Περί Θείου Βαπτίσματος & μετανοίας ἀπό τόν Βαπτιστή καί Πρόδρομο Ἰωάννη (ἀπόσπασμα ὁμιλίας ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ)

ΠΕΡΙ ΘΕΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ & ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΠΤΙΣΤΗ και ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΙΩΑΝΝΗ
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

Η μετάνοια και αρχή είναι και μεσότης και τέλος της διαγωγής των Χριστιανών. Γι' αυτό και ζητείται και χρεωστείται τόσο προ του βαπτίσματος όσο και κατά το άγιο βάπτισμα, καθώς και μετά το άγιο βάπτισμα.
Ζητείται η μετάνοια από μας με λόγο κατά το θείο βάπτισμα με τις ερωταποκρίσεις για την απέναντι στο Θεό αγαθή συνείδηση, καθώς και συμφωνία και υπόσχεση θεάρεστης ζωής και θεοφιλούς βίου. Διότι αφού πιστεύσαμε, συντασσόμαστε με τον αγαθό και φιλάγαθο Χριστό, απομακρυνόμενοι από το πονηρό και παμπόνηρο εχθρό.
Ερωτώμενοι οι ίδιοι ή δια των αναδόχων, όπως γίνεται στα βαπτιζόμενα νήπια, αφού πιστεύσαμε, δεχθήκαμε εσωτερικά και συμφωνήσαμε στη διάνοια. Και δεχόμαστε τη σωτηρία δια του λουτρού της παλιγγενεσίας.
Επειδή δε στο Θείο αυτό λουτρό οι περισσότεροι είναι νήπιοι και δεν αντιλαμβάνονται τη δύναμη του μυστηρίου, ας τη φανερώσωμε.

Ὁδηγεῖται στό θυσιαστήριο. Τόν χειροτονοῦν ἱερέα. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Εἴπαμε ὅτι ὁ Γρηγόριος καί ὁ Βασίλειος δέ χαρήκανε γιά πολύ τή γαλήνια πνἒυματόλουστη ζωή τοῦ ἀσκητηρίου. Ὁ γερο-Γρηγόριος, ὁ ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ, ἔγραφε καί παράγγελνε συνέχεια στό γιό του:
-Ἔλα, παιδί μου, δέν μπορῶ ἄλλο.  Μᾶς βρῆκαν πολλά βάσανα.  Κι ἀπό σένα μόνο περιμένω.  Καμμιά ὥρα θά πεθάνω καί δέ θά σέ δῶ.  Ἡ μητέρα σου κι αὐτή ἀπαρηγόρητη..... Μήν ἀργεῖς... καί θά ’χεις καιρό νά μονάσεις.
Στό τέλος τοῦ 361, Δεκέμβρη μήνα, ὁ Γρηγόριος πῆρε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς.  Ξεπέζεψε στό σπίτι καί βρῆκε τόν πατέρα του σέ βαθιά συλλογή. Ἀγκάλιασε τή μητέρα του Νόννα, κάθησαν. Ὁ γερο- ἐπίσκοπος πατέρας του, κυρτός, ἀσπρογένης, ἀλλά ἐπιβλητικός πατριάρχης, φόρεσε στή φωνή του σταθερότητα καί μίλησε:
-Γρηγόριε, ἡ ὥρα σου ἦρθε.  Μέ ὅρκους εἶσαι ἀφιερωμένος στό Θεό καί –ζωή νά ’χεις- τόν ἀγαπᾶς.  Τώρα πρέπει καί νά τόν ὑπηρετεῖς.  Θά σέ χειροτονήσω πρεσβύτερο, χωρίς ἀναβολή.

Ἐγκύκλιος Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ γιά τά Θεοφάνεια

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν Χριστώνυμον Λαόν

τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Ἰησοῦς ὁ ζωῆς ἀρχηγός, λῦσαι τό κατάκριμα ἥκει, Ἀδάμ τοῦ πρωτοπλάστου...»

(Καταβασία Θεοφανείων)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί. Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

Ἑωρτάσαμε μέ τήν Χάρι τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ τήν μεγάλην ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων καί τώρα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία με τούς προεόρτιους ὕμνους μᾶς προετοιμάζει νά ἑορτάσωμε τήν ὡσαύτως μεγάλη καί πανίερη ἑορτή τῶν Θεοφανείων.

