηστειῶν. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τό αἴτημα τῶν ὑιῶν τοῦ Ζεβεδαίου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ [:Ματθ.20,20-28]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΤΟΥ ΖΕΒΕΔΑΙΟΥ

Σε τόσο μεγάλο βαθμό έφθασε η αδυναμία των μαθητών να αντιληφθούν καθαρά τα λόγια του Κυρίου για το επικείμενο Πάθος και την Ανάστασή Του, ώστε ευθύς αμέσως να Τον πλησιάσουν οι υιοί του Ζεβεδαίου και να συζητήσουν μαζί Του για την πρωτοκαθεδρία που θα ήθελαν να τους παραχωρήσει στο μέλλον· διότι, όπως αναφέρει ο ευαγγελιστής Μάρκος, είπαν τότε στον Κύριο: «Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου(:Όταν έλθεις στη δόξα σου και ανεβείς στον επίγειο βασιλικό θρόνο του Δαβίδ, βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στ’ αριστερά σου)»[Μάρκ.10,37].

Πώς τότε λοιπόν ο ευαγγελιστής Ματθαίος λέγει ότι πλησίασε τον Κύριο η μητέρα τους και το ζήτησε αυτό και όχι οι ίδιοι οι μαθητές; «Τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν υἱῶν αὐτῆς προσκυνοῦσα καὶ αἰτοῦσά τι παρ᾿ αὐτοῦ(: Τότε Τον πλησίασε η μητέρα των παιδιών του Ζεβεδαίου με τους γιους της, η οποία Τον προσκύνησε και έδειξε ότι σκόπευε να Του ζητήσει κάτι)»[Ματθ.20,20]. Φυσικό ήταν και τα δύο να συνέβησαν· διότι παρέλαβαν τη μητέρα τους, με σκοπό να μεγαλώσουν την παράκλησή τους, και κατ’ αυτόν τον τρόπο να συγκινήσουν τον Χριστό. Το ότι λοιπόν είναι αληθινό αυτό που είπα και ότι η παράκληση ήταν μάλλον δική τους, αλλά παρουσιάζουν από ντροπή τη μητέρα τους, πρόσεξε πως ο Χριστός απευθύνει προς αυτούς τον λόγο. Καλύτερα όμως ας προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε κατά πρώτον τι είναι αυτό που ζητούν, με ποια διάθεση το ζητούν και τι ήταν εκείνο που τους οδήγησε να ενεργήσουν κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Από τι λοιπόν παρακινούμενοι έφθασαν σε αυτήν την ενέργειά τους; Έβλεπαν ότι έχαιραν εκτιμήσεως εκ μέρους των άλλων ανθρώπων και ήλπισαν ότι εξαιτίας αυτού θα επιτύχουν να εκπληρωθεί και αυτή η αίτησή τους. Αλλά τι τέλος πάντων είναι αυτό το οποίο ζητούν; Άκουσε άλλον ευαγγελιστή, τον Λουκά, ο οποίος αποκαλύπτει αυτό πολύ καθαρά.

Βίος τῆς Ἁγίας Θεοδώρας τῆς ἐν Θεσσαλονίκη

Βίος της Αγίας Θεοδώρας της εν Θεσσαλονίκη

Ομιλία του π.Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου με αφορμή το Συναξάρι της Αγίας Θεοδώρας : εδώ

Θεσσαλονίκη, σχοῦσα καλὰ μυρία,

Καὶ Θεοδώραν πλοῦτον ἄσυλον φέρεις.

Η οσία Θεοδώρα γεννήθηκε στην Αίγινα το έτος 812 από ευσεβείς γονείς, τον Αντώνιο, ο οποίος ήταν ιερέας, και την Χρυσάνθη. Η μητέρα της πέθανε κατά τον τοκετό αφήνοντας την Θεοδώρα ορφανή. Ο Αντώνιος, μετά τον αιφνίδιο θάνατο της συζύγου του, αποφάσισε να ακολουθήσει ερημητικό βίο. Γι’ αυτό εμπιστεύθηκε την μικρή Θεοδώρα σε μια ευσεβή συγγενή του, δίνοντάς της το όνομα Αγάπη. Η Θεοδώρα είχε ακόμη δύο αδέλφια, μια μοναχή κι έναν αδελφό διάκονο.

