Tό ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα της Τρίτης 03-12-13

Ἡ καθημερινή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι ἀπαραίτητη γιά τόν Χριστιαν. Ὅπως ὁ ἄρτος γιά τό σῶμα ἔτσι καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά τήν ψυχή ἀποτελεῖ ζωτική ἀνάγκη. Ὁ Κύριος μᾶς εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί. ἀλλά καί μέ κάθε λόγο πού ἐκπορεύεται ἀπό τό στόμα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 4, 4): «Οὐκ ἐπ' ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος ἀλλ' ἐπί παντί ρήματι ἐκπορευομένῳ διά στόματος Θεοῦ». Εἴθε καθημερινά νά μελετοῦμε τό λόγο Του καί νά τρέφουμε τήν ψυχή μας μ' αὐτόν. Μαζί μέ τά Ἅγια Μυστήρια καί τόν Πνευματικό ἀγῶνα, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ συντηρεῖ ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῆς πίστεως μέσα μας καί μᾶς καθιστᾶ ζωντανά κυτταρα τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Σύν Θεῷ θά ἀναρτῶνται τά ἀναγνώσματα πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἁγία Μας Ἐκκλησία νά ἀναγινώσκονται καθημερινά ἀπό τούς Χριστιανούς γιά τό 2013. Κάνετε κλίκ πάνω στήν εἰκόνα καί μεγενθύνετε γιά νά διαβάσετε τό κείμενο.

Απόστολος: Προς Θεσσαλονικείς Α΄ κεφ. γ΄ 13 - 17

γ΄ 13- 17
 

Ευαγγέλιον: Κατά Λουκάν κεφ. Κα΄ 8 - 9 & 25 - 27 & 35 - 36 

Κα΄ 15- 18 & 25 - 27 & 35 - 36

Ευχαριστοῦμε τήν ἀδελφότητα Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ» γιά τήν ὁλοπρόθυμη ἄδεια χρήσης καί ἀναδημοσίευσης τοῦ κειμένου μετά τῆς συντόμου ἑρμηνείας, πού ἔχει εκπονήσει ὁ μακαριστός θεολόγος Π. Τρεμπέλας.

Συνάξεις τῆς κοινότητας

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Συνάξεις τῆς κοινότητας

Οἱ πυκνές συνάξεις τῶν μελῶν τῆς μοναστικῆς Ἐνορίας θά μποροῦσαν νά λειτουργήσουν παραδειγματικά γιά τήν κοινή ζωή τῶν μελῶν τῆς κοσμικῆς Ἐνορίας.

Θά μποροῦσαν λ.χ νά ὀργανωθοῦν στήν Ἐνορία κοινές τράπεζες μετά ἀπό τίς Θεῖες Λειτουργίες πανηγύρεων ἤ μεγάλων Δεσποτικῶν καί Θεομητορικῶν ἑορτῶν. Κοινά πρωινά ἤ ἀπογευματινά στό Ἀρχονταρίκι-ἐνοριακό κέντρο μέ ροφήματα, βουτήματα κ.λ.π. μετά ἀπό τόν Ὄρθρο-Θεία Λειτουργία ἤ τόν Ἑσπερινό. Ἡ πρωινή σύναξη θά μποροῦσε νά συνδυαστεῖ μέ ἀνάλυση τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού διαβάστηκε στόν Ὄρθρο ἤ στήν Θ. Λειτουργία. Ἡ ἀπογευματινή σύναξη μπορεῖ νά περιλαμβάνει ὁμιλία-συζήτηση λ.χ. γύρω ἀπό τό συναξάρι τῶν Ἁγίων τῆς ἡμέρας καί νά κλείνει μέ τό Ἀπόδειπνο.

Ἐπίσης θά πρέπει νά λειτουργοῦν τακτές-καθημερινές ἐνοριακές συνάξεις σέ συνδυασμό μέ λατρευτικές εὐκαιρίες πού νά περιλαμβάνουν:

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου:Περί ἡσυχίας Μέρος πρῶτον (Διά τήν ἱεράν «ἡσυχίαν», τήν σωματικήν καί τήν ψυχικήν)

  "Κλίμαξ"

ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ

Περί ησυχίας

Μέρος πρώτον (Διά την ιεράν «ησυχίαν», την σωματικήν και την ψυχικήν)

1. Εμείς είμεθα σαν δούλοι πού μας αγόρασαν τα ανόσια πάθη και μας υπέταξαν. Γι΄ αυτόν τον λόγο γνωρίζομε κάπως τους δόλους και τα τεχνάσματα και τα προστάγματα και τις πανουργίες των πονηρών πνευμάτων που εκυριάρχησαν στην αθλία ψυχή μας. Υπάρχουν όμως άλλοι που εγνώρισαν τα τεχνάσματα των πονηρών πνευμάτων από την φωτιστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και από την ελευθερία που έχουν απέναντί τους. Διαφορετικό πράγμα είναι να φαντάζεται κάποιος που υποφέρει από ασθένεια, από την ιδική του κατάστασι την ευχάριστη κατάτασι της υγείας, και διαφορετικό να αντιλαμβάνεται και να συμπεραίνη κάποιος που χαίρει άκρας υγείας, από την ιδική του κατάστασι την δυσάρεστη κατάστασι της ασθενείας.

