Μοναχική ζωή.Ἱερά μονή Κωσταμονίτου-Ἡ ἀκρίβεια του στήν τήρηση τῆς νηστείας.

«ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ»
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
(Ι.Μ. ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ, ΒΙΓΛΑ, Ι.Μ. Μ. ΛΑΥΡΑΣ) 1915-2004

ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΖΩΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΩΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ

Ἡ ἀκρίβεια του στήν τήρηση τῆς νηστείας.

Χαρακτηριστικά μοῦ διηγήθηκε ὅτι κάποτε εἶχε ἐπισκέπτες καί τούς τηγάνισε μανιτάρια, πού εἶχε συλλέξει ἀπό τό δάσος.

-«Ἦταν πάτερ μου σάν συκωτάκια!» μοῦ λέει.

Καί συνέχισε: «Κάθησα καί ἄρχισα νά τρώω μαζί τους. Σέ μία στιγμή κυττάω τό ρολόϊ. Δέν ἦταν ἀκόμη ὥρα γιά νά φάω (δέν ἦταν 9 μέ τό βυζαντινό)... Πω! Πω! Τί ἔπαθα!!!!» Ἄρχισε νά χτυπιέται.. .Χτυποῦσε τό μέτωπό του καί φώναζε μπροστά στούς ἀπορημένους φιλοξενουμένους του... Οἱ προσκυνητές δέν μποροῦσαν νά καταλάβουν... Τόν κοιτοῦσαν ἔκθαμβοι...Τόση ἀκρίβεια εἶχε!!!

 

 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου, «Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους» Γέροντας Εὐθύμιος Ἁγιορείτης (Ἱ.μ. Κωσταμονίτου, Βίγλα, Ἱ.μ. Μεγίστης Λαύρας) 1915-2004.

Σχῆμα 14Χ20.5, Σελίδες: 96, Τιμή: 4€

Τηλέφωνο παραγγελιῶν γιά τό βιβλίο: 6947612075  ἤ στό e-mail: hristospanagia@yahoo.gr

Ὁ ἀκτήμων γέρων Φιλάρετος Καρουλιώτης.(«Ἔρριξε τό λάδι στήν θάλασσα. Λίγες σταγόνες ἔπεσαν. Σέ λίγο σταμάτησε ὁ ἀέρας».)

  ΑΚΤΗΜΩΝ ΓΕΡΩ-ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΚΑΡΟΥΛΙΩΤΗΣ 2 («Ἔρριξε τό λάδι στήν θάλασσα. Λίγες σταγόνες ἔπεσαν. Σέ λίγο σταμάτησε ὁ ἀέρας».)

Ὁ ἀκτήμων γέρων Φιλάρετος Καρουλιώτης [Β´]

Ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ»

Ἅγιον Ὄρος 2011, σελ. 54 – 63.
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

Α´ μέρος: http://hristospanagia3.blogspot.com/2012/03/blog-post_6657.html

.            Τοῦ εἶχε πεῖ ἀκόμη, ἄν δῆ φουρτούνα στήν θάλασσα καί κινδυνεύη κάποιο πλοῖο νά πάρη τό καντήλι τοῦ ἁγίου Νικολάου καί νά τό χύση στήν θάλασσα γιά νά γαληνέψη. Κάποια χρονιά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα ὁ π. Χρυσόστομος πῆγε στήν θάλασσα νά δῆ ἄν τά δίχτυα εἶχαν πιάσει ψάρια. Ἡ Σταυρονικήτα ἦταν τό φτωχότερο Μοναστήρι καί γι’ αὐτό γιά τό Πάσχα δέν εἶχαν παραγγείλει αὐγά, τυριά καί ψάρια. Ὁ κάθε μοναχός φρόντιζε μόνος του. Εἶχε ὅμως θάλασσα καί ἕνα καράβι πάλευε μέ τά κύματα. Ὁ π. Χρυσόστομος θυμήθηκε τόν γερω-Φιλάρετο, τί τοῦ εἶχε πεῖ νά κάνη σέ παρόμοια περίπτωση. Πῆρε τότε τήν καντήλα τοῦ ἁγίου Νικολάου καί πῆγε στόν Ἀρσανᾶ, ἀλλά εἶχε δυνατό ἀέρα.

Μελέτημα 7ο

«Μελέτημα 7ο»

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου.

