"Πρόβατον ἀποίμαντον'

Του Σεβ. Μητροπολίτη Καστορίας κ. Σεραφείμ

Μεγάλη Τετάρτη και ο Άγιος Αμφιλόχιος, επίσκοπος Ικονίου ο Καππαδόκης, μας ξεναγεί με τον περίφημο λόγο του στο γεγονός της αλειψάσης τον Κύριον μύρον πόρνης γυναικός που οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν "μνείαν ποιήσθε".

Α. Τι ήταν αυτή η γυναίκα;

Ένα αποίμαντο πρόβατο.

"Γι' αυτό και ήλθε ο Χριστός στον κόσμο...κι έγινε άνθρωπος χωρίς να πάψει να είναι Θεός, ώστε πλέοντας στη θάλασσα, να απομακρύνει από τον βυθό της αμαρτίας όσους ταλαιπωρούνται στο πέλαγος της ζωής."
Κι όπως ακριβώς αφήνει τα ενενήκοντα εννέα και ζητά το πλανόμενο, κατά παρόμοιο τρόπο αναζητά και την ψυχή αυτή για να μην γίνει τροφή στον διάβολο. Έτσι αρπάζει τον Ζακχαίο από το στόμα του λύκου και τον ενώνει με την μάνδρα του. Ακριβώς κατά παρόμοιο τρόπο, στο σπίτι του Σίμωνος του λεπρού, συντρώγει με τους Φαρισαίους χωρίς να διώχνει τους Τελώνες "και τις πόρνες δέχεται και με την Σαμαρείτιδα κάνει διάλογο και τον λόγο της Χαναναίας καταδέχεται και την άκρη του ιματίου Του παραχωρεί στην αιμορροούσα. Γιατί είναι γιατρός όλων που εγγίζει τα πάθη για να τους ωφελήσει όλους, πονηρούς και αγαθούς, αχάριστους και αγνώμονες".

Οἱ νέοι σταυρωτές-Ἀπόστολος Παπαδημητρίου

ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΑΥΡΩΤΕΣ – Απόστολος Παπαδημητρίου

 Στην παράδοση της Δύσης το πάθος του Κυρίου μας βιώνεται ως συναισθηματική μέθεξη με αναπαραστάσεις, μεταξύ των οποίων κεντρική είναι αυτή της σταύρωσης. Κάποιοι πιστοί έχουν τάμα να γευθούν έστω με τρόπο μετρίως οδυνηρό το μαρτύριο επί του σταυρού του Σωτήρα μας. Στα πλαίσια ίσως αυτής της παράδοσης εμφανίζονται στις ημέρες μας κατά τις παραμονές του Πάσχα εθελοντές σταυρωτές. Δεν πρόκειται για σιδηρουργούς που θα ετοιμάσουν τα καρφιά, αφού άλλωστε οι πάσχοντες καθ’ ομοίωση του Χριστού δεν καρφώνονται, ούτε για ξυλουργούς, που θα ετοιμάσουν τον σταυρό. Οι σταυρωτές αυτοί είναι μορφωμένοι, είναι στοχαστές, είναι διαπρεπείς επιστήμονες, που προβάλλουν στον κόσμο την «επιστημονική αλήθεια», για να τον βοηθήσουν να αποφύγει τις πλάνες! Το ερώτημα, που δεν τίθεται για να απαντηθεί είναι: Γιατί αυτοί δεν εμφανίζονται κάποια άλλη χρονική περίοδο του έτους παρά τις παραμονές του Πάσχα των δυτικών; Και γιατί όλα τα μαζικά μέσα ενημέρωσης (πολύ χαρακτηριστικός ό όρος μαζικά, ώστε να συνειδητοποιήσουμε πώς οι κρατούντες θεωρούν τους λαούς) ενορχηστρωμένα σπεύδουν να προβάλουν την είδηση, δηλαδή τη νέα σταύρωση του Σωτήρα μας με συκοφαντία, που δεν θα άντεχε αν οι λαοί δεν είχαν απολέσει πλήρως τα λογικό και ηθικό αισθητήρια;

               Εφέτος χρέη σταυρωτού ανέλαβε η Κάρεν Κίγκ, καθηγήτρια της εκκλησιαστικής ιστορίας στο HarvardDivinityschool.

Μεγάλη Τρίτη βράδυ.Ἀμέλεια..(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Ἀμέλεια

«Δεινὸν ἡ ῥαθυμία! μεγάλη ἡ μετάνοια!…» (αἶν. Μ. Τετ.)