Ενώ ήταν ακόμη επτά ετών, σύμφωνα με την νομοθεσία που ίσχυε εκείνη την εποχή, ο πατέρας της την μνήστευσε με έναν πλούσιο και σώφρονα άνδρα. Βρισκόμαστε στην περίοδο της εικονομαχίας, οπότε μνημονεύονται επιδρομές των Σαρακηνών πειρατών της Κρήτης στο Σαρωνικό κόλπο. Η Αίγινα λεηλατείται και η οσία με τον σύζυγό της αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για ασφάλεια στην Θεσσαλονίκη. Εκεί αποκτούν τρία παιδιά, από τα οποία τα δύο πέθαναν. Η οσία με τον σύζυγό της αποφασίζουν να προσφέρουν το μοναδικό τους παιδί στον Θεό και για τον λόγο αυτό το οδηγούν σε ηλικία μόλις έξι ετών στην μονή του Ευαγγελιστού Λουκά. Εκεί η μικρή κόρη της οσίας έλαβε το αγγελικό σχήμα και το όνομα Θεοπίστη.

Λίγο μετά την μοναστική αφιέρωση της Θεοπίστης, πέθανε και ο σύζυγος της Θεοδώρας. Το νέο τραγικό συμβάν δεν κατέβαλε την πίστη της. Τελεί το τριήμερο και εννιαήμερο μνημόσυνο του συζύγου της και αμέσως μετά, διαμοιράζοντας το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της στους φτωχούς, καταφεύγει στην Ι. Μονή του αγίου Στεφάνου, όπου ηγουμένευε η ομολογήτρια Άννα. Σε ηλικία εικοσιπέντε ετών δίνει τις μοναχικές υποσχέσεις, λαμβάνοντας το όνομα Θεοδώρα.

Η Θεοδώρα έζησε στο κοινόβιο του πρωτομάρτυρος αγίου Στεφάνου πενήντα πέντε χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα ο ενάρετος βίος της υπήρξε υπόδειγμα μοναχικής βιοτής. Κάποτε η οσία νικήθηκε προσωρινά απὸ τον διάβολο συμπεριφερόμενη προς τη Θεοπίστη ως μάνα κι όχι ως αδελφή της μονής, φροντίζοντάς την καθημερινά. Μόλις το αντιλήφθηκε αυτό η ηγουμένη Άννα έθεσε και στις δύο επιτίμιο από εκείνη την στιγμή να μην ανταλλάξουν ούτε μία λέξη μεταξύ τους. Δεκαπέντε χρόνια χωρίς να δίνουν σημασία η μία στην άλλη εφάρμοσαν αυστηρά την εντολή της ηγουμένης. Το επιτίμιο λύθηκε μόλις πέρασαν δεκαπέντε χρόνια επειδή αρρώστησε η οσία Θεοδώρα και όλες οι αδελφές παρακάλεσαν την γερόντισσα γι’ αυτό.

Κυριακή Ε νηστειῶν. «Ἡ ἀξία τῆς προφητείας», π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-3-1988]

(Β193)

Το τέλος, αγαπητοί μου, της επιγείου ζωής και δράσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι κοντά. Ήδη οι εχθροί Του έχουν δείξει φανερά πια τις διαθέσεις τους τις φονικές. Και ο Κύριος γνωρίζει πλέον ποια είναι η πορεία. Εξάλλου γι' αυτήν την πορεία ήλθε εις τον κόσμον αυτόν. Την πορείαν της θυσίας.

Ο Κύριος όμως, λίγο πριν το πάθος Του, που το γνωρίζει πολύ καλά, αποκαλύπτει τα πάντα εις τους μαθητάς Του, το τι επρόκειτο να συμβεί. Δηλαδή προφητεύει το άμεσο μέλλον, που αφορά στο πρόσωπό Του. Ας δούμε όμως το ιερόν κείμενο στην απόδοσή του· σε μία του απόδοση: «Ανηφόριζαν προς τα Ιεροσόλυμα και ο Ιησούς προχωρούσε μπροστά από τους μαθητάς Του, που ήσαν γεμάτοι από δέος. Τον ακολουθούσαν, αλλά είχαν φόβο, τόσο δια τον Ιησούν, όσο και δια τον εαυτόν τους, το τι τους περίμενε στην πόλη. Τότε, εκάλεσε κοντά Του τους δώδεκα και άρχισε να τους λέγει για όσα επρόκειτο να τους συμβούν. ‘’Δηλαδή, να, τους έλεγε, αναβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου, δηλαδή Εγώ ο Μεσσίας, θα παραδοθεί στους αρχιερείς και στους γραμματείς, που θα Τον καταδικάσουν σε θάνατον και θα Τον παραδώσουν στους ειδωλολάτρας. Θα Τον περιγελάσουν, θα Τον μαστιγώσουν, θα Τον φτύσουν και θα Τον θανατώσουν. Ύστερα όμως από τρεις ημέρες, θα αναστηθεί’’».