Ἀπό τό βιβλίο «475 ΣΟΦΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ*»

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

62. Ὁ πολυμέριμνος καί πολυπράγμων δέν μπορεῖ νά γίνει πρᾶος καί ἡσύχιος, διότι χωρίς τήν ἀδιάλειπτο προσευχή δέν μπορεῖς νά πλησιάσεις τό Θεό!...

63. Οἱ ὁμιλίες καί θεωρίες τῶν κοσμικῶν καί ἀνευλαβῶν μοναχῶν, προκαλοῦν στούς ἡσυχαστές θόλωση τοῦ νοῦ, ἀνευλάβεια στά Θεῖα καί ἄγχος ψυχῆς.

64. Ὁ ὑπερήφανος περπατάει στό σκοτάδι καί νομίζει ὅτι εἶναι ἀνώτερος ἀπό ὅλους τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἐνῶ εἶναι ὁ χειρότερός τους, διότι δέ θέλησε νά περιπατήσει τήν ὁδό τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ ταπείνωση!...

65. Ἡ παντοτεινή μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν γεμίζει τήν ψυχή ἀπό θαυμασμό καί Θεία εὐφροσύνη!...

Ὁ Μεγάλος Κανόνας



Η πέμπτη εβδομάς των Νηστειών είναι το λειτουργικό αποκορύφωμα της Τεσσαρακοστής. Οι Ακολουθίες είναι μακρότερες και εκλεκτότερες. Στη συνήθη Ακολουθία των λοιπών εβδομάδων θα προστεθούν δύο νέες εκτενείς Ακολουθίες· την Πέμπτη ο Μέγας Κανών και το Σάββατο ο Ακάθιστος ύμνος. Κανονικά το αποκορύφωμα αυτό θα έπρεπε να αναζητηθή στην επομένη, στην έκτη εβδομάδα των Νηστειών, που είναι και η τελευταία της περιόδου αυτής. Αλλά όλα στη λατρεία μας έχουν τακτοποιηθή από τους Πατέρας με πολλή μελέτη και περίσκεψι. Με «διάκρισι», κατά την εκκλησιαστική έκφρασι. Μετά από την τελευταία εβδομάδα ακολουθεί η Μεγάλη Ἑβδομάς, με πυκνές και μακρές ακολουθίες, ανάλογες προς τα μεγάλα εορτολογικά της θέματα. Μεταξύ αυτής και του αποκορυφώματος της Τεσσαρακοστής έπρεπε να μεσολαβήση μία περίοδος σχετικής αναπαύσεως, μία μικρά ανάπαυλα. Το τόσο λοιπόν ανθρωπίνως αναγκαίο μεσοδιάστημα είναι η τελευταία εβδομάς και την έξαρσι του τέλους βαστάζει η προτελευταία. Τις δύο θαυμαστές ακολουθίες της πέμπτης εβδομάδος τον Νηστειών, τον Μέγα Κανόνα και τον Ακάθιστο ύμνο, θα σταθούμε και θα τις εξετάσουμε.

Πῶς εἶναι δυνατόν νά περάσουν χίλια χρόνια σάν μία ἡμέρα; Ἱστορίες Γέροντος Κλεόπα. Μέρος Α'

Πως είναι δυνατόν να περάσουν  χίλια χρόνια σαν μία ημέρα;

Ἱστορίες Γέροντος Κλεόπα - Βιβλίο Α΄

 Ζούσε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι κάποιος μοναχός, ο οποίος συνεχώς αναρωτιόταν: «Στον Παράδεισο, πως είναι δυνατόν να περνούν χίλια ολόκληρα χρόνια και όμως να φαίνονται σαν μία ημέρα; Τοσο ωραία είναι εκεί και τέτοια μακαριότητα επικρατεί; Αλλά πάλι… χίλια χρόνια σαν μία μέρα; Πώς γίνεται;».
  Ο μοναχός αυτός, ο οποίος είχε το διακόνημα του νεωκόρου και ήταν αρκετά προχωρημένος στην πνευματική ζωή, προσευχόταν στην κυρία Θεοτόκο με αυτά τα λόγια: «Παναγία Μητέρα μας, παρακάλεσε τον Υιό Σου και Σωτήρα μας να μου δείξει πως είναι δυνατόν τα χίλια χρόνια να φαίνονται σαν μία ημέρα.
 Διότι είμαι βέβαιος ότι τα λόγια του Αγίου Πνεύματος είναι αληθινά». Έτσι προσευχόταν ο μοναχός για τρία χρόνια και τελικά ο Θεός του έδειξε.   Κάποιο απόγευμα λοιπόν ο μοναχός, μετά τη νυχτερινή ακολουθία, έμεινε μόνος του στο ναό, για να διαβάσει τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου. Ακούμπησε τον σκούφο του στο αναλόγιο και, κρατώντας στο χέρι του το κλειδί της εκκλησίας, διάβαζε.
  Ξαφνικά, μπαίνει μέσα στην εκκλησία ένας αετός και κάθεται επάνω στο τέμπλο. Και ήταν μάλιστα τόσο ωραίος αυτός ο αετός, που ποτέ στη ζωή του δεν είχε δει άλλον σαν κι αυτόν.