Εμείς σαν ασθενείς που είμαστε φοβούμεθα να φιλοσοφήσωμε στον παρόντα λόγο για το λιμάνι της ησυχίας, διότι γνωρίζομε κάποιον κύνα πού παρευρίσκεται πάντοτε στην τράπεζα του καλού κοινοβίου και προσπαθεί να αρπάξη ένα τεμάχιο άρτου, μία ψυχή δηλαδή, και κρατώντας την στο στόμα του να τρέξη έπειτα στην έρημο για να την φάγη με την ησυχία του.

Ἀγνώστου συγγραφέως:Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ_41ο_τελευταῖο_mp3

Π. Σάββας 2013-11-03_ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ_ΜΑ΄ ΜΕΡΟΣ_ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 03-11-2013 (Συνάξεις Νέων).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

1.Οἱ βαθμοί τῆς Πίστεως. 2. «Κύριε, Ἰησοῦ, Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς, ἵνα ἀναβλέψωμεν». Ὁμιλίες π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν ΙΔ΄ Λουκᾶ

1. Οἱ βαθμοί τῆς Πίστεως
Ὁμιλία π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου στήν Κυριακή ΙΔ΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ 18, 35-43)
Πραγματοποιήθηκε στίς 26-01-1981

Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)

Σ᾿ ἕνα μικρό ἀγοράκι πού ἐπιθυμεῖ νά ἀκούσει μιά Χριστουγεννιάτικη ἱστορία.

 

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Θά σοῦ διηγηθῶ τήν ἱστορία πού σ᾿ ἐμένα διηγήθηκαν οἱ ὀρθόδοξοι Ἄραβες ἀπό τό χωριό Μπετδζάλα κοντά στή Βηθλεέμ. Στά παλαιά, πολύ παλαιά χρόνια, μακριά, πρίν τή γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὑπῆρχε στή Βηθλεέμ ἕνας ἄνθρωπος πού τόν λέγανε Ἰεσσαί, υἱός τοῦ Ὠβήδ, ἐγγονός τοῦ Βοόζ καί τῆς Ρουθ*. Καί αὐτός ὁ Ἰεσσαί εἶχε ὀκτώ γιούς. Ὁ πιό μικρός γιός τοῦ Ἰεσσαί λεγόταν Δαβίδ. Ὁ Δαβίδ ἦταν ποιμένας, καί ποίμαινε τά πρόβατα γύρω ἀπό τή Βηθλεέμ. Ἡ Ἁγία Γραφή περιγράφει τόν Δαβίδ σάν νεαρό ἀνεπτυγμένο, μέ καστανά μαλλιά καί ὄμορφο πρόσωπο. Μαζί μ᾿ αὐτό ἦταν αὐτός ὁ ὄμορφος ποιμένας ἀσυνήθιστα δυνατός καί θαρραλέος. Ὅποτε τό λιοντάρι ἤ ἀρκούδα τοῦ ἔπιανε τό πρόβατο, αὐτός προλάβανε τό ἁρπακτικό ζῶο τρέχοντας, ἅρπαζε τό πρόβατο ἀπό τό στόμα τοῦ θηρίου, καί σκότωνε τό θηρίο.

Μή φοβᾶσαι τόν καρκίνο. Ὁ Θεός δίνει τίς ἀρρώστειες τοῦ σώματος γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς!

Μή φοβᾶσαι τόν καρκίνο. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, λένε ὅτι

ὁ Θεός δίνει τίς ἀρρώστειες τοῦ σώματος γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς! 

