Ἠ ταπεινοφροσύνη. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 

Γιατί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ ἀληθινή Α'- Ἁγ. Νικοδήμου, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Γιατί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ ἀληθινή Α'- Τό ἁγιο περιεχόμενο, ἡ διάδοση της, οἱ προφητεῖες, τά θαύματα, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 8η- Περί τῶν θεολογικῶν ἀρετῶν δηλ. πίστεως, ἐλπίδος καί  ἀγάπης, 31-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

Οἱ κακές συνήθειες καί ἕξεις Β'- Νηστεία καί ἐγκράτεια, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Οἱ κακές συνήθειες καί ἕξεις Β'- Νηστεία καί ἐγκράτεια, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 7η- Περί του πώς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τίς κακές συνήθειες, 30-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

Οἱ κακές συνήθειες καί ἕξεις Α'-Προσευχή καί ποιά ἡ ποιότητα τῆς, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου

 ΚΗΡΥΓΜΑ_Οἱ κακές συνήθειες καί ἕξεις Α'-Προσευχή καί ποιά  ἡ ποιότητα τῆς, Ἁγ. Νικοδήμου-Πνευματικά γυμνάσματα, Ἐξέτασις 7η- Περί του πώς πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε τίς κακές συνήθειες, 29-5-2023, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορειτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ἅγιος Παΐσιος: Σεβασμός τῶν παιδιῶν πρός τούς γονεῖς καί τούς μεγαλυτέρους

Τὸ παιδί, ὅταν εἶναι μικρό, δὲν κάνει τίποτε, καὶ οἱ γονεῖς του τὸ φροντίζουν γιὰ τὸ φαγητό του, γιὰ τὸ ντύσιμό του κ.λπ. Τὸ βοηθοῦν ἀπὸ ἀγάπη, χωρὶς αὐτὸ νὰ κοπιάζη. Αὐτὸ μόνον καμμιὰ δουλίτσα κάνει. Καὶ μήπως ἔτσι ξεπληρώνει τὸν κόπο ἢ τὰ ἔξοδα ποὺ κάνουν οἱ γονεῖς γι᾿ αὐτό; Ἀλλά, ὅταν τὸ παιδὶ μεγαλώση καὶ δὲν καταλαβαίνη τί τοῦ πρόσφεραν οἱ γονεῖς του, αὐτὸ εἶναι πολὺ βαρύ!

Παλιὰ οἱ γονεῖς ἔδερναν τὸ παιδὶ καὶ ἐκεῖνο τὸ δεχόταν χωρὶς λογισμούς. Πολλὲς φορὲς οὔτε καταλάβαινε γιατί τὸ ἔδερναν. Σήμερα τὰ παιδιὰ εἶναι ὅλο «γιατί καὶ γιατί;» καὶ ἀντιλογία. Δὲν ἔχουν ἁπλότητα. Ὅλα τὰ περνᾶνε ἀπὸ τὸ κόσκινο. Δὲν ἔρχεται ὅμως ἔτσι ἡ θεία Χάρις. Ὅταν τὸ παιδὶ δὲν νιώθη τὸν πατέρα του ὡς πατέρα καὶ δὲν δέχεται τὴν παιδαγωγία τοῦ πατέρα, εἶναι νόθο παιδί. Μερικὰ παιδιά, ἂν τοὺς κάνουν οἱ γονεῖς μιὰ μικρὴ παρατήρηση, «θὰ κόψω τὶς φλέβες», λένε ἀμέσως. Τί νὰ τὰ κάνουν τότε καὶ οἱ γονεῖς; Ὑποχωροῦν, καὶ τελικὰ τὰ παιδιὰ καταστρέφονται.

Τὸ παιδὶ πρέπει νὰ καταλάβη ὅτι, ἐὰν οἱ γονεῖς καμμιὰ φορὰ τοῦ δίνουν κανένα σκαμπίλι, δὲν τὸ κάνουν ἀπὸ κακότητα, ἀλλὰ ἀπὸ ἀγάπη, γιὰ νὰ διορθωθῆ, νὰ γίνη καλύτερο καὶ νὰ χαίρεται ἀργότερα.