Α1)Τί εἶναι τά πάθη-Ἡ καρδιά εἶναι τό κέντρο τῆς ψυχῆς, τό ἡγεμονικό ὄργανο.

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

Ἡ καρδιά εἶναι τό κέντρο τῆς ψυχῆς, τό ἡγεμονικό ὄργανο.

Τό λογιστικό τῆς ψυχῆς (ὁ νοῦς) εἶναι συνημμένο μέ τήν καρδιά καί εἶναι ὁ θρόνος τῆς Θείας Χάρης.

«Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἔχοντας ὑπ’ ὄψη του ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι τοποθετοῦν τήν ψυχή «στὸν ἐγκέφαλο σὰν σὲ ἀκρόπολη (οἱ ἑλληνίζοντες) καὶ ἄλλοι δίδουν σ’ αὐτὴν τὸ ἐνδοκάρδιο «καὶ τὸ κατ’ αὐτὸ τοῦ ψυχικοῦ πνεύματος» ὡς γνησιώτατον ὄχημα (Ἰουδαΐζοντες), λέγει ὅτι ἐμεῖς γνωρίζουμε ἀκριβῶς ὅτι τὸ λογιστικὸ εὑρίσκεται μέσα στὴν καρδιά, ὄχι σὰν σὲ ἀγγεῖο, ἀφοῦ εἶναι ἀσώματο, οὔτε ἔξω ἀπὸ τὴν καρδιά, ἀφοῦ εἶναι συνημμένο.

Ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τὸ ἡγεμονικὸ ὄργανο, κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο, ὁ θρόνος τῆς Χάριτος. Ἐκεῖ βρίσκεται ὁ νοῦς καὶ ὅλοι οἱ λογισμοὶ τῆς ψυχῆς.

Φιλαργυρία καί ἐλπίδα στόν Θεό

«ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

«Πλοῦτος ἐάν ρέῃ, μή προστίθεσθε καρδίαν» (Ψαλμ. 61. 11). Μή θαμπώνεσαι ἀπό τόν πλοῦτο. Θαμπώσου ἀπό τή δόξα καί τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, καί στήριξε σ᾿ Αὐτόν κάθε ἐλπίδα σου. Μή δίνης τήν καρδιά σου στό χρυσάφι. Δῶσε την στόν Κύριο καί μή φοβᾶσαι οὔτε γι᾿ αὐτή τή ζωή, οὔτε γιά τήν ἄλλη.

Ἡ τσιγκουνιά καί ἡ φιλαργυρία εἶναι σημάδια τόσο ὀλιγοπιστίας ὅσο καί ὑπερηφανείας. Ὁ πιστός καί ταπεινός ἄνθρωπος εἶναι πάντα ἐλεήμων. Γνωρίζει πώς ὁ Θεός εἶναι πλούσιος, καί ὁ πλοῦτος Του δέν τελειώνει ποτέ. Καί ὅτι εἶναι πανάγαθος καί μισθαποδότης, γι᾿ αὐτό καί δέν εἶναι δυνατό νά τόν ἐγκαταλείψη. «Νεώτερος ἐγενόμην καί γάρ ἐγήρασα καί οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμένον, οὐδέ τό σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους» (Ψαλμ. 36. 25), διαβεβαιώνει ὁ ψαλμωδός. Καί ὁ Κύριος παρατηρεῖ:

Ἑρμηνεία στήν Παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου_mp3

Π. Σάββας 2011-02-13_ΕΡΜΗΝEΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 13-02-11 (Κήρυγμα).