Γι’ αὐτό χωρίς γογγυσμό, ἀλλά μέ εὐχαριστία καί δοξολογία, πρέπει νά τίς ἀντιμετωπίζουμε ὡς φάρμακα τῆς αἰωνίου ψυχῆς μας.
«Παιδεία Κυρίου ἀνοίγει μου τά ὦτα, ἐγώ δέ οὐκ ἀπειθῶ οὐδέ ἀντιλέγω.» (Ἡσ. 50,5)
Ὁ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος ἔλεγε: «Αἰσθάνομαι τήν ἀσθένεια ὠς ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ». ( Βίος καί Λόγοι, σελ. 471 Περί ἀσθενείας ).
«Εὐχαριστῶ τόν Θεό, πού μοῦ ἔδωσε πολλές ἀρρώστειες. Πολλές φορές τοῦ λέω: Χριστέ μου, ἡ ἀγάπη Σου δέν ἔχει ὅρια! Τό πῶς ζῶ εἶναι ἕνα θαῦμα. Μέσα στίς ἄλλες μου ἀρρώστειες ἔχω καί καρκίνο στήν ὑπόφυση. Δημιμουργήθηκε ἐκεῖ ὄγκος πού μεγαλώνει καί πιέζει τό ὀπτικό νεῦρο. Γι’ αὐτό τώρα πιά δέν βλέπω. Πονάω φοβερά. Προσεύχομαι, ὅμως, σηκώνοντας τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μέ ὑπομονή».

Ὁ Χρυσόστομος πρὸς Ἰουδαίους. Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίου

Ὁ Χρυσόστομος πρὸς Ἰουδαίους (β)

 Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἰερεμίας

1. Ἄρχισα, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, νά σᾶς παρουσιάζω μία μεγάλη ὁμιλία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Σ᾽ αὐτήν τήν ὁμιλία ὁ ἅγιος πατέρας ἀποδεικνύει ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ πραγματικός Μεσσίας, γιατί σ᾽ αὐτόν ἐφαρμόζονται ὅσα προεφήτευσαν οἱ προφῆτες γιά τόν ἐρχόμενο Μεσσία.
Στό προηγούμενο κήρυγμά μας εἴδαμε μία σύντομη προφητεία τοῦ προ- φήτου Ἰερεμία, ὅτι ὁ Θεός θά γίνει ἄνθρωπος καί θά συναναστραφεῖ μέ τούς ἀνθρώπους (βλ. Βαρούχ 3,36-38). Αὐτός εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός!
2. Συνεχίζει τώρα τόν λόγο του ὁ ἅγιος πατέρας καί λέγει: Ἄλλος πάλι προφήτης, περισσότερο αὐτός, δέν λέγει μόνο ὅτι ὁ Θεός θά γίνει ἄνθρωπος, ἀλλά λέγει ὅτι θά γεννηθεῖ καί ἀπό παρθένο μητέρα. Ὁ προφήτης αὐτός, ἀγαπητοί μου, εἶναι ὁ Ἠσαΐας.
Στά χρόνια τοῦ προφήτου Ἠσαΐου ὁ βασιλιάς τῆς Ἰουδαίας Ἄχαζ ἦταν περίτρομος γιατί πολιόρκησαν τήν χώρα του, τήν Ἰουδαία, δύο ἑνωμένοι στρατοί. Ὁ στρατός τοῦ Ἰσραήλ (ἤ «Ἐφραίμ», ὅπως λεγόταν πρῶτα) καί ὁ στρατός τῶν Συρίων.
Ἦταν ὁ περίφημος Συροεφραιμικός πόλεμος, τό 732 π.Χ. Μπροστά στόν κίνδυνο αὐτό ὁ βασιλιάς Ἄχαζ ἀπεφάσισε νά καλέσει γιά συμμαχία τούς ἰσχυρούς Ἀσσυρίους, γιά νά ἀντιμετωπίσει τούς δύο ἑνωμένους ἐχθρικούς στρατούς.

Ὁ ὑποτακτικός· τό χρέος του

2 Ιανουαρίου 1946

«Πολλά σας έχω ειπεί, αδελφές• αλλά δεν έχω αρετήν δεν έχει ο λόγος μου δύναμιν δεν βλέπετε πάνω μου κανένα καλό και διά τούτο δεν μπορείτε να βάλετε πίστιν και να εφαρμόσετε τα λεγόμενά μου. Δεν πρέπει όμως να γίνεται έτσι∙ δεν σας συμφέρει να μην έχετε πίστιν εις τους λόγους μου∙ ο,τι σας ειπώ ευθύς με τον πρώτον λόγον να το εφαρμόζετε.

Εάν πας ως ασθενής εις τον ιατρόν και σου ειπή: « διά να σε θεραπεύσω πρέπει να σε σχίσω, να σε καύσω, να σε καυτηριάσω, να σου κάμω τούτο, η εκείνο». μήπως εξετάζης το πράγμα η μήπως το παραμελής; Εις τον σωματικόν ιατρόν δεν παραμελείς ούτε το ελάχιστον εις τον πνευματικόν ιατρόν διατί παραμελείς;

Μήν ἀμελοῦμε τήν ἐξομολόγηση

Μήν ἀμελοῦμε τήν ἐξομολόγηση

1. Ἅγιος Πορφύριος

Μοῦ ἔλεγε ὁ Παππούλης:

“Ὅσο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιὸ πολὺ στενοχωριέται καὶ ταλαιπωρεῖται ἀπὸ διάφορα πράγματα.  Πρέπει νὰ πηγαίνουμε στὸν πνευματικό μας ὅταν ἔχουμε κάτι ποὺ μᾶς βασανίζει”.