 (Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, σᾶς πῶ ὅτι ἕνα περιστέρι ἔγινε κοράκι καὶ ἕνα κοράκι ἔγινε περιστέρι, δὲν θὰ τὸ πιστέψετε. Καὶ δικαίως.Διότι τέτοιες μεταβολὲς δὲν γίνονται στὴ φύσι . Τὸ περιστέρι μένει περιστέρι, τὸ κοράκιμένει κοράκι· ἡ τίγρις μένει τίγρις, τὸ ἀρνάκι μένει ἀρνάκι.

Ἀλλ᾿ ἐνῷ στὴ φύσι δὲν συμβαίνουν τέτοιες μεταβολές, στὸν ἠθικὸ κόσμο συμβαίνουν· εἶναι μεταβολὲς ποὺ μᾶς κάνουν νὰ θαυμάζουμε.Ἕνα τέτοιο θέαμα μᾶς παρουσιάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας· μᾶς δείχνει ἀπ᾿ τὸ ἕνα μέρος ἕνα περιστέρι ποὺ ἔγινε κοράκι, κι ἀπὸ τὸ ἄλλο ἕνα κοράκι ποὺ ἔγινε περιστέρι. Ποιό εἶναιτὸ κοράκι, ποιό εἶναι τὸ περιστέρι; Περιστέρι εἶναι ὁ Ἰούδας  – ἔτσι τοὐλάχιστον φαινόταν ἐξωτερικῶς· αὐτὸς ἔγινε μαῦρος σὰν τὸ κοράκι. Καὶ ποιό τὸ κοράκι ποὺ ἔγινε περιστέρι;

Ἡ πόρνη· μαύρη σὰν τὸ κοράκι ἦταν, καὶ ἔγινε ἄσπρη σὰν τὸ περιστέρι. Ἀλλὰ πῶς ἔγινε αὐτὴ ἡ μεγάλη μεταβολή, ποὺ ὑπερβαίνει καὶ τὶς μεταμορφώσεις τοῦ Ὀβιδίου; Ἔγινε ἡ μεταβολή, ἡ ἠθικὴ αὐτὴ μεταμόρφωσις, διότι ὁ μὲν Ἰούδας πῆρε ὡς σύντροφο τὴ ῥαθυμία καὶ τὴν ἀμέλεια , ἐνῷ ἡ πόρνη πῆρε ὡς σύντροφο καὶ συνοδοιπόρο τὴ μετάνοια . Καὶ ὁ ὑμνῳδὸς θαυμάζει καὶ λέει· «Δεινὸν ἡ ῥαθυμία! μεγάλη ἡ μετάνοια!» (αἶν. Μ. Τετ.) .

 «Δεινὸν ἡ ῥαθυμία!». Φοβερὸ πρᾶγμα ἡ ἀμέλεια .

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης, Ἀδικαιολόγητος ἄγνοια

Ἀδικαιολόγητος ἄγνοια

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στοὺς κύκλους τῶν σοφῶν οἰκουμενιστῶν παρατηροῦνται μερικὰ φαιδρὰ καὶ ἀπίστευτα πράγματα. Λὲς καὶ δὲν γνωρίζουν τὸ ἀλφάβητο τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας. Τονίζουν καὶ ξανατονίζουν ὅτι οἱ Παπικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες ἀποτελοῦν ξεχωριστὲς «ἐκκλησίες» καὶ δὲν εἶναι αἱρετικοί. Ἐὰν ὅμως συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατὶ διαλέγονται μαζί τους; Ποιὸ εἶναι τὸ ἀντικείμενο καὶ ποιὸς εἶναι ὁ σκοπός; Μήπως ἡ προσπάθειά τους εἶναι γιὰ ἀσήμαντα καὶ ἐπουσιώδη θέματα, μιὰ καὶ δὲν βλέπουν τὶς μεγάλες δογματικὲς διαφορές; Ἀλλὰ γιὰ τὰ ἀσήμαντα τόσος θόρυβος, τόσος κόπος καὶ τόσα ἔξοδα; Δὲν εἶναι παιδαριῶδες αὐτό;

Εὐχή καί πλάνη, μέρος β'

ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΠΛΑΝΗ

μέρος β΄

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι μέσα στήν φαντασία μας, μποροῦμε νά βάλουμε ὅ,τι καί ὅσα πράγματα θέλουμε. Ἔτσι μ᾿ αὐτή μπορεῖ νά σχηματίζουμε μέσα μας σχηματικά, φανταστικά εἴδωλα, ἀκόμη καί τήν εἰκόνα τοῦ Κυρίου. Ὁ νοῦς ὅμως ἔτσι πλανᾶται καί ἡ προσευχή καταντᾶ φανταστική καί σχηματική. Γι᾿ αὐτό καί ἡ προτροπή τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι: Ποτέ «μή σχηματίσῃς τό θεῖον ἐν σεαυτῷ προσευχόμενος» (Ὁσίου Νείλου τοῦ Ἀσκητοῦ, Περί προσευχῆς 153 κεφ. , Φιλοκαλία..., τ. Α΄, σελ. 226).

Ἀκόμη καί ὅταν ἔχουμε ἁπλούς μετεωρισμούς καί ὁ νοῦς μας τρέχη πότε ἐδῶ καί πότε ἐκεῖ, ἀκόμη καί τότε εἶναι ἐπικίνδυνη ἡ προσευχή. Γιατί, ὅταν προσευχώμεθα, ὁ νοῦς πρέπει νά μένη ἀμετεώριστος, ἀσχημάτιστος, ἀφάνταστος, ἀνεικόνιστος, ἀνείδεος. Δηλαδή δέν πρέπει νά ἔχη φαντασίες μέσα του, εἰκόνες, ἰδέες, σκέψεις, περιπλανήσεις καί σχήματα, ἔστω κι ἄν αὐτά εἶναι ἀγαθά ἤ καί οὐράνια. Ἀφοῦ καί τά ἀγαθά καί τά οὐράνια εἶναι δῆθεν ἀγαθά καί δῆθεν οὐράνια, δηλαδή προθάλαμος τῆς φανταστικῆς προσευχῆς.

Γιά παράδειγμα, κάνουμε προσευχή κι ἀκοῦμε θορύβους. Χωρίς νά μᾶς ἀνησυχῆ ἀπολύτως τίποτα, θά συνεχίσουμε τήν προσευχή μας! “Μά ἄφησα τό φῶς ἀνοιχτό!” Ἄφησέ το ἀνοιχτό! Κάνε τήν προσευχή σου, μή δίνης σημασία σέ τίποτα, γιατί δέν εἶναι παρά φανταστικές προσβολές τοῦ διαβόλου.

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Ἡ Νηστεία - Ὀρθόδοξοι ἐπισημάνσεις εἰς αἱρετικάς ἀπόψεις

Η Νηστεία
Ορθόδοξοι επισημάνσεις εις αιρετικάς απόψεις
Του Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Είναι γνωστή στον ορθόδοξο χριστιανό η εξαιρετική σπουδαιότητα, που έχει η θεοσύστατος πνευματική άσκηση της νηστείας και ως «παθών αλλοτρίωση», αλλά και ως αποχή από συγκεκριμένες τροφές για ορισμένο χρονικό διάστημα.

Και αυτή όμως την πνευματική άσκηση υπάρχουν αιρετικές κινήσεις, που την πολεμούν, άλλες που την ειρωνεύονται και άλλες, που τους είναι αδιάφορη. Η Διαμαρτύρηση να υπενθυμίσουμε ήδη από τα πρώτα ιστορικά βήματά της κράτησε μία αρνητική στάση απέναντι στη νηστεία.

Πού στηρίζουν τα επιχειρήματά τους οι αιρετικές κινήσεις; Σε ορισμένα αγιογραφικά χωρία: Ησ. 1, 13.58, 3-7. Ιερεμ. 14, 10-12. Ζαχ. 7, 5. Τι αναφέρουν όμως τα εν λόγω αγιογραφικά χωρία; Αναφέρουν και δείχνουν την αποστροφή του Θεού στον τρόπο, το περιεχόμενο και τη νοηματοδότηση, που είχαν δώσει οι Ιουδαίοι στη νηστεία.

Αποτελεί, το λιγότερο, σύγχυση η προσπάθεια των αιρετικών, εσφαλμένες θρησκευτικές πρακτικές των αρχαίων Ισραηλιτών να επιχειρούν να τις ταυτίσουν με το χριστιανικό περιεχόμενο της νηστείας και μάλιστα ορθοδόξως κατανοούμενο και βιούμενο.