«Λαμπρά μέν ἡ παρελθοῦσα ἑορτή, λαμπροτέρα δέ Σωτήρ ἡ ἐπερχομένη. Ἐκείνη Ἄγγελον ἔσχεν εὐαγγελιστήν, καί αὕτη Πρόδρομον εὗρε προετοιμαστήν. Ἐν ἐκείνῃ, αἱμάτων ἐκχεομένων, ὡς ἄτεκνος ὠδύρετο ἡ Βηθλεέμ (μετά τήν φοβερή σφαγή ὑπό τοῦ Ἡρώδου τῶν 14 χιλιάδων νηπίων) ∙ἐν ταύτῃ, ὑδάτων εὐλογουμένων, πολύτεκνος γνωρίζεται ἡ Κολυμθήθρα...». «Φαιδρά μέν ἡ παρελθοῦσα Ἑορτή, ἔνδοξος ἡ παροῦσα ἡμέρα. Ἐν ἐκείνῃ τόν Σωτῆρα Μάγοι προσεκύνησαν ∙ ἐν ταύτῃ δέ τόν Δεσπότην δοῦλος κλητός ( ὁ Θεῖος Πρόδρομος) ἐβάπτισεν. Ἐκεῖ Ποιμένες ἀγραυλοῦντες, εἶδον καί ἐθαύμαζον ∙ ὦδε φωνή τοῦ Πατρός τόν μονογενή Υἱόν ἐκήρυττεν».

Στήν ἀπάντηση τοῦ ἐρωτήματός μου «Πῶς πρέπει νὰ ἐνεργοῦν οἱ χριστιανοὶ σὲ καιρὸ πολέμου;» ...

Ἐρώτηση:

Στήν ἀπάντηση τοῦ ἐρωτήματός μου «Πῶς πρέπει νὰ ἐνεργοῦν οἱ χριστιανοὶ σὲ καιρὸ πολέμου;» ἡ ὁποία δόθηκε στήν ἱστοσελίδα σας, λέει στόν ἐπίλογο « Ὡστόσο δέν ἀμφισβητεῖ κανείς θαυμαστές ἐξαιρέσεις θεϊκῶν ἐπεμβάσεων ὅπου πράγματι ἅγιοι ἄνθρωποι μέ τήν προσευχή τους πρός τόν Χριστό, τήν Παναγία ἤ τούς ἁγίους ἀκινητοποίησαν, κοκκάλωσαν μοχθηρούς ἀνθρώπους πού ἑτοιμάζονταν νά διαπράξουν ἐγκληματικές πράξεις. Αὐτό δέν ἀναιρεῖ τά παραπάνω».

Ξέρετε τέτοια περιστατικά;
Ἀπάντηση:

Κατ᾿ ἀρχήν ἡ θεία Χάρις πού κατοικεῖ στόν ἔσω ἄνθρωπο μπορεῖ νά ἐνεργεῖ μέ τό λόγο ἤ μέ τήν κίνηση (σχῆμα Σταυροῦ ὅπως ἔκανε ὁ ἅγ.Συμεών ὁ διά Χριστόν Σαλός) ἤ μέ τή σκιά ἀκόμη (ἀπ. Πέτρος).

Ἡ ἔμφαση ὅμως πρέπει νά δίνεται στήν ἐσωτερική στάση καί ὄχι στή ματιά. Παρά ταῦτα παραθέτουμε μερικά ἐνδεικτικά περιστατικά :

1) Ἀναφέρεται στόν βίο τοῦ ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκη ὅτι ὅταν κάποτε πῆγαν τρεῖς ληστές γιά νά τόν κλέψουν στό κελλί του, οἱ μέν δύο κλέφτες κάθισαν ἀπ᾿ ἔξω, ὁ δέ τρίτος, ἀφοῦ μπῆκε ἀπό τό παράθυρο, ἄνοιξε τήν πόρτα τοῦ κελλιοῦ του καί πέρασε τό ἕνα του πόδι μέσα. Ὁ πατήρ Ἀρσένιος ἐκείνη τήν ὥρα διάβαζε τή νυκτερινή του ἀκολουθία καί, ὅταν ἄκουσε θόρυβο, ἔριξε μιά ματιά πρός τήν πόρτα, τή στιγμή ἀκριβῶς πού περνοῦσε τό ἕνα του πόδι ὁ ληστής μέσα στό κελλί του.

Ἐκείνη ἡ ματιά τοῦ πατρός Ἀρσενίου, λές καί ἦταν δυνατό ἠλεκτρικό ρεῦμα, τόν κοκκάλωσε, ὅπως βρισκόταν μέ τό ἕνα πόδι μέσα καί μέ τό ἄλλο ἀπ᾿ ἔξω καί ὁπλισμένο μέ τά μαχαίρια καί τά φυσεκλίκια του. Ὁ πατήρ μετά τή ματιά ἐκείνη, συνέχισε τήν ἀκολουθία του ἀτάραχος.