“Νὰ ἐξομολογεῖσαι τακτικὰ καὶ καλά, γιατὶ καὶ Πατριάρχης νὰ εἶσαι, ἂν δὲν ἐξομολογεῖσαι, δὲν σώζεσαι”, μοῦ εἶπε μιὰ ἄλλη φορά.

Ἔλεγε ώς, μὲ τὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως ὅ,τι εἶναι πεσμένο χάμω ἀνορθώνεται. Μᾶς εἶπε κάποτε τὴ συγκινητικὴ περίπτωση ἑνὸς μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε πάει μικρὸς στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ εἶχε πολλὰ χαρίσματα, ποὺ τὸν ἔκαμναν νὰ νιώθει ὅτι ζοῦσε μέσα στὸν παράδεισο.

Μιὰ γεύση ἀπὸ τὸ Βατικανὸ

Σὲ συνέντευξη ποὺ παραχώρησε πρόσφατα ὁ Ἰησουΐτης πάπας Φραγκίσκος Α΄ ἔκαμε ἀνατρεπτικὲς δηλώσεις, μὲ τὶς ὁποῖες στήριξε τὴν κοινότητα τῶν γκέϊ (ὁμοφυλόφιλων) καὶ ἀγνόησε ἐπιδεικτικὰ τοὺς ἐπικριτές του, ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι πιὸ αὐστηρὸς ἀπέναντι στὶς ἀμβλώσεις καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλόφιλων. Ἐπίσης τόνισε ὅτι οἱ γυναῖκες θὰ πρέπει νὰ παίζουν ἕνα ρόλο «κλειδὶ» στὶς ἀποφάσεις τῆς ἐκκλησίας. Καὶ πρόσθεσε ὅτι ἂν ἡ ἐκκλησία ἀποτύχει νὰ βρεῖ μία νέα ἰσορροπία μεταξὺ τῆς πνευματικῆς καὶ πολιτικῆς της ἀποστολῆς, τὸ πνευματικό της οἰκοδόμημα θὰ πέσει σὰν τραπουλόχαρτο. Ἡ συνέντευξή του αὐτή, ποὺ δημοσιεύθηκε σὲ 16 χῶρες καὶ πολλὲς γλῶσσες, φανερώνει τὸ βαθὺ ὅραμα τοῦ Πάπα νὰ ἀλλάξει τὴ «συμπεριφορὰ» τῆς ἐκκλησίας. Μεταξὺ τῶν ἄλλων τόνισε καὶ τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικά:

Νουθεσία περί νοερᾶς προσευχῆς Γέροντος Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

Νουθεσία περί νοερᾶς προσευχῆς  Γέροντος Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ

 

...Χαίρετε καί προσεύχεσθε.

Ναί, παιδιά μου, ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ μας, μᾶς διαφυλάττει ἀπό τίς παγῖδες τοῦ μαύρου διαβόλου. Μᾶς θωπεύει καί γλυκαίνει τήν καρδιά μας, καί διώχνει τήν ἀπαίσια αἴσθηση τῶν δαιμονικῶν λογισμῶν. Χωρίς τήν εὐχή εἴμεθα νεκροί ( καί πρῶτος, ἐγώ ὁ ἄχρηστος ). 

Ἡ ἐλπίδα μας στο Θεό

Ἀλλοίμονό μας ἄν, φροντίζοντας ὑπερβολικά γιά τόν ἑαυτό μας, δέν ἐπιρρίπτουμε τήν μέριμνά μας καί τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό, ὁ ὁποῖος φροντίζει γιά μᾶς! Ἄν δέν ὁμολογοῦμε ὅτι ὀφείλουμε σ’ Ἐκεῖνον τά ἀγαθά πού χρησιμοποιοῦμε στήν παροῦσα ζωή, πῶς μποροῦμε νά προσδοκοῦμε ἀπό Αὐτόν τά ἀγαθά πού μᾶς ὑποσχέθηκε στήν μέλλουσα ζωή; Ἄς μήν εἴμαστε ὀλιγόπιστοι, ἀλλά καλύτερα ἄς ζητοῦμε «πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ἡμῖν» σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Σωτήρα μας (Ματθ. στ΄ 33).

ἅγ. Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

http://elafosdorkas.blogspot.gr/2013/05/blog-post_28.html