Ὁσία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης: Εἶδα στόν Ἅδη τί γίνεται… Νά μήν πάει κανείς οὔτε δευτερόλεπτο…

«… Η μικρή μου πείρα με έμαθε ότι η καρδιά είναι αυτό που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα άλλα δημιουργήματα. Όχι το μυαλό. Αυτό κατευθύνεται από την καρδιά. Η καρδιά δίνει ζωή στο σώμα. Η καρδιά όμως μας φέρνει και σε επαφή με τον Θεό. Ένας άλλος άνθρωπος κρύβεται μέσα στην καρδιά. Έχει δικά του μηχανήματα. Μάτια, αυτιά, γλώσσα ακόμη και γεύση… Τον ανακαλύπτεις με το κλάμα, την μετάνοια, την επίκληση του Χριστού. Από εκεί μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τα θεϊκά από τα κακά. Έχει χάος η καρδιά. Άλλοι το θένε (θέλουν) σκοτεινό. Άλλοι το κάνουνε πάμφωτο. Ναι! Πάμφωτο! Η μεγαλύτερη απόσταση δεν είναι από το ένα άκρο της γης στο άλλο. Είναι να κατέβει το μάτι το από μέσα (το εσωτερικό, ο νους) από την κεφαλή στην καρδιά.

Πιο μεγάλο ύψος από το φεγγάρι μέχρι την γη! Από εκεί μέσα βλέπεις τα επουράνια! Και τα καταχθόνια! Είδα στον Άδη τί γίνεται… Να μην πάει κανείς ούτε δευτερόλεπτο… Είδα χωριανούς μου… Δεν φανέρωσα σε κανένα αυτούς που είδα… Μετά άναβα κεριά, έκανα προσευχή. Άρχισαν να χοροπηδούν οι καημένοι. Εκεί είναι οι αιρετικοί. Οι μάγοι, οι μάγισσες! Να ξέρανε τί τους περιμένει αυτούς! Καλύτερα να μην είχανε γεννηθεί… Οι ασεβείς ιερωμένοι… Ώ τους κακομοίρηδες… Οι βλάσφημοι, οι κακούργοι, οι μαγαρισμένοι στο σώμα, οι άτιμοι (μοιχοί), πόρνοι, προπαντός οι ασερνικοκοίτες! Αφόρητα βάσανα! Τώρα τα κάνουνε και οι παντρεμένοι αυτά… Φρίκη! Φρίκη!

Ἰωάννης Λίτινας: Ὁ Ἐσταυρωμένος στό Ἱερό Βῆμα (α)

μελέτημα περί τῆς ἐπιχειρούμενης ἀποβολῆς Του

Γράφει ὁ Ἰωάννης Λίτινας

Ἀνέστησαν γάρ τινες λέγοντες, ὡς οὐ δεῖ εἰκονίζειν καὶ προτιθέναι εἰς θεωρίαν καὶ δόξαν καὶ θαῦμα καὶ ζῆλον τὰ τοῦ Χριστοῦ σωτήρια θαύματά τε καὶ Πάθη καὶ τὰς τῶν ἁγίων ἀνδραγαθίας κατὰ τοῦ Διαβόλου. Καὶ τίς ἔχων γνῶσιν θείαν καὶ σύνεσιν πνευματικὴν οὐκ ἐπιγινώσκει, ὅτι ὑποβολὴ τοῦ Διαβόλου ἐστίν;[1] Ἰωάννης Δαμασκηνός