Τίθεται όμως εύλογο το ερώτημα: Γιατί ο Κύριος αποκαλύπτει αυτό το άμεσο μέλλον; Τόσο άμεσο, που ήταν θέμα ημερών· διότι ήτο η τρίτη πρόρρησις του Κυρίου αυτή. Είχαν προηγηθεί άλλες δύο προρρήσεις του Κυρίου, προφητείες, για το ίδιο θέμα. Αυτή λοιπόν είναι η τρίτη πρόρρησις. Και είναι επί θύραις του μαρτυρίου Του. Γιατί λοιπόν ο Κύριος αποκαλύπτει αυτό το άμεσο μέλλον; Δεν θα εθορυβούντο οι μαθηταί ακούγοντάς το εκ των προτέρων; Δηλαδή τι σκοπό θα μπορούσε να εξυπηρετήσει μία τέτοια προφητεία; Κι αν ακόμη αν θέλετε, και ποια είναι η αξία μιας τέτοιας προφητείας; Αυτό το θέμα θα δούμε, αγαπητοί μου.

Καταρχάς να δούμε ποιο είναι το πρόσωπον που προφητεύει. Εν προκειμένω, είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς προεφητεύθη από όλους τους προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης. Οι προφητείες όλων των προφητών συγκλίνουν μόνον σε ένα πρόσωπον. Το πρόσωπον το δικό Του. Όταν ο Κύριος προφητεύει, ουσιαστικά, αναγνωρίζει σε όλους τους παλαιούς προφήτας, τους επικυρώνει, τους επαληθεύει, τους ανανεώνει ό,τι εκείνοι είπαν, με τη βασική όμως θέση ότι αυτό το πρόσωπο, είναι το πρόσωπο το δικό Του. Εκείνοι ωμίλουν και έλεγαν για ένα πρόσωπο. Ο Κύριος τούς επικυρώνει, όπως σας είπα, λέγοντας τώρα ότι «το πρόσωπον αυτό είμαι Εγώ». Συνεπώς είναι προφήτης, όπως και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι προφήτης και μάλιστα ο μέγιστος των προφητών. Ξέρετε, δεν έγραψε τίποτα ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Μόνο μία κίνηση έκανε. Εμαρτύρησε περί του Ιησού. «Είναι Αυτός». Διότι, μεταξύ του να πεις για κάποιο πρόσωπο και να δείξεις αυτό το πρόσωπο, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη διαφορά. Και το να δείξεις το πρόσωπο, αν δεν είσαι αληθινός προφήτης, δεν μπορείς ποτέ αυτό να το κάνεις. Έτσι, ο Ιωάννης είναι ο μείζων των προφητών, σε αυτό το σημείο. Και ο Κύριος ταυτίζει τώρα το πρόσωπο του Μεσσίου των προφητών, με το πρόσωπό Του: «Ἐγώ εἰμί». Είμαι Εγώ.

Κυριακή Ε Νηστειῶν. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ [:Εβρ.9,11-14]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου(:Ο Χριστός ήλθε ως αρχιερέας των μελλοντικών αγαθών, των αγαθών δηλαδή της Καινής Διαθήκης. Και εισήλθε στα επουράνια Άγια των Αγίων μέσα από μία ανώτερη και τελειότερη σκηνή, που δεν κατασκευάστηκε από χέρια ανθρώπων. Δηλαδή δεν εισήλθε μέσα από μία επίγεια σκηνή, όπως ήταν η Σκηνή του Μαρτυρίου, αλλά δεδομένου ότι το σώμα Του ήταν η σκηνή και κατοικία του Θεού Λόγου, ασυγκρίτως ανώτερη και τελειότερη, εισήλθε μέσα από τη σκηνή αυτή του σώματός Του)»[Εβρ.9,11].

Εδώ ως «μείζονα καί τελειοτέραν σκηνήν» εννοεί τη σάρκα. Και σωστά την ονόμασε και «ανώτερη» και «τελειότερη», εφόσον σε αυτήν κατοικεί ο Θεός Λόγος και όλη η ενέργεια του Πνεύματος· γιατί «οὐ γὰρ ἐκ μέτρου δίδωσιν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα(:και τα διδάσκει αυτά αλάνθαστα, διότι ο Θεός δεν Του έδωσε το Άγιο Πνεύμα όπως κάποτε στους προφήτες περιορισμένα και σε ορισμένες στιγμές της ζωής τους, αλλά Του το έδωσε ολοκληρωτικά, αδιάκοπα και απεριόριστα· και συνεπώς Αυτός κατέχει την πλήρη και απόλυτη θεϊκή αποκάλυψη και διδάσκει με ακρίβεια τη διδασκαλία του Θεού)»[Ιω.3,34]· ή το λέγει επειδή είναι τελειότερη, αφού είναι ακατάληπτη, και κατορθώνει μεγαλύτερα.