Περί ἀντιμετωπίσεως τῶν λογισμῶν καί περί προσευχῆς

 Ομιλία με θέμα: Περί αντιμετωπίσεως των λογισμών και περί προσευχής -Ομιλιτής ο π. Συμεών από την Ι.Μ. Αγίας Αικατερινης του Όρους Σινά.
————-
Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Ν. Ελβετίας
http://www.in-agiosdimitrios.com
http://agathan.wordpress.com/

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ." Ὅσες φορές μίλησε ὁ Κύριος γιά τή μέλλουσα δόξα Του, μίλησε καί γιά τά πάθη πού θά προηγηθοῦν. Οἱ ἀπόστολοι ὅμως, ὅπως κι ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι, ἤθελαν νά ὑπερπηδήσουν τά πάθη καί νά φτάσουν κατευθείαν στή δόξα."

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ." Ὅσες φορές μίλησε ὁ Κύριος γιά τή μέλλουσα δόξα Του, μίλησε καί γιά τά πάθη πού θά προηγηθοῦν. Οἱ ἀπόστολοι ὅμως, ὅπως κι ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι, ἤθελαν νά ὑπερπηδήσουν τά πάθη καί νά φτάσουν κατευθείαν στή δόξα."

«Εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει- εάν δέ άποθάνη, πολύν καρπόν φέρει» (Ίωάν. ιβ'24). Χωρίς πάθος, δεν υπάρχει ανάσταση. Χωρίς ταπείνωση, δεν υπάρχει παραμυθία. Τα εξηγούσε αυτά στους μαθητές Του τρία ολόκληρα χρόνια. Τώρα όμως, λίγο προτού χωριστεί απ’ αυτούς, είναι φανερό πώς δεν τον είχαν καταλάβει. Γιατί τώρα βλέπουμε δύο από τούς κορυφαίους μαθητές Του να τον πλησιάζουν και να τον ρωτούν:

«Και προσπορεύονται αυτώ Ιάκωβος και Ιωάννης υιοί Ζεβεδαίου λέγοντες' διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ο εάν αιτήσωμεν ποίησης  ημίν ο δε είπεν αυτοίς τί θέλετέ μοι ποιήσαί μοι υμίν; οι δέ είπον αυτώ: δος ημίν ίνα εις εκ δεξιών σου και εις εξ ευωνύμων σου καθίσωμεν εν τη δόξη σου» (Μάρκ. ι'35-37). Θέλουμε, όταν δοξαστείς, να μας βάλεις και τούς δύο, ένα στα δεξιά και τον άλλον στ’ αριστερά Σου.

Ἀπό το "εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος" στό "σταυρωθήτω...σταυρωθήτω"

Σήμερον, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, σήμερον εἶναι ἑορτὴ μεγάλη, ἔνδοξος ἡμέρα. Εἶναι δεσποτικὴ ἑορτή· εἶναι ἡ Κυριακή τών Βαϊων !
Σὰν σήμερα στὰ Ἱεροσόλυμα τήν εποχή τού Χριστού μαζεύτηκαν χιλιάδες λαός. Λένε ὅτι, γιὰ νὰ ἑορτάσῃ τὸ Πάσχα εἶχε συγκεντρωθῆ στὰ Ἰεροσόλυμα τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες 1.000.000  λαός!
Καὶ ὅταν ὅλος ὁ λαὸς ἄκουσε ὅτι ἔρχεται ὁ Χριστός, ἀμέσως ἔγινε κάτι τὸ πρωτοφανές. Ἄφησαν τὶς δουλειές των ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἄνδρες γυναῖκες καὶ παιδιὰ ἀκόμη. Ἄδειασαν οἱ δρόμοι καὶ πλατεῖες εἰς τὰ Ἰεροσόλυμα. Ἔγινε ἔρημος ἡ πόλις.

Καὶ ὅλος αὐτὸς ὁ λαός, σὰν ποτάμι, σὰν χείμαρρος, βγῆκαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλιν, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦνε τὸ Χριστό. Κι ἄλλοι κρατοῦσαν στὰ χέρια των βάϊα, ἄλλοι κρατοῦσαν κλαδιὰ ἐλιᾶς, ἄλλοι στρώνανε χάμω στὸ δρόμο τὰ ροῦχα τους, γιὰ νὰ γίνουν τάπητας νὰ τὰ πατήσῃ ὁ Χριστός.

Καὶ τὰ μικρὰ παιδιὰ ἐφώναζαν μὲ ὅλη τὴν ἁγνή τους καρδιά· «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος…» (Ἰωάν. 12,13).