Προλεγόμενα

Ὁ Ἐσταυρωμένος ὡς ἀποσπώμενη καὶ διακριτὴ μορφὴ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ εἰσήχθη στὴν Ἑλλάδα, σύμφωνα μὲ τὸν καθηγητὴ λειτουργιολόγο Ι. Φουντούλη[2], ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας μὲ πρωτοβουλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου περὶ τὰ μέσα τοῦ 19ου αἰῶνος[3], θέλοντας νὰ μιμηθῆ κυρίως τὴν πράξη τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς, ἡ ὁποία πολὺ παραστατικὰ ἐξεικονίζει τὰ σχετικὰ γεγονότα τῶν παθῶν τοῦ Χριστοῦ κατὰ τὶς τελετὲς τῆς Σταυρώσεως καὶ Ἀποκαθηλώσεως. Γενομένη προσφιλὴς στὸν κλῆρο καὶ τὸν λαό, γρήγορα διαδόθηκε καὶ στὶς λοιπὲς περιοχὲς στὴν Ἑλλάδα. Στὴν Ἀντιόχεια ἡ τελετὴ τῆς Ἀποκαθήλωσης τοῦ Ἐσταυρωμένου ὑφίστατο «ἀπὸ πολὺ παλαιὰ» καὶ μάλιστα -ὅπως σημειώνει ὁ ἴδιος καθηγητὴς- τὰ χέρια τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι κατεσκευασμένα μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ διπλωθοῦν πρὸς τὰ κάτω κατὰ τὴν Ἀποκαθήλωση[4].

Ἡ ἀρχαιολογικὴ ἔρευνα, ὡστόσο, χρονολογεῖ τὴν σημερινὴ διάταξη τῶν Παθῶν (Ἔξοδος Σταυροῦ, Ἀποκαθήλωση, Ἐπιτάφιος) καὶ τὸν Ἐσταυρωμένο στὸ Ἱερὸ Βῆμα ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 15ου αἰ. ἕως τὰ μέσα τοῦ 16ου αἰ.[5] Σὲ κάποιες περιοχὲς στὸν τόπο μας, ἔχει διατηρηθῆ ἁγιογραφημένη ἡ μορφὴ τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ -ὅπως παρατηρεῖται στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ στοὺς Ἁγίους Τόπους- ἢ εἶναι ξεχωριστή μὲν ἀλλὰ τοποθετημένη χωρὶς τὴν δυνατότητα ἀπόσπασης ἀπὸ αὐτόν. Ὁ Ἐσταυρωμένος μετὰ τὴν ἀναστάσιμη περίοδο, ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἴδιος καθηγητής, «καθηλοῦται καὶ πάλι καὶ καταλαμβάνει τὴν συνήθη θέσι πίσω ἀπὸ τὴν ἁγία τράπεζα ἢ στὸ βάθος τῆς ἁψῖδος».[6]

Ἀκολούθως, ἀφοῦ παρουσιάσουμε πρωτίστως στοιχεῖα τινὰ ἀπὸ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων γιὰ τὴν σημασία τοῦ Ἐσταυρωμένου στὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, ἐξετάζουμε ἐν συνεχεία τὴν ἐπιχειρούμενη, ἐσχάτως, ἀποβολὴ Του ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα ὑπὸ τὰ προσχήματα ποὺ τὴν ὑποστηρίζουν.

1. Ἡ σημασία τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου στὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ Ὀρθοδόξου πιστοῦ.

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μρκ. 8,34). Πάνω σὲ αὐτὴ τὴν ζωτικὴ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, οἱ πιστοὶ ὅλων τῶν αἰώνων στήριξαν τὴν πνευματικὴ τους ζωή, ὑπέμειναν τὶς θλίψεις, τοὺς παντοειδεῖς διωγμοὺς καὶ προτίμησαν νὰ φέρουν «τὸν ὀνειδισμόν αὐτοῦ» (Ἑβρ. 13, 13) παρὰ τὴν κοσμικὴ ἄνεση, ἀσφάλεια, ἀναγνώριση καὶ τιμή.

«Ἄν ἦταν στήν ἐξουσία σας δέν θα ἀφήνατε ἄθικτο μήτε τό σάκκο τοῦ Διογένη...»

(Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - «πρὸς τοὺς πολιτευομένους» - Ἐπιστολὴ 98)

Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Στὴ μεστὴ (μικρὴ) αὐτὴ ἐπιστολή του ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στηλιτεύει καὶ ἐλέγχει τίς ἀπληστίες τῶν πολιτικῶν, ὡς ἔκπτωση τοῦ ρόλου τῆς ἀνθρώπινης ἐξουσίας.