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Ἀναρωτιέστε, γιατί ὑπάρχει τόση ἀπελπισία...

Αμαθείς είναι οι άνθρωποι, που δεν γνωρίζουν τον Θεό και τη δύναμή Του
Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Η σφραγίδα της απελπισίας είναι η αυτοκτονία. Αναρωτιέστε, γιατί υπάρχει τόση απελπισία και γιατί υπάρχουν τόσοι απελπισμένοι στην εποχή μας; Από το άδειασμα του μυαλού και την ερημιά της καρδιάς. Ο νους δε σκέφτεται το Θεό και η καρδιά δεν αγαπάει το Θεό. Όλος ο κόσμος δεν μπορεί να γεμίσει το ανθρώπινο μυαλό, αυτό μπορεί μόνο ο Θεός να το κάνει. Χωρίς τον Θεό ο νους είναι πάντα άδειος και όλες οι γνώσεις που μπαίνουν στο μυαλό πέφτουν στην άβυσσο. Η αγάπη όλου του κόσμου δεν μπορεί να γεμίσει την καρδιά του ανθρώπου, επειδή η καρδιά νιώθει πως η κοσμική αγάπη αλλάζει και είναι σαν την παλίρροια και την άμπωτη της θάλασσας.

Ἡ ἐξέταση τῆς συνειδήσεως

Για την εξέταση της συνειδήσεως σκέψου τρία πράγματα: τα σφάλματα της κάθε μέρας, την αιτία των σφαλμάτων αυτών και την στενοκαρδία και προθυμία που έχεις να τα πολεμήσεις και να αποκτήσεις τις αντίθετές τους αρετές. Για την αιτία αυτών ανάγκασε τον εαυτό σου να την πολεμήσεις, να την κατατροπώσεις και να την ρίξεις στη γη. Για την προθυμία που χρειάζεται να κάνεις αυτό και να αποκτήσεις τις αρετές, δυνάμωσε την θέλησή σου με την απιστία του εαυτού σου, δηλαδή με το να μην έχεις καθόλου θάρρος στον εαυτό σου, με την ελπίδα και το θάρρος στο Θεό, με την προσευχή και με το μίσος των πράξεων της κακίας και με την επιθυμία των πράξεων της αντίστοιχης αρετής.

Φρόντισε, αδελφέ, πάντοτε σε κάθε σου λογισμό, λόγο και έργο να έχεις συνείδηση ακατάγνωστη, δηλαδή να μη σε κατηγορεί και να μη σε τύπτει για κάποιο πράγμα. Διότι όποιος εξετάζει στο βάθος την ορθή και αγία συνείδηση, δεν μπορεί να σφάλλει ποτέ, ή αν σφάλλει, να μην διορθωθεί. Διότι η συνείδηση είναι ο φυσικός νόμος που έδωσε ο Θεός στις καρδιές των ανθρώπων για να τους οδηγεί πάντοτε σαν λυχνάρι σε όλα τα καλά. Όπως είπε και ο άγιος Νείλος: «Να χρησιμοποιήσεις την συνείδησή σου ως λυχνάρι για τις πράξεις σου». Και ο Απόστολος είπε ότι «οι εντολές του νόμου του Θεού είναι γραμμένες μέσα στις καρδιές» (Ρωμ. 2,15).

Κουακέροι στήν Ἑλλάδα. Πρωτ. Βασιλείου Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Κουακέροι εἰς τήν Ἑλλάδα

Πρωτ. Βασιλείου Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

1. Ἡ ὀνομασία τους καί ἡ προέλευσή τους 

Οἱ Κουάκεροι εἶναι προτεσταντική αἱρετική κίνηση, πού ἐμφανίστηκε τόν 17ο αἰώνα στήν Ἀγγλία, ἀπό τόν ἱεροκήρυκα George Fox (1624 – 1691) καί ἀναπτύχθηκε ἐντός τοῦ πουριτανικοῦ προτεσταντικοῦ χώρου ὡς μορφή διαμαρτυρίας κατά τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας καί ὡς τρόπος ἐπιστροφῆς στήν ἁπλότητα τοῦ ἀρχέγονου χριστιανισμοῦ^1.