Ὁ διά Χριστόν σαλός, ὁ μπαρμπά Ἡλίας, ὁ ὁποῖος βάδιζε πρός τά πίσω!!

Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ Ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΗΛΙΑΣ.Ο ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΔΙΖΕ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ!!

Ο ΜΠΑΡΜΠΑ-ΗΛΙΑΣ Ο ΔΑΝΤΗΣ

Τα τελευταία έτη έζει στην περιοχή Φλωρίνης, χρηματίσας και γραμματεύς στην Κοινότητα Κλαδορράχης, ο μπάρμπα-Ηλίας ο Δάντης. Ήταν πραγματικός φιλόσοφος. 

Ομοίαζε με τον Διογένη τον φιλόσοφο. Είχε μελετήσει πολλούς Έλληνες και Λατίνους φιλοσόφους. Μέσα σ' ένα κονσερβοκούτι έβαζε το από ελεημοσύνη φαγητό του. Έκανε τον σαλό, αλλά δεν ήταν τρελός. Με ένα ραβδί καμπουριαστός, συγκύπτων προς την γη, βάδιζε ανάποδα, προς τα οπίσω!! Δύο βήματα οπίσω, ένα βήμα εμπρός!

— Γιατί το κάνεις αυτό μπάρμπα-Ηλία, τον ερώτησε κάποτε, ό Σεβασμιότατος Φλωρίνης, Αυγουστίνος.

Ἰατρική Ἐπιστήμη καί Ὀρθόδοξη Πίστη. Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου.
ἐφημερίου Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

  Ἡ πρόληψη εἶναι πάντα ἡ καλύτερη θεραπεία, καί μάλιστα τώρα ἐν καιρῷ κρίσεως πού τά πάντα γύρω μας καταρ­ρέουν, ἐπειδή «μαζί τά φάγαμε», ὅπως κυνικῶς οἱ ὑποτιθέμενοι ἄρχοντες μας μᾶς λένε.

Ἐπιτρέψτε μου νά θυμίσω τό ὑπέροχο θεόπνευστο κείμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης  «…καί εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ’ ὁμοίωσιν, καί ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καί τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν κτηνῶν καί πάσης  τῆς γῆς καί πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπί τῆς γῆς.  καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς.  καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς. καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν πάντα χόρτον σπόριμον σπεῖρον σπέρμα, ὅ ἐστιν ἐπάνω πάσης τῆς γῆς, καὶ πᾶν ξύλον, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν σπέρματος σπορίμου, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν· καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τῆς γῆς καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ παντὶ ἑρπετῷ ἕρποντι ἐπὶ τῆς γῆς, ὃ ἔχει ἐν ἑαυτῷ ψυχὴν ζωῆς, καὶ πάντα χόρτον χλωρὸν εἰς βρῶσιν. καὶ ἐγένετο οὕτως. καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ πάντα, ὅσα ἐποίησε, καὶ ἰδοὺ καλὰ λίαν. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα ἕκτη.» (Γέν. Α΄ 26-31).  
Ὁ ἐν Τριάδι Θεός, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀσχολεῖται προσωπικά μέ τήν ἐκ τοῦ χοός δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ἐμφυσώντας πάνω του τή Θεϊκή Του πνοή. 

Καί ἡ ὑπομονή Του αὐτή θά διατηρηθεῖ τόσο, ὥστε νά γίνει δυνατή ἡ ἐμφάνιση τοῦ ἀντιχρίστου

Τελώντας την Λειτουργία προσεύχομαι βεβαίως για όλο τον κόσμο και δεν αμφιβάλλω ότι, ωσότου προσφέρεται στον κόσμο αυτό η θυσία αυτή της αγάπης, ο κόσμος θα διατηρηθεί στην ύπαρξή του.
Όταν όμως θα παύσει να προσφέρεται η θυσία αυτή, τότε αναπόφευκτα ο κόσμος θα κατακαεί στο πυρ του γενικού μίσους. Ναι, ακόμη και ως σήμερα δεν βλέπουμε στους αιώνες που πέρασαν τέτοια εποχή, κατά την οποία ο Χριστιανισμός έγινε σοβαρά δεκτός από τις ανθρώπινες μάζες.
Μπορούμε ακριβέστερα να πούμε ότι η απουσία της αγάπης του Χριστού από τις ψυχές εκείνων που με τη βία επάνω στους πιο αδύνατους άρπαξαν την εξουσία, οδήγησε στις φοβερές παραμορφώσεις όλης της ζωής της ανθρωπότητας, και εξαιτίας αυτού έγινε αδύνατη σε όλους η σαφής αίσθηση της παρουσίας του Θεού.

