+Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης
Στις ψυχές των τελείων τέκνων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι Δεσποτικές και
Θεομητορικές εορτές μετουσιώνονται σε μεγάλες πνευματικές χαρές, γιατί
γίνονται ανεξάντλητες πηγές ύμνων θείων ερώτων, θερμότατης ευγνωμοσύνης
και απείρου ευχαριστίας, για όσα ο Θεός εδωροφόρησεν αγαθά στους
ανθρώπους από τότε που «εφανερώθη εν σαρκί».
Συγκεκριμένα οι Μοναχοί γενικά και ειδικά στο Άγιον Όρος του Άθω,
εορτάζουν την Γέννηση του Θεού Λόγου σχεδόν κάθε ημέρα, δηλαδή σε όλον
τον κύκλο του λεγομένου θεολογικώς λειτουργικού χρόνου, χάρις στις
νυχθήμερες ιερές Ακολουθίες.
Πράγματι, στις αδιάλειπτες λατρείες που επιτελούνται στις βυζαντινές
Μονές, στις Σκήτες, στα Καλύβια και τα ιερά Ησυχαστήρια, κατά τις θειες
λειτουργίες, τους μυσταγωγικά ιλαρούς Εσπερινούς και τα κατανυκτικά
Απόδειπνα, αλλά και στις ατομικές προσευχές των Μοναχών, ψάλλονται
τροπάρια, Απολυτίκια και Κοντάκια και διαβάζονται θεολογικές Ευχές, που
ως κέντρο έχουν την Σάρκωση του Θεού και την σωτηρία του κόσμου.