Ἀποδοκιμάζει τὴν πολιτικὴ συμπεριφορὰ τῆς (τότε) ἐξουσίας ἔναντι τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, εἰς βάρος αὐτῶν ποὺ εὑρίσκοντο στὶς χαμηλὲς βαθμίδες τοῦ κοινωνικοῦ συστήματος, ὅπως αὐτὸ εἶχε θεμελιωθεῖ - δημιουργηθεῖ ἀπὸ τοὺς ἐξουσιαστὲς (ἄρχουσα τάξη).

Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει, γιὰ τὸ κοινωνικὸ δεδομένο τῆς πολιτικῆς, σύγχρονο γι᾿ αὐτόν:

«Ὑμεῖς μοι δοκεῖτε, μηδ᾿ ἄν τῆς Διογένους πήρας, εἰ καθ᾿ ὑμᾶς ἦν, ἀποσχέσθαι τοῦ Σινωπέως, ἀλλὰ κακείνω τὰς χεῖρας ἐπιβαλεῖν, τέχνην ἐπικαλοῦντες αὐτῷ, τὸν τρίβωνα καὶ τὴν βακτηρίαν καὶ αὐτὸ τὸ κεκτῆσθαι, μηδὲν ἐκ φιλοσοφίας, ἄλλοτε δὲ ἄλλη θύρα προσφοιτὰν εἰκῇ διαζώντα καὶ ὅθεν ἔτυχεν».

Ἑρμηνεία: «Μοῦ φαίνεται ὅτι ἂν ἦταν στὴν ἐξουσία σας δὲ θὰ ἀφήνατε ἄθικτο μήτε τὸ σάκκο τοῦ Διογένη τοῦ Σινωπέα, ἀλλὰ θ᾿ ἁπλώνατε χέρι καὶ σ᾿ ἐκεῖνον, ὀνειδίζοντας τὴν τέχνη του, τὴν τριμμένη χλαίνα καὶ τὴ βακτηρία καὶ ὅτι δὲν ἀπόχτησε τίποτα ἀπὸ τὴ φιλοσοφία κι ὅτι κάθε φορὰ χτυπᾷ καὶ διαφορετικὴ πόρτα ζῶντας ὅπως τύχει, χωρὶς συγκεκριμένο σκοπό».

Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη οἱ ἄνθρωποι ἐξαντλοῦσαν τὴν ἐνεργητικότητά τους γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν ἴσα - ἴσα τὰ ἀπαραίτητα τῆς ζωῆς, ὡς ἀσφάλεια, στέγη, τροφή, οἰκογένεια καὶ αὐτοέκφραση.

Ὁ Διογένης ὁ Κυνικὸς Φιλόσοφος, ὁ Σινωπέας, ὡς σημαντικὸς ἐκπρόσωπος τῆς Κυνικῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς, ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Σινώπη τοῦ Πόντου, πίστευε ὅτι ἡ εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου βρίσκεται στὴν αὐτάρκεια, στὴ λιτότητα, στὴν αὐτογνωσία καὶ στὴν ἄσκηση.

Δέν ξεχνοῦμε ὅσους πολέμησαν τά ὀρθόδοξα Θρησκευτικά (Α΄Μέρος)

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ

Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων

Δεν ξεχνούμε όσους πολέμησαν τα ορθόδοξα Θρησκευτικά (Α΄Μέρος)

Είναι πολύ ενδιαφέροντα τα θέματα που κυριαρχούν την περίοδο των βουλευτικών εκλογών στον πολιτικό στίβο, καθώς αναφέρονται σε οικονομικά, αμυντικά, εργασιακά, ασφαλιστικά, υγειονομικά θέματα κ.ά. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποσιωπούμε τα θέματα που αφορούν στον όλο άνθρωπο, στο συνειδησιακό είναι και στην ταυτότητά του.

Στο πλαίσιο αυτό, οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, δεν ξεχνούν τους πολιτικούς και τους συνεργάτες τους, που το 2016, αποφάσισαν, ως κάτοχοι ή μέτοχοι της κυβερνητικής εξουσίας, να αλλάξουν την πίστη των ορθοδόξων μαθητών, επιβάλλοντας και εισάγοντας στα σχολεία, στη θέση του έως τότε Ορθόδοξου μαθήματος, ένα ουδετερόθρησκο μάθημα Θρησκευτικών.