Τό Ἱερό Ἀντιμήνσιο

Τό Ἱερό Ἀντιμήνσιο: ἀντικαθιστᾶ τήν Ἁγία Τράπεζα καί χωρίς αὐτό Θεία Λειτουργία δέν τελεῖται. Πάνω στό Ἀντιμήνσιο μέ τό διπλωμένο καί συρραμμένο εἰλητό, τοποθετεῖται τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, ἀντι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Στά χρόνια τῶν Διωγμῶν, ὡς Ἁγία Τράπεζα χρησιμοποιήθηκε ἀκόμη καί τό στῆθος τῶν Μαρτύρων!
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Λουκιανός ἐπρόκειτο νά πεθάνη μαρτυρικά γιά τήν πίστι τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν ἤδη φυλακισμένος. Ναός στή φυλακή δέν ὑπῆρχε, ἀλλά καί ὁ Μάρτυς δέν μποροῦσε νά μετακινηθῆ, ὄχι μόνο γιατί ἦταν δεμένος μέ βαρειές ἁλυσίδες, ἀλλά καί γιατί τήν προηγουμένη ἡμέρα εἶχε βασανισθῆ σκληρά, γιά νά ὑπογράψη καί νά δηλώση ὅτι προσκυνᾶ τά εἴδωλα καί ἀρνεῖται τόν Χριστό.
Ὄπως ἦταν, λοιπόν, καταπληγωμένος, ξαπλωμένος κάτω, δεμένος μέ τίς ἁλυσίδες καί ἐπειδή ἦταν ἱερεύς, ἐτέλεσε ὁ ἴδιος πάνω στό στῆθος του, μέσα σέ φρικτούς καί δυνατούς πόνους, τήν φρικτωτάτη Θυσία τῆς Θείας Λειτουργίας, χρησιμοποιῶντας τόν ἄρτο καί τόν οἶνο, πού τοῦ ἔφεραν κρυφά γιά τά Τίμια Δῶρα ἐκεῖ, στή φυλακή.
Στή φυλακή ὄμως δέν ἦταν μόνος.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐμφανίζεται σέ βάπτιση!!!

TO ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΒΑΠΤΙΣΗ!!!

Έναs Σέρβος σπουδαστής, ονόματι Πέτρος Ρέστοβιτς από το Βελιγράδι, άθεος και αβάπτιστος μεχρι τα 19 του χρόνια, βρήκε την πίστη και ζήτησε να βαπτιστεί στο μοναστήρι του Χιλανδαρίου.
Καθώς γινόταν το μυστήριο του βαπτίσματος, κάποιος φίλος του τράβηξε μια φωτογραφία. Την ώρα που φωτογράφιζε, επέτρεψε ο Θεός να φανεί κάτι από την αόρατη χάρη του μυστηρίου του βαπτίσματος. Αυτό φάνηκε όταν εκτυπώθηκαν οι φωτογραφίες.

Τά Ἅγια Θεοφάνεια

Τω αυτώ μηνί ϛ΄, τα Άγια Θεοφάνεια του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.Τους ουρανούς βάπτισμα του Χριστού σχίσαν,
Τους αυτό μη χραίνοντας ένδον εισάγει.
Βάπτισεν εν ποταμώ Χριστόν Πρόδρομος κατά έκτην.

+ Tα Άγια Θεοφάνεια του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν σήμερον εν πάσαις ταις αγίαις του Θεού Eκκλησίαις, την αγρυπνίαν τελούντες από το εσπέρας. Eπειδή ύστερα από τους τριάκοντα χρόνους της ηλικίας του, ηθέλησεν ο Κύριος να φανερωθή εις τους ανθρώπους, ότι είναι Θεός εν σώματι. Όταν γαρ ο Κύριος εβαπτίζετο από τον Ιωάννην, εμαρτυρήθη άνωθεν από τον Θεόν και Πατέρα με την φωνήν και με την επέλευσιν του Aγίου Πνεύματος, ότι είναι Yιός γνήσιος και ομοούσιος αυτού. Aπό τότε λοιπόν εγνωρίσθη εις όλους διά μέσου των θαυμάτων, και της υψηλής του διδασκαλίας, ότι αυτός είναι βέβαια ο Θεός, ο διά των Προφητών φανερώς κηρυττόμενος (1).
Ήλθε δε εις το Βάπτισμα δι’ αιτίαν τοιαύτην. Όταν ο Κύριος έγινεν άνθρωπος δι’ ημάς, επλήρωσεν όλον τον νόμον εις όλον το διάστημα της ζωής του.