Ἡ ὀνομασία Κουάκεροι (Quakers)= τρέμοντες, τήν ὁποία ἀποδέχθηκαν ἀργότερα, ἀρχικά ἀποτέλεσε δυσφημιστικό παρωνύμιο τῶν ἀντιπάλων τους καί προῆλθε ἀπό τόν συνδυασμό δύο γεγονότων.
 Ἀπό τήν φράση τοῦ George Fox σέ μία δίκη, μεταξύ τῶν πολλῶν, πρός τόν δικαστή, «τρέμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ» καί ἀπό τό γεγονός, ὅτι κάποια μέλη τῆς κίνησης ἔτρεμαν τήν ὥρα τῆς λατρείας τους^2.
Ἡ ἐπίσημη ὀνομασία τους εἶναι "Θρησκευτική Κοινωνία τῶν Φίλων" (Religious Society of Friends).
Οἱ ἴδιοι αὐτοχαρακτηρίζονταν ἐπίσης ὡς «Τέκνα τοῦ φωτός» καί «Κήρυκες τῆς ἀλήθειας»^3.

Τραυματίζεις τὸν ἄλλον καὶ χωρὶς νὰ μιλᾶς.Γέρων Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης

Σ’ ἕνα πνευματικό του τέκνο εἶπε ὁ Γέροντας Πορφύριος τὰ ἑξῆς ἐπεξηγηματικὰ καὶ θαυμαστὰ λόγια:
«Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀγανακτοῦν καὶ θυμώνουν, ἐκπέμπεται μιὰ κακὴ δύναμη ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ ἔχουν μέσα στὸν ἑαυτό τους καὶ ἐπηρεάζουν τὸν ἄλλο, ἔστω καὶ ἂν δὲν τοῦ λένε τίποτα. Μ’ ἕναν τέτοιο τρόπο σήμερα ἐπηρεάζουν οἱ γονεῖς τὰ παιδιά τους: τὰ βλέπουν ποὺ κάνουν ἀταξίες, σφίγγονται, ἀγανακτοῦν, λένε: “ἂς μὴν τοῦ μιλήσω τώρα καὶ τὸν τραυματίσω”. 
Καὶ ποῦ νὰ ξέρουν ὅτι αὐτὴ ἡ βαρυγκομιὰ εἶναι θανάσιμο τραυμάτισμα! Τ’ ἀκοῦς, παιδί μου; Θανάσιμο ἁμάρτημα!

28 Μαρτίου Συναξαριστής. Ἰλαρίωνος τοῦ Νέου, Ἠρωδίωνος Ἀποστόλου, Ἠσυχίου Ἱεροσολυμίτου, Μποϋᾶν πρίγκιπα, Εὐστρατίου Νηστευτοῦ, Στεφάνου Θαυματουργοῦ, Φαύστου Θαυματουργοῦ, Μστισλάβου πρίγκιπα, Ἰλαρίωνος Ὁσίου, Ἰωνὰ Ὁσίου, Διονυσίου Ἐλεήμονος, Ἰωάννου ἐκ Γεωργίας.

Ὁ Ὅσιος Ἰλαρίων ὁ Νέος

Ὁ Ὅσιος Ἰλαρίων διετέλεσε ἡγούμενος τῆς μονῆς Πελεκητῆς στὴν Τριγλὶα καὶ διακρίθηκε γιὰ τὸ ἀσκητικό του ἦθος, τὸ φιλόθεο ζῆλο του, τὸ χάρισμα τῆς ἐλεημοσύνης καὶ τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες. Γι’ αὐτὸ ὁ Ἅγιος Θεὸς τὸν προίκισε μὲ τὸ προορατικὸ χάρισμα. Ὁ Ὅσιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 754 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιο. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἰλαρότητι τρόπων καλλωπιζόμενος, ὡς καθαρώτατον σκεῦος τῆς ἐπιπνοίας Χριστοῦ, τῆς ἐνθέου βιοτῆς ἐδείχθης ἔσοπτρον ὅθεν ἀστράπτεις νοητῶς, ἀρετῶν μαρμαρυγᾶς, Πατὴρ ἠμῶν Ἰλαρίων, πρὸς ἀπλανῆ ὁδηγίαν, καὶ σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Ἕτερο Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. δ’.

Ἐν σοῖ Πάτερ ἀκριβῶς, διεσώθη τὸ κατ' εἰκόνα, λαβῶν γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπεραρᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ, ἐπιμελείσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου, διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Ἰλαρίων τὸ πνεῦμα σου.