Το μάθημα, στόχευε να εξαπατήσει τους γονείς και να αποπροσανατολίσει τα παιδιά τους, διδάσκοντάς τους, ως δήθεν ορθόδοξη διδασκαλία, ένα συνονθύλευμα θρησκευτικών και κοσμικών στοιχείων, με στόχο την αλλοίωση της πίστεώς τους, πράξη που αγγίζει τα όρια του προσηλυτισμού.

Εὐγένιος Ροντιόνοφ – Μαρτύρησε γιά νά μήν βγάλει τόν Σταυρό

ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ ΤΟ 1996 ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΤΣΕΤΣΕΝΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

O νεομάρτυς Ευγένιος Ροντιόνωφ ήταν στρατιώτης στον πρώτο πόλεμο της Τσετσενίας, επί Γέλτσιν. Συνελήφθη από Τσετσένους αντάρτες, βασανίστηκε, σφάχτηκε σαν αρνί και αποκεφαλίστηκε όταν αρνήθηκε να γίνει μουσουλμάνος και να πολεμήσει εναντίον της Ρωσίας, όπως είπε ο ίδιος ο δήμιος στη μητέρα του.

Αποκεφαλίστηκε το 1996, τη μέρα που γινόταν 19 ετών. Παρόλο ότι δεν μεγάλωσε σε ένα ευσεβές περιβάλλον δεν αποχωριζόταν ποτέ τον μικρό σταυρό που του είχε χαρίσει η γιαγιά του στα 11α γενέθλια του. Από αυτό τον μικρό σταυρό αναγνώρισε η μητέρα του το σώμα του που κειτόταν σε έναν ομαδικό τάφο μαζί με τρείς άλλους συστρατιώτες του. Για την γενναία άρνησή του να αποχωριστεί αυτό το σταυρό και να απαρνηθεί την πίστη στον Εσταυρωμένο εσφάγη ως αμνός στις 23 Μαΐου 1996. Η κομμένη κεφαλή του είχε ταφεί από τους ισλαμιστές αντάρτες σε άλλο σημείο. Η τραγική μητέρα άρχισε να ψάχνει μόνη της για να βρει τον γιο της αμέσως μόλις έμαθε ότι ήταν αιχμάλωτος στα μέσα Φεβρουαρίου του 1996 και επί 9 συνεχείς μήνες. Πληροφορήθηκε ότι ήταν νεκρός τον Σεπτέμβριο του 1996. Τότε έβαλε υποθήκη το σπίτι της στη Μόσχα για να εξασφαλίσει χρήματα, απαραίτητα για τις συναλλαγές με τους αντάρτες και άρχισε να ψάχνει τον τόπο που ετάφη ο γιος της.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 31-5-2023

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ 31-5-2023

https://www.youtube.com/live/SA597bMZQAw?feature=share

Ὅποιον κόμμα εἶναι τῆς Πατρίδος μου καί τῆς θρησκείας μου, μέ ἐκεῖνο εἶμαι καί μέ τό Σύνταγμα, δηλαδή τό Εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ

Ήρθαν και μ'ερέθιζαν και μ΄έταξαν να μπω σε ξένες φατρίες και εις κόμματα. Τους είπα: Όποιον κόμμα είναι της Πατρίδος μου και της θρησκείας μου, με εκείνο είμαι και με το Σύνταγμα, δηλαδή το Ευαγγέλιο του Θεού.

Ιωάννης Μακρυγιάννης

https://proskynitis.blogspot.com/2023/05/blog-post_414.html

31 Μαΐου. Ἑρμείου μάρτυρος (β ́ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετ. ζ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. κγ΄ 1-11).

Πραξ. 23,1         Ἀτενίσας δὲ ὁ Παῦλος τῷ συνεδρίῳ εἶπεν· ἄνδρες ἀδελφοί, ἐγὼ πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ πεπολίτευμαι τῷ Θεῷ ἄχρι ταύτης τῆς ἡμέρας.

Πραξ. 23,1                Ο δε Παύλος, αφού προσήλωσε το βλέμμα στο συνέδριον, είπε· “άνδρες αδελφοί, εγώ έχω πολιτευθή απένεντι του Θεού με καθαράν συνείδησιν έως την ημέραν αυτήν”.