«Τοῦτ' ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως(:Ακριβώς μάλιστα το σώμα Του αυτό, επειδή συνελήφθη εκ Πνεύματος Αγίου, δεν προερχόταν από την κτίση αυτή, αλλά από νέα πνευματική κτίση)»[Εβρ.9,11]. Να πώς εισήλθε από σκηνή που είναι ανώτερη· γιατί δεν θα ήταν κατασκευασμένη από το Άγιο Πνεύμα, αν την κατασκεύασε άνθρωπος. «Ἒστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως(: Δεν προέρχεται από αυτόν τον κόσμο)»· δηλαδή δεν είναι από αυτά τα κτίσματα, αλλά από τον πνευματικό κόσμο· γιατί έχει κατασκευαστεί από το άγιο Πνεύμα. Βλέπεις πώς ονομάζει το σώμα, και «σκηνή» και «κατασκεύασμα» και «ουρανό»; «Εισήλθε στα επουράνια Άγια των Αγίων», λέγει, «διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς(:μέσα από μία ανώτερη και τελειότερη σκηνή)»· έπειτα, «διὰ τοῦ καταπετάσματος, τοῦτ᾿ ἔστι τῆς σαρκὸς αὐτοῦ(:αφού πρώτος Αυτός εισήλθε μέσα από το καταπέτασμα, δηλαδή με τη σάρκα Του και το αίμα Του)»[Εβρ.10,20] δια του καταπετάσματος, δηλαδή της σάρκας Αυτού· και πάλι: «Εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος(:Πιο μέσα από το καταπέτασμα της σκηνής)»[Εβρ.6,19]· και πάλι: «εἰσερχομένην εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων(: που εισέρχεται στα Άγια των αγίων)», για να παρουσιαστεί μπροστά στον Θεό.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ε νηστειῶν. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Προς Εβραίους, κεφ. Θ΄, εδάφια 11-14

11 Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ' ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, 12 οὐδὲ δι' αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος 13 Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα 14 πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

11 Αντίθετα ο Χριστός ήλθε ως αρχιερέας των μελλοντικών αγαθών, των αγαθών δηλαδή της Καινής Διαθήκης. Και εισήλθε στα επουράνια Άγια των Αγίων μέσα από μία ανώτερη και τελειότερη σκηνή, που δεν κατασκευάστηκε από χέρια ανθρώπων. Δηλαδή δεν εισήλθε μέσα από μία επίγεια σκηνή, όπως ήταν η Σκηνή του Μαρτυρίου, αλλά δεδομένου ότι το σώμα Του ήταν η σκηνή και κατοικία του Θεού Λόγου, ασυγκρίτως ανώτερη και τελειότερη, εισήλθε μέσα από τη σκηνή αυτή του σώματός Του.

Ἅγιος Νεκτάριος: "Τό μυστήριο τῆς Θείας Μετάληψης ὑπερβαίνει ὅλους τούς νόμους τῆς φύσης"

Ἁγ. Νεκταρίου Πενταπόλεως, γιά τό μέγεθος καί τήν ἀξία τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας

Τὸ παραδοθὲν παρὰ τοῦ Κυρίου μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι τὸ ἀνώτερο ὅλων τῶν μυστηρίων.

Εἶναι τὸ θαυμασιότερον τῶν θαυμάτων ἀπὸ ὅσα ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ ἔκανε.

Εἶναι τὸ ὑψηλότερο ἀπὸ ὅσα ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ ἐπινόησε.

Εἶναι τὸ τιμιώτερο ἀπὸ ὅλα τὰ χαρίσματα ποὺ χάρισε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 9-3-2022

https://youtu.be/UOlRhfegLmw

Συν Θεω ζωντανή μετάδοση τώρα: ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 9-3-2022

Ἀρχιερεῖς ὁδεύουν πρός τό μαρτύριο (1821)

Ο άγιος ιερομάρτυς Ευγένιος Καραβίας, μητροπολίτης Αγχιάλου, ο εξ Ιθάκης, εμψυχώνει και προτρέπει προς το μαρτύριο τους συγκρατούμενούς του αρχιερείς στις φυλακές Μποσταντζή στην Κωνσταντινούπολη ( + 10 Απριλίου 1821 )

Ο συγκεκριμένος πίνακας κοσμεί την Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

https://proskynitis.blogspot.com/2022/04/1821.html

9 Ἀπριλίου. Σάββατον τοῦ Ἀκαθίστου. Εὐψυχίου μάρτυρος (†362). Βαδίμου ἱερομάρτυρος, τῶν ἐν Περσίδι μαρτύρων (†364). Τῷ αὐτῷ Σαββάτῳ, Παναγίας τῆς Θεοσκεπάστου ἐν Ἄνδρῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς Θεοτόκου, Νοεμ. 21 (Ἑβρ. θ΄ 1